Whiskey Tango Foxtrot (2016)

Vanaf 26 mei 2016 in de bioscoop (Universal)
EDIT: bioscooprelease is komen te vervallen

Trailer geplaatst

Meh, potentie is er wel, maar het lijkt erop dat Ficarra en Requa toch een one hit wonder gaan worden. Matige trailer en het lijkt erop dat veel acteurs op de automatische piloot zich erdoor heen worstelen.

Kleurloze prent over oorlogsjournalistiek in het algemeen en die van een vrouwelijke reporter in het bijzonder. Hoofdrol van Fey is niet onaardig maar het geheel is te voorspelbaar en zo onverschillig ten aanzien van het onderwerk - oorlog in Afghanistan - dat het geheel biedt weinig meer dan een enkele glimlach.

Een vreemde mix tussen oorlogsdrama en komedie, het helaas werkt het niet want echt grappig is het niet maar echt serieus ook niet. Een bevrijdingsoperatie onder begeleiding van een cheesy liefdesliedje uit de jaren 70 voelt het erg onnatuurlijk aan, zo is het eigenlijk met de hele film. Aan de ene kant zien we de journaliste en haar (liefdes)leven en aan de andere kant de oorlog in Afghanistan. Maak óf een hilarische komedie óf een serieus oorlogsdrama maar niet half om half. Er wordt niet eens slecht gespeeld en het ziet er ook nog aardig uit qua aankleding, decors en special fx maar dit wordt allemaal te luchtig gebracht en weet nergens echt te boeien. Geen voldoende.

Niet meer dan een redelijke vermakelijke en luchtige Komedie / Oorlog film die gebaseerd is op een waargebeurd verhaal en die ik enkel en alleen heb gekeken, omdat ik niets anders meer op de plank had liggen.

Echt boeiend is het verhaal omtrent de vrouwelijke journaliste Kim Barker (best aardig gespeeld door Tina Fey), die door een opdracht in 2004 richting het oorlogsgebied Kabul (m.b.t. Kim Barker geldt daar "In Afghanistan ben je een lekkere griet. Want je bent een zes of zeven in New York ? Hier ben je een negen en bijna een tien. Het heet "Kabul Leuk".") in Afghanistan vertrekt, eigenlijk niet en het is ook wat te langdradig en dat komt eigenlijk omdat er niets bijzonders (draait o.a. om het liefdesleven van Kim Barker) in dit verhaal gebeurt. Zo is het verhaal nergens aangrijpend of schokkend terwijl het verhaal zich wel afspeelt in oorlogstijd (bestrijding van de Taliban) gedurende een periode van 2004 t/m 2009. Omdat het verhaal wel luchtig is verfilmd, valt er hier en daar wat te (glim)lachen en kijkt de film zich ook wel lekker weg. Het hardste moest ik overigens lachen om de oranje rugzak die Kim Barker bij zich draagt en waarop iemand van het leger zegt:

"Zelfs het Nederlandse leger draagt geen oranje"

Dat deze film zich lekker wegkijkt komt mede ook omdat alles (o.a. de aankleding, locaties en de omgevingen) wel aardig in beeld werd gebracht (met ook een heel klein beetje actie) en ook door de cast die het wel leuk deed zoals o.a. hoofdrolspeelster Tina Fey, maar ook de fraaie Margot Robbie (als de vrouwelijke journaliste Tanya Vanderpoel die graag neukt), Billy Bob Thornton (als generaal Hollanek, die lekkere droge humor had, zoals "Mariniers zeggen "Oorah", de Navy zegt "Hooyah". Verwissel die die niet. Begrepen !"), Martin Freeman (als de schotse oorlogsverslaggever Iain MacKelpie) en Christopher Abbott (als de Afghaanse begeleider en tolk Fahim Ahmadzai die niet altijd alles correct vertaald tegen Kim Barker, zoals "Een Afghaanse vrouw: Bedek je hoofd, schaamteloze hoer. Fahim Ahmadzai: Ze zegt "Welkom in Afghanistan".").

Al met al leuk om eens gezien te hebben deze Komedie / Oorlog film zonder echte inhoud en vooral als je geen andere film voorhanden hebt.

Not bad at all. Maar net te oppervlakkig om echt goed te zijn.

Maar het dagelijkse leventje van de journalisten lijkt me vrij goed getroffen. Ook prima cast, al is de rol van Alfred Molina een tikkie dom.

