Biutiful (2010)
Genre: Drama
Speelduur: 148 minuten
Oorsprong:
Mexico / Spanje
Geregisseerd door: Alejandro G. Iñárritu
Met onder meer: Javier Bardem, Maricel Álvarez en Hanaa Bouchaib
IMDb beoordeling: 7,4 (94.464)
Gesproken taal: Kantonees, Spaans en Mandarijn
Releasedatum: 3 februari 2011
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Biutiful
"You don't choose your family. We all belong to somebody, but to belong to Uxbal and Marambra, is both a blessing and a curse."
'Biutiful' vertelt het verhaal van de criminele tussenbaas Uxbal (Javier Bardem), die in een vettig glimmend Barcelona de schakel is tussen een Chinees naaiatelier en illegale Afrikanen die nepspullen verkopen in combinatie met drugs. Uxbal leeft met zijn twee kleine kinderen in een smerig appartementje in een deel van de stad waar toeristen nooit komen. Zijn vrouw, die aan borderline lijdt, is de voogdij kwijtgeraakt. Het is een schimmig en grauw bestaan, waar geen van de betrokkenen veel plezier in heeft. Dat wordt er niet beter op als het doodvonnis over Uxbal uitgesproken wordt na een medisch onderzoek. Hij heeft nog maar een paar maanden te leven. Wat kan Uxbal nog rechtbreien aan de verziekte situatie waarin hij zich bevindt?
Externe links
Video's en trailers
Reviews & comments
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Ik lees met verbazing vaak kritieken van kijkers. Een film afkeuren en laag waarderen omdat er veel 'ellende 'in de film is....Tja.....Neem dan een volgende keer een film uit het vak "humor". Kom op zeg,een
film die een verpletterende indruk maakt,met name door hoofdrolspeler Bardem,, bij wie je het gevoel hebt dat hij helemaal niet acteert...Aan de grauwheid en somberheid van het verhaal is geen ontkomen en aan. Dat is de kracht van de film,en behoort hij tot een van de beste in zijn genre. En zoals boven beschreven,,is de teneur van somberheid tot in alle details uitgevoerd: lelijke mensen, afschuwelijke behuizing ,Barcelona waar het regent.....Een film is per defintie niet goed omdat het verhaal vrolijk stemt,maar een film is goed wanneer het eindprodukt er in slaagt je mee te sleuren ,in dit geval in een diepe treurnis waar geen ontkomen aan is ,....ook voor de kijker niet.Al snel wordt dan vervallen in melodrama,maar niet in deze ijzersterke film,waar alles zeer aannemelijk is, en leven nog erger is dan de dood.......
bekijk de film nog een keer als je een lage waardering hebt gegeven.....en niet klaar zit om ge-entertaind te worden, met een zak chips en cola -bacardi., maar om de film te bekijken als kunstwerk ,ook als je vindt dat er teveel ellende in de film is.
Het probleem is, voor mij althans, dat de film niks meer te bieden heeft dan de ellende. Een hoop treurnis bij elkaar gegooid. Iñárritu probeert er nog een sausje van kunstzinnigheid over te gooien, met dat begin en einde bijvoorbeeld, alleen slaat dat dan weer nergens op. Een ronduit slechte film.
Filmspecialistje
-
- 4 berichten
- 4 stemmen
Wat een flut-film naar mijn mening zeg! Je beland plotseling in het leven van een depressieve, nare man waarvan het leven heel langzaamaan duidelijker wordt. Het is natuurlijk mooi om de kans te hebben je in te mogen leven in zo'n depressieve man die hoort dat hij snel dood gaat, maar in hoeverre kan je je inleven. Mooie muziek en een ander perspectief zouden dit tot stand kunnen brengen maar in deze film kijk je alleen maar vanaf een afstand naar de spelers wat veel energie vergt. Met alle ellende en een gebrek aan verandering in deze film wordt je er erg moe van, ik heb hem dan ook voor het einde van de film uitgezet omdat ik hem zo saai vond. Normaal als ik films als Babel of iets dergelijks kijk zit er een mooie opbouw in, daarnaast kan je je heerlijk personificeren met de spelers. Dat deze film een prijs heeft gewonnen vind ik een schande voor de filmwereld. Als het mooie van de film in het slot zit kan mijn waardering nog wat omhoog gaan maar je eerst 1.5 uur vervelen om daarna toch een ''wow'' gevoel te krijgen vind ik een beetje te veel. Dat de film door een top-reggiseur is gemaakt, door een topacteur gespeeld is en over een bijzonder akelig iets gaat maakt het niet een goede film. De vorm van de film is gewoon belachelijk slecht althans naar mijn mening.
arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
Filmspecialistje, je doet je naam geen eer aan als en een erkende film zo afkraakt, bovendien eentje met zo'n hoge score op IMDB en moviemeter. Dat deze 'flutfilm' een prijs heeft gewonnen en dat dit voor de filmwereld een 'schande' is, klopt niet. De film heeft 2 oscarnominaties gekregen, 1 prijs in Cannes voor beste acteur, 1 Golden Globe nominatie, 1 Goya voor beste acteur plus 8 andere Goya-nominaties, en nog een lading nominaties onder andere bij de BAFTA, Critics' Choice Awards, en Chicago Film Critics Association. Er is niets 'belachelijk slecht' aan deze film.
De film is een drama, de meest depressieve drama die ik ooit gezien heb. Als je je probeert in te leven met de hoofdpersonage word je er alleen maar depressief van, ik denk niet dat dat de meest geschikte invalshoek is om naar deze film te kijken. Alleen de poster al maakt dit behoorlijk duidelijk. Misschien zijn films die voor de volle 100% een drama zijn niets voor jou.
Bardem speelt zeker overtuigend, maar dat is niet de reden dat deze film zo hoog scoort. Ook niet dat het van een topregiseur is, ook ik heb er een hekel aan als mensen films de hemel in prijzen omdat ze gemaakt zijn door bijvoorbeeld ene Woody Allen, terwijl de film misschien niets meer voorstelt dan een commercieel hapklare brok, gemaakt omdat een bepaalde stad het sponsort (de laatste tijd maakt hij zowat alleen films ter promotie van een stad, en alleen als de stad meebetaalt, dat vind ik de verkeerde insteek).
Wat deze film o.a. goed maakt is dat het een realiteit blootstelt van een stad als Barcelona, waar ook mindere wijken bestaan waar mensen maar moeten zien rond te komen (geen gefinancieerde Woody Allen reklameprent van een stad dus). En de manier waarop dat wordt gebracht is steengoed, al ben ik het zeker met je eens dat het even duurt voor je echt 'in de film' komt.
Om dat te kunnen zien, en om je echt in te kunnen leven, heb je denk ik wel wat emotionele bagage nodig, en dat krijg je door levenservaring op te doen. Mijn gevoel zegt dat je nog behoorlijk jong bent.
Ik kan je in ieder geval wel enkele andere toppers aanraden die je (nog) niet moet kijken, zoals Amour (2012), en wellicht zelfs ook Crash (2004) niet. Allemaal topfilms waar je wel in de depressiviteit meeleeft, en waar een zekere emotionele bagage de filmbeleving wel ten goede komt.
Flat Eric
-
- 6365 berichten
- 1026 stemmen
Echt zo'n film waarvan je in het begin zonder voorkennis denkt:"oh nee, hier heb ik geen trek in".
Terwijl de film op de achtergrond op tv speelde merkte ik dat ik toch snel van mijn tablet opkeek en eigenlijk direct gefascineerd naar de film aan het kijken was.
Een grauwe depressieve troosteloze sfeer, personages die je raken, tragische gebeurtenissen, diverse levens noodgedwongen met elkaar verweven, het grijpt je naar je strot.
De andere kant van de Ramblas is niet zo rooskleurig....
Hij is nu op tv en bij het herzien vind ik eigenlijk dat ie een plaatsje verdient in mijn top 10.
moviemafketel
-
- 19752 berichten
- 2118 stemmen
Nog niet zo heel veel Spaanse films gezien, maar toen ik het gemiddelde zag dacht ik dat dit best iets voor mij zou kunnen zijn.
Aboluut niet het Barcelona dat ik heb gezien toen ik er was. Biutiful beeldt Barcelona constant uit als een druilerige, mistroostige stad wat goed aansluit bij het hele thema.
