Paranormal Activity (2007)

Maar hoeveel einde's zijn er nou eigenlijk ? Ik zelf heb er 2 die ene waart Micah op het laatst naar de camera toe gegooid word en dan heb ik ook nog die waar Katie op het laatst dood de politie word dood geschoten Is er dan nog een derde versie? Dat gebeurd niet heel vaak bij films dat je kunt kiezen uit 3 einde's

Oke dat er niet veel gebeurde en dat het pas op het laatst gebeurde ben ik met je eens, maar als jij beweerd dat er slecht werd geacteerd, dan heb je (sorry dat ik het zeg) maar helemaal maar dan ook totaal helemaal geen verstand van wat wel of wat niet goed acteren is. Dat vind ik nou altijd zo ontzettend simpel he, als ze een film niet goed vinden dan is het acteren ook meteen bagger. Dat slaat echt nergens op. Gewoon een hele domme opmerking

Precies, ben het helemaal met mcdaktari eens.

Er wordt van deze mensen geacht dat ze acteren als mensen die niet acteren, maar hun ervaringen filmen. En dat doen ze goed, niks op aan te merken.

Het grootste belang van deze film, wat tevens de grote scheidingslijn is tussen mensen die de film goed vinden en de mensen die de film waardeloos vinden, heet "inlevingsvermogen".

Als je als toeschouwer kijkt, zul je het niet eng vinden. Ik leef me altijd erg in in films, en zat dus ook aardig angstig naar deze film te kijken.

Er is inderdaad nog een derde einde McDaktari. Daarin snijdt Katie zichzelf voor het oog van de camera de keel door.

dat over dat inleven is misschien soms het geval maar lang niet altijd, zoals ik ook in me review al schreef zat ik wel degelijk goed in de film maar vond er uiteindelijk nog niks aan..

Inleven in een bewegend donsdeken.....,sorry. niet echt!

@ TriplaR,

was jij dan geen toeschouwer van dit spektakel low budget geval?

Of ben je vriend aan huis?

Dat ik vind dat er slecht in geacteerd wordt heeft veel te maken met dat voor mij acteurs en actrices een film kunnen maken of breken. Als er weinig te zien valt qua actie dan ga ik automatisch letten op de hoofdrolspelers (acteurs). Die hebben mij niet kunnen overtuigen en maakte het voor mij nog meer ongeloofwaardig. Het is mijn mening / opinie hierover maar dat niet wil zeggen dat het 'dom' is dit te vinden en meteen dat ik er ook geen verstand van heb gaat toch wel wat ver.

Wat bedoel je? Of ik hem gezien heb? Jazeker heb ik dat.

Low budget does not mean low quality.. Maar ik zeg ook, deze film is niet voor iedereen weggelegd.

En toch vind ik dat als je dat niet ziet sorry!

5 sterren. gewoon om het feit dat het engste film is die ik tot nu toe heb gezien.

Acteerwerk en acteurs vond ik juist goed omdat ze als 'normale' Amerikanen over kwamen. Op deze manier kwam het juist geloofwaardig over.

Jij hebt er ook echt niets van begrepen

Heb gisteren de film voor de tweede keer gezien, samen met een vriend die eigenlijk meer let op of de dingen wel of niet kunnen (zoekt wetenschappelijke verklaringen). Hij vond de film dan ook totaal niet eng. Hij zat wel goed in de film, maar heeft wel minder dat inlevingsvermogen. Het blijkt dus echt een belangrijk aspect te zijn bij deze filmbeleving en bepaalt voor een groot deel of je film wel of niet goed vindt. Daarnaast heb ik het idee dat je zelf ook wel minstens een klein beetje zelf in geesten moet geloven om dit allemaal echt eng te vinden.

Het was of ik naar een kopie van Blair Witch zat te kijken, alleen nu al 100 procent bewust van het feit dat het nep was was. Vond hem echt slecht, en vond hem ook niet eng. Jammer want aan het begin had ik er echt mega veel van verwacht... Helaas, 2 sterren omdat hij wel makkelijk wegkijkt en zo kort duurt dat je hem wel uit kan zitten.

