A Nightmare on Elm Street Part 2: Freddy's Revenge (1985)

Tegenvallende film waarin een familie het huis betrekt waarvan de vorige bewoonster geteisterd werd door nachtmerries. Ondanks de titel en het vervolg wordt hier maar weinig gedaan met de nachtmerries. Het gezinsleven van het hoofdpersonage is vrij lachwekkend en Mark Patton is niet bepaald de beste acteur. Afgezien van de finale vallen de special effects ook wat tegen.

Matig.

Deel 1 is ondertussen al weer een tijdje terug en heel veel weet ik er eerlijk gezegd niet meer van. Wel weet ik de lijnen nog een beetje van dat deel, en ik weet zeker dat dit deel daar een beetje van afwijkt. Daarbij is er minder ruimte voor Englund als Freddy, een nogal bijzondere keuze die geen voordelig effect op de film weet te hebben.

De opbouw van de film is traag en heel veel sfeer heb ik niet gemerkt. Bij dit soort reeksen is het van belang dat je weet wat je te wachten staat, maar dat had ik tijdens dit deel wat minder. Natuurlijk is onvoorspelbaarheid niet verkeerd, maar dit deel wijkt te ver af. Zo'n Englund moet gewoon vaker gebruikt worden, en enkel de momenten met hem hebben wat effect, want de overige momenten zijn wat minder interessant.

Ik was geen fan van de visuele kwaliteit van de film. Zeker de finale wordt abominabel in beeld gebracht waardoor het moeilijk is om de horror ergens serieus te nemen. Myers en Patton doen het beide erg slecht en weten nergens leuke personages te vormen. Met het meer grotendeels ontbreken van Freddy weet Englund ook weinig indruk te maken.

Wel kent de film nog wat scenes die het wel waard maken, met als grote uitschieter de opening. Tussendoor krijgen we ook nog een aantal degelijke scenes die worden versterkt door een goed ondersteunende en ondertussen iconische soundtrack. Daar weet de film nog wat aan sfeer te winnen, en de opzet van de moorden waren ook best leuk.

Dat gezegd te hebben viel dit vervolgdeel me erg tegen. Prima dat ze een andere richting uitgaan, maar dan lijkt het me het best dat je of geen Freddy erin stopt of Freddy een prominente rol laat spelen. Nu heeft de film te weinig om op te steunen qua horror, en het uitgangspunt was ook niet bepaald opwindend. Jammer, maar gelukkig waren de vervolgdelen weer beter.

Horrorfilm die totaal niet spannend is, dan blijft er niet zo gek veel over. Een aantal grappige momenten, al dan niet bedoeld, en een vrouwelijke hoofdrolspeler die als twee druppels water op de jonge Meryl Streep lijkt (maar geen familie is). Het horrordeel was uitermate tam, wat men probeert te verdoezelen met Carpentereske elementen die als een tang op een varken slaan. Er gebeurt tussendoor ook niet bijster veel interessants waardoor de kleine anderhalf uur toch nog lang aanvoelde.

A Nightmare on Elm Street Part 2 heeft een enigszins routinematig lopend verhaal maar weet met een continue dreigende sfeer aangelengd met een leuke scheut aan tienerdrama goed te vermaken. Robert Englund doet het wederom uitstekend als de boogeyman Freddy Krueger die zich met kolderiek gedrag en gewapend met zijn dodelijke handschoen met vier scherpe messen aan de vingertoppen huiveringwekkend manifesteert in de dromen van de personages.

In de film maakt Krueger gretig gebruik van bepaalde seksuele neigingen die in buitenbeentje Jesse onderdrukt huizen. Homoseksuele tendensen woekeren als een gezwel in hem en daar weet Freddy, de schennispleger wel raad mee. Opmerkelijk is dat in deze film het droomaspect verwatert en Freddy zich ook buiten de slaap in Jesse manifesteert. Freddy verbreedt zijn mogelijkheden. Bezetenheid en poltergeistactiviteiten voegen zich bij het gruwelijke wapen van de nachtmerrie.

De aftrap van de film is trouwens grandioos. Furieus en fantasierijk drukt Freddy in een fijne beginscène zijn stempel op de film. De film bevat überhaupt leuke schokmomenten die suspense en spanning genereren. Freddy doet zijn best en overschaduwt de bleek vormgegeven Jesse met gemak. Jesse is een nietszeggende protagonist waarvoor ik geen enkele vorm van empathie kon opbrengen. Daardoor is hij natuurlijk wel de ideale speelbal voor het illustere kwaad waarmee ik dit keer dan maar sympathiseerde.

