Amazing Grace (2006)

Ter info:

Peter Singer: Dierenbevrijding (vert. van Animal Liberation, 1990�). Breda: De Geus, 1994. Hoofdstuk 1:'Alle dieren zijn gelijk..., of waarom het ethisch principe waarop de gelijkheid van mensen berust, vereist dat we gelijke consideratie van belangen ook uitbreiden naar dieren.

Kostuumdrama's: het is niet direct m'n favoriete genre.

In dit geval maakt het onderwerp - de slavenhandel en de politieke meningsverschillen en strijd daarover - het geheel een stuk boeiender dan wanneer het om een klassieke familiedrama met een overdosis liefdesperikelen draait. Soms zijn dat ook goeie films, maar vaak behoren die tot de groep 'dertien in een dozijn'.

Op vele vlakken is deze film helemaal af: de kostuums, de settings - met af en toe indrukwekkende beelden, vooral in de haven - de acteurs die allemaal heel sterk zijn, en zoals al gezegd, het thema dat me interesseert en boeit.

Toch zijn er ook een paar minpunten.

Weliswaar minder erg dan bij andere films in dit genre, maar ook hier had ik bij sommige scenes de indruk naar een toneel te kijken. Ik kan me nochtans moeilijk voorstellen dat en paar honderd jaar terug alle welgestelde mensen dat soort gedrag vertoonden ?

Ook de voortdurende verwijzingen naar het geloof en de bijbel stoorden me. Ongetwijfeld speelde godsdienst toen een grotere rol in dit deel van de wereld dan wat nu het geval is. Het wordt hier echter zo mooi aan de kijker voorgeschoteld dat ik het gevoel heb dat de makers van de film er een kleine ondertoon van reclame aan toe voegden.

Een beetje meer agressie, van het hoofdpersonage en in de film in z'n geheel, was niet slecht geweest. Anderzijds, in 'Ghandi' is het ook goddelijke peace and love, en daar had ik er dan weer geen last van...

Al bij al, meer dan degelijk !

Politiek costuumdrama, over het afschaffen van de slavenhandel in Engeland, met soms behoorlijk theatrale acteerprestaties. Het is lastig om in het verhaal te komen, niet alleen omdat de dialogen vrijwel altijd in dezelfde toon zijn, maar ook omdat het nogal oppervlakkig is en blijft. Ook oogt deze film met al die costuums te gemaakt, soms passen ze voor mijn gevoel niet bij het verhaal of de situatie. Ik kreeg de indruk dat ik naar een theatervoorstelling zat te kijken.

Het draait allemaal rondom de politieke carriere van de hoofdpersonen en hun morele/religieuze keuzes om de slavenhandel uit te bannen, maar het overtuigde me niet, de worstelling van de hoofdpersoon tussen beide kwam ook niet goed over. Ook de radicale koerswijziging, zelfs tranen, van de politici na het 'ruiken' van een slavenschip vond ik niet geloofwaardig.

De film mist vaart en is zo rechtlijnig dat het voorspelbaar en langdradig aanvoelt. Twee sterretjes.

Ion Gruffaud (TV-feuilleton Horatio Hornblower en de officier op zoek naar overlevenden van de Titanic) is de geschikte persoon voor een rol van voorvechter van mensenrechten.

Film breekt geen potten, moddert maar biografisch (?) aan en kent geen hoogtepunten, verrassingen en spankracht. Wel goede beeldvorming.

Niet bepaald mijn genre, maar ik vond het toch een goede film. Uitstekend acteerwerk en een mooi verhaal.

Een nogal erg gestileerd haast toneelachtig kostuumdrama over het leven van William Wilberforce. Wellicht de enige manier om dat onderwerp waarachtig te benaderen, maar een erg boeiende film levert het niet op - en het helpt ook al niet dat de acteerprestaties af en toe wat onder de maat aanvoelen. De hoofdrol van Ioan Gruffudd vond ik bijvoorbeeld niet sterk, met meerdere scenes die overkwamen alsof ze beter nog een keer over gedaan hadden kunnen worden. En net zo met Cumberbatch. Hinds is dan wel weer weergaloos.

De eindscene met de muziek van de tinnen soldaatjes levert een interessante filosofische bespiegeling op - hoe rijk de samenleving toen was, om zulke uniformen te kunnen maken, niet alleen voor een taptoe maar voor een heel leger, met veel meer mensen dan we nu voorstelbaar vinden - en dat allemaal zonder lagelonenlanden, Oeigoeren of slavenarbeid. Kom daar nu nog eens om.

Deze biopic over Wilberforce spreekt inhoudelijk wel aan, maar wordt futloos en vrij saai gebracht door de regisseur. Lijkt vaak meer op een theaterstuk dan op film in heel wat scènes. Een film als Amistad vond ik stukken beter als verbeelding over de lange weg naar de afschaffing van de slavenhandel. De problematiek over te hele lengte door de ogen van kwekkende politici bekijken is niet echt sexy te noemen, met het nodige getouwtrek wanneer het wetsvoorstel tegen slavernij sterke weerwind krijgt van de machtige politieke verdedigers van de handelaarsklasse. Je leert wel wat bij met deze film maar de figuur Wilberforce is voor mij niet belangrijk of bijzonder genoeg om te kunnen verkopen. Wat daarentegen wel verhelderend was, was de link met die pater, John Newton, die in feite ook de opsteller is van het Amazing Grace hymne, wanneer hij het licht van het geloof vond en de last van zijn verleden als slavenhandelaar op zijn geweten woog (20.000 souls).