Bardem speelt zijn rol met verve, evenals de rest van de cast. Het acteerwerk heb ik dan ook weinig op aan te merken. Wel voelden de 148 minuten aan als 500 minuten. Er had wat mij betreft wel wat meer in geknipt mogen worden. De gebeurtenissen zijn verdrietig, maar toch kwam het allemaal niet zo bij me binnen. Er bleef te veel afstand naar de kijker toe. We mogen meekijken, maar je voelt je toch een buitenstaander. Misschien is het de Spaanse taal, misschien de verhaallijn van het Chinese naaiatelier dat niet helemaal in de film thuishoorde, misschien de manier hoe Uxbal met zijn ziekte omgaat. Ik weet het niet precies, maar het raakte me allemaal niet voldoende. Ook de muziek heeft geen indruk gemaakt, want ben nu eigenlijk al vergeten of er uberhaupt muziek in voorkwam. Cameratechnisch was het allemaal wel puik in orde. Erg mooie beelden zo nu en dan.
Overall heeft Biutiful me dus niet zo geraakt als ik gehoopt had. Het is zeker geen slechte film hoor, maar voelde soms toch wat langdradig aan. 3 sterren.
nadrin
-
- 1261 berichten
- 1294 stemmen
zeer sterke overtuigende film. Ondermeer de keuze voor de vuile armtierige woningen was een zeer sterk statement om de verhaallijn te kleuren.
Ook het bijzonder sterke einde die de blijvende rauwe kant van de toekomst laat zien, laat me niet meer los. Laat ik maar Alzheimer krijgen dan kan ik deze film me ooit nog wel eens raken als hij nu deed. En Moviemafketel er kwamen enkele prachtige stukken muziek langs.
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
Film waarin élke scène overtuigt, van de eerste tot de laatste minuut. Topniveau over heel de lijn: acteurs, thematiek, enscenering, muziek, spanning... Inarritu behoort met deze film voor mij tot de heel zeldzame absolute topregisseurs.
Bottleneck
-
- 8220 berichten
- 2091 stemmen
Vrij deprimerende film in een gelikt jasje: een mooie, spaarzame soundtrack en het camara- en beeldwerk steken goed in elkaar, zorgen voor aardig wat sfeer met soms opvallende felle kleuren. Vooral de scene - lange take - in de discotheek mag er zijn, erg strak.
Verhaaltechnisch vind ik het wat minder zoals wel meer films van Iñárritu; bepaalde verhaallijnen lijken er een beetje bij te hangen waardoor het nogal fragmentarisch is. Het maakt de emotionele binding, die er zeker is met de charismatische Bardem, iets minder sterk. Het is juist z'n einde in relatie tot zijn kinderen die aangrijpend is.
Alhoewel ook de dood van de Chinezen een indrukkend moment is, niet eens zozeer vanwege de gebeurtenis als wel de manier waarop het verbeeld wordt: met een langdurige pijnlijke stilte. Het is ook prettig dat er over het algemeen niet voor 'standaard'-toestanden gekozen is. Bijvoorbeeld geen partner die worstelt met (alleen) een drugs- of drankprobleem maar met een psychische stoornis.
Goede film dus, waarbij de verhaalstructuur de impact een beetje in de weg zit. En ik zie pas nu dat de film een lange speelduur heeft, niets van gemerkt tijdens het kijken.
popcorn en cola
-
- 354 berichten
- 500 stemmen
Zwaar avondje film achter de rug. Eén bak narigheid en tegenspoed in het kwadraat. Meestal zoek ik dat niet op in films, maar deze was zo hoog gewaardeerd dat ik hem toch eens wilde zien. De film is zeker niet slecht, maar na twee en half uur was ik wel blij dat de film afgelopen was. Het duurde wel even voordat ik deze had laten bezinken.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30452 berichten
- 5199 stemmen
Een tijd geleden had ik de film voor het eerst opgezet. En na een tijd weer afgezet omdat de sfeer te zwaar beladen was. Dat mensen in zo'n levensomstandigheden leven is één ding en doen wat ze moeten doen om te overleven. Maar of het dan nog aangenaam is als kijker is een ander ding. Toch maar de film een tweede kans gegeven en daar zeker geen spijt van gehad.
