La Jaula de Oro (2013)

Dit was precies mijn gedachte.

Mooie film over een uiterst actuele en een van de meest prangende kwesties van onze tijd, de vluchtelingenproblematiek. Alleen het woord al is vreselijk. Enfin.

Op indringende wijze geeft deze film verslag van de reis en het verlangen naar een betere wereld van een aantal jongelingen uit Guatamala.

Met zo nu en dan mooie beelden van het landschap en enkele getoonde sprankjes hoop zoals tijdens de dansavond komt de trein van dit verhaal uit op zijn ontnuchterende eindstation.

Aanrader. Ondanks het thema wordt het nergens echt loodzwaar. Het acteerwerk is ook dik in orde en de extra's komen ook zeer overtuigend over.

We zijn nu 3 jaar en 9 dagen verder en de wereld, nee ik bedoel de mensen zijn nog steeds klote.

Volgens mijn berekening gaan de mensen over exact 7 jaar en 186 dagen niet meer klote zijn...

Een deprimerende, realistische en wat mij betreft geslaagde road movie over drie tieners uit Guatemala die pogen om naar het noorden te trekken, naar wat hen het beloofde land lijkt: de Verenigde Staten. Maar de realiteit van deze reis blijkt bar tegen te vallen, waarbij Juan, Sara en Chauk vrij machteloos blijken en meerdere malen de speelbal worden van criminelen, mensensmokkelaars, drugshandelaars en grenspolitie, die maar graag profiteren van de kansloze vluchtelingen en niks geven om hun leven. En dat loopt ook voor twee van de drie slecht af, waarbij ook het leven van Juan in Amerika nou niet echt paradijselijk is. De film is fraai geschoten, en er zijn ook wel mooie momenten, waarop de vriendschap, kameraadschap en zelfs een soort van ontluikende romance en jaloezie opduiken. Maar uiteindelijk biedt de film vooral een ontnuchterende, deprimerende blik in het immigrantenleven, zonder al te prekerig of zwaarmoedig te worden.

Deprimerend en ontmoedigend, ja. Dat zouden kernwoorden kunnen zijn die deze film omschrijven. Sterke Mexicaanse film die de tocht van enkele tieners volgt om van Guatemala doorheen Mexico naar het beloofde land van de Verenigde Staten te raken. Ik vond het vooral knap dat de balans in de film steeds werd bewaakt. Hoewel het zware thema en de gebeurtenissen blijft de film zijn authenticiteit behouden. Geen overhelling naar te veel sentiment, integendeel. Vele scènes waren sereen en intens.

Haast tegen beter weten in wordt de gevaarlijke tocht ingezet. Naarmate de film vordert volgt de ontnuchtering. Eentje wil niet meer meegaan nadat ze terug bij af zijn. En van de drie anderen haalt het er maar eentje. De vraag is of zijn toekomst te benijden valt als illegale working poor in een erg afstompende job.

Zeer mooi geschoten beelden ook in een prima cinematografie. Goed acteerwerk en ondanks de minimalistische dialogen had deze film weinig woorden nodig. De beelden spraken voor zich. Sterk!

Zo, die film krijgt een erg hoge waardering hier. Het is een vluchtelingendrama over een stel jongeren die van Guatemala via Mexico naar de VS proberen te reizen. De hele tijd had ik het idee dat ik de film mogelijk al eens gezien had. Hij leek op een andere film die ik al eens had gezien over dezelfde reis en dezelfde manier van vervoer per trein. En met dezelfde risico's en gevaren onderweg. Maar de details hier waren toch weer anders als ik me kon herinneren. En dat klopt dus ook, want ik had deze film inderdaad nog nooit gezien. Maar echt bijzonder was het dus ook weer niet. Al die vluchtelingendrama's zijn hetzelfde. En als je er één gezien heb, heb je ze waarschijnlijk allemaal gezien. Zo kwam het dus nu op mij over, hoe vreselijk het ook allemaal is wat er gebeurt. En zeker als je bedenkt dat het allemaal ook nog eens in het echt gebeurt. Overal ter wereld. Maar goed, deze film wist me toch niet echt te raken. Waarschijnlijk omdat het allemaal toch wat te afstandelijk bleef en de onderlinge dialogen tussen de "vrienden" ook niet echt de diepte in gingen. Ik ben dus vooral heel erg verbaasd dat deze film zo'n hoge waardering krijgt, want ik vond hem niet wezenlijk anders of beter dan vergelijkbare films. Bij het lezen van de andere recensies kwam ik er achter welke film ik dus al eens eerder had gezien. Sin Nombre (Film, 2009) - MovieMeter.nl

Wat een film…heftig, aangrijpend en zonder twijfel de beste film over illegale migratie die ik zag.

Het moment dat Sara, tot dat moment de protagoniste, opeens uit de film verdwijnt, schreeuwend om haar bewusteloze vrienden is een scène die me lang zal bijblijven. Maar ook het einde is zeer sterk, met Juan kijkend naar de sneeuw, gedurende de film een teken van hoop. Het blijkt uiteindelijk ook alleen maar bevroren neerslag..

Opvallend, en ook jammer dat de regisseur het tot nu toe bij deze film gelaten heeft.