Sin Nombre (2009)

Sfeervol filmpje, dat zich helaas te weinig op het gangsterleven focust. 3,5*

Film weet mij nergens te overtuigen.

Te veel scenes zijn te kort en missen diepgang of spanning. Werkelijk alle personages zijn vlak. Het drietal familieleden dat met Sayra meevlucht blijven van begin tot einde drie vrijwel niet te onderscheiden vreemdelingen. Het speerpunt van de film, de relatie tussen Sarya en Casper, wordt onvoldoende uitgediept en komt vrij ongeloofwaardig tot stand; Waarom Sarya een bendelid in vertrouwen en bescherming neemt, is vanuit het weinige wat we van haar te weten krijgen, haast niet te verklaren. Dat zij in haar positie als vluchteling afstand neemt van haar familie en ervoor kiest om met Casper mee te gaan, lijkt me nog minder geloofwaardig.

Film bevat wel mooie beelden en persoonlijk heb ik mij absoluut niet geërgerd aan de acteerprestaties, die ik over het algemeen redelijk tot goed vond. Muziektechnisch was ik her en der niet echt te spreken. De sfeer van de muziek vond ik bij tijd en wijle totaal niet bij de scenes passen.

Het helpt helaas ook niet mee dat ik werkelijk niks met dat hele bende-gebeuren heb. Elke keer dat het woord 'homie' in een zin ter sprake kwam had ik dan ook moeite om mijn lach te bedwingen. In dat genre kan ik een Cidade De Deus een stuk beter verteren, waarin voornoemde mij totaal niet heeft gestoord. Als film over vluchtelingen in Midden-Amerika, door de redelijk originele setting, nog een krappe voldoende waard.

Die familieleden werden door hem dan ook niet gered van verkrachting... En later accepteren ook zij Casper, trouwens, pas daarna besluit Sayra hem - apart van haar familie - achterna te gaan.

Maar je opmerking ''Het helpt helaas ook niet mee dat ik werkelijk niks met dat hele bende-gebeuren heb. Elke keer dat het woord 'homie' in een zin ter sprake kwam had ik dan ook moeite om mijn lach te bedwingen.'' spreekt ook boekdelen over het niet kunnen waarderen van de film. Het simpele gedrag met 'homie'-uitspraken mag dan grappig kunnen aandoen, de realiteit die hier getoond wordt, zou het lachen eigenlijk moeten doen vergaan.

Dat heb je dan toch verkeerd begrepen. Ik kan deze film minder waarderen omdat teveel belangrijke belangrijke gebeurtenissen te weinig worden uitgediept, er teveel te korte scenes inzitten en omdat alle personages tamelijk vlak zijn. Daarbij helpt het inderdaad ook niet mee dat ik weinig met het bende-gebeuren heb. Als dit beter was uitgewerkt, zoals het al eerder aangehaalde Cidade De Deus, dan stoort mij dit totaal niet.

Vind Sin Nombre ook zeker niet oerslecht; het verdient wat mij betreft nog wel een voldoende, film wist mij -zeker voor een film die pretendeert hard en rauw te zijn- echter te weinig te raken.

Verder mag je best ook ingaan op het andere deel van mijn vorige bericht, of moet ik dat als 'wie zwijgt, stemt toe' zien?

Slowchat, nu al?

Maar ik zou er beter aan doen beide films nog eens weer te zien en er dan eventueel nog eens op terug te komen. Jouw punten zijn me nu helemaal duidelijk. Vooralsnog: let's agree to disagree.

Een rauwe Mexicaanse roadmovie. In het begin was het wat moeilijk inkomen voor mij, maar gaandeweg kwam ik er meer en meer in. Erg degelijk.

De film zit vol (nare)sfeer

Keiharde film over illegale migranten en gewelddadige jeugdbendes in Midden-Amerika. Beide thema’s zijn interessant genoeg om daar afzonderlijke films over te maken. Door ze samen te brengen in één verhaal, worden ze naar mijn gevoel allebei een beetje tekort gedaan. Helaas zitten er nogal wat gaten in het scenario, dat van toevalligheden en onwaarschijnlijkheden aan elkaar hangt. Hoe is het mogelijk dat de bendeleden na een achtervolging van bijna 3000 km dwars door Mexico precies op de juiste plaats en precies op het juiste moment hun prooi aan de Amerikaanse grens vinden? De grafische beelden van de geweldcultuur in de bende, maakt de film niet per se beter.
Best aardige vertolkingen van Paulina Gaitán (Trade, 2007) en Cesar Flores.