Verhaaltechnisch is A Nightmare Part 2 niet erg intrigerend. Het is vooral de bredere investering in een hardere en onvoorspelbare Freddy en de manier waarop hij met behulp van aardige jaren 80 effecten zijn creatieve lugubere kunsten vertoont, die A Nightmare Part 2 de moeite van het bekijken waard maken.

He’s inside me! And he wants to take me again!

Op alle vlakken inferieur aan het origineel. Personages zijn weinig tot niet interessant en Freddy zelf heeft bitter weinig te doen. Ook zijn kenmerkende humor is nergens te bespeuren.

De film heeft een erg rommelig script en het duurt eeuwen voor er daadwerkelijk iets dreigends aan de hand is. Het acteerwerk is ook echt om te huilen. Een zootje ongeregeld, dus.

Uiteindelijk twee sterren voor de betere derde l acte en de queerness van dit alles.

Dit deel werd snel snel gemaakt in opvolging van het eerste deel. Niemand had een idee hoe lang het Nightmare succes zou duren, het ijzer smeden terwijl het heet is enz. Wes Craven heeft de regie geweigerd omdat hij het script niet zag zitten al heeft hij verder ook aangegeven dat Jack Sholder de regie wel tot een goed einde gebracht heeft. Uit een interview met Jack Sholder blijkt toch dat hij een ambigue houding heeft bij deze film. Hij erkent de zwakke punten maar vergoelijkt het door te stellen dat alle films uit de reeks zwakke punten hebben. En dat hij op het punt van deze film nog niet kon weten hoe de franchise zich verder zou ontwikkelen. Hij wenst dus niet beoordeeld te worden vanuit de kennis van de latere delen. En daarin kan ik hem wel volgen. Wel ben ik het eens met de belangrijkste kritiek op dit deel (o.a. geuit door Robert Englund zelf) dat het not done is om Freddy K. te laten optreden in het echte leven buiten de dromen om. Dat ondergraaft het hele basisconcept.
Los van formuleregels e.d. heb ik me toch prima vermaakt met dit deel. Het bevat spanning, campy gezinsscenes, meer dan leuke fx. Intussen heeft de film een cultstatus omwille van de homo-erotische lading die een deel van het publiek erin ziet. Niet moeilijk te raden om welke scenes (bezoek aan de lederbar, moord in de douche) hieraan bijdragen. Hoofdrol Mark Patton heeft dan ook de eer om gezien te worden als eerste mannelijke scream queen in horrorfilms. Jack Sholder zelf omschrijft hem in een interview als ‘een acteur met vrouwelijke trekken’. Kan ik allemaal inkomen. Maar blijkbaar is het ook een samenloop van omstandigheden en is het nooit de bewuste bedoeling geweest van de makers om deze ondertoon waar te maken. Als we Jack Sholder mogen geloven. Het draagt in elk geval (voor sommigen) bij aan het enigma van deze nog steeds knap gemaakte film. Voor mezelf was het zeker ook een fijn weerzien met dit deel. Al is het veeleer camp dan horror.

A Nightmare on Elm Street Part 2: Freddy's Revenge

Prima vervolg op het 1e deel.

Heb mij ook met deze film weer vermaakt. Hij was iets minder dan het 1e deel maar nog steeds vermakelijk. Dit keer probeert Freddy een lichaam over te nemen om vervolgens op die manier alle mensen af te slachten. De kills waren wederom vrij simpel, maar gelukkig werd het wel geregeld spannend en soms zelfs grappig. Ondanks dat de film minder actie laat zien dan zijn voorganger, vlogen die kleine 1,5 uur wel snel voorbij.

Zag ook iemand hierboven kritiek geven op de hoofdrolspeler Mark Patton, maar ik vond hem prima spelen.

Op naar het volgende deel, 3,0 sterren.

Een matige film gezien de belachelijke uitwerking rond het kenmerkend gegeven van Freddy die normaal gezien alleen in je slaap kan doden. In deze film is dit dus niet aan de orde. Weinig ophefmakende kills, wel een paar leuke absurde scènes gecombineerd met wat gore momenten. De scène tijdens het verjaardagsfeestje van Lisa ( Kim Myers ) is over the top en niet passend in het geheel van het concept rond Freddy. 5/10

De herziening van dit tweede deel deed geen wonderen, ik blijf het tot nu toe de minste binnen de reeks vinden. De opening is geweldig en enkele praktische effecten tussendoor zijn opvallend smerig, maar Freddy heeft hier zijn slachtoffers niet bepaald uitgezocht op het vlak van charisma. Mark Patton is echt barslecht in de hoofdrol en vormt geen moment een innemend figuur. Daarnaast verwaarloosd de film in het bijzonder Robert Englund, die door het conceptuele vlak van de film ernstig wordt beperkt in zijn iconische rol. Het verloop vond ik best vermakelijk maar de finale is werkelijk te dwaas voor woorden, waardoor ik enige verhoging van het cijfer simpelweg niet kan rechtvaardigen.

