Airport (1970)

Matige film. De film begon eigelijk pas de laatste 30 minuten een beetje spannend te worden en daarvoor is een film van 137 minuten veels te lang. Over het acteerwerk was ik overigens ook niet echt te spreken, behalve van Helen Hayes die het vervelende omaatje speelde . 2,5 sterren.

Bedenk een soort ongeluk of ramp, neem een handvol bekende Hollywood acteurs, laat een paar daarvan een belangrijke rol spelen en de rest min of meer figureren, zie daar: een film. Juist Helen Hayes als het oude dametje (vooral haar omstandigheden in de film) maken het geheel nog enigzins kijkbaar.

The grand lady of disaster.
De film handelt uitgebreid over het functioneren van een luchthaven tijdens een zware storm. En hoe om te gaan met een (of meerdere)crisis. De acteurs vertellen hun verhaal in alle rust en dat maakt de film heel begrijpelijk. Alles is duidelijk, geniaal vormgegeven, bijzonder droog geacteerd (vooral Martin) en cheesy dialogen. Geloof me of niet, eigenlijk leek de film een grote reklameblok voor de Boeing maatschappij. Kijken en genieten. 4

Vindt het een boeiende vliegtuigfilm.
Dat vinden er meer en daarom won deze good oldie ook een Oscar.
Natuurlijk mede dankzij spelers van naam en faam.

In ieder een geval een film om te bewaren !

Een van de eerste rampenfilms met sterrencast. Bovengemiddelde spanning maar nergens echt goed. Inmiddels een ietwat gedateerde classic. Vele delen zouden volgen.

Hm, ik had stiekem toch iets meer verwacht van de grondlegger van de (herleving van?) rampenfilm, een van mijn favoriete gènres. Ik keek uit naar deze film, maar het was enigszins een teleurstelling.
Ik had veel meer actie verwacht. Ik ben inmiddels gewend van rampenfilms dat er naar 'dat grote moment' toegewerkt wordt (zoals bij Earthquake), maar hier was de climax niet indrukwekkend genoeg.
Airport geeft wel een interessant tijdsbeeld van vliegvelden voor al de bomaanslagen. Het is grappig om te zien dat men toen zomaar een vliegtuig kon binnenwandelen of even gezellig een sigaretje op kon steken in hun stoel.
Over de cast was ik dik tevreden. Ik had moeite om Burt Lancaster en Dean Martin uit elkaar te houden. Blijkbaar waren het grootheden, maar mij konden ze nauwelijks boeien. De hoogvliegers waren (naar mijn mening) Helen Hayes en Jacqueline Bisset. Hayes werd terecht al genoemd in eerdere berichten en haar verhaallijn was ook bij vlagen het interessantst en vermakelijkst. Ook Bisset was erg leuk als de - zoals het oogde - een kutwijf, maar eigenlijk iedereen probeerde te redden.
Als je er geen hoge verwachtingen van hebt is de film nog wel vermakelijk. Een rampenfilm zou ik het niet noemen. Ik ga in ieder geval met plezier de drie sequels tegemoet. Ik verheug me daaruit het meest op Airport '77.

Snap eigenlijk niet waar die lage score vandaan komt, want ik vond dit erg vermakelijk. Airport is een prima film, met veel spanning en een supercast. Vooral Burt Lancaster en Dean Martin maken indruk in hun rollen. De film duurt redelijk lang, maar verveelt eigenlijk nooit. Mede omdat de personages allemaal wel iets hebben. Vooral Helen Hayes als het oude dametje was erg grappig. De absolute sterrencast die deze film heeft speelde allemaal goed en er was erg veel spanning.

Prima film. 3 sterren

Leuke film.
Met name Dean Martin speelt ,zoals altijd, prima.

Typische jaren 70 vliegtuigramp film met best wel een indrukwekkend cast. Het verhaal is best aardig maar niet echt spannend of spectaculair (is natuurlijk ook aardig gedateerd). Maal al met al kijkt hij wel lekker weg. Van de cast deden Dean Martin en George Kennedy best goed. Dankzij de laatste en vooral Helen Hayes zit er ook nog een vleugje humor in de film.

Redelijke film, het laatste half uur was nog het leukst om te kijken, gedateerd, dat wel.

Toch best wel een goede film. Als je deze kijkt met een flinke reeks modernere films achter de kiezen, dan lijkt hij erg traag, maar het verhaal wordt goed en volledig opgebouwd. Hij had best korter gekund, maar dat ging zo in de tijd.

Vond ik juist heerlijk.

Goede klassieker deze film uit 1970.
De cast is er eentje met de grote namen uit die tijd.
Het verhaal zit wel goed al is het een beetje langdradig maar het verveelt wel niet erg.
Toch wel een leuke film om eens terug te bekijken.
Dean Martin bewijst hier dat hij naast een goed zanger ook een redelijk goed acteur was.

Aardige film waarin de passagiers en medewerkers van een groot vliegveld veel last ondervinden van de sneeuw. Een vroege rampenfilm waarbij de eigenlijke ramp lang op zich laat wachten. Aan de lange kant, maar toch onderhoudend (ondanks of juist vanwege het hoge soap-gehalte). Helen Gages als het oude dametje is zeer vermakelijk.