Javier Bardem schittert in één van zijn beste vertolkingen. Biutiful is een film geworden van een man die leeft van dag tot dag en gerust buiten de lijntjes kleurt als hij daarmee zijn kinderen kan helpen. Hij probeert nog een beetje uit het leven te halen wat hij kan als hij hoort dat hij niet lang meer te leven heeft. Het mooie aan de film is dat het nergens een karikatuur wordt. Uxbal gaat niet meteen de vrolijke Jan uithangen en als in een Hollywoodfilm enkele dingen rechtzetten om als een heilige te kunnen sterven. Hij is wie hij is maar probeert zich toch ietwat rechter te trekken op de sporen en voor zover dat kan enkele dingen in orde te brengen. De zorg voor zijn kinderen, de bekommernis over zijn vrouw die hij telkens opnieuw kansen geeft als hij ze na problemen met de kinderen heeft weggeduwd. De confrontatie als het misloopt met de illegalen die hij uitbuit.
Javier Bardem acteert zoals gezegd heel sterk en de film is zeer realistisch. Rekening houdende met de vrij depressieve omkadering. Een film dus die je beter in de juiste omstandigheden kan bekijken, maar er dan wel van kan genieten. En weerom de prachtige muziek op de juiste momenten.
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5410 stemmen
Het gegeven dat de protagonist te horen krijgt dat ie nog maar enkele maanden te leven heeft (en daar op zijn ‘eigen’ wijze mee omgaat door het voor zich te houden, maar wat hem wel noodzaakt het stukje leven dat hem nog rest zo betekenisvol mogelijk in te vullen), is ongeveer net zo origineel als een op leeftijd zijnde bankrover die nog een grote en risicovolle laatste slag wil slaan voordat ie met pensioen kan. Om al te gemakkelijke vergelijkingen met andere films te vermijden sleept Iñárritu (ik moet immer opzoeken hoe ik dat ook al weer spel) er tal van zaken bij. Illegale handel, bovennatuurlijke gaven, relatieproblemen, een moeizame band met zijn broer, minderheden in barre omstandigheden en echt nog veel meer zijn leidend of meewerkende voorwerpen in een nogal druk om zich heen slaand verhaal. Regelmatig is het raak, net zo vaak ook niet.
Wanneer je in Barcelona geweest bent, weet je wellicht dat je in de buurt van de haven en Ramblas daadwerkelijk omver gelopen kan worden door vluchtende Afrikanen met een dichtgevouwen doek met spullen. Dat gaat er schijnbaar echt zo aan toe. Ik vond het sterk dat Iñárritu alle romantiek van Barcelona afhaalt en de stad laat zien als vergiftigd riool. Ondanks dat ik er meermaals geweest ben, had ik pas na een half uur door dat daar de film zich afspeelt.
Het acteren, de cinematografie en de muziek zijn weer erg goed. Dat dit soort zaken niet ogenblikkelijk een geweldige film opleveren, bewijst Biutuful al helpt het de film natuurlijk wel. Het verhaal (even samenvattend voor de gebeurtenissen, de karakterontwikkeling en de diepgang) is zoals dus eerder gezegd een beetje hit and miss. De regisseur is ijzersterk in wat ik maar even tafelscènes noem. Wanneer het ontwrichte gezin ‘gewoon’ zit te eten, legt hij effectief de verhoudingen in het gezin en de gemankeerde karaktereigenschappen van diens leden bloot. Dat soort momenten zegt zo veel over de personages zonder dat dit verder uitgelegd hoeft te worden. Op andere momenten geloofde ik er dan weer geen snars van wat we kregen voorgeschoteld. Bijvoorbeeld de relatie die zich ontvouwt met de Afrikaanse vrouw.
En zo hink ik op twee gedachten, maar dat de maker met de niet te spellen naam, kwaliteiten heeft, is wel duidelijk. Zijn volgende film wordt een komedie. Alsof ie wat te bewijzen heeft. Of ben ik nu te sceptisch? 3,5 sterren.
JeroenFR08
-
- 557 berichten
- 419 stemmen
Alleen al voor de poster een half punt erbij.
Nee maar Biutiful is een hele mooie en eerlijke film. Niks wordt geromantiseerd, het grauwe beeld van Barca beviel me wel. Zo kende ik Spanje niet.
Biutiful bevat veel sterke scenes, waarvan de mooiere voor mij de scene op de brug waren, en natuurlijk de laatste scene als Uxbal sterft. Uxbal wordt erg sterk neergezet door Bardem. Intressant personage.
Mooie film, maar voor mijn gevoel is een 4* voldoende. Sterk drama. Fijne toevoeging voor mijn collectie.
