Marathon Man (1976)

Inmiddels 40 jaar oud en nog steeds zeer, maar dan ook zeer, de moeite van het bekijken waard. Wat een film! Briljant acteerwerk van de cast en memorabele scenes in overvloed.
‘De’ scene sla ik zelfs weleens over, zelfs als er niet op korte termijn een bezoek aan de tandarts gepland staat. New York in de grauwe jaren ’70 doet het ook altijd goed bij mij, wat een sfeer! Het groezelige appartement van ‘Babe’ is er een perfecte afspiegeling van.
Niets dan lof voor deze film, een monument in de filmgeschiedenis. 4*

De eerste helft is het allemaal maar kabbelen, de tweede helft is prima te doen.

Leuk verhaal, best goed acteerwerk en een prima regie met script.

Jammer dat het einde zo knullig moet zijn.

Wat vind je precies knullig aan het einde, Left4Dead ?

Hoe zijn rivaal aan zijn einde komt.

Toch wel mooi onaangenaam? Eerst die diamanten (stel je eens voor wat die in Szells slokdarm en maag aanrichten), daarna loopt hij in zijn eigen mes/val - ik vind het wel een treffende afrekening.

Zeer teleurstellend. Het verhaal rammelt aan alle kanten en het einde is gewoon te slecht voor woorden. Waarom gaat hij daar naar binnen?

In begin een beetje twijfelachtige film, maar daar komt na een tijdje verandering in, best een spannende film.

Een student Geschiedenis met marathon-aspiraties wordt zijn hele leven achtervolgt door de zelfmoord van zijn vader die werd beschuldigt tijdens de heksenjachten van McCarthy. Zijn broer werkt in het geheim voor een overheidsorganisatie. Een organisatie die om Nazi oorlogsmisdadigers te kunnen opsporen een regeling maakt met de voormalige SS-tandarts Szell. Wanneer echter Szell's broer overlijd tijdens een auto-ongeluk loopt de zaak helemaal uit de hand...

Dustin Hoffman speelt een prima hoofdrol als de sociaal onhandige student die zich ineens in een totaal bizarre situatie bevind. Roy Scheider zet ook een prima spion neer. Het is echter Laurence Olivier die het meeste indruk maakt als Szell. Olivier had destijds kanker en de artsen zijden dat hij binnen korte tijd zou overlijden, daarom nam hij de rol aan zodat hij een erfenis kon nalaten aan zijn kinderen en kleinkinderen. Iedere draaidag had hij een hoop pijnstillers nodig om zijn rol te kunnen spelen. Totaal onverwacht genas hij echter en heeft hij nog tot 1989 geleefd.

Het personage van Szell is natuurlijk gemodelleerd naar de beruchte Josef Mengele. Die heette alleen niet De Witte Engel door zijn witte haar, maar door de lange witte labjas die hij altijd droeg. Toevallig kwam de echte Mengele 3 jaar na deze film op vrij bizarre omstandigheden om het leven: hij verdronk namelijk in zijn eigen zwembad, men zegt door een hartinfarct.

Aan de ene kant heeft Marathon Man veel weg van New Hollywood-films als The French Connection en Taxi Driver. De zelfde haast documentaire stijl af en toe en het gebruik van de steadycam bijvoorbeeld. Maar aan de andere kant zou dit haast een film van Alfred Hitchcock kunnen zijn omdat de film geniaal naar momenten toe werkt en een aantal heel erg sterke momenten van suspense heeft.

Marathon Man is een onverwacht spannende suspense-thriller die weliswaar hier en daar een beetje suspension of disbelief vergt, maar dat goed maakt door heel vermakelijk te zijn en een paar briljante scènes te hebben.

Zeker die tandarts scene is klassiek.

