The Stoning of Soraya M. (2008)

Misselijkmakend, ontgoochelend, moedeloos makend, en bovenal word ik er ziedend van woede van. Doodeng, de barbaarsheid waar mensen toe in staat kunnen zijn onder invloed van fundamentalistische ideologie, groepsmentaliteit, een demagoog en (het idee van) goddelijke rechtvaardiging.

Zó naar, dat het idee om het erover te hebben me al tegenstaat. Dat heb ik niet vaak...

Bereid je er maar op voor dat deze nog weken door je hoofd blijft spoken. Bij mij was dat toch zo. Alsof je het trauma zelf beleeft. Vrij ondraaglijk allemaal, zeker hoe het in beeld werd gebracht (zonder sensatiezucht welteverstaan), maar zo reëel.

Dat geloof ik.

En dan niet zozeer de gebeurtenis, of zelfs dat het kán gebeuren... Maar dat een hele gemeenschap het doet, juichend, met geheven handen. Niet alleen in het bijzijn van kinderen, maar met deelname van kinderen. Haar kinderen...

Ik denk dat er tientallen uren discussie te voeren valt over de gebeurtenissen in deze film. Of het iets zou veranderen is helaas een tweede.

Nare film.

The Stoning of Soraya M. was een film waar ik op jongere leeftijd al van had gehoord, maar ik kreeg nooit de neiging om de film ook daadwerkelijk op te zetten. Recentelijk heb ik de film met ondertiteling op weten te sporen op YouTube, dat maakt de zaken extra makkelijk natuurlijk. Ik vond het achteraf ook een goede film.

Om met een wat negatiever geluid te beginnen ter verandering, ik vond deze film voor zo'n concept een erg simplistisch verhaaltje bevatten. Het is eigenlijk van een soort die je in 1 zin op een papiertje kan schrijven, daar bouwen ze met deze film een heel gedoe omheen, maar dat leidt niet af van de dunne kern. Dat kan zijn omdat het op een waargebeurd verhaal is gebaseerd, maar ook dan lijkt het me dat er meer te vertellen is.

Verder is dit een best sterke film met bovengemiddeld acteerwerk van de hele cast. Ik was ook verrast om Caviezel in de eerste paar scenes te zien. Hij keert niet vaak meer terug daarna, maar de overige cast lost het mooi op. Overtuigende rollen, met veel emotie, maar nooit te veel, gespeeld. De personages, ondanks karikaturaal, voelen realistisch en geloofwaardig aan, en dat is een pluspunt.

Wat de film vooral sterker maakt is de harde en grafische finale. Op internet zijn hier de meningen sterk over verdeeld. Ik moet zeggen dat het redelijk dramatisch in beeld wordt gebracht in de stijl van harde, sentimentele muziek, maar er wordt weinig aan de fantasie over gelaten. Staalharde sequentie die je waarschijnlijk na afloop nog even bij zal blijven.

Een film die in zijn geheel solide te noemen is. Het is duidelijk bovengemiddeld en hanteert een concept dat op de dag van vandaag nog relevant is. Ik ga me verder niet te veel mengen met de innerlijke boodschap. De film vloog voorbij en blijft je nog een tijdje bij. Dat is waar ik voornamelijk naar zoek als ik dit soort films opzet. Geslaagd dus.

Mijn recensies zijn tot nu toe op één hand te tellen, maar als er één film laat zien tot welk diepgeworteld kwaad de mens in staat is, dan is het deze wel.

4,5 voor deze afschuwelijke maar o zo belangrijke titel, die me (helaas) nog lang bij zal blijven.

Eens. Verder vooral boosmakend pleurisvolk.

Fascinerend om te zien hoe als vliegen op de stroop de islam apologeten hier hun zegje in de comments doen.