Je snapt het ook echt niet he?

'Inleven' in deze zin:

Wat nou als er bij jou iets onzichtbaars in bed kruipt. Iets wat deuren kan laten smijten kan ook iets met jou doen. En daarbij kan je niet zien wat dat 'iets' is. Automatisch interpreteer je het als een bedreiging, en het feit dat je niet kan zien waar of wat het is, maakt z'n acties onvoorspelbaar en dus eng.

Als je de film klinisch bekijkt, zo van 'oh er beweegt een deur', dan leef je je eigen niet in in de situatie, en dan wordt het saai want er gebeurt niet veel.

Sommige (horror) films vragen inlevingsvermogen (dramafilms doen dat bijv. ook, maar dan op een heel ander vlak). En als inleven niet hetgeen is wat je wilt tijdens het kijken van (horror) films, houd het dan maar bij meuk zoals slashers.

Het maakt me niet uit of het waargebeurd is of niet, het was gewoon als horror / thriller liefhebber genieten!

Niet spannend, niet eng, geen sfeer.

Vooral veel gepraat, wat geruzie en soms een bewegende deur, lakentje of een schaduwtje door het beeld. Pas het laatste kwartier werd het nog enigszins boeiend. Kan het maar met één film vergelijken: Blair Witch Project. En die vond ik wel zo verschrikkelijk saai, viel daar minstens tien keer bij in slaap. Zo erg was het bij deze gelukkig niet, maar saai was het wel.

1*

de DVD hoes en de reclame zeiden: Scariest movie ever made!
dus ik had er hoge verwachtingen van, naar de bioscoop geweest, en viel het eff tegen, echt weer zo'n Blair Witch achtig onzin verhaaltje...

viel me 100% tegen, lang wachten op de schrikmomenten, gelukkig zaten die er wel in, vooral op het laatste schrok ik toch wel evenjes, dat dat lijk op de afvloog,..

matige film,.. jammer

Jij snapt er ook niets van he?

lol

Ik moet ook geen enge film gaan kijken als ik 's avonds alleen thuis ben...Brr!
Alhoewel de momenten overdag een klein beetje naar saai neigden, werd dat 's nachts weer helemaal goed gemaakt. Elke keer als het weer nacht werd dan kroop ik nog dieper met mijn hoofd weg, omdat er dan wat gebeuren ging!
Ik vond het heel realistisch, ook het acteerwerk. Toen de film afgelopen was dacht ik dat het echt gebeurd was, ook omdat in het begin er een tekst komt te staan over dat de families van Micah en Katie bedankt werden en de politie voor het vrijgeven van de beelden. Maar de beelden en het acteren was zo echt dat het net echt leek. Jammer dat er meerdere eindes zijn, het einde wat ik gezien heb met Katie die uiteindelijk wordt doodgeschoten door de politie vond ik best goed, maar het einde waarvan ik gelezen heb dat het lichaam van Micah naar de camera wordt gesmeten leek me nog veel spannender. Heeft iemand daar toevallig een link van?
Geloofwaardige, spannende film!
4*

onzinnige kletspraat hier.. Inlevingsvermogen? Zal dat de sleutel zijn? Goh laat ik na 5000 films, deze film maar eens kijken met een beetje inlevingsvermogen, dan zal het best een goede film zijn :S

lulkoek! het genre valt in de smaak of niet!

Wat heeft jou er toe aangezet om deze film te kijken terwijl je al wist dat dit genre jou totaal niet ligt? Dat vraag ik mij dan weer af..

Trailer?!

En er wordt gezegd,' het genre valt in de smaak of niet!'!

Niet zijn genre.

Alsof dit onder de grote noemer HORROR valt.

Ja dus, ik heb ook tig trailers van Er komt een vrouw bij de dokter gezien, terwijl ik van mezelf al weet dat ik het genre verafschuw. Dan ga ik die film toch niet kijken?

,Oke!