Heerlijke film, maar ik vond het einde toch ook een beetje gezocht... Scenarist en auteur van het boek Willam Goldman was het er ook niet mee eens:
The ending was rewritten by Robert Towne because, it has been speculated, Hoffman was unhappy with it. Goldman told an interviewer he thought the new, more famous ending was "shit" because it left out two important plot clarifications. The final confrontation between Babe and Szell, in particular, is changed: in the film, Babe "spares" Szell in a pump room, tries forcing him to swallow his diamonds and Szell then falls on his own retractable blade, dying. In the novel, Babe resolutely leads Szell to Central Park and shoots him multiple times, subsequently lecturing him. He then throws the diamonds away and is quietly led away by a policeman.[wiki]

Tegenvallende klassieker. Met name de lange introductie van het verhaal is erg verwarrend, zeker wanneer je zoals ik blanco instapt, je weet dan eigenlijk niet waar je naar zit te kijken of waar het naartoe gaat. Het verhaal is bovendien nogal vergezocht, in het tweede deel krijgen we dan (eindelijk) een vrij aardige thriller wat die introductie helemaal niet nodig had. Toch sloeg de verveling erin en haakte ik af toen het einde al duidelijk was, net voor die hier vaak tussen spoilertags bekritiseerde eindscene, ik had het toen wel gehad. De film is vermoed ik vooral bekend geworden en gebleven door de scene bij de tandarts maar als geheel vond ik het weinig noemenswaardig, al helemaal gezien het erg rommelige begin. Mager, 2*.

Thriller zoals ze niet meer gemaakt worden vanwege de ADHD generatie, gewend aan grote stappen, snel thuis, die bediend moet worden in de bios. Lees de zeurcommentaren hiervoor maar. Geschreven door de grote scenarist William Goldman die zowel de novel schreef als de aanpassing voor de film. Misschien wel de grootste van alle paranoia thrillers uit de 70er jaren: The Parallax View, All The President's Men, Three Days Of The Condor. Film neemt de tijd om het verhaal te ontvouwen; refereert aan de smerige relatie die de Amerikaanse regering onderhield met ex-Nazis na WO2. Je ziet hier zoveel filmische thriller elementen die latere films en regisseurs gejat hebben. Ik herkende David Finchers The Game en Peter Weirs Witness bijv. Overigens was Hoffman al bijna 40 toen die voor de film als Columbia University student moest doorgaan. William Devane was geweldig als gluiperd. Speciale vermelding voor Laurence Olivier die de Nazi speelde, en hoe. Een jaar later zou hij exact het tegenovergestelde vertolken (ook meesterlijk) als Nazi jager in The Boys From Brazil. Goldman is ook scenarist van All The President's Men en Butch Cassidy & The Sundance Kid.

Marathon Man is een thriller zoals ze ze niet meer maken. De zogenaamde paranoia thriller. Ik ben er nog niet echt bekend mee maar hopelijk zijn er toch betere dan deze. Nu moet ik wel bekennen dat het verhaal niet helemaal mijn ding was. Of misschien eerder de manier waarop het verfilmd is. Ook ik ging eigenlijk blanco de film in zoals ik bijna altijd doe en ik merkte dat ik moeite had om de touwtjes aan elkaar te knopen in het begin. Zo duurt het bijna een uur voordat de twee broers elkaar terugzien. Ik wist eerst ook niet dat het broers waren.
Dustin Hoffmann was ook veel te oud om een student te spelen. Eigenlijk echt slecht gecast maar hij speelt wel goed. Szell is best een coole villain.

Verder zijn er wel een aantal leuke ontwikkelingen en scènes. Al wegen die niet op tegen het behoorlijk stroeve eerste uur. Visueel typisch jaren 70, dat grauwe grimmige grijs. Vooralsnog lijkt dit mijn minst geliefde decennium te worden met een uitschieter zoals Jaws. Al moet ik nog veel zien.

Na een hele lange tijd heb ik de Marathon Man weer gezien, laat ik zeggen om mijn geheugen wat op te frissen, want ik was toch de precieze samenhang kwijt geraakt. Uiteraard stond dé scene nog zo helder voor ogen dat 't leek alsof ik 'm gisteren nog had beleefd...

Wat ik volledig kwijt was, waren die prachtige authentieke beelden van de legendarische Abebe Bikila, en zijn poster aan de muur. Verder staat het verhaal nog steeds als een huis, wat zeg ik, als een monument.

En over dat einde, dat bij sommige kijkers niet helemaal in de "smaak" viel, daarover zou ik willen opmerken dat de manier waarop Levy (Babe) wraak neemt op Szell perfect in lijn is met de ultieme manier waarop hij zijn buurtgenoten weet te bewegen zijn kamer "op te ruimen": Levy geeft niet om luxe noch om geld.

Uiteindelijk kan Levy het trauma uit zijn jeugd zowel figuurlijk als letterlijk van zich afwerpen. Schitterend !!

