The Road (2009)

en als het nu bewolkt is en het regent en je ziet geen zon noch sterren?

Het is inmiddels al 3 jaar geleden dat ik deze film heb gezien.

Ik had meer gehoopt op een avonturen film, deze vond ik veel te somber.

Misschien eens toe aan een herziening..

Bij herziening moet ik je gelijk geven. Het is een soort postapocalyptische duisternis.

Depri.

Goede, machtige film die alleen nooit optimaal weet te boeien. Ondanks dat hij erg intens is, en altijd wel voldoende dreiging weet te leveren, is het echter heel traag en dat heeft in deze film nooit echt meerwaarde. Maar het is ook fijn dat dit niet met de nodige poeha komt.

Actie en spektakel kan je wel vergeten. Ondanks dat de dreiging gelijk goed opent in de eerste minuten weet de film vooral op drama in te gaan. Het is een groot drama, dat zich dan vervolgens afspeelt in een gewelddadige en bedreigende omgeving.

Het onderdeel dat het best gelukt is in de film is ongetwijfeld wel de setting. Een grauwe, deprimerende sfeer die prettig was om naar te kijken. Visueel er er een hoop te genieten en je voelt gelijk dat er iets mis is. Met een dreigende, nare soundtrack is het dan ook compleet.

Acteerwerk van Mortensen was sterk. Smith-McPhee past niet helemaal in de setting, en de rest was ook goed. Vooral de make-up en aankleding was goed gelukt. Ik wist pas later dat dat Pearce was in het einde op het strand. Net als de details in de setting.

Camerawerk is traag, film is behoorlijk traag. Eigenlijk wel iets te traag om heel eerlijk te zijn. Het weet nooit echt optimaal te boeien ondanks er een aantal nare scenes zijn die de aandacht weer terug doen keren. Er gebeurd net genoeg om het allemaal nog kijkbaar te houden eigenlijk.

Hillcoat levert een visueel mooi filmpje op die net wat te traag is. Voor de rest wel goed gelukt eigenlijk. Ik zie wel graag dit soort filmpjes om heel eerlijk te zijn. Maar vrolijk zal je er niet van worden.

Zijn er meer van dit soort (hoeft niet persé apocalyptisch, maar wel dat deprimerende met goede acteurs)films?. Ander voorbeeld hiervan is bijv. Manchester By The Sea.

Voor deprimerende films met goede acteurs kan ik deze aanbevelen:

The Hours (2002)

Le Temps du Loup (2003)

Oslo, 31. August (2011)

A Single Shot (2013)

... sterkte ; - )

PS. Zou ik bijna deze fascinerende depri film vergeten:

Naked (1993)

Hoe krijg je het voor elkaar, 111 minuten kijken naar wat eigenlijk een saaie film is......maar toch 111 minuten met spanning gekeken want je wilt immers wel weten hoe het afloopt.

Geweldig!

Paar dagen geleden op netflix gekeken, gisteren zette de docent levensbeschouwing hem opeens op. Toevallig!

Vond het een goede film. Mij greep de deprimerende sfeer aan, zelfs tranen wegslikken nabij het eind.

Er was wel degelijk hoop en kleur, gebracht door de levende kever!

Wat een duistere, fucked up, sombere en deprimerende film zeg, maar tegelijkertijd ook zo puur en mooi. Had niet verwacht deze zo goed te vinden, maar is echt een topper wat mij betreft. Ik snap wel dat het niet een film voor iedereen is; het is erg traag en ook echt heel somber. Als je een film die je met een goed gevoel achterlaat wil kijken, sla je deze best over.
Visueel valt er erg veel te genieten. Cinematografie is top, de omgevingen en achtergronden zijn duister mooi, de apocalyptische sfeer van verdoemenis druipt van elk beeld af. En Viggo Mortensen speelt een schitterende rol. Die man is toch echt een van de betere acteurs die er rondloopt. Het zoontje speelde echter ook erg goed, en vooral bij het einde kreeg ik toch wel een brok in de keel.
Paar hoopvolle momentjes (die kever, het gezin op het einde ), maar deze film zet zich vooral af tegen anderen in het genre in de zin dat hier nergens echt een licht aan het einde van de tunnel is. Was erg krachtig voor een keertje.