Betekend de titel What the F*ck?

Dat lijkt me wel ja.

Glad en gelikt.

Het verhaal ontspint zich op een erg mooie, te mooie manier, met een perfect getimede karakterontwikkeling van elk van de rare en opmerkelijke personages in het land dat zich nog maar net begint te herstellen van een lange periode van oorlog. Niet alleen de uitgerangeerde hoofdpersoon, die naar Afghanistan 'mag' omdat ze geen familie en kinderen heeft - Tina Fey is wel perfect gecast voor die rol overigens. Net als Margot Robbie, heerlijk van het padje af en nietsontziend op zoek naar nieuws en een verse nieuwe bewaker. Of Freeman, de nogal onbetrouwbare Schotse love interest die zijn moeder verkopen zou voor een goed item. En natuurlijk ook Alfred Molina en Christopher Abbot - geloofwaardig en bewonderenswaardig als Afghanen, hoewel het ergens toch wat jammer blijft dat er geen Afghaanse acteurs voor gevonden zijn. En ook de kleinere bijrollen zelfs, het hoofdstuk 'karakterontwikkeling' in de handleiding 'film voor dummies' is bijzonder goed gevolgd.

En ook met het verhaal in de grotere lijn zit het wel goed. Tussen de bedrijven door wordt het verval van de aandacht in de 'vergeten' oorlog af en toe even genoemd, en dan blijkt het toch ook weer een rol te spelen in het verhaal zelf. Knap werk, mooi script, echt volgens het boekje gedaan. Net als er voldoende 'comic relief' is - minstens Egg Boy toch, en voor de minder zachtmoedigen is er zeker een hoop meer te lachen.

Daar houdt het dan een beetje mee op. Want het blijft ergens zweven tussen de wat onbenullige interacties van het groepje bezopen en besnoven journalisten, en een paar nogal uitvergrote oorlogshandelingen. Maar erg spannend of echt interessant wordt het eigenlijk niet, hoewel dat door de gelikte en vlotte manier van vertellen eigenlijk nauwelijks opvalt. Net als je als je niet heel scherp oplet het verschil tussen de werkelijkheid en de nieuwsgaring over die werkelijkheid misschien missen zou.

Nogal wat oppervlakkiger dan je hopen of denken zou eigenlijk. Wel nogal behoorlijk in overeenstemming met de werkelijkheid ben ik bang overigens - en ook sluit het nogal aan bij wat ik uit mijn kennissenkring van dit soort dingen hoor en zie. Sowieso is er een volstrekt gebrek aan diepgang in de gemiddelde journalistiek van nu, vanzelf - maar het ligt er hier ook wel weer wat dik op. Maar hoe oppervlakkig de film dan misschien ook is, ik ben wel weer nieuwsgierig genoeg om ook het boek maar te kopen. En behalve dat is dit best een aangename film - mooi gespeeld, goed verhaal zij het wat oppervlakkig maar wel erg scherp getimed en verfilmd, en met een haast perfecte cast die mooi werk laat zien. Haast een schoolvoorbeeld van hoe dat moet.

Ik ga me aansluiten bij wat tot nu toe de consensus lijkt te zijn over deze film: een niet zo geslaagde combinatie tussen komedie en drama. Voor echte satire is het te braaf, voor een komedie te serieus, en bovendien zijn de meeste grappen gewoon niet zo goed.

De film is op zijn best als hij probeert om de vaak oprecht bizarre situaties in Afghanistan aan het licht te brengen, maar dat is helaas maar een gedeelte van de film. Teveel aandacht gaat uit naar de losbandige nachtleven in Kabul en een oninteressante en plichtmatige romance. Die aspecten van de film bestaan vooral uit een boel ordinair gedoe en gescheld. Grappig is het maar hoogst zelden en iets toevoegen doet het ook niet echt.

Door de gekozen aanpak wordt het ook moeilijk in te schatten wat nu echt gebeurd is en wanneer sprake is van artistieke vrijheid/overdrijving. Daardoor wordt het ook lastig te snappen waarom de hoofdpersonen het nu zo zwaar lijken te hebben en hun uitvlucht zoeken in extreem gedrag..het blijft allemaal veel te onduidelijk en teveel aan het oppervlak.

Drama en komedie combineren in een film over dit soort serieuze zaken, het kan wel (zie bijv Lord of War) maar hier is de poging maar gedeeltelijk geslaagd en dat levert een aardig gemaakte maar tamelijk saaie film op.