Het is echt lang geleden dat ik de film eerder zag, ik kon me nauwelijks iets herinneren. Op zich is Marathon Man wel een geslaagde film, maar heeft het de tand des tijds niet helemaal overleefd. Verder wisselt het sterke scenes af met zwakke momenten en kreeg ik de indruk dat ik Dustin Hoffman wel eens beter tot zijn recht zag komen. Op diverse punten vond ik verhaal ook net te ongeloofwaardig worden. Maar... bepaalde scenes zitten nu wel definitief in mijn hoofd.

Is it safe?

Ik heb tegenwoordig geen distributie meer en dat resulteert dus logischerwijs in geen digitale televisie meer. Het enige spijtige dat ik daaraan vind is dat ik het aanbod van onder andere Canvas niet meer kan zien, maar kijk eens aan: ze zetten gewoon erg veel online. Bij toeval kwam ik achter deze Marathon Man en zag dat hij nog maar 3 uur beschikbaar ging zijn en aangezien ik een Dustin Hoffman film nooit laat schieten, ben ik er maar meteen voor gaan zitten.

Even kwam er een twijfelgevoel toen ik zag dat dit van de hand van John Schlesinger was (wiens Midnight Cowboy ik nogal overroepen vind) maar dit doet hij wel erg fijn. Het is het leukste om compleet zonder enige voorkennis aan de film te beginnen en gewoon, net als Babe, meegesleurd te worden in de waanzin waar hij in terecht is gekomen. Een handvol harde scènes (ken je iemand met schrik van de tandarts? Laat hem of haar gewoon even de martelscène uit Marathon Man zien..) en een intelligent plot rond het smokkelen van diamanten en nazi's. Halverwege nog een grote verrassing wanneer blijkt dat Doc het loodje legt, maar vanaf dan begint de film wel wat zijn geloofwaardigheid te verliezen. Het is natuurlijk wel erg toevallig dat Szell zowat overal op straat opeens herkent wordt (zeker omdat hij dan nog eens zijn kenmerkende witte haar heeft gehalveerd) en ook dat Elsa subplot had wel wat beter gemogen, maar er staan gelukkig nog een hoop andere degelijke momenten tegenover dat je de film zo'n "knullige scènes" gemakkelijk vergeeft.

En ook wel omdat je hier een enorm sterke cast voorgeschoteld krijgt. Laurence Olivier had op het moment van opnemen kanker (hij nam de rol aan om nog een extra som geld achter te laten voor zijn vrouw & kinderen en speelde de rol van Szell onder de nodige pijnstillers waardoor hij soms maar 2 lijnen dialoog kon onthouden) maar zou uiteindelijk nog meer dan 10 jaar het scherm sieren. Geen idee of het daaraan te wijten is, maar Olivier speelt hier misschien wel zijn meest indrukwekkende rol. De link naar Mengele is nooit ver te zoeken, maar Olivier slaagt er perfect in om misschien één van de griezeligste slechteriken aller tijd neer te zetten. Ook Dustin Hoffman was hier op het toppunt van zijn kunnen en levert een aantal impressionante scènes af (het stuk in de badkamer...) maar ook Roy Scheider mag toch ook niet vergeten worden. Hoewel hij niet meteen mijn favoriete acteur is, is hij hier wel volledig op zijn plaats.

Tof! Misschien net iets teveel slordigheden om een echt hoge score te rechtvaardigen, maar het mag duidelijk zijn dat dit één van de beste thrillers is die Hollywood rijk is. Het grauwe van New York, het mistroostige van de jaren '70 en een cast die de pannen van het dak speelt. Zo zie je maar dat je een regisseur nooit op één film moet afschrijven.

Dikke 4*

Interessante film die meteen al met een duister en pakkend sfeertje komt, waarin achter iedere boom een beer schuilt en niets is wat het lijkt.

Over de openingsscène tussen de twee scheldende oudjes zit ik nu nog na te gniffelen. Heerlijk! het gerace en gebotst wat minder geloofwaardig maar niet minder leuk. De gevolgen niet minder complex zoals Scheider en zijn netwerk snel zal merken. Andermaal een door montage en muziek gecreëerd sfeertje dat geweldig te noemen is. De scene waarin Scheider op zijn kamer met de pianosnaar wordt aangevallen is eveneens heerlijk, beetje Hitchcock-achtige element met die man aan de overkant die alles ziet.