Absoluut een van de meest ondergewaardeerde films van de afgelopen twee decennia. Het boek is een onbetwist meesterwerk en deze film deed een belachelijk goede poging dit te evenaren. Mensen die dachten een spectaculaire apocalyptische doom-actiefilm te gaan zien baseren hun stem op hun eigen gecreëerde deceptie. Geweldig acteerwerk, muziek en cinematografie.

“If I were God, I would have made the world just so and no different. And so I have you... I have you.”

Erg deprimerende film was dit die op veel vlagen ook héél spannend wist te worden. Toch had ik wel iets meer van deze film verwacht. De film volgt me al een langere tijd, en ik zag gisteren dat deze op Netflix stond waardoor ik hem eigenlijk zonder twijfelen aan heb gezet. Ik houdt erg van post-apocalyptische werelden, of dat nou is met bepaalde mutaties (zombies etc.) of na een kern-oorlog ik vind het altijd erg interessant. Waar het hier precies om draaide werd me echter niet duidelijk, wat is er precies gebeurd waardoor hun in zo’n wereld terecht kwamen? Of wisten ze dat zelf ook niet? Ik meende dat er werd gezegd dat er al waarschuwingen uit waren gekomen om je voor te bereiden maar ik snapte niet helemaal hoe het daadwerkelijk zo kwam. Misschien dat iemand mij hiermee kan helpen.

Het deprimerende hakte er aardig goed in, en ook de angst die de hoofdpersonages constant met zich mee brachten vond ik erg tof. Toch was de film heel erg traag, en dat haalde me best vaak uit mijn concentratie omdat ik had gehoopt dat er wel iets meer zou gebeuren. Het grijs ogende wereld is dan wel tof. Qua drama is de film best oké, we zien zo af en toe wat ‘flashbacks’ na het begin waar de familie nog een beetje gelukkig was en het verlies van de vrouw in het gezin, die niet meer verder wou en waarschijnlijk dood ging in de het bos. De grote steden worden voornamelijk veel vermijdt, en we zien héél veel natuurgebieden met prachtige shots.

Er valt in mijn ogen verder niet zo veel meer te vertellen over deze film, dus ik houdt het vandaag lekker kort. De film is qua spanning goed bezig, ik verwachtte op elk moment toch wel een aanval van vijanden die er vaker niet dan wel kwam. ‘Viggo Mortensen’ speelde zijn rol erg tof, en je zag dat hij de film omarmde als zijn kindje. Er werd hard gewerkt in de film voor een bepaalde status, en dat behaalden ze ook wel. Al om al, redelijke zit maar wel iets meer van verwacht.

3.0*

Ik heb de film pas één keer gezien, dus corrigeer me als ik het niet goed heb begrepen, maar van wat ik me ervan kan herinneren is dat het niet draait om wat er nou exact gebeurt is dat ze in deze wereld terecht zijn gekomen. Soms is het gewoon zoals het is: in dit geval een verwoeste wereld, waar een vader en zijn zoon doorheen trekken en proberen te overleven. Daarbij wordt de focus gelegd op hun karakters en de wil om te overleven in tijden van hopeloosheid en op datgene wat ooit was, toen ze nog gelukkig en samen met zijn vrouw, bij elkaar waren.

.

