The Evil Dead (1981)

Voor alle lullos die Evil Dead een D film vonden deze opmerking. Riami scoorde met dit 5 stuiver fimpje een wereldhit, dat zie ik films met miljoenen budgetten niet doen , daar bovenop komt nog dat deze film in sommige landen verboden werd.

Heerlijke film.

The Evil Dead een film die gezien het tijdperk waarin het werd geproduceerd garant staat voor een hoop experimenteel potentieel. Verhaaltechnisch om te huilen.

Tand des tijd niet helemaal doorstaan, maar in die tijd fant-ash-tic ..

Ik herinner me dat ik deze film in '81 toen hij net uitkwam in Eindhoven zag samen met mijn broer. De dames gingen naar E.T. en wij dus... niet

Tuurlijk achterin de zaal en voorin ergens zaten twee grietjes van een jaar of veertien en die gierden van het lachen en hadden de grootste lol terwijl mijn broer met het zweet in zijn handen zat.

Ik heb er van de eerste tot de laatste minuut van genoten. Achteraf hoorde ik dat dit een examenstuk was van Raimi en dat Campbell en mede acteurs toenmalige collega studenten van hem waren.

En voor diegenen die de film niet eng lijken te vinden, je moet hem wél in de juiste context plaatsen. In '81 was er op horror gebied niets vergelijkbaars. Nu moet alles op visueel gebied als bv. Saw expliciet zijn.

Petje af voor Raimi! Het is en blijft smullenvoor mij. Deze en de twee vervolgen zijn voor mij onovertrefbaar en de remakes en vervolgen daarop, zijn zeker niet slecht maar halen niet dezelfde kick die de originele 3 bij mij teweegbrachten.

Voor mij, samen met the Exorsist uit '73, the Thing '81 en the Shining '80 de absolute top op horror gebied en duidelijk mijn favorieten.

De afgelopen 20 jaar lukt het filmmakers niet om onduidelijke redenen deze niveaus te evenaren op James Wan na misschien.

Ik kijk ze nog steeds vrij regelmatig en nog steeds maken ze dezelfde indruk op mij.

Pareltjes van horror.

Een cultfilm met lelijke effecten. Ik kan me wel voorstellen waarom deze film zo omarmt wordt, maar volgens mij is dat beeld vooral gevormd door de latere films met Ash. Door de campy regie lijkt de film zich niet al te serieus te nemen. Als dat de bedoeling is, is het deels wel geslaagd. Die toon werd in elk geval bij de sequels nog extra dik in de verf gezet. Je moet er wat van houden, en als je dit niet al in de 80s hebt gezien is het toch maar een verouderde lelijke B-film. Met een nostalgische blik heb ik er nog wel enigszins van kunnen genieten.

Vreemd dat ik deze horrorklassieker nog niet eerder zag. Eng is hij in ieder geval niet. Geen echte jump scares en de getransformeerde zombies zagen er vrij loom uit, maar toch taai. Mits wat ervaring in het genre, je zou de film eerder als een komedie zien. Want lachen was het af en toe wel geblazen. Niet omwille van de humor, wel omwille van de effecten en gore die zodanig slecht zijn, dat het goed en fun wordt. Tijdens de gevechten krijg je al een voorproefje, maar helemaal op het einde wanneer ze verslagen worden, wordt het pas echt vies. Zelfs met enkele kleuren (en wellicht ook geuren) die je niet had verwacht.

Deze kan zo mee - als hij al geen lid is - in "de nacht van de wansmaak". Het acteerwerk is bijzonder slecht en er scheelt nog wel wat meer aan de film, maar hij doorstaat dit toch allemaal. De sfeer vond ik dan wel geslaagd en ook het cameragebruik van de dingen die rondom het huis zwierven was best goed gedaan. Overigens, geweldige scène ook met die boomwortels.

Horror klassieker !

Een film uit de beginjaren 80 waarin ze nog niet de visuele effecten hadden als vandaag de dag sommige schijnen dat niet altijd te beseffen.

Eigenlijk is deze film één van de grondleggers van al onze hedendaagse Horror waarin originaliteit vaak erg ver te zoeken is.

Daar had deze film geen last van !

Totale jeugd sentiment.Mijn eerste en ook meteen de beste horror die ik gezien heb.

Geweldig gewoon

5 jaar geleden zag ik The Evil Dead voor het eerst. Sindsdien is dit de enige Horror film die ik elk jaar opnieuw bekijk en nu voor het eerst op het grote doek gezien. The Evil Dead bereikt een hoog level aan absurdheid die ontzettend te waarderen valt als je het verhaal achter de productie kent. Sam Raimi was 20 jaar toen hij begon met overal geld vandaan te verzamelen om zijn passie project te kunnen maken. Buiten dat deze film een flinke amusementswaarde heeft, zijn de practical effects en het camerawerk zeer indrukwekkend te noemen en is dit terecht een klassieker.

Verhaal is flinterdun en acteerwerk is ook niet zo denderend. Voor die tijd was hij wel goed, maar nu lijkt het erg op een film die ik heb gemaakt met vrienden vroeger house of horror

Cultmovie blijkbaar en ik zie ook best hoe dat kan. Lekker veel bloed en gore en een oude film en daarmee allicht ook vrij nieuw in dit genre. Daarnaast best goed geregisseerd en nog steeds overtuigend en opvallend camerawerk (vooral die shots in de bossen zijn prima). Anno 2024 blijft er voor mij echter niet heel veel over. De film schijnt tegen een heel laag budget te zijn gemaakt en dat zie je ook wel terwijl er ook zeker films zijn (Pi van Aronofsky bijvoorbeeld) die nog wel uitstekend eruit zien (ook al zie je daar de beperkingen). Matig geacteerd en ik keek te overduidelijk naar mensen met lagen schmink op. De 85 minuten voelen ook vrij lang aan omdat de laatste 40 minuten er geen vernieuwing en geen ontwikkeling meer in zit. 2,5*.