Malheur
-
- 15 berichten
- 11 stemmen
Topfilm. In zijn genre: Mistroostig, grauw en vechten voor eigen leven en dat van je naasten, creme de la creme.
Valii
-
- 206 berichten
- 303 stemmen
Steengoede film die ons het leven in Barcelona toont zoals we het nog nooit zagen. De vele korte scènes onthullen de veelzijdige problematiek en de ellende wordt zeer respectvol gebracht. Zonder twijfel het beste werk van Iñárritu.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Vanwege Birdman heb ik Biutiful gekeken. Ook Biutiful blijkt een indrukwekkende en bijzondere film te zijn: enerzijds fel realistisch zoals het het leven aan de onderkant van de hedendaagse stad toont en tegelijkertijd heeft het een hallucinatoire, surrealistische glans en zelfs magische elementen. Maar in deze film wordt niet zozeer het onderscheid tussen echt en niet echt opgeheven als wel het verschil tussen goed en kwaad (zoals dat onderscheid aan de onderkant ook niet duidelijk bestaat, aangezien men er vooral moet zien te overleven) met een verhaal over een louche ritselaar die weet dat hij binnen enkele maanden zal sterven aan kanker en dan nog probeert dingen goed te maken, vooral als vader. De cameravoering is opnieuw schokkerig en de beelden intens, maar anders dan in Birdman zit je niet de hele film in een achtbaan, maar is de film meer sfeervol, melancholisch en traag: mede omdat de film 148 minuten duurt is hij zelfs wat saaiig. Toch laat de film niet na impact te maken, zodat je toch beduusd naar de aftiteling zit te kijken.
K. V.
-
- 4106 berichten
- 3595 stemmen
Misschien was 'k niet helemaal in de mood voor deze film, maar 'k vond het toch vooral een lange zit. Er werd nochtans overtuigend geacteerd, maar het verhaal wist me toch maar matig te boeien en de lange speelduur deed de film toch ook niet veel goeds.
'k denk dat het toch echt wel een film is, waar je je voor moet zetten.
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Jaja, Javier Bardem en Alejandro Gonzalez Iñarritu, die twee maken van Biutiful een uitstekende film . Bardem speelt een klaploper die van alles bij elkaar hosselt om maar geld te verdienen en plots krijgt hij nieuws dat hij ongeneeslijk ziek is. Zijn laatste maanden probeert hij zinvol in te vullen met zijn kinderen en zijn ex maar gemakkelijk gaat dit niet. Heel sterk van hem gespeeld en sowieso is de cast goed op de dreef.
De regie en het script van regisseur Iñarritu is ook bijzonder boeiend en alles heeft weg van een moderne neorealistische film met als setting een grauw Barcelona. Herkenbaar overigens dat hij weer subplotjes met heel andere culturen (de één met een groep Afrikaanse immigranten, de ander met een groep Chinezen) verwerkte, al vond ik het Chinese subplot niet heel veel toevoegen op een belangrijk en schokkend moment halverwege de film na dan. Vanaf dat moment vond ik Biutiful echt sterk, overtuigend en aangrijpend worden. Vier sterren lijken me ook meer dan verdiend!
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Ingetogenheid en subtiliteit zijn zoals gewoonlijk weer ver te zoeken bij Inarritu. Net als zijn voorgangers is Biutiful een af en toe nogal pathetisch aandoend melodrama, met scènes die niet suggereren, maar hun betekenis uitschreeuwen.
Maar toch, dit rolt weer soepeltjes voort in een lekker ritme, met dynamisch camerawerk, en de acteurs – met name dan Bardem en Álvarez – zijn uitstekend.
Inarritu zet de emotie graag zwaar aan, maar heeft gewoon genoeg beheersing in huis om zijn films op dat vlak niet volledig uit de rails te laten lopen.
Resultaat is opnieuw een met flair gebracht drama, waarin de lotgevallen van het hoofdpersonage en zijn gezin, én dat van de illegale Afrikaanse en Chinese immigranten, mij – in ieder geval voor de duur van de film - wel degelijk wisten te raken.
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
Ingetogenheid en subtiliteit zijn zoals gewoonlijk weer ver te zoeken bij Inarritu. Net als zijn voorgangers is Biutiful een af en toe nogal pathetisch aandoend melodrama, met scènes die niet suggereren, maar hun betekenis uitschreeuwen.