Na 10 jaar een herziening gedaan, aangezien deze op Netflix staat. The Road maakt nog steeds wel indruk, maar niet meer zoveel als toen. De naargeestige sfeer blijft nog steeds het sterkste punt. Je volgt een vader en een zoon in een verwoeste wereld waar je eigenlijk niet meer zou moeten willen leven. De wereld is asgrauw, duister, gevaarlijk en depressief. Waar je voor leeft is eigenlijk een raadsel, want betere tijden lijken niet in zicht. Voedsel is er minimaal, de mensen zijn moe en op. Dat gevoel lijkt me zo enorm rot. De corona-pandemie die we nu hebben is ook vervelend, maar er zijn vele lichtpuntjes en andere omstandigheden. De film kent een paar sterke momenten waar de grens tussen menselijkheid en overleven er nauwelijks nog is. De oude man, de man die de kar steelt. Iedereen heeft z'n redenen om dingen te doen.

Wel komt de film wat stroef op gang en pakte het me minder dan de eerste keer. Maar nog steeds is het een aanrader.

3,5* (was 4*)

Altijd opvallend de verschillen in smaak. Wat een nietszeggende film. 'The boy' komt in aanmerking voor één van de meest irritante personages in een film ooit. Verder? Nietszeggend zoals ik al eerder aangaf. Niet spannend, nergens leuk, slechte verhaallijn etc...

Nergens leuk? Echt? Dat is jouw kritiek?

Dit kán gebeuren. Zo kúnnen mensen doen en zijn. Hoe voorzichtig horen we te zijn. Hoe zuinig op wat er nu nog is. Het kan heel snel heel anders zijn.

Je bent filmmaker en je hebt even geen inspiratie meer. Wat nu? Simpel: dan maak je ofwel een superheldenfilm, ofwel een post-apocalyptisch treurspel. Soms levert dat interessante cinema op, helaas niet in dit geval.

The Road is misschien wel de meest neerslachtige film die ik ooit gezien heb. Onversneden misery lit. “Liefhebbers” zullen er wel een diepere betekenis achter zoeken (en vinden). Ik zag het niet.

Wie dit bedacht heeft, moet zich dringend laten onderzoeken. 1,5*

Zoals zoveel films is ook dit een verfilming van een boek; in dit geval het boek The Road van Cormac McCarthy die daarvoor ook de Pulitzer voor literatuur voor heeft ontvangen. Geen slechte bron voor inspiratie lijkt me zo. Dat de film je niet aanspreekt kan uiteraard altijd.

Cormac McCarthy heeft ook het boek geschreven wat later is verfilmd met dezelfde titel No Country for Old Men.

Papaa... wat een saaie saaie voorspelbare cliche film blegh

Zeer sombere film. Verwacht geen vleugje humor of coole actie. Dit is gewoon een zeer treurig verhaal met zeer treurige beelden. Daar moet je wel van houden. De sfeer wordt wel erg goed neergezet. De grijze bomen, bergen, zee, huizen, etc. Het is allemaal erg somber.

Leuk vooruitzicht als dit echt zou gaan gebeuren. Mooi gemaakt, maar soms ook wat langdradig.

En wat is er nou eigenlijk gebeurd met de wereld?

Deprimerende, maar indrukwekkende film. Mortensen en Smit-McPhee hebben zeker de chemie tussen hen om de film boeiend te houden. Theron heeft een kleine bijrol die eigenlijk te verwaarlozen is. Vraag blijft: wat is er nu eigenlijk gebeurd dat de wereld zo geworden is? Soms is de film te donker, zelfs voor een 55inch scherm, zodat je nauwelijks kunt zien wat er gebeurt. Mooie decors verder. Eigenlijk gebeurt er weinig en toch is het een mooie film. 3,5*

Als de aarde en de mensheid naar de kloten is, is er niks 'leuks'. Daar aan al gedacht?

Is niet belangrijk wat er gebeurd is, maar DAT er wat gebeurd is.

Ik hou wel van die dystopische prents. En deze stond dan wel niet zó hoog aangeschreven, maar ruim voldoende om het een poging te wagen. En zo, na een 'bol.com-avontuur' kreeg ik deze dan in huis...