In eerste instantie vind ik het personage Babe weinig toevoegen en de vaart en sfeer uit de film halen, dat er iets stinkt aan die vrouw is overduidelijk, pas later bewijst Babe zijn rol als de pion waarvan iedereen denkt dat hij iets weet maar die totaal onschuldig is. Maar de tweedeling qua sfeer en verhaal kan ik in eerste instantie niet zo waarderen tot de badkamerscene.

Maar zoals gezegd als de rol Babe er verder betrokken in raakt herpakt de film zich op het gebied van spanning en sfeer. Twee elementen waar de film bijzonder in slaagt, al is het alleen al die prikkelende muziek. De smerige praktijken van de Nazi's met hun vlucht en smokkel wordt mooi gebracht, het smerige en donkere New York de perfecte setting. Daarnaast vind ik vooral de bijna ontmaskering in de Joods wijk geniaal, Devane bewijst maar weer eens dat hij niet te vertrouwen is, Olivier vind ik geweldig, in The boys from Brazil nog achter Mengele aan als nazijager en nu zelf als gewetenloze Nazi boef. Prima eind overigens waar hebzucht tot de ondergang leidt.

Zeker gecharmeerd van deze film, maar nog niet overtuigd genoeg voor een topwaardering, binnenkort nog maar eens.

Dit is een typisch voorbeeld van een paranoiathriller. Ten tijde van de Koude Oorlog heerste er wantrouwen. Er waren dubbelagenten, valse identiteiten, afluisterpraktijken en ideologische conflicten. Een studentenbetoging tegen milieuverontreiniging tekent de tijdgeest. De nasleep van de communistenjacht onder Joseph McCarthy was nog voelbaar.

New York wordt in beeld gebracht als een heksenketel waarin verschillende bevolkingsgroepen opeengepakt leven en met elkaar botsen. Het verkeer is er hectisch. Er is voortdurend beweging: auto's, hardlopers, fonteinen. Het was een van de eerste keren dat de steadicam gebruikt werd. Er zijn mooie matchcuts: van Abebe Bikila naar een trainende Levy; van een raster boven een fontein naar het hek in Central Park.

De twee broers verschillen van karakter. Doc draagt dure kleren en een Rolex; Babe loopt er slonzig bij en hecht geen belang aan materiële rijkdom. Toch is er een sterke band tussen de twee. Om de finesses van de intrige te volgen, moet je meer dan één keer kijken en eventueel het boek lezen. Vreemd genoeg wordt de keten van wraakacties en achtervolgingen in gang gezet na een toevallig verkeersaccident. Het geweld dringt binnen in schijnbaar veilige plaatsen als een studentenkot en een buitenhuisje.

De folterscène kun je best niet bekijken kort voor een afspraak bij de tandarts. Ze is angstaanjagender dan grootschalig geweld. Het is een confrontatie tussen twee topacteurs met een verschillende stijl. Laurence Olivier stond bekend als de klassieke thespiaan. Terwijl hij zelf met kanker streed, moest hij het verlies van de gezondheid de ultieme diefstal noemen. Dustin Hoffman was aanhanger van method acting. Hij liet z'n hoofd echt onder water duwen, ging echt hardlopen, stond echt te zweten en te hijgen. Olivier zou verwonderd gereageerd hebben: "Why don't you try acting?"

Klassieke thriller heeft minstens twee zeer memorabele scenes: de Is it safe scène en de herkenning van Szell door overlevenden van de Holocaust. Scènes die na zoveel jaar niks aan kracht hebben ingeboet. Ook de beginscène met de twee bejaarde ruziemakers is trouwens het vermelden waard.

Helaas is het niveau niet altijd even hoog: zo was het spionagedeel met Doc rommelig en af en toe ook iets te James Bond, en door de editing was het met name in het begin soms lastig te volgen. Voordeel is wel dat de kijker net als Hofmann nauwelijks een idee heeft waar Szell op doelt als hij zijn beroemde ondervraging start. Ook vond ik de rol van de Amerikaanse dubbelspion de gehele film erg onduidelijk. Waarom hij zijn Duitse kompanen neerschoot om vervolgens ook "Irmgard" neer te knallen en achter Hoffman aan te gaan is me een raadsel. Maar goed, daar is het ook een dubbelspion voor.