Ja, dat is misschien het verschil tussen de "Italiaanse" en de "Spaanse" sfeer: de laatste wat minder subtiel en suggestief dan de eerste, directer, harder, explicieter, maar "pathetisch" zou ik het daarom nog niet noemen. Ik vind Inarritu in ieder geval dikwijls heel sterk.
Donkerwoud
-
- 8026 berichten
- 3576 stemmen
Iñárritu is met zijn stijl pathetisch, bombastisch én melodramatisch, en toch weten zijn films, vrijwel zonder uitzondering, een gevoelige snaar bij mij te raken. Als geen ander weet de Mexicaan met zijn auteurscinema het volstrekt persoonlijke drama te verglijden met maatschappelijk relevante issues in onze postmoderne, geglobaliseerde tijdgeest. In die zin vind ik 'Biutiful' verfijnder en meer gelaagd dan Amores Perros (2000) en Babel (2006). Meer dan de vorige werken wordt het politieke persoonlijk en het persoonlijke politiek.
'Biutiful' is in de eerste plaats een volstrekt persoonlijk relaas van een man die met zijn nakende sterven de macht kwijt aan het raken is over zijn eigen nalatenschap. Intiem in hoe een acteerkanon als Javier Bardem hem neerzet als een bloed plassende depressieveling die geconfronteerd wordt met de onoverbrugbare ruïnes van foute keuzes, ongelukkige samenloop van omstandigheden en een moreel verwerpelijke levenshouding die zich uiteindelijk is gaan wreken. Op zichzelf meer dan genoeg materiaal voor een indringend sociaal realistische portret van iemand aan de onderkant van de inkomensgrens, maar Iñárritu zou zichzelf niet zijn als hij dit gegeven niet door zou trekken naar een maatschappijkritische reflectie op de grote onderwerpen die de headlines beheersen.
Het persoonlijke verhaal van de stervende Uxbal wordt namelijk gesitueerd in het midden van het grootste morele dilemma dat het Europese continent nu meer dan ooit teistert: wat te doen met de wereldwijd groeiende financiële ongelijkheid tussen verschillende individuen en groepen? Resulterend in een continue stroom van 'testosteronbommen' die hun geluk zoeken op een continent dat niet goed weet hoe het de migratiestromen - politiek en maatschappelijk - vorm moet geven. Aan de ene kant heeft iedereen er weet van dat de nieuwe groepen onderdeel van de maatschappij zijn geworden, maar aan de andere kant is er niet meer mogelijk dan damage control om diezelfde groepen zoveel mogelijk te weren uit het maatschappelijk verkeer.
'Biutiful' is in de eerste plaats een volstrekt persoonlijk relaas van een man die met zijn nakende sterven de macht kwijt aan het raken is over zijn eigen nalatenschap. Intiem in hoe een acteerkanon als Javier Bardem hem neerzet als een bloed plassende depressieveling die geconfronteerd wordt met de onoverbrugbare ruïnes van foute keuzes, ongelukkige samenloop van omstandigheden en een moreel verwerpelijke levenshouding die zich uiteindelijk is gaan wreken. Op zichzelf meer dan genoeg materiaal voor een indringend sociaal realistische portret van iemand aan de onderkant van de inkomensgrens, maar Iñárritu zou zichzelf niet zijn als hij dit gegeven niet door zou trekken naar een maatschappijkritische reflectie op de grote onderwerpen die de headlines beheersen.
Het persoonlijke verhaal van de stervende Uxbal wordt namelijk gesitueerd in het midden van het grootste morele dilemma dat het Europese continent nu meer dan ooit teistert: wat te doen met de wereldwijd groeiende financiële ongelijkheid tussen verschillende individuen en groepen? Resulterend in een continue stroom van 'testosteronbommen' die hun geluk zoeken op een continent dat niet goed weet hoe het de migratiestromen - politiek en maatschappelijk - vorm moet geven. Aan de ene kant heeft iedereen er weet van dat de nieuwe groepen onderdeel van de maatschappij zijn geworden, maar aan de andere kant is er niet meer mogelijk dan damage control om die groepen zoveel mogelijk te weren uit het maatschappelijk verkeer. Rechteloosheid in afwezigheid van een rechtssysteem dat eerlijk is ten aanzien van mensenrechten voor burgers mét nationaliteit en niet geaccepteerde illegalen in de periferie van de samenleving.