Maar ik vond 'm zowaar tegenvallen! Het was niet slecht, de sfeer was 'verrukkelijk' somber, maar..., je volgt een man en zijn zoontje in een vergane wereld..., dat is het: geen wendingen, geen verdieping, geen emotie, niets van dat alles.

En ja, ik las in de commentaren dat dit wel eens een realistisch beeld zou kunnen zijn van een dergelijke wereld.

Een uitspraak waar ik achter sta. Maar een film, zo vind ik, moet tenminste iets te bieden hebben: emotie, uitdagen van de hersenen, symboliek, wendingen, een plot, een climax... Zelfs een verlaten planeet zou in één van dezen nog weten te voorzien. en ieder geval wél voor het interessanter maken van een film.

Maar helaas, ik volgde twee mensen in de strijd te overleven op een vergane planeet.

Positief was wél de galzwarte atmosfeer in de film, en de smerige en weerzinwekkende beelden.

Nee..., het was m net niet voor me. Leuk om een keer gezien te hebben, maar een tweede kijkbeurt zal er denk ik niet van komen... 2,5*

Okay

The Road vond ik zeker niet indrukwekkend. Ik vond hem zelfs best matig op sommige momenten. Helemaal slecht is de film ook niet. Acteerwerk is sterk, Viggo is de uitblinker. Zeer goede keuze om hem die karakter te laten spelen. Kodi is aardig en zo irritant vond ik hem niet. Costume design was misschien simpel maar het is zeer passend. Ik zou ook niks anders kunnen bedenken eerlijk gezegd. Muziek was ook mooi en hoopvol. Mijn enige probleem met de muziek is hoe het wordt gebruikt. Kom ik later wel op terug. Sommige beelden waren mooi maar andere beelden waren dan weer een beetje vreemd. Dat is dus niet in de positieve zin van het woord. Het was namelijk al snel te merken dat digitale effecten waren gebruikt om het allemaal meer duister te laten lijken. Bijvoorbeeld de wolken/sky waren duidelijk grijzer gemaakt en de kleur groen is ook digitaal verwijderd. Ik vind dat filmmakers niet op zulke 'cheap' manieren dit soort films in beeld moeten zetten. Ik snap dat Hillcoat een sfeertje wou neerzetten maar doe het dan op een meer interessante manier. Niet zo lame en cheap dus. Als The Road niet op een visuele manier de wereld kan overtuigen moet dit dus op een narratieve manier. Dit is ook niet altijd even geslaagd. Dit komt voornamelijk door structuur van de film en montage. Het gaat van de hak naar de tak en voelt niet echt als een dramatische reis. Het is gewoon plot point naar plot point. De gebeurtenissen in de film voelen vaak plots en niet natuurlijk. Kon echt veel beter. Ook zijn er bepaalde sterke momenten uit het boek weggehaald, waarschijnlijk omdat ze het dan te schokkend vonden. Als dat het geval is, wat is het punt ervan om een deprimerende film te maken? Ik wil nog even praten over het einde waar vele blijkbaar zeggen dat het je eigen interpretatie is wat het betekent. Dit is duidelijk niet het geval voor een paar redenen. Er wordt optimistische muziek afgespeeld, Guy Pearce heeft twee kinderen en een hond. Als het kannibalen waren, was de hond sowieso nu al voedsel voor hun. Het boek zegt ook dat dit gewoon mensen zijn die proberen te overleven. Ik snap alleen niet waarom er een shot is om te laten zien dat Guy Pearce geen duim meer heeft. Het betekent namelijk toch niks. Omdat dit een film is, kunnen ze niet natuurlijk alles laten zien. Dit is niet per se een probleem en een verfilming hoeft niet altijd accuraat te zijn in mijn mening. Als de muziek was weggelaten kon de eindscene meer adem krijgen en een meer donkere kant krijgen. Had ik meer interessanter gevonden in ieder geval.

The Road is een teleurstellende film dat teleurstelt op een artistieke vlak. Je kan beter Children of Men kijken.