A Private War (2018)

Uitstekend acteerwerk van Rosamund Pike, maar als film zeer éénzijdig en van één kant bekeken. Rosamund speelt de Amerikaanse journaliste Marie Colvin en wat we krijgen voorgeschoteld is werkelijk de reinste propaganda van de main stream media (MSM). Hoe kan je oorlogen verslaan zonder 1 keer te oorlogscriminelen bush sr., bush jr, obama en de hele mikmak er tussenin te noemen?

Saddam Hoessein is door de Amerikanen in het zadel geholpen en gebruikt in de oorlog tegen Iran. Alles wat hij deed is toegelaten door de Amerikanen totdat ze een ander plannetje hadden en onder het mom van WMD het land bombardeerden en militairen konden installeren als voorbereiding op de oorlog tegen Iran die eraan staat te komen. (Bolton doet er in ieder geval alles aan om het dit jaar nog voor elkaar te krijgen)

Het nieuws over Libië wat je niet te horen krijgt maar zelf moet uitvinden: "The U.S. military has spent about $1 billion so far and played a far larger role in Libya than it has acknowledged"

Dan wordt Assad weer van alles beschuldigd terwijl de Amerikanen+Nato voor meer burgerslachtoffers verantwoordelijk zijn dan het hele regime van Assad.
Hier een kenmerkend stukje uit de film:

Assad's drones can locate the signal and we become a missile target.

Syria heeft helemaal geen drones. Amerika en Israël hebben gewapende drones en hebben ze ook al veelvuldig gebruikt. Dit is zo typerend voor de propaganda die wordt losgelaten op al die zombies die allang niet meer zelf kunnen nadenken.

Ik stel voor dat ze nu ook een film maken over Vanessa Beeley voor het tegenoverstelde verhaal, maar dat zal wel niet want dat past niet in het straatje van de MSM om meningen te laten horen die lijnrecht staan tegenover het Amerikaanse Imperialisme.

Daar sluit ik mij geheel mee aan

Allemaal waarheden die bij weinigen bekend zijn of niet worden meegenomen in de dagelijkse gedachten.
"Hebben we het zonder dit al druk genoeg mee".

De film zelf: Persoonlijk heb ik de film beoordeeld naar het verhaal, het acteren en het decor.
En ikzelf vond hoe langer de film duurde, hoe beter dat het geheel werd. Vooral de totale indruk die de film mij maakte was groot. Het gedeelte in Holms (Syrië) maakt veel indruk, het gewelddadige om de mensen heen, die geen kant op kunnen, vrijwel geen medische hulp krijgen en weinig tot geen voedsel hebben. (Een baby die moet overleven op water en suiker omdat de moeder van de stress geen melk loslaat!)
Onze leiders zouden hun oorlogen in de ring op moeten lossen, net als Reagan en Gorbatsjov in de volgende clip:
Frankie Goes To Hollywood - Two Tribes (Video Destructo Mix) - YouTube
Voor het geheel een 7,5.

Vanaf 28 maart in de bioscoop (Splendid Film)

Film die levert wat je er vooraf van verwacht. Intens drama, komt allemaal zeer waarheidsgetrouw over. Prima rol van Pike die hier in Gone Girl vorm lijkt, en zich revancheert voor een minder optreden in Entebbe.
Niet bepaald de eerste keer dat we een film zien over heldhaftige oorlogsverslaggevers(wat dat betreft vroeg ik me tijdens het kijken af of er bij die lui ook bij zijn die tijdens de gevechten niet liever een keer op hun hotelkamer blijven), maar ondanks dat je dus niet echt word getriggerd, toch wel meeslepend en integer. A Private war had hier en daar best wat meer schwung en bravoure mogen krijgen(Salvador blijft dan ook mijn favoriet in dit genre), maar Heineman levert een respectvol portret over de activiteiten van deze vrouw welk nergens saai word, en een bioscoopbezoek voor de wat meer naar volwassen cinema hopende kijker zeker rechtvaardigt.