Tegelijkertijd zie ik in het verhaal rond de twee homoseksuele Chinezen óók een verwijzing naar hoe migratiestromen andere normen en waarden meenemen. Hoe liberale 'Westerse' seksuele vrijheid mogelijk in verdrukking komt in de periferie van een rechtsstaat die alleen 'eigen burgers' als volwaardig bestempelt. De tragische neergang van Uxbal staat mede voor de onhoudbaarheid van grenzen tussen mensen/staten/seksualiteite/gezinsconstructies in de traditionele zin. Een postmoderne samenleving als de huidige vraagt om een flexibiliteit in het opvangen en accepteren van zij die niet de macht of middelen hebben tot een eerlijke kans in de samenleving. Daarbij dreigen belangrijke waarden als vrijheid van seksualiteit en universele rechten van de mens in de verdrukking te komen door nieuwe invloeden uit die migratiestromen én het gewelddadige neerslaan ervan.
Voor mij gaat 'Biutiful' over het individuele onvermogen om werkelijk veranderingen te bewerkstelligen ten aanzien van collectieve problemen. Meer dan dat Uxbal zelf invloed en verantwoordelijkheid heeft over het goede doen, is hij een product van een post-Franco tijdgeest waarin maatschappelijke problematiek inadequaat wordt opgevangen door politiek, justitie en publieke opinie. Zijn tragische neergang is symptomatisch voor een maatschappij waarin menselijkheid rigide wordt gekoppeld aan normatieve aspecten als o.a. nationaliteit, geestelijke gezondheid, heteroseksualiteit en inkomen hebben. Een voormalige dictatuur mag dan gevallen zijn, maar principes van uitsluiting en demonisering zijn springlevend op een continent dat worstelt met zijn migratieproblematiek.
Iñárritu doet hier zoveel meer dan potsierlijk bakken stront aan ellende op één pretentieuze hoop gooien; het werk raakt aan vraagstukken die, vijf jaar na dato, profetisch actueel zijn gebleken. Gelaagde cinema in een stijl en vorm die nou eenmaal altijd verdeeldheid zal zaaien in zijn ambitieuze opzet.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Iñárritu doet hier zoveel meer dan potsierlijk bakken stront aan ellende op één pretentieuze hoop gooien; het werk raakt aan vraagstukken die, vijf jaar na dato, profetisch actueel zijn gebleken.
Dat eerste deel van je zin vind ik een erg treffende karakterisering eerlijk gezegd, ik wou dat ik er zelf op gekomen was. Wat het tweede betreft: tegenwoordig wordt net gedaan alsof de vluchtelingenproblematiek vorig jaar begonnen is, wat pure geschiedvervalsing is, het speelt al jaren (lees Kleine Bij, kijk Welcome, daar is allemaal weinig profetisch aan maar gewoon al jarenlange realiteit).
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
"Potsierlijk" vond ik het toch niet bepaald, eRCee, en waarom die hoop "pretentieus" zou zijn, begrijp ik ook niet goed, zeker niet uit de mond van Donkerwoud, gezien zijn enthousiasme over de film...
Donkerwoud
-
- 8026 berichten
- 3576 stemmen
Ik vind het zelf potsierlijk noch pretentieus; eRCee is die mening toegedaan. Wel adresseer ik de vele negatieve geluiden dat het een overkill aan rampspoed en ellende zou bevatten. Naar mijn eigen mening is het verweven van persoonlijke tragiek en politieke hangijzers juist de kracht ervan. Zware onderwerpen zijn iig minder willekeurig gekozen dan ze ogenschijnlijk lijken.
Wel eens met het tweede punt van eRCee. Je zou laatste jaren haast vergeten dat migratieproblematiek al tientallen jaren onderwerp van gesprek zijn.
arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
..aan de andere kant is er niet meer mogelijk dan damage control om die groepen zoveel mogelijk te weren uit het maatschappelijk verkeer.
Emigratiestromen zijn niet iets van tegenwoordig, de VS is uit emigratiestromen ontstaan, eeuwen geleden. Niets nieuws dus. Wat nieuw is, is de manier waarop deze stromen nu door de politiek worden behandeld, als iets negatiefs, schadelijks en iets wat ver van ons bed moet blijven. Spanje en Italië hebben al tientallen jaren te kampen met vluchtelingen die hun leven wagen op zoek naar een beter bestaan, en velen daarbij verdrinken (die mensen die je "testosteronbommen noemt...). Dat zijn mensen die uit wanhoop handelen, terwijl de rest van Europa de andere kant op kijkt of opnieuw grenzen opwerpt.