Aangename mengeling van komedie en drama, met Tina Fey in een uitstekende hoofdrol, als oorlogscorrespondent in Afghanistan. De eersteklas supporting cast zorgt ervoor dat de film nergens te flauw en/ of te vlak wordt. Het laatste half uur dreigt de boel dan toch nog te onsporen richting melodrama, maar gelukkig blijft het net binnen de perken. Voornaamste pluspunt is de levendige setting, die authentiek overkomt en zorgt voor veel toegevoegde waarde.

Glad en gelikt.

Het verhaal ontspint zich op een erg mooie, te mooie manier, met een perfect getimede karakterontwikkeling van elk van de rare en opmerkelijke personages in het land dat zich nog maar net begint te herstellen van een lange periode van oorlog. Niet alleen de uitgerangeerde hoofdpersoon, die naar Afghanistan 'mag' omdat ze geen familie en kinderen heeft - Tina Fey is wel perfect gecast voor die rol overigens. Net als Margot Robbie, heerlijk van het padje af en nietsontziend op zoek naar nieuws en een verse nieuwe bewaker. Of Freeman, de nogal onbetrouwbare Schotse love interest die zijn moeder verkopen zou voor een goed item. En natuurlijk ook Alfred Molina en Christopher Abbot - geloofwaardig en bewonderenswaardig als Afghanen, hoewel het ergens toch wat jammer blijft dat er geen Afghaanse acteurs voor gevonden zijn. En ook de kleinere bijrollen zelfs, het hoofdstuk 'karakterontwikkeling' in de handleiding 'film voor dummies' is bijzonder goed gevolgd.

En ook met het verhaal in de grotere lijn zit het wel goed. Tussen de bedrijven door wordt het verval van de aandacht in de 'vergeten' oorlog af en toe even genoemd, en dan blijkt het toch ook weer een rol te spelen in het verhaal zelf. Knap werk, mooi script, echt volgens het boekje gedaan. Net als er voldoende 'comic relief' is - minstens Egg Boy toch, en voor de minder zachtmoedigen is er zeker een hoop meer te lachen.

Daar houdt het dan een beetje mee op. Want het blijft ergens zweven tussen de wat onbenullige interacties van het groepje bezopen en besnoven journalisten, en een paar nogal uitvergrote oorlogshandelingen. Maar erg spannend of echt interessant wordt het eigenlijk niet, hoewel dat door de gelikte en vlotte manier van vertellen eigenlijk nauwelijks opvalt. Net als je als je niet heel scherp oplet het verschil tussen de werkelijkheid en de nieuwsgaring over die werkelijkheid misschien missen zou.

Nogal wat oppervlakkiger dan je hopen of denken zou eigenlijk. Wel nogal behoorlijk in overeenstemming met de werkelijkheid ben ik bang overigens - en ook sluit het nogal aan bij wat ik uit mijn kennissenkring van dit soort dingen hoor en zie. Sowieso is er een volstrekt gebrek aan diepgang in de gemiddelde journalistiek van nu, vanzelf - maar het ligt er hier ook wel weer wat dik op. Maar hoe oppervlakkig de film dan misschien ook is, ik ben wel weer nieuwsgierig genoeg om ook het boek maar te kopen. En behalve dat is dit best een aangename film - mooi gespeeld, goed verhaal zij het wat oppervlakkig maar wel erg scherp getimed en verfilmd, en met een haast perfecte cast die mooi werk laat zien. Haast een schoolvoorbeeld van hoe dat moet.

Update: Ondertussen het boek gelezen.

Dat was nogal verrassend. Ongeveer niets uit het boek blijkt namelijk overeen te komen met wat de film vertoont. Alsof het over een andere Kim Barker gaat.

Nou zou daar misschien nog niet zoveel mee mis zijn, als het niet zo zou zijn dat de film wel degelijk suggereert dat er een grond in de werkelijke gebeurtenissen is. Maar dat is dus anders. Niet alleen het verhaal, maar ook de sfeer van het boek en de film lopen sterk uiteen, en de sleutelscenes uit de film zijn in het boek niet terug te vinden, of zover uit hun verband getrokken dat de vergelijkbare situatie in een ander land speelt - en dan nog steeds op essentiele punten anders is. Geen subtiel verschilletje, maar dag en nacht. Iets anders dan bedrog kan ik dat eigenlijk niet vinden.