Graag gezien. Traditioneel is oktober voor vele filmliefhebbers de maand om horror films te kijken als aanloop naar het Halloween spektakel. Ook de marketing van TV zenders hebben lont geroken en bombarderen dezer dagen hun programmatie met horrorfilms. Maar vooraleer de oververzadiging zou binnen treden toch wil ik best even een klassieker aanraden voor wie horror niet al te serieus neemt met name The evil dead. Visueel knap, mooie opbouw (vb cut naar bloedrode sappen in de mixer als voorbode), mooie shots (bv klepel op voorgrond). En de sequentie met die boomverkrachting is zowel inventieve cinema als een hilarisch stukje surrealisme. De derde act is wel over the top en repetitief en remt wel het tempo. Maar de stijl van grand guignol, een soort poppenkast die ons wil doen griezelen vind ik prima vermaak.

Lekker over de top en cheesy, maar wel met een knipoog en natuurlijk een weergaloze Bruce Campbell als Ash maken hem tot de cultfilm die hij is. Het verhaal, de rest van de cast en de speciale effecten zijn echt goed gedaan ook van het budget van 375.000 dollar zeker meer dan een kijkbeurt waard.

‘Join us’

Deze low-budget horror herzien op 4K in origineel 4.3 formaat. Legendarisch filmdebuut van Sam Raimi en hoofdrolspeler Bruce Campbell (wat een jonge kop had die hier nog), die in de loop der jaren voor velen een cult held werd. Een Section 2 Video Nasty die jarenlang was gebanned in de UK voor een aantal heftige scenes.

Film opent met vijf studenten in de auto die op weg zijn naar een huisje wat ze gehuurd hebben in het bos. Dit vijftal bestaat uit Ash en zus Cheryl Williams, zijn vriendin Linda, en twee vrienden Scotty en Shelly, die net als Ash&Linda ook een stelletje zijn. Eenmaal over een gammele brug te zijn gepasseerd arriveren ze bij het huisje, wat meer een vervallen boshut is. Cheryl, die mooi kan tekenen, tekent de klok na, waarna die stopt op 17:50u en buiten een sinistere stem hoort: ‘Join us’. Tijdens het eten vliegt met een klap op onverklaarbare wijze het kelderluik open. Scotty en Ash gaan beneden kijken en vinden een eng boek met sinistere illustraties en een bandrecorder. Ze nemen het mee naar boven en spelen de geluidsopname af: “Enkele jaren geleden groef ik met collega’s de ruïnes van Candar op. Mijn vrouw en ik wonen nu in een huisje in deze bergen. Hier werk ik verder, niet afgeleid door de moderne maatschappij en ver van de academische omgeving. Ik heb iets belangrijks gevonden in de ruïnes van Candar. Een boek over oude Soemerische grafrituelen en -spreuken. Het heet Naturom Demonto, vrij vertaald: Boek der Doden. Gebonden in mensenvlees en beschreven met mensenbloed. Over de opstanding van demonen en de krachten die in bossen en tuinen vertoeven. Eerst komt er waarschuwing dat deze wezens nooit echt dood zijn. Ze kunnen weer opleven via de spreuken in dit boek. Door het uitspreken hiervan nemen de demonen bezit van de levenden”.

Cheryl wilt niet verder luisteren en rent de kamer uit, Scotty vind haar maar een kleuter, spoelt de opname een klein stukje door en horen nu een vreemde taal. Zonder dat ze het weten wordt ‘het Kwaad’ ontwaakt. Cheryl hoort s’avonds weer die stem buiten en besluit alleen (zucht) op onderzoek uit te gaan. Hier volgt de klassieke verkrachtingsscene door het bos. Als ze terugkomt eist ze dat Ash haar onmiddellijk terug naar de stad rijd, waar hij gehoor aan geeft. Zodra ze bij de gammele brug aankomen zien ze dat deze volledig is ingestort. Terug in de hut luistert Ash de geluidsopname verder: “Mijn vrouw is bezeten door een demon uit Candar. De enige manier om bezetenen tegen te houden is door hen aan stukken te hakken. Ik wil ervoor vluchten, maar ik heb de schaduwen gezien en wat ik ook door dit boek tot leven geroepen heb… het komt zeker voor me terug”.

Kort hierna verandert Cheryl in een Deadite en geeft haar vrienden met een enge stem de waarschuwing: “You will die. One by one we will take you”.

Voor mij in het rijtje beste horrorfilms ooit gemaakt. De rookmachines draaide overuren, maar zorgde wel voor een geweldige atmosfeer in het bos. Opgenomen in Morristown, Tennessee. Geweldig camerawerk waar veel gebruikt wordt gemaakt van point-of-view en de Dutch angle. Een techniek waar de lijnen van de shot diagonaal lopen, waardoor de kijker zijn hoofd een beetje schuin moet draaien. Gezien het budget gave special make-up effects van Tom Sullivan. Voor de editing kreeg Raimi hulp van Joel Coen. Tijdens het Cannes Film Festival in 1982 noemde Stephen King de film: "most ferociously original film of the year", wat de aandacht trok van distributeur New Line Cinema, the rest is history.

Hoewel ik de vervolgen ook leuk vond, blijft dit voor mij de beste.