Brak.
Ik vind het toch wel complimenten waard dat een regisseur die schijnbaar meerdere beruchte docu-titels op zijn naam heeft totaal geen idee leek te hebben hoe je een echt meeslepende film over een pijnlijk onderwerp in de maatschappij kan neerzetten.
Deze film kent zo veel scenes die beter hadden kunnen zijn maar dit niet zijn, dat het gewoon irritaties begint op te wekken. Die eerste shot bijvoorbeeld was van best hoge klasse en schept degelijke verwachtingen, maar wat we daarna krijgen is geen doorkomen aan.
Alle respect voor het beroep wat Colvin deed
en ernstig dat het ook haar leven heeft gekost, maar zo'n film als deze is gewoon een mislukte poging. Het voornaamste, en irritantste wat de film elke keer doet, is een interessante scene onderbreken met een saaie en rustige scene. Zo kan je nooit helemaal lekker in het verhaal getrokken worden, terwijl de film echt wel aardige momenten kent.
Pike zelf is dan ook erg vervelend. Soms praat ze als een soort halvegare, en ik vermoed dat ze vooral deze rol aannam voor de prijzen en niet voor het respect voor Colvin. Dat gevoel bleef namelijk maar doorbreken. Bovendien speelt ze maar saai en ik kan totaal geen medeleven tonen voor haar.
De rauwe oorlogsscenes zijn ook wat aan de makke kant van regie. De sets zijn erg indrukwekkend en de omgeving rauw, maar het camerawerk is super klassiek en tam. Daardoor zijn de scenes beslist niet spannend en hebben ook geen rauw gevoel. Het ziet er mooi uit, dat zeker. Maar een
Children of Men manier van in beeld brengen had zo veel beter kunnen werken. In elk opzicht.
De film is door de irritante manier van sceneovergangen tijdens interessante stukken beslist niet intrigerend en de aandacht verslapt vervolgens na enige tijd. Dat er zo'n saai karakter die Pike speelt in de lead staat helpt ook niet echt. Ik wil best geloven hoe dapper ze was en hoe interessant zo'n baan was, maar laat het dan ook zien. Niet dit.
Ik heb alle respect voor wat ze deed en wat voor persoon ze was, maar ik beoordeel in dit geval op wat ik zie en dat zijn voornamelijk irritaties. In het laatste half uur gaat het tempo wat naar boven en kent de film indrukwekkende stukken, maar nog steeds met pitloze en te klassieke regie.