Het boek komt overigens nogal over - en dat wordt ook genoemd - als een persoonlijke katharsis van mevrouw Barker. Kennelijk was het nu tijd om er een commercieel motief bij te betrekken.

Blijft weinig van de film over dan een luchthartig en oppervlakkig Fey-vehikel. Op zich niks mis mee, maar kom er dan tenminste voor uit dat je het verhaal volledig uit je duim zuigt. Die teleurstelling vertaal ik dan ook maar even in de score: 4->2.5

Jesus, you have got to be shitting me. You just shot a Javelin... at a fucking car. That's an eighty thousand dollar piece of ordnance. Can any of you geniuses tell be the Kelly Blue Book value of an 1989 Toyota pickup?

Een prima film van Glenn Ficarra en John Requa...

De manier waarop deze film wordt gebracht (kruising tussen komedie/actie/oorlog) werkt wel bij deze film. Dit is ook te danken aan de gehele aankleding/setting in deze film, hierdoor krijgt alles net dat beetje extra's mee...

Tina Fey speelt haar rol overtuigend en wordt aangenaam bijgestaan door Margot Robbie en de rol van Billy Bob Thornton is stiekem wel de beste in deze film...

112 minuten zeg, veel te lang voor deze film. In het begin dacht ik van het zal mss nog meevallen maar hoe verder in de film het ging hoe minder het me kon boeien, vond er niet veel aan.
Ik zie die dame ook niet zo graag spelen, vind dat niet zo'n topactrice, straalt niks uit ook, eerder een oude tante zoals mijn tante, bah. .
Nee, ik zal deze zeker geen 2 keer bekijken. Er zijn genoeg betere films die je kan bekijken.
Deze in de cinema zien is geldverspilling vind ik, gewoon niet goed genoeg.

Fey op de serieuze toer(en bij de aftiteling blijkt dat dit persoonlijke redenen heeft) doet het best aardig, maar de film is maar zozo. Uiteindelijk iets te weinig aandacht voor de oorlog, en met name in de tweede helft de focus wat erg veel op de romantische beslommeringen. Het is wel een film die mijn aandacht de volle speeltijd vast kon houden, dus slecht kan hij dan niet zijn, maar al kijkend besef je dat er toch veel betere films over oorlogsverslaggeving zijn gemaakt. Was verstandiger geweest om rising star Robbie meer screentime te geven(of zelfs de hoofdrol) want met haar relatief korte bijdrage zorgt ze in ieder geval voor wat levendigheid. Molina heeft een wat rare bijrol, en als je Thornton in je film hebt moet je hem ook beter gebruiken.
Beste wat je ervan kunt zeggen is dat het in ieder geval wel levensecht oogt, maar een eyecatcher die men zich tot in lengte van jaren nog herinnert is dit niet geworden.

"You embrace the suck and move the fuck forward"

Oorlog en komedie. Het kán samen gaan, maar het blijft lastig. Whiskey Tango Foxtrot is gebaseerd op Kim Barkers memoire The Taliban Shuffle: Strange Days in Afghanistan and Pakistan , en doet een aardige poging, waarbij het drama en de humor wat mij betreft niet slecht worden gecombineerd. De film heeft wat zwakke punten in het script, en Molina's rol als Afghaan voelt wat bizar aan. De film balanceert wat moeizaam soms lijkt het, met betrekking tot welke kant hij op lijkt te willen gaan. Maar toch is de humor van het soort relativerende, matter of fact soort, dat het het drama van de oorlog en de persoonlijke situatie van de karakters, niet overschaduwd.

Deed me een klein beetje denken aan A Perfect Day (2015), die andere drama/oorlog/komedie die ik dit jaar zag. Allebei vreemde eenden, maar niet onaangenaam.

Na wat twijfel, toch afgerond naar boven: 3,5*

Wisselvallige film die serieuze momenten afwisselt met komische momenten, waarbij dat laatste het beste werkt. De film lijkt soms zelf niet te weten welke kant op te gaan en mist diepgang. Deze film moet het met name hebben van de karakters, en dat zit ook wel goed, vooral gezien de goede cast.

“You embrace the suck and move the fuck forward.”