The Stoning of Soraya M. is een film die heel hard binnen komt. De gruwel van dit verhaal is werkelijk van buiten alle proporties en wordt ook nog eens expliciet in beeld gebracht Daar keert je maag van om. Al zodra je kennis maakt met de hoofdrolspelers voel je al dat dit een nare filmervaring gaat worden. Maar dat dit me zo diep ging raken, daar was ik niet op voorbereid. Mijn hemel, dit is echt ziek.

***Politieke berichten zijn niet toegestaan op MM. Daar zijn andere fora voor.****

This is a man's world, don't forget that boys.

En verder met de Top250 die deze vrijdag The Stoning of Soraya M bracht op YouTube met Engelse subs en in die zin prima te volgen is. En zoals verwacht mag worden van een film met een dergelijke titel, betreft dit niet een gemakkelijk te verteren film en maakte derhalve behoorlijk indruk.

De toon is reeds snel gezet rond Ali die genoeg heeft van zijn vrouw en een ander op het oog heeft die jonger en gemakkelijker onder de duim te houden is, en daar wordt alles voor in het werk gezet maar mislukt ook het nodig in de zin van druk zetten via de plaatselijke Mullah, bedreiging en onderhandeling. Het wrange is in die zin nog wel dat Soraya Ali als kiespijn kan missen maar vooral inzit over de kwaliteit van leven voor haar dochtertjes als Ali gevlogen is en daarmee met recht een duivels dilemma blijkt te zijn. De film vervolgt zich met een beeld omtrent de gemiddelde vrouwenrechten half jaren '80 en vooral onderdanigheid, veredeld fokvee, macht, bedreiging en het feit dat hij allang met een ander omscharreld, wat kennelijk mag, en zij zonder echt bewijs veroordeeld kan worden met de hardst mogelijke straf. Dan rest de vraag nog of het hedentendage al veel beter is in dergelijke landen met deze praktijken.

De aanloop naar het onvermijdelijke is even lastig om te kijken alswel fascinerend, want waar de vrouw een slaaf is en de man op een sokkel staat, is er toch ook die onwankelbare overtuiging en vasthoudendheid binnen dat geloof en de gebruiken en daarmee de zekerheid dat ze goed doen. Van de ene kant roept het gevoel op tot veroordeling over deze gebruiken en middeleeuwse gedachten en gewoonten, van de andere kant weten deze mensen niet beter binnen de kaders van cultuur en geloof, helaas met Ali als narcistische genius ofwel boze spin in het web. Dat verder niemand twijfelt, vragen stelt en het circus gewoon doorgaat onderstreept in die zin business as usual waarna de hemeltergende opbouw naar het einde kan beginnen en het getik met de stenen zenuwslopende is. De afwikkeling van het geheel grenst aan het misselijkmakende waarop ik besloot maar een beetje naar buiten te kijken want hier wordt geen mens beter van dit te zien.

En zo blijkt The Stoning of Soraya M net als Lilya 4 Ever, beide Top 250, een vrij schokkende verhaal te zijn over wat de mens in staat is te doen in het kader van geloof, eigenbelang of verrijking, en blijkt dit toch eigenlijk ook gewoon weer misselijkmakend te zijn en iets om over na te denken. Toch greep Lilya 4 Ever mij iets meer aan en geef ik die een hoger cijfer, toch doet deze film daar niet heel veel aan onder en is met recht een klasse film te noemen die terecht in de Top 250 staat.

Belangrijk onderwerp maar en matige film. Vooral door het enorm lange middendeel waar eigenlijk 60 minuten hetzelfde gebeurt voor mijn gevoel. Het is allemaal erg wat er gebeurt maar het deed me niks omdat ik me best verveelde. Dan is het einde met de steniging zelf een pak indrukwekkender. En het allerlaatste stuk dan weer een anticlimax en te veel Hollywood. Verder wel sfeervol, redelijk geacteerd en de film geeft best een goed beeld alleen vond ik de film simpelweg te vaak saai. 2,5*.