Na het zien van Paranormal Activity, werd ik wakker met grijze slapen.

genre houd ik wel van... niet van de uitvoering puntmuts

Wat bevalt je niet aan de uitvoering dan? Hoe hadden ze van deze Paranormal Activity een "goede" film moeten maken volgens jou?

minder switchen naar daglicht en de nachten wat langer laten duren in eerste instantie, dan kon er wat meer met spanning gedaan worden..

Effectief filmpje, elke nacht is weer best spannend en iedereen kijk gefocust en is stil om niks te missen. Alleen het einde was enigszins voorspelbaar, maargoed. 3 sterren.

Als groot liefhebber van geestenhorror (een subgenre waarin helaas zeldzaam iets goed wordt gemaakt. In mijn ogen is het veelzeggend dat een slechte film als Mirrors nog zoveel lof kreeg) wist deze film me wel helemaal warm te krijgen. Al werd het al snel duidelijk dat men deze film aan wilde prijzen op een manier die vergelijkbaar is met de marketing rondom The Blair Witch Project -wat ik overigens een geweldige film vond-, dus met net wat te gespierde teksten. Het zou de engste film ooit zijn, veel mensen konden de film niet afkijken tijdens previews, enzovoort, enzovoort. Er zijn altijd mensen die er dan met open ogen intuinen, maar de meeste filmliefhebbers prikten daar wel doorheen denk ik, inclusief mezelf.

Zo'n goedkoop trucje zorgde toch voor wat eerste niet zo positieve gedachtes bij de film. Toen de film eenmaal uitkwam volgden er daar meer van, want veel reacties waren erg negatief. Aan de andere kant ook weer enkele wél positief, en die sterk uiteenlopende meningen deden me toch weer een beetje denken aan mijn geliefde The Blair Witch Project en temperden mijn nieuwsgierigheid zeker niet. Ik heb van de week de film dan ook gekeken, en ik moet zeggen, het is niet helemaal geworden wat ik hoopte dat het zou worden, maar ik ben zeker niet teleurgesteld.

Uiteindelijk blijkt de vergelijking met The Blair Witch Project tot op zekere hoogte een terecht.. Het concept van vrij veel suspense, allemaal gefilmd door de hoofdpersonage(s) zelf is al hetzelfde. Ook hier heb je te maken met een wat geheimzinnig kwaad, en ik ben echt gek op mysterie, en dat was nou net iets wat ik aan The Blair Witch Project zo wist te waarderen.

Ok, eerst wat van de slechte dingen aan de film. De acteerprestaties zijn hooguit redelijk en vooral later in de film ook gewoon slecht, en de personages zijn niet al te interessant. Katie, die soms ook echt slecht werd neergezet is allereerst al een weinig spannend personage. Ze is redelijk serieus en wat tuttig. Ik ken in elk geval weinig meisjes van haar leeftijd die lopen te breien ’s avonds op de bank. Micah deed me qua uiterlijk dan weer een beetje aan Ben Stiller denken. Niet goed. Vond hem qua gedrag ook net wat teveel de nuchtere scepticus, terwijl zijn vriendin dan weer het meer gevoelsmatige en zweverige type was. De rolverdeling tussen de twee partners verdient niet de originaliteitsprijs. Bovendien vond ik de vrij voorspelbare ruzie die beiden later kregen niet echt geloofwaardig uitgewerkt.

Duidelijk is dus dat de film zeker zijn minpunten heeft. Er wordt niet sterk gespeeld, een plot is er amper, en de kwaliteit van het geluid en beeld is slecht. Ik kan me niet herinneren dat ik me in The Blair Witch Project ooit aan slecht verstaanbare dialogen heb gestoord. Ook had je daar geen beeld dat er overdreven amateuristisch gemaakt uitzag, met frames die af en toe worden overgeslagen, of camerastandpunten die vaak net wat te mooi en onrealistisch zijn, camera’s die om onduidelijke redenen aan blijven. Ondanks dit soort gebreken is de film heel goed te pruimen en voor mij zelfs een van de meest vermakelijke genrefilms, ook al is daar niet zo veel voor nodig.