Prima film met een vreemde maar wel geslaagde combinatie van oorlogsgeweld, drama en veel humor (bij die scene met de eerste Afghaanse vrouw met een rijbewijs barstte ik in lachen uit). Een rare mix maar het werkt. Dat komt vooral door het sterke script, de sfeervolle beelden en een aantal geweldige acteerprestaties.

We volgen een aantal journalisten in plaats van militairen en dat geeft natuurlijk ook een andere vibe. Het leven van journalisten in oorlogsgebeid wordt goed neergezet en het voelt allemaal echt en doorleeft aan (zeker de prachtige locaties). Fey is goed maar wordt eigenlijk overschaduwd door Freeman, Robbie, Abbott en Thornton. Alleen Molina heeft een wat eigenaardige rol. Het einde is sentimenteel maar ik kon het goed hebben, en ik vond het gesprek met de militair zelfs een perfecte afsluiting. En met een nummer van The National ter afsluiting kan je het nooit fout doen.

Tegen de flash forward! ✊

Een modeverschijnsel met Als zovaak geen enkele toegevoegde waarde, integendeel zoals meestal.

Best een vermakelijke film, niet altijd even overtuigend, maar wel origineel genoeg om te blijven boeien.

Ik ben ook geen fan van flash forwards, maar dat hoge school flirten van Fey en Freeman via straalverbinding vond ik wel grappig gedaan. Vooral die kop van Freeman is goud waard.

Redelijke film over een Amerikaanse journaliste die naar Afghanistan vertrekt om daar verslag te doen. Een vermakelijke eerste helft, waarbij het leuk is om te zien hoe de vrouw zich moet aanpassen in een nieuwe situatie. De tweede helft wordt de toon wat serieuzer en wist het me wat minder te boeien. Ondanks de fijne cast net geen 3.0 sterren.

Whiskey Tango Foxtrot is de afkorting voor “What The Fuck” volgens het NAVO alfabet en laat dit nou precies de eerste reactie zijn die bij je op zal komen na het zien van dit waargebeurde verhaal. Want je zal waarschijnlijk absoluut niet weten onder welk genre de film zal moeten onderbrengen. Is de film nou een komedie of een oorlogsfilm? Voor een komedie neemt de film zichzelf veel te serieus en voor een oorlogsfilm is de film eigenlijk veel te ongeloofwaardig. Dit komt waarschijnlijk omdat de film compleet afwijkt van het indrukwekkende boek dat Kim Baker schreef. Toch kunnen we ook weer niet zeggen dat de film totaal teleurstelt. Toch is het goed te begrjipen dat de film de bioscopen in Nederland niet wist te bereiken.

Qua casting zit het zeker wel goed. Tina Fey werd gekozen om de rol te vertolken van oorlogsjournaliste Kim Baker en we moeten direct toegeven dat Fey briljant gecast is. Naast het feit dat Fey best veel op Baker lijkt, zet zij een zeer geloofwaardige rol neer. Hierbij laat de van origine comédienne zien dat ze echt kan acteren. Naast Fey zien we dat grote namen als Margot Robbie, Martin Freeman en Billy Bob Thornton aan de cast toegevoegd zijn. Aan acteertalent ontbreekt het duidelijk niet, dus je zal je afvragen waar het dan eigenlijk mis gaat. Wellicht is de oorzaak te vinden in de beklemmende sfeer van het boek, die in de veel luchtigere film ontbreekt. Het ontmoeten van gevaarlijke terroristen of extremisten lijkt appeltje eitje en de dreiging ontbreekt totaal. Nergens krijg je ook maar een beetje het gevoel dat Baker zich in een van de meest gevaarlijke landen ter wereld bevindt en dat is op zijn zachts telleurstellend te noemen.

Daarnaast is het einde van de film moralistisch en bijna propaganda te noemen. Want laten we eerlijk zijn, niets kon het Amerikaanse verblijf in Afghanistan rechtvaardigen. De film probeert daarin wel maatschappijkritisch te blijven, maar hier blijft weinig van over als de Amerikanen voor de zoveelste keer als de verlossers en weldoeners van de wereld uit de spreekwoordelijke koker komen. En dat is jammer, want Whiskey Tango Foxtrot had zoveel meer kunnen zijn als de makers zich aan het bronmateriaal hadden gehouden. Wat er overblijft is een aardig filmpje dat nergens echt weet te imponeren, maar zeker tot een half uur voor het einde best weet te vermaken. Helaas wordt het einde te lang uitgesmeerd en zit dat vol onzinnige dialogen waarbij je bijna de neiging krijgt alsnog de film af te zetten.