Vannacht te zien op TV > Arte > 01:25 uur

Voor wie dit soort rauwe, onaangename, verhalen kan waarderen (ikzelf niet)

Beetje gemengde gevoelens bij deze op zich goede film. Het vertelt in feite twee verschillende verhalen, enerzijds het misdaadverhaal van de bendes (de maras), anderzijds het emigratiedrama. De verhalen zijn in de film aan elkaar verbonden, en in het echt ook aangezien hun kansloze bestaan de mensen vaak richting het een of het ander zal drijven, en de emigranten zelf ook doelwit van bendes zijn.

Deze mix maakt wel dat de film twee tegenstrijdige stijlen heeft, enerzijds hard en misdadig met actie en een redelijke vaart, anderzijds de meer rustige en dramatische aanpak van het emigratiedrama. De mix hier vind ik wat minder gelukt. De Braziliaanse film Tropa de Élite (2007) en het vervolg (alletwee aanraders) hebben ook zo'n mix tussen actie/misdaad en drama, en daar pakt die mix erg goed uit en krijg je een spannende film die bovendien heftige emoties oproept. Bij Sin Nombre vond ik dat minder werken.

De film La Jaula de Oro (2013) (aanrader!) is zeer vergelijkbaar maar kiest voor de dramatische kant met een rustig tempo en laat Sin Nombre ver achter zich. Voor wie juist meer actie en misdaad wil lijkt me Sin Nombre wel de betere keus.

Een ruime 3* voor Sin Nombre.

Vrij basic, maar wel gewoon solide uitgevoerd.

Wist niet zo goed wat te verwachten hiervan, had mijn hoop eigenlijk gevestigd op een Cidade de Deus achtig ding, maar louter de beginfase van deze film deelt daar diffuse overeenkomsten mee. Maar ach, het keek in een ijltempo weg en het sfeertje zit er lekker in.

Jammer dat er niet wat meer aandacht naar het hele bende gebeuren uitging; zo'n Mexicaanse bende is immers weer eens wat ander dan de Afro-Amerikaanse gangbangers, of de quasi-coole maffiabobo's. Het roadmovie element wat voorts intrede doet - hoe typisch het ook uitgewerkt wordt - vermaakt niettemin ook wel evenzeer. Onder andere te danken aan de naturel acterende hoofdpersonages, voor wie je gaandeweg toch wel sympathie opwekt.

Daarnaast zijn dit soort Latijns-Amerikaanse filmpjes steevast doorspekt met een lekker broeierig sfeertje, goed geschikt voor de zomerdagen derhalve. Stilistisch had daar best wat ijveriger op ingespeeld mogen worden, maar ach.

Wel nog een redelijk verrassend einde overigens. Had alweer verwacht dat er volop aan de sentimentkaart getrokken zou worden, maar Fukunaga blaast de film zowaar op een ietwat klinische manier uit. Al bij al genoeg voor 3,0* sterretjes in ieder geval. Leuk tussendoortje.

gave film

Vond het ook best wel een prima film. In die landen heb je best veel van die bendes, dat is iets wat wij hier niet kennen, gelukkig maar.

Ga niet zeggen dat het een leuke of goede film is dat is het namelijk niet.

Het is echt het werkelijkheid van hoe leven er uit zit in sommige plekken op deze aard bodem.

Daarom geef ik een cijfer 4,5

Wat Walter White zegt, ik denk dat je dit meer moet zien als een sfeerbeeld van gangs en het leven aldaar. En wat minder op gaten in de plot en een eventueel uitblijven van actiescene's of zo je wilt gang gedoe. Film wist me in ieder geval te raken.

Dat wist mij ook wel te raken en vind het knap van de makers dat ze in de buurt durfden te komen om te filmen. En dat vond ik best indrukwekkend maar ook wel triest hoe sommige met elkaar om gaan dat is nou eenmaal het leven.

Illegalen...maar dan anders.

Een rauwe roadmovie met een vleugje romantiek. De harde realiteit van overleven in een bende gevolgd door de vlucht op de trein wordt erg sfeervol gepresenteerd.

De twee hoofdpersonages zijn sympathiek waardoor het geen moeite kost je in te leven in het verhaal en mee te leven. Prima wereldfilm.

