Atanarjuat is best wel een unieke film - de eerste film compleet opgenomen in een Inuit-taal, en het is ook een vertelling van wat schijnbaar een lokale volkslegende is. Ook de setting, ver afgelegen in het Arctisch gebied en in een tijd zonder moderne technologie, maakt het wel interessant. En schijnbaar is Atanarjuat ook nog eens verkozen tot de beste Canadese film ooit. Toch was dit best wel een lange zit. De precieze details van het verhaal werden me nooit helemaal duidelijk - ja, de grote lijnen over Oki en zijn vrienden die Atanarjuat vanwege een vrouw proberen te vermoorden, en Atanarjuat die ontsnapt en wraak bezweert, dat wel. Maar in alle eerlijkheid had ik toch wat moeite om de personages uit elkaar te houden; alle mannen hadden zo ongeveer dezelfde kleding, dezelfde kapsels en over het algemeen vrij lastige namen waardoor ik toch niet altijd duidelijk had naar wie ik nou zat te kijken.
En natuurlijk, er is een andere hele goede reden waarom dit een nogal lange zit is. Simpelweg: de film duurt bijna drie uur. En hoewel er een hoop fraaie beelden zijn uit het hoge Noorden, en het regelmatig ook interessant is om te zien hoe het leven van de locals toendertijd was, is dat toch een wat overdreven lengte. Het algehele verhaal met liefde, moord, wraak is universeel en bijna Shakespeariaans, maar het was mij toch wat aan de trage en verwarrende kant. Gelukkig maakten de unieke setting, de fantastische natuur en het kijkje binnen de Inuit-cultuur een hoop goed.