Politiek gezien klopt het wat je zegt, de politiek doet aan een eigenzinnige manier van damage control, enerzijds wordt hun gebied leeggeplunderd door westerse bedrijven en anderzijnds worden muren opgetrokken om te voorkomen dat die mensen wiens kansen op een normaal leven het westen ontnomen heeft alsnog die kansen hier komen opeisen. En daar komt de laatste jaren dus nog bij de gruweldaden van IS, wat niet zonder reden enorme vluchtelingenstromen in gang heeft gebracht. De miljoenen vluchtelingen zijn dus geen testosteronbommen maar mensen die op de vlucht slaan omdat ze vrezen voor hun leven.
Maar daar gaat deze film niet over, deze film gaat over Barcelona, waar Bijlmerachtige wijken bestaan, en bovendien als internationale stad vol zit met mensen van allerlei nationaliteiten, en als toeristische stad ook de interesse wekt bij criminele organisaties, tasjesdieven, mensenhandel (prostitutie), etc. Velen, in de armere wijken en buitensteden (1 op de 4 Spanjaarden inbegrepen) leven in armoede. Deze film doet niets anders dat dit via een fictief verhaal treffend zichtbaar maken voor diegenen die daar niet mee bekend zijn.
Donkerwoud
-
- 8026 berichten
- 3576 stemmen
Politiek gezien klopt het wat je zegt, de politiek doet aan een eigenzinnige manier van damage control
Dat is dus precies wat ik zeg. Of hoe interpreteer je het anders als ik nationaliteit als normatief typeer: een artificiele constructie van demonisering en buitensluiting van eenieder die niet rechtswettelijk erkend wordt. In de zin erna benoem ik hoe 'universele rechten van de mens' in verdrukking komen. Of hoe de film, in mijn ogen, representeert dat menselijkheid iets is wat gekoppeld wordt aan wie er een juridische status toegekend heeft gekregen. De tragische neergang van Uxbal staat mede voor de onhoudbaarheid van grenzen tussen mensen/staten/seksualiteiten in de traditionele zin.
Verwijzing naar 'testosteronbommen' is niet meer dan een knipoog naar de actualiteit van de film. Blij toe dat ik mijn gut feeling gevolgd heb en 'dobbernegers' achterwege heb gelaten.
ZenZin
-
- 300 berichten
- 647 stemmen
Inderdaad een overdaad aan ellende op zo ongeveer alle gebieden. Daar zal niet iedereen op zitten te wachten. Het duurt wel erg lang om er een beetje in te kunnen komen, daarna ontstaat nog wel een bepaalde flow. Is het meer dan een registratie ? Hm, nauwelijks, afgezien van wat vage paranormale hints. Het is wat het is en daar moet u het mee doen.
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
Is het meer dan een registratie ? Hm, nauwelijks, afgezien van wat vage paranormale hints. Het is wat het is en daar moet u het mee doen.
ZenZin
-
- 300 berichten
- 647 stemmen
Sorry, ZenZin, maar dit is een van de rijkste films die ik de afgelopen tijd gezien heb. Voor mij in ieder geval héél veel meer dan "een registratie"!
Daar kan ik wel in komen. Waarom geef je de film eigenlijk niet de volle 5 * ?
"Het is wat het is" bedoel ik trouwens positief, alleen ervaar ik dus, zeker als er ruim 2 uur kijkgeduld wordt gevraagd, de balans een beetje zoek was, er iets ontbrak. Wat? Dat weet ik ook niet !
Gerelateerd nieuws
Vijf buitenlandse films die net een Oscar misliepen
De beste drie van Javier Bardem
Bekijk ook
Amores Perros
Drama / Misdaad, 2000
488 reacties
Mar Adentro
Drama, 2004
236 reacties
Relatos Salvajes
Komedie / Thriller, 2014
153 reacties
Los Amantes del Círculo Polar
Drama / Romantiek, 1998
199 reacties
Adams Æbler
Komedie / Drama, 2005
278 reacties
21 Grams
Drama / Thriller, 2003
758 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.