Ergens diepgaande film aan de andere kant vond ik de spaarzame actie scenes zoals toen dat tattoohoofd werd vermoord een beetje afgeraffeld. Vond de totale film eigenlijk te kort duren

Mooi gemaakte roadflick in zonnig Mexico waarin we gangsters en vluchtelingen volgen richting USA. Een vluchtelingenmeisje en het spook Casper helpen elkaar de grens over. Schitterende beelden hoor, doen me denken aan City of God. Pas op de film kan wel somber zijn.

Wanneer ik City of God gezien had, probeerde ik een nieuwe City of God te vinden, en hoewel ik eigenlijk nooit grondig een zoektocht heb opgezet, heb ik die dus niet gevonden. Het leek er wel op dat die film mijlenver boven elke andere Zuid-Amerikaanse productie uitstak, en wanneer ik meer misdaad- en gangsterfilms keek, bleek zelfs dat genre me niet zo te bekoren als ik dacht, hoewel aan de andere kant ik gewoon altijd iets meer ga hebben met Zuid-Amerika en de gruwel uit de sloppenwijken, dan met de maffia en grootschalige, goed voorbereide misdaad.

En uiteindelijk kan ik nu zeggen met Sin Nombre dat ik eindelijk die film gevonden heb die in de buurt komt van City of God. Het heeft alles: de romantieke zijlijntjes met mooie Latina's (beide vrouwen hier zijn van een ongekende schoonheid (die je in City of God ook hebt), de Zuid-Amerikaanse bendes, de sloppenwijken en de typische huizen met bijhorende sfeer, het beetje drama en het realistische / actuele element. En het werkt, de film beklijft enorm en houdt je bezig. Qua plot zit het goed in elkaar, net zoals de goede acteerprestaties. En ik denk dat Mexico altijd wel een goed decor vormt door zijn visuele pracht. Ja, zeer goed!

Een film die een somber beeld geeft van de vluchtelingen uit Zuid Amerikaanse landen naar de VS en de bendes die elkaar en de vluchtelingen het leven zuur maken.

Met name de bende waarvan Casper (Willy) deel uit maakt is een machocultuur geregeerd door angst en disrespect voor het leven. De walgelijkheid wordt sterk in beeld gebracht.

Er wordt prima geacteerd.

Sin Nombre geeft een vermeend beeld over vluchtelingenproblematiek maar dit is slechts een subplot. In essentie gaat het natuurlijk om het toetreden en de gevolgen hiervan als men deel wilt uitmaken van de Mara Salvatrucha, vaak afgekort tot MS-13 of MS. Aangezien de film allerlei thema's wilt mengen vond ik het wat rommelig en tekort doen aan het een of het ander. Had mijns inziens meer ingezeten.

Film over een groep vluchtelingen die met een trein dwars door Mexico moeten om de Verenigde Staten te bereiken. Twee vluchtelingen worden in het bijzonder gevolgd. Allebei met hun eigen motieven maar wel met hetzelfde doel. Een treurige en keiharde film. Maar ook een film die wel weet te raken en te ontroeren. Ook al is de afloop zoals te verwachten.

Film met een prima verhaal en soms rauwe beelden.

Ik plaats deze film toch onder La Jaula de Oro (Film, 2013), maar dat wil niet zeggen dat deze Sin nombre niet voldoet. Integendeel, best een sterke film die ook een mooie blik werpt op de vluchtelingenproblematiek vanuit Zuid-Amerika naar de grenzen van de VS. Doordat verschillende grenzen van weinig stabiele landen moet doorkruist worden, is het een werkelijke jungle. Je krijgt een mooie inkijk hoe zo'n lange reis kan verlopen. Enkel de sterksten en de meest gefortuneerden overleven.

De film bestaat uit twee grote plots die later in de film in elkaar overvloeien. Straatbendes in Latijns-Amerika zijn machtig en sterk georganiseerd. Het is vaak voor de onschuldige omwoners een reden om veiligere oorden op te zoeken. Maar ermee stoppen als lid is eveneens een code die je beter niet verbreekt. Bendelid ben je tot de dood. Nog anderen zoeken gewoon een betere toekomst voor zichzelf en hopen dit te vinden in The American Dream.

Sterke en rauwe film, zoals gezegd. Prima acteerwerk ook en een verhaal dat onderhoudend en boeiend is. Zeker aan te bevelen.