De scenes met Olivier en Hoffman maken in elk geval de film, beiden spelen zeer goed. Hoffman speelt hier wat mij betreft een van zijn beste rollen, vanaf de jaren 80 wordt het snel een stuk minder. Van Olivier heb ik nog niet zo veel gezien maar die staat toch vooral bekend om zijn Shakespeare-films van enkele decennia eerder. Hij overtuigt in elk geval ook als Mengele-achtige nazi.

Een vrij boeiende spionagethriller waarbij een sterke sfeer wordt opgezet in het bruisende New York van de jaren 70. Dubbelagenten, mysterieuze achtervolgingen, intriges en smokkel zijn de klemtoon van deze geslaagde film met Een immer lopende Dustin Hoffman en Laurence Olivier in de hoofdrollen, maar ook Roy Scheider verdient een eervolle vermelding als de broer van Babe.

Geen meesterwerk, maar zeker het bekijken waard met enkele leuke scènes. Het start bvb al erg vermakelijk met de verkeersagressie tussen twee oudjes. De tandartsscène is vrij bekend en is vooral erg suggestief en laat bijgevolg je verbeelding danig werken. Ook de nachtelijke achtervolgingsscène op de ontblote Baba was erg vermakelijk.

Het einde loopt jammer af op een kleine sisser, maar zit voor de rest prima in elkaar. Een degelijke 3,5* is dan ook zijn deel!

de film - beter bekend als 'is itz safe ?' - scoort in zijn portrettering van een maatschappij ( die opening van 2 mannen die bekvechten in het verkeer en dat culmineert in een inferno. Schitterend), van een stad (New York kun je voelen, beleven. Die verschillende buurten bv). Ook sterk is de paranoia, de langzaam opbouwende spanning (bv de wurgpoging op Scheider in hotel in Parijs). Maar Schlesinger heeft weinig gevoel met het genre thriller. Het plot is zwak uitgewerkt, rommelig, verwarrend en roept bij mij althans een berg vragen op (vb : wat moest die Franse Le Clercq nu precies afgeven in de Opera aan Scheider ? Waarom Scheider vermoorden ? Heeft Scheider Szell berooft ? Waarom denkt Szell dat ? Waarom stapt Sheider na een paar moordpogingen zomaar naar Szell toe ? Waarom vraagt Szell aan Hoffman 'is it safe?') waardoor ik de film plaats bij de categorie 'onopgeloste misdrijven'.

“You're weak. Your father was weak in his way, your brother in his, now you in yours. You are all so predictable.”

Donkere en rauwe thriller met veel twists en politieke intriges. Vooral in het begin moet je wel je aandacht erbij houden, maar in het tweede gedeelte wordt alles goed uitgelegd en komt alles op een geloofwaardige en realistische manier samen. De martelscene is natuurlijk iconisch, en voor mij waren Olivier en Scheider van de cast wel de uitschieters. Hoffman acteert ook sterk (hoewel veel te oud voor de rol), en alle andere acteurs doen het ook goed. Regisseur John Schlesinger weet een naargeestige sfeer te creëren, waarin het verhaal en de acteurs goed tot hun recht komen.

goeie thriller, mooie beelden uit jaren 70, sterke tandartsscene

Gemiddeld.

Ik had er iets meer van verwacht, maar al bij al is Marathon Man de moeite om eens te zien. Die jaren 70-thrillers - hoewel ik er nog een heleboel te gaan heb - hebben wel iets. Soms is dat iets potsierlijk zoals die auto-achtervolging in het begin, of bombastische muziek op momenten waarop het naar mijn aanvoelen niet past. Anderzijds vind ik het mistroostige, vrij kleurloze en grauwe sfeertje wel eens leuk.

Het vormt in ieder geval een prima setting voor een thriller als deze. De film wordt evenwel nooit interessant, een logisch gevolg na een langgerekte aanloop en een tegenvallende finale. Subplotjes zoals met die dame hebben geen toegevoegde waarde. De cast doet het trouwens best goed, al ben ik ook weer niet de grootste Dustin Hoffman-fan. Laurence Olivier mag wat mij betreft de meeste pluimen op z'n hoed steken.