De film duurt 2 uur en 16 minuten. In het begin had ik zoiets van waar kijk ik naar. Het eerste uur is dan ook dodelijk saai, met veel telefoongesprekjes en flauwekulletjes. Wel leuk gedaan met die hokjes wie er aan de lijn is. De film begint pas te lopen na zo'n uur en dan vooral vanwege de bommenman. Zijn vrouw steelt voor mij de show. Maureen Stapleton zet hier een puike acteerrol neer. Leuk vond ik de vlieghoogtes die telkens werden doorgegeven. Tegenwoordig moet het allemaal snel snel, maar het hele gebeuren werd nauwkeurig in beeld gebracht. Afgezien van het eerste uur een prima film anno 1970!

De eerste helft is een glossy en professioneel vormgegeven soapdraak, de tweede helft neemt de spanning toe – en dan gaat de bom af en dan zetten ze het vliegtuig vrij probleemloos aan de grond en dan is de film afgelopen. Eh... waar is de spanning? Ik ben dol op oude films, maar hier kon ik toch maar weinig goeds in ontdekken, behalve dan de bijrollen van Helen Hayes (erg grappig) en Van Heflin (intenser dan wie dan ook in de film).
        Overigens ben ik niet de enige die over deze film niet erg enthousiast is. Niemand minder dan Burt Lancaster zei: "Natuurlijk steekt het als je merkt dat de meest succesvolle film die je gedaan hebt zulke volslagen rotzooi is als Airport." Wàs het dan ook echt zo'n grote hit? Nou, op de lijst van meest succesvolle films in Amerika "adjusted for ticket price inflation" staat hij op een respectabele 43ste plaats, hetgeen hem aldus gerekend succesvoller maakt dan alle Pirates-, Harry Potter- en Lord of the Rings-films. (En dan is Airport nog niet eens de meest succesvolle film van 1970: dat is Love story...)

Ik moest even wennen aan het lage tempo, maar naderhand bleek dit een verademing in vergelijking met de hoge snelheid van de huidige - goedkopere - rampenfilms. Mooi tijdsbeeld, ligt fijn in het oog, met leuke rollen van o.a. George Kennedy.

Na een paar dagen laten bezinken met een halve punt verhoogd naar uiteindelijk 4,0*.

Prima gesproken ik zou zeggen ga al die andere ook zien

The Poseidon Adventure (1972)
Beyond the Poseidon Adventure (1979)
The Towering Inferno (1974)
Airport 1975 (1974)
Concorde Affaire '79 (1979)
The Concorde ... Airport '79 (1979)
Airport '77 (1977)
Earthquake (1974)

En, BlueJudaskiss, áls je inderdaad verder gaat met de rampenfilms, hou dan niet op voordat je de (mijns inziens) beste op stinissens lijstje hebt gezien: The towering inferno.

Klopt samen met The Poseidon Adventure (1972)

stinissen en Roger Thornhill The Towering Inferno en The Poseidon Adventure heb ik allebei gezien. Veel te lang geleden, maar vond ze ook al toen ik nog wat jonger was erg gaaf. Het gekke was dat toen het lage tempo me niet opviel. Wat betreft de Airport-films: RTL heeft volgens mij 3 van de 4 uitgezonden, ik heb er nog 2 op de harddiskrecorder staan - ook die ene naar het schijnt erg slechte film met Sylvia Kristel.

Je bedoelt deze en zo slecht was die nu ook weer niet als je van dit soort films houdt.

The Concorde ... Airport '79 (1979)

Bedoel ik inderdaad. Volgende week even kijken, eerst even een week uitlands werken. Ben erg benieuwd want heb ook goeie hoop.

Nogal veel soap en weinig spanning, duurt heel erg lang eer er echt wat gebeurd. Prima geacteerd wel.

Destijds absolute kaskraker, met zijn rampscenario en zijn sterrencast.
Vandaag op vele vlakken door de tand des tijds aangevreten.
Negeren we enkele zwakheden in het plot, dan hebben we toch een full-entertainment-film.
De mix van persoonlijke perikelen, de spanning rond het gebeuren en af en toe een komische noot zorgen toch voor een geheel dat hoe dan ook nog best te pruimen valt.
Film zit op meer dan een gegeven te paard en daardoor verdwijnen soms personages te lang uit beeld, maar, zeg eens, het had veel slechter gekund.

Ik vond het geen spectaculaire film, ik had hier hogere verwachtingen van, maar het viel me over het geheel vies tegen. Erg traag (eerste uur alleen maar gepraat!) en weinig actie. Dan liever The Poseidon Adventure of The Towering Inferno uit de 70's!