Whiskey Tango Foxtrot is een aardige film geworden waar nog veel meer in had gezeten als de makers zich aan het bronmateriaal hadden gehouden. Dit zorgt ervoor dat de film een hele zit wordt door saaie en vooral niet interessante gebeurtenissen die de film bevat. Echt geloofwaardig wordt dit waargebeurde verhaal dan ook nergens, daar is het geheel veel te luchtig verfilmd. Toch doet de cast het wel erg goed en zorgen zij ervoor dat de film niet helemaal kopje onder gaat. Whiskey Tango Foxtrot houdt uiteindelijk het midden tussen een komedie en een oorlogsfilm, maar is daarin zo uit balans dat je als kijker uiteindelijk zit met een groots ‘WTF-gevoel’.

Een redelijke oorlogsfilm met een vleug(je) journalistiek er doorheen verweven. Romantiek speelt een 'melodie' mee in het verhaal maar gelukkig niet op een melodramatische manier.
Het is niet een supersterke film maar ik heb mij er wel mee vermaakt.

Een goede komedie/drama/oorlog/biopic verhaal...
Prima verhaal...
Een waargebeurd verhaal...
Prima acteerwerk...
Af en toe te snel camerabeweging...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...

Sinds haar onberispelijke en hilarische imitaties van Sarah Palin in “Saturday Night Live”, zo’n jaar of tien geleden, heb ik een zwak voor de comédienne Tina Fey. Dat ze ook als serieus actrice goed uit de verf komt, bewijst ze in deze film over een oorlogscorrespondente die snel acclimatiseert in een wildvreemde omgeving. Het is een verrassende, soms wat fladderende mix van oorlogsgeweld, komedie en romantiek. Best amusant.

Tina Fey vond ik in haar rol wel sterk. Het verhaal van Kim Barker blijkt niet zo heel serieuze genomen te zijn. Als tussendoortje vond ik de film wel erg geslaagd, maar als verfilming van het verhaal van Barker vind ik echt een farce.

Komedie/oorlog, die omschrijving begrijp ik niet wat betreft komedie. Er valt weinig te lachen wat niet wil zeggen dat het een slechte film is. Het is m.i. meer een biografie over journaliste Barker.

Prima.

Fijne poging om oorlog en komedie samen te smelten tot één geheel. Ondanks dat de het verhaal zich het grootste gedeelte in de hoofdstad van Afghanistan afspeelt, ligt de focus niet op het oorlogselement. Ik zou het eerder omschrijven als komedie/drama omtrent de cultuurverschillen tussen Amerika en Afghanistan, maar dan met een verdwaalde bom in de film.

Fijn is dat er gedurfde grappen worden gemaakt. Af en toe slaan die de plank flink mis, maar het zorgt ook voor wat originele humor.

Qua acteerprestaties zit het wel in orde. Nergens echt hoogstaand, maar gewoon prima. Robbie ziet er zoals gewoonlijk superb uit.

Het had trouwens wel wat korter gemogen.

3*

Leuke film. Soms wringt het wel, die mix tussen serieus drama en humor. Zeker aan het eind bij die reddingsoperatie en die muziek erachter gemixt. Als scène los erg fraai en die had zo in pakweg Deadpool gekund, maar tussen al het serieuze drama in het laatste halfuur past dit totaal niet. Ik vond de film ook leuker op het moment dat het meer om de fun ging. En die fun is er zeker. Een leuk inkijkje in de wereld van de journalisten ter plekke, sfeervolle locaties en soms heerlijke humor. Fey is een fijne lead die ook nog een stukje emotie om haar bestaan goed over te brengen en het tempo is prima. Jammer alleen soms van het drama aan het eind, dat was helemaal niet nodig. 3,5*.

Dat doet mij aan het geniale M*A*S*H. denken (serie + film). Een heel oud bewezen recept.

Een proefje van de geniale dialogen:
______________________________________________

Col. Potter: I said fire that weapon.
Hawkeye: All right.
Hawkeye (to the gun): You're fired.
Hawkeye (to Potter): I did it as gently as I could.

Frank Burns: I know I'm a real asset.
Hawkeye: You're only off by two letters.

Frank Burns: You disgust me!
Hawkeye: You're right, Frank... I discussed you with everyone I know and we all find you disgusting.
______________________________________________