Wat maakt het allemaal zo fijn om te kijken? De film is echt spannend. Die spanning is misschien niet continu voelbaar, wat ook onredelijk zou zijn om te eisen misschien, maar de structuur is steeds hetzelfde: er wordt weer toegeleefd naar de nacht, waarna je de hele nacht in beeld ziet vanuit de strategisch opgestelde camera. In superfastforward zie je dan de tijd voorbijvliegen totdat de afspeelsnelheid overgaat op een normale als de paranormale gebeurtenissen van de nacht plaatsvinden. Dat seconden lang staren naar die slaapkamer in afwachting of en wanneer iets gebeurt bouwt sowieso al een hoop spanning op. Dat gegeven is al vaak gebruikt in bijvoorbeeld flauwe schrikfilmpjes op internet. Om te vermijden dat je je de pleuris schrikt heb je ook een beetje die neiging om weg te kijken, dat heerlijke ouderwetse gevoel dat de zeldzame goede horrorfilms bij je weten op te roepen.

Sommige dingen die je ’s nachts gebeuren zijn echt heel freaky. Heel lange tijd zie je niks of zo goed als niks gebeuren, knap hoe hier geduldig spanning wordt opgebouwd, maar het gaat langzaamaan steeds een stapje verder, om in de laatste 20 minuten of zo los te komen. Een echte kippenvelscène is als je Katie midden in de nacht als een soort slaapwandelaar uit haar bed ziet stappen, om vervolgens urenlang zo te blijven staan als een soort zombie. Brrr… Echt knap verzonnen hoor. Zo simpel maar oh zo effectief.

Het niet al te grote huis leent zich ook perfect voor de film. Meerdere malen gaan Micah en Katie met camera op pad om na een gebeurtenis die ze wakker heeft gemaakt op zoek te gaan naar de aanstichter. Dan loop je in het donker heel dat huis door, met alleen de verlichting van de camera, wat extra goed werkt omdat het huis wat donkere hoeken en nissen heeft, die ook lekker schaduwrijk zijn door het licht. De enge geluidseffecten zijn ook goed gemaakt. Niet de absolute top, maar gewoon meer dan prima, relatief erg goed zelfs. Ook de special-effects vond ik goed werken. Ouderwetse trucjes met onzichtbare touwtjes etc. werken sowieso al vaker dan dure computereffecten. Zo’n scène als die met het poeder is ook al een heel aardige. Al is wat hier op volgt dan weer een beetje flauw. Micah die naar die kruipruimte op zolder gaat en heel cliché terugkomt met een stukje foto. Ook een beetje lame hoe hij net even wat te lang wacht met antwoorden als een angstige Katie hem roept.

Ook jammer is dat ook deze hedendaagse horrorfilm weer niet vies is van de bekende goedkope schrikmomenten. Iedereen die regelmatig een horrorfilm heeft gezien de laatste 10/15 jaar weet wel waar ik het over heb: de persoon die plotseling achter de ander staat zonder waarschuwing (meestal begeleid met hard geluid als verzekering dat je ook echt schrikt, hier dan gelukkig weer niet), het meisje dat hard gilt maar dit uiteindelijk blijkt te doen om een spin in de WC, enzovoort.

In feite gaat het bij de spanning meer om de spanning zelf, want er gebeurt niet eens zo heel veel. Al gooien ze er op het eind nog aardig wat gebeurtenissen in, die volgen elkaar nu sneller op en worden wat heftiger. Wel pijnlijk slecht uitgedacht en uitgewerkt (qua acteerprestaties en hoe simpel het wordt gebracht) is het moment waarop Micah na wat zoekwerk op internet aan Katie vertelt hoe een ander meisje in de jaren 60 precies hetzelfde als zij heeft meegemaakt.
De scène tegen het einde waarin de chick opeens uit bed wordt gesleurd midden in de nacht is erg freaky, typisch een what the fuck-momentje. Ook een van de spaarzame momentjes dat er ook dingen buiten beeld gebeuren, iets wat helemaal op het einde nog op zijn best heel goed wordt toegepast. Man ,wat was dat spannend!