3

Middelmatige thriller. Na het trage eerste uur is de tweede helft best spannend maar het plot weet nauwelijks verrassende wendingen aan te nemen. Het einde was ook niet zo best. Ik had het sterker gevonden als Szell een scene eerder aan zijn eind was gekomen ( opgejaagd door een angry mob in de Joodse buurt)
Hoffman heb ik ook wel eens sterker gezien.

De 70s sfeer en enkele gedenkwaardige scenes maken dat het nog een nipte voldoende scoort.

3*

Marathon Man gaat over Thomas 'Babe' Levy (Dustin Hoffmann), een laatstejaarsstudent en fervent marathonloper. Wanneer Babe ziet dat zijn oudere broer Doc (Roy Scheider)vermoord wordt raakt hij betrokken in een sinister complot. Doc bleek een geheim agent te zijn voor een organisatie genaamd The Division en dat de oud-Nazi Szell (Laurence Olivier) achter de moord zit.

Marathon Man is zeker een spannende film al rammelt het verhaal her en der. Hoffmann speelt goed als het nerdy lulletje lampenkatoen die tegen wil en dank in een duister complot betrokken raakt waarin niets blijkt dat het was en niemand te vertrouwen is. Olivier is ook goed als de sadistische en meedogenloze oud-Nazi. Scheider is prima als de stoere broer. Deze film is berucht vanwege de gruwelijke tandarts martelscène door Szell bij Babe. Toch is deze scène niet diegene die het meeste impact op mij maakte. Dat is de scène waarin een bejaarde kampoverleefster haar beul, Szell, zoveel jaar na dato herkent. Deze scène ging onder mijn huid zitten en het wanhopige geschreeuw van de oude vrouw, fantastisch gespeeld door Lotte Palfi-Andof, ging bij mij door merg en been.Szell? Szell. Szell! Szell! Szell! My God! Stop him! Szell! Stop Szell! It's Szell. Der Weisse Engel! Der Weisse Engel is here. Oh my God, stop him. Stop him. Der Weisse Engel!

Marathon Man is ondanks het wat rammelende verhaal een zeer spannende film die je nooit moet kijken de dag voor je naar de tandarts gaat!

Intense topthriller dit, voor mij één der besten uit de jaren '70. Met een resem grote acteurs voorop en een gespannen sfeer van begin tot eind, zat ik op het puntje van de stoel. Alles ontvouwt zich aan een gezapig tempo; altijd leuk voor het publiek als je een tijdlang niet weet waar het eigenlijk om draait. Griezelig voor 'Babe' hoe hij gekidnapt en gefolterd wordt zonder te weten waarom. Het zal ja maar overkomen. Eén ongeloofwaardige scène is die waarin een aantal Joden plots de nochtans fysiek veranderde (en ook 30 jaar oudere) Szell herkennen in de straten van New York. Maar omwille van de ruwe intensiteit, knappe regie en bloedstollende spanning geef ik de film een 4*.

Ik heb weer net een stukje op een of andere filmzender zien passeren en oh, wat is die Laurence Olvier toch een griezelig goede acteur. Verbijsterd smul ik van elke tic, beweging, uitbarsting…

Misschien wel de beste thriller ooit gemaakt.

Pas uitgebracht in 4K door Kino Lorber en dat komt de film enorm ten goede. De transfer van het originele cameranegatief maken dat de film er nog nooit zo goed heeft uitgezien. Heerlijke 70's fotografie met zachte lenzen, warme kleuren en veel diep zwart. Ik kan daar echt enorm van genieten. De duistere look past fantastisch bij de paranoia thriller, waarbij je als kijker de brokjes informatie op hetzelfde tempo binnen krijgt als onze hoofdpersoon. Zo bleef ik, ondanks dat ik de film al vaak gezien heb, toch weer de heel speelduur op het puntje van mijn stoel zitten.

De film barst ook van de geweldige scenes. De aanslagen in Parijs, het vertrek van Szell uit Uruguay, de ruzie in New York en later de herkenning op straat in de Joodse wijk. Hoogtepunt blijft natuurlijk die ene scene.....

Had ik al geschreven dat ook het geluid veel beter klinkt.

5* voor deze fantastische thriller!

alleen die ondervraging in het restaurant, Mount Rosa... "ik ski niet en ik ken hem niet, nooit van gehoord" was genoeg geweest.

Vond ik wat zwak, verder een prima film.