Boeiende biografie over een bevlogen oorlogscorrespondente, die uiteindelijk de hoogste prijs moest betalen voor haar gedrevenheid. Vooral de opening in Sri Lanka en het einde in Syrië zijn zeer heftig.
Rosamund Pike geeft op overtuigende wijze invulling aan een rol, die enigszins doet denken aan die van Juliette Binoche in Tusen Ganger God Natt (2013). Mooie themasong van Annie Lennox.
Het is een gotspe om bij een film over Marie Colvin te verwijzen naar Vanessa Beeley, een onbeschaamde adept van de gewetenloze massamoordenaar Assad. Hoe verzin je het in godsnaam?

Als Vanessa Beeley een onbeschaamde adept van de gewetenloze massamoordenaar Assad is dan is Marie Colvin een onbeschaamde adept van de massamoordenaars Bush sr. en Bush jr. Hoe je het ook wendt of keert de familie Bush is verantwoordelijk voor meer (burger)slachtoffers dan Assad, Hoessein en Khadaffi bij elkaar. Ik denk dat je verblind bent door de eindeloze propaganda die wordt losgelaten door de westerse media wie 'goed' is en wie 'slecht'. Als je eens naar de feiten zou kijken dan heb je aan de ene kant een afgestudeerde dokter die verkozen is door het volk om hen te leiden en aan de andere kant heb je een president met het IQ van een stoeptegel die samen met de broer van Bin Laden een olie maatschappij Arbusto Energy heeft opgezet en meerdere malen financieel moest worden gesteund omdat ie er een zooitje van maakte. Gebaseerd op deze feiten weet ik wel wie ik zou kiezen.
Maar dat is het verleden, we zijn momenteel getuige van een nieuwe propaganda oorlog. Venezuela. Ik zou zeggen zet je televisie af en lees de notulen van de Veiligheidsraad zodat als er ooit een Hollywood wanproduct over Venezuela op de markt komt je in ieder geval ook meningen hebt gehoord die lijnrecht staan tegenover wat de militaire macht je laat horen. En om met een passende quote te eindigen:

The test of a first-rate intelligence is the ability to hold two opposed ideas in mind at the same time and still retain the ability to function. F. Scott Fitzgerald

Beste macrobody.
Om te beginnen, ik ben niet verblind door welke propaganda dan ook, want “Het eerste slachtoffer van de oorlog is de waarheid.” Ten tweede, ik ben ook geen fan van de Amerikaanse politiek en al helemaal niet van Bush sr. en jr., Trump en trawanten. Mijn afkeer daarvan dateert al van de coup tegen Allende (Chili) in 1973 en ik ben oud genoeg om mij die door Kissinger geregisseerde staatsgreep nog te herinneren als de dag van gisteren.
Maar los van deze politieke invalshoek, ik weet zeker dat deze film niet gaat over de vraag welke politieke leider(s) de meeste oorlogsslachtoffers op zijn geweten heeft, maar over de carrière van een bevlogen journaliste. En om dan Marie Colvin, die zich voornamelijk bekommerde over de burgerslachtoffers, gelijk te schakelen met Vanessa Beeley met haar notoire anti-Amerikaanse propaganda gaat mij veel te ver.
Hier laat ik het verder bij, te meer omdat jij mij in een hoek wil wegzetten waarvan ik met zekerheid kan zeggen dat ik daar niet thuishoor.
À propos: maak je geen zorgen over mijn intelligentieniveau. Daar ben ik na al die jaar nog steeds redelijk tevreden over.

Dus jij wil zeggen dat Vanessa Beeley zich niet voornamelijk bekommert om de burgerslachtoffers? Omdat ze pro Assad is die jij weg zet als gewetenloze moordenaar en daarmee duidelijk laat blijken welke propaganda jij geloofd?

“Why is it important, do you think, to see this images? Why is it important for you to be there? Right now you may be one of the only Western journalists in Homs. Our team has just left.”

Gemengde gevoelens. A Private War heeft een aantal sterke e indrukwekkende scenes, en Rosamund Pike is weergaloos als de onsympathieke maar intrigerende Marie Colvin. Het probleem van de film is het matige script, en de film mist spanning en wil maar niet interessant worden. Of de film wel een heel eenzijdig beeld geeft van de oorlog in Syrië stoorde me niet echt, want A Private War laat duidelijk weten dat dit het verhaal van Colvin is. Het is zonde dat haar interessante leven zo'n saaie film oplevert.