Het begint er eerder op de dag (of de vorige, ik weet niet meer precies) na de sleurscène al mee dat Katie heel creepy met een eng vervormd stemmetje (maar niet op een overdreven manier dat het op de lachspieren werkt, ik twijfelde aanvankelijk zelfs of ik het wel echt hoorde en wist het pas zeker toen ik er ergens op internet aan gerefereerd zag worden) aangeeft dat ze wil blijven ("everything's gonna be alright”, of zoiets zegt ze). Onlogisch natuurlijk, maar horrorfilms moeten het eigenlijk altijd hebben van dit soort irrationele beslissingen, en de momenten hierna blijkt dat het komt doordat ze al onder controle is van de demoon.

Als ultieme climax zie je de laatste nacht (in de versie die ik zag, welke duidelijk de betere is van wat ik over de verschillen tussen beide eindes heb gelezen) Katie weer midden in de nacht uit bed stappen als slaapwandelaar, waarna ze uren naar de slapende Micah blijft staren, tot ze uiteindelijk de slaapkamer uit stapt en de trap af gaat, waarmee ze dus uit beeld verdwijnt. Hier wordt een zeer sterk staaltje suspense toegepast, want uiteindelijk gaat Micah naar beneden voor Katie waarna je beiden hoort gillen, wat uiteindelijk heel akelig abrupt wordt afgebroken. Vervolgens hoor je tergend langzaam iemand met zware voetstappen de trap op lopen, dus richting camerabeeld lopend. De spanning is op dit moment bijna ondragelijk zo goed. Katie blijkt uiteindelijk degene de zijn die de trap op komt. Ze heeft Micah doodgestoken, gooit hem tegen de camera en begint wat aan hem te eten. Dit was nog vrij goed, maar helaas moet de film dan weer wat goedkoop eindigen met Katie die dan de camera aanvalt.

Ondanks zijn duidelijke gebreken in de vorm van niet al te realistisch camerawerk met aangedikt amateurisme hierin en daarnaast ook slecht acteerwerk heeft de film me toch weten te imponeren. De paar goedkope scares zijn jammer, maar er zit ook wat echt enge momenten in de film, en Paranormal Activity moet het vooral hebben van de effectieve opbouw. De matige overdagscènes zijn slecht tussendoortjes, de nachtscènes doen het hem, ook al gebeurt er niet altijd even veel. Juist omdat er niet teveel gebeurt weet de film te boeien. Anders stompt het teveel af en raak je er al bijna aan gewend. Het huis is ook goed gekozen en je krijgt door de film goed het “ik voel me niet meer veilig in eigen huis”-gevoel mee. Snap overigens niet hoe het stelletje maar bleef te durven slapen daar, maar vooral ook hoe tijdens of direct na bepaalde gebeurtenissen men vaak met de rug naar de plek waar alles plaatsvond toe gaat staan. Als je echt bang bent wil je toch juist het liefste niks achter je hebben en kruip je eerder weg met je rug tegen de muur, ergens in een hoekje? Zo zou ik het doen in zo’n situatie denk ik. Of dat, of echt de kamer of het huis uit vluchten. Alles behalve dit in elk geval.

Hoe dan ook Paranormal Activity is een van de engste films die ik de laatste jaren en überhaupt heb gezien. De geheimzinnigheid, redelijk “realistische” inslag en niet al teveel enge gebeurtenissen zorgen hiervoor. Het zijn de nachtscènes waar het om draait, en de spanning wordt hierna toe goed opgebouwd, je hebt steeds een gevoel van verwachting en alertheid. De film kijken onder de juiste omstandigheden (niet met een half oog, ’s avonds of ’s nachts en bij voorkeur in het donker) is wel een must eigenlijk.
Zonder wat flauwigheden en met echt goede acteurs had dit een echte topfilm kunnen worden denk ik. Nu is dat niet zo, maar ik vind het ook verre van een flop. Absoluut een van de betere horrorfilms van de laatste jaren voor mij, en dat mag best knap genoemd worden met zo’n budget. 3.5*.

Het is in ieder geval een film die de moeite waard is een goed uitgebreide recensie aan te wijden