Vond het een fikse tegenvaller. Er zijn veel en veel betere rampenfilms te verkrijgen uit ongeveer dezelfde tijd. Ik denk aan een "The Towering Inferno" of "The Poseidon Adventure". In deze film gebeurt vrij weinig eigenlijk. Gekeken vanaf Blu Ray. 2,5 *

De houdbaarheidsdatum is inmiddels verstreken, maar toch.
Voor de jongere kijkers: Dit is de film die er voor zorgde dat Leslie Nielsen 10 jaar later in 1980
ook in de cockpit kroop in Airplane! de eerste echt geslaagde genrepersiflage aller tijden.
Eigenlijk nog steeds fantastisch, neem een whiskey op een regenachtige zondag, kijk eerst
Airport uit 1970 en daarna Airplane! uit 1980, je pist in je broek van het lachen, zo flauw.

He once played the Minute Waltz in 58 seconds

De Airport franchise moet één van de meest succesvolste reeksen zijn in de geschiedenis van de rampenfilm zijn. Vreemd genoeg verwachtte niemand het succes van dit eerste deel doordat de interne strubbelingen (over geld, wat anders) ervoor zorgden dat de grote bazen van Universal dachten dat dit een gigantische flop ging worden waardoor ze de film overal tegelijkertijd uitbrachten in de hoop zoveel mogelijk kijkers te lokken vooraleer de slechte mond-tot-mond reclame hen de nek omdeed. Het geruzie bleef (niettemin omdat producer Ross Hunter in interviews vertelde dat deze film gedurende ettelijke jaren verantwoordelijk was voor het salaris van de Universal executives), maar het heeft hen toch een mooie franchise opgeleverd.

Je mag zeggen wat je wilt, maar Airport is toch wel een erg vermakelijke film geworden. Regisseur George Seaton neemt ruim zijn tijd om zijn verhaal uit de doeken te doen en met een speelduur van meer dan 2 uur en een half is de film misschien in zijn begin wat te traag. Daar had eventueel wel wat in geknipt mogen, maar eenmaal Guerrero op het vliegtuig zit geraakt de film wel in een hogere versnelling. Wat mij echter nog het meest charmeerde was de vrij eenvoudige aanpak. Geen overdreven landing waar het vliegtuig praktisch uiteen bibbert en uiteindelijk met veel lawaai naar de startbaan dondert, maar gewoon een droge conversatie tussen de verkeersleider en de piloten die het vliegtuig met vakmanschap terug met zijn wielen op de grond zet. Het is vooral de combinatie met een (althans voor mij toch) getrouwe weergave van een luchthaven die te kampen heeft met de nodige weersomstandigheden. Dat, en de wel erg cheesy dialogen natuurlijk. Airport heeft een nogal hoog soap gehalte en de gesprekken tussen de personages liegen er in ieder geval niet om.

Burt Lancaster verdiende hier een mooie cent aan doordat hij had bemiddeld dat hij 10% van de opbrengst kreeg wanneer de film de kaap van 50 miljoen dollar zou overschrijven. In Noord-Amerika alleen zaten ze al aan 45 miljoen dollar en toch zou Lancaster altijd blijven verkondigen dat dit de slechtste film was waarin hij heeft meegespeeld. Zie niet in waarom aangezien Lancaster hetzelfde niveau bereikt als ik van hem gewend ben. Niet één van zijn beste rollen weliswaar, het is geen Il Gattopardo bijvoorbeeld, maar niets om je voor te schamen. Zeker niet wanneer je tegenspeler de altijd goede Dean Martin is en er dan nog eens een stewardess rondloopt in de vorm van Jacqueline Bisset. George Kennedy, Van Heflin en Helen Hayes maken het geheel af.

Leuke nonsens in ieder geval die je best niet ziet wanneer je de dag erna op het vliegtuig stapt. Weliswaar wat traag, maar het is genieten eenmaal de film goed in gang is geraakt. Er wordt voldoende tijd genomen om de personages te introduceren en dat heeft uiteindelijk wel zijn nut. Misschien maar eens wat meer van dit soort films zien, heb Earthquake hier ook nog liggen.

3.5*

De start van een hele serie rampenfilms met vliegtuigen, de jaren 70 waren sowieso een goed decenium voor rampenfilms, als eersteling in het vliegtuig genre was deze beslist niet slecht, komt ook door de sterrencast, waarvan de meeste al een indrukwekkende loopbaan achter zich hadden. Toch stelt het verhaal niet zoveel voor, eigenlijk standaard, maar voor die tijd was het allemaal behoorlijk nieuw.
De film is wat aan de lange kant maar is de lange zit wel de moeite waard.

Hoewel dit tot het rampengenre behoort, ligt de nadruk op de personages en de dialogen. Het is een ensemblecast met verschillende verhaallijnen die dooreen geweven worden. Dean Martin en Burt Lancaster zitten allebei verwikkeld in een driehoeksverhouding. Voor de komische kant zorgt de Helen Hayes, als de gewiekste bejaarde die steeds trucjes bedenkt om als blinde passagier aan boord te raken. De spanning komt via de passagier met een bom in z'n koffertje. Deze ontploft pas een halfuur voor het einde. Dat gedeelte zorgt voor een climax, maar de kwaliteit zit vooral in de sterke rolverdeling, de uitdieping van de personages en hun onderlinge confrontaties.

Na jaren weer eens gekeken. Opvallend dat de film na zoveel jaren nog steeds de moeite waard is.