Film belicht id op bepaalde vlakken een eenzijdig beeld, maar ik vind het nogal goedkoop om woorden te gebruiken als MSN.

Verder bagatelliseer je wat Assad heeft gedaan en wat nog steeds zijn huidige invloed is. Je doet me denken aan Baudet die Assad omschreef als een pro westerse leider die ook westers denkt allemaal kul net zoals je hele betoog. Op het moment dat je het woord “msm” laat vallen verraad ook meteen je kleur.

Enfin

Goede rol van Rosamund en dhr van fifty shades deed het ook niet onaardig. Mooi diepgaand verhaal over journalisten die zich in oorlogsgebieden vergeven om echte verhalen te schrijven en de mensen te spreken die het hardst geraakt worden in dit soort conflicten .. de burger ongeacht wie de bommen gooit Bush Obama Assad ...

Meer een karakterstudie dan een biografie, aangezien deze film, gebaseerd op een Vanity Fair-artikel dat kort na Marie Colvins dood werd gepubliceerd, zich beperkt tot de periode van 2001 tot 2012. Marie Colvin [Rosamunde Pike] is een doorgewinterde oorlogscorrespondent die tijdens haar verblijf bij de Tamil Tijgers op Sri Lanka gewond raakt tijdens een vuurgevecht en daarbij haar linkeroog verliest. Desondanks behoudt ze haar drive om oorlogshaarden te betreden en zet ze gedurende verschillende conflicten haar leven (opnieuw) op het spel om de waarheid naar boven te krijgen. Daarbij doet ze haar best om de psychologische trauma's die ze in de loop der jaren heeft opgelopen te verbergen, maar dat gaat haar steeds moeilijker af.

Het is jammer dat het scenario van Arash Amel geen aandacht besteedt aan de periode van 1986 tot 2001, aangezien die wat meer inzicht hadden kunnen geven in haar drijfveren en de manier waarop haar werk Colvins privéleven en haar persoonlijkheid heeft beïnvloed. Ondanks prima ondersteunend werk van Tom Hollander als Sean Ryan, de hoofdredacteur van The Sunday Times, zijn de scènes in Engeland weinig interessant. Daar staat tegenover dat de scènes in de oorlogshaarden zeer overtuigend zijn gefilmd en geregisseerd, zodat je als kijker een (voor zover dat mogelijk is) realistisch, indringend beeld krijgt van de wanhoop en de angst die heerst onder de burgers die het grootste slachtoffer van de conflicten zijn. En de titelsong, geschreven en gezongen door Annie Lennox, is een juweeltje.

je bedoelt waarschijnlijk MSM maar dat terzijde. Het is mij een raadsel wat goedkoop is aan het gebruik van een algemeen geaccepteerd woord. Hoe kan het gebruik van woorden als goedkoop worden omschreven? Er is nu eenmaal een main stream media of zie je dat anders? Zijn er alleen maar mediamensen die allen zelf op onderzoek zijn uitgegaan, die geen script krijgen van hun baas wat ze moeten voorlezen?
En wat moet ik geloven: iemand die een beroep kiest als dokter of een westerse media die al sinds mensenheugenis propaganda voert (babies on bayonets, zoek maar even op).
Baudet heeft helemaal gelijk en steeds meer mensen zien dat ook in, misschien moet je ook eens onderzoeken wat er in Syrië zelf over Assad gezegd wordt en niet aannemen wat er hier in Nederland over hem wordt geschreven. Ik neem ook twee partijen in beschouwing om een oordeel te vellen wat mij tot een logische conclusie brengt. Goedkope woorden of niet.

Zeer indrukwekkende film!

Op het moment dat je zegt dat Thierry meneer “feitenvrij” helemaal gelijk heeft ben je bij mij al af.

Je hele manier van doen en de aannames die je maakt zijn echt armoedig. We gaan het niet eens worden jij als overduidelijk aanhanger van die lavendelfuhrer en ik als aanhanger van de zogenaamde “msm”

Fijne dag

Welke aannames? Als je geen argumenten hebt dan is de beste manier om je punt te maken mensen uitschelden en namen noemen, NOT!