Ik ben de hele reeks van Nightmare on Elm Street aan het bekijken, omdat ik veel delen nog niet eens gezien had. Waaronder deze sequel van het origineel. Ondertussen heeft Krueger een iconische status en heeft de franchise een wat herkenbare formule. Een nieuwe lead dit keer met Mark Patton die toch vooral hysterisch is in deze film en al vanaf het begin problemen lijkt te hebben. Het verhaal bouwt minder op. En in dit genre kan dat minder kwaad als het op een andere manier dan wordt gecompenseerd met originele kills of zo.

Het is wat een rommeltje en denkelijk is dit deel er te snel gekomen na het onverwachte succes van deel 1. Benieuwd of er nog slechtere delen zijn, maar dit staat toch ver van het origineel.

Horror Challenge (2024) registratie #15

Na jaren alleen het origineel te hebben gezien, heb ik een keer het vervolgdeel aan geslingerd. En ik moet bekennen: ik had erger verwacht. Het is me redelijk meegevallen. De film kiest voor een andere aanpak dan het origineel. In plaats van een groep jongeren te treiteren in dromenland, probeert Freddy in dit deel via een specifieke knul te handelen in de materiële wereld. Ik vind het een vrij logische stap na het verhaal van het eerste deel. Dit wordt ook best goed onderbouwd door middel van het gevonden dagboek van Nancy.

De uitvoering zelf ben ik minder over te spreken. Het geheel ontbreekt aan spanning. In dit deel wordt veel aandacht besteed aan het dagelijks leven van het gezin. We zien hoe verhuisdozen worden uitgepakt, hoe schroefjes worden aangedraaid, wat lessen op school, en wat gedans op jaren 80 muziek (oei). Deze zaken helpen het verhaal niet echt verder en slaan de spanningsboog plat. Het is ook niet filmtechnische leuk gemaakt, waardoor er ook niks bijzonders op mijn scherm is verschenen tijdens het kijken.

De film heeft zo zijn momenten. Vooral de twee scènes met de schoolbus waren wel vermakelijk. Hierdoor kom ik nog een krappe voldoende uit. 2,5*

Tja... Na 10tallen jaren herzien. Over een knul die snachts transformeert in onze kindervriend gedaan met meer dan aardige practical effects (London Werewolf). Die 30x zo goed zijn als de CGI crap van nu. De verzengende sfeer is ook erg aardig gedaan. Sommige settings zijn tof. Maar er zit iets afschuwelijks in deze film en dat is het duo Jesse en Lisa die dialogen uitkramen die zo slecht dat ze hilarisch zijn. En dat homoseksuele aspect dat maar moeilijk te negeren is. Ik kreeg op den duur de indruk dat Freddy de latente homoseksualiteit van Jesse moest voorstellen die getemperd moet worden; nogal een dubieus idee eigenlijk... maar misschien zoek ik er wel teveel achter en zie ik ze vliegen. De finale (poolparty) is best wel corny en matig gedaan terwijl dat het spektakelstuk van de film moest voorstellen.

Leuk.

De Nightmare film reeks zullen nooit mijn favoriete horror films worden maar dit deel is wel heel slecht.

Ontzettend cheesy maar dan zonder de charme ervan. Geen humor, weinig gore en een paar nog wel aardige practical effects maar veel te weinig om het interessant te maken. Nee dit deel heeft niks te bieden helaas.

Na onlangs de 4K van het origineel gezien te hebben, besloot ik een Nightmare marathon te houden en nu deel 2 op bluray gezien.

Ondanks dat ze hier van het originele script afwijken vind ik dit nog steeds een aardig vervolg met een aantal gave scenes en is het jammer dat deze zoveel haat krijgt. De cast speelt redelijk, en ja de film speelt wat in op de gay scene, maar ik stoorde me er niet aan. De opbouw met het gezin plus de soundtrack van Christopher Young geven toch een fijne sfeer. Beste scene voor mij is toch wel de opening in de schoolbus, waar we trouwens Englund zien als buschauffeur zonder make-up.

New Line Cinema dacht geld te besparen en niet met Englund verder te gaan maar door een extra te gebruiken als Freddy (heiligschennis). Al gauw werd duidelijk dat Englund niet zomaar vervangen kon worden en werd teruggebracht. De extra is nog wel te zien in de douche scene met Schneider.

Hoofd van New Line Cinema, Robert Shaye, is te zien als barman in de S&M bar.

Film deed het vooral in Europa erg goed en kreeg zo een cult status.

Uiteraard niet zo sterk als het origineel, maar toch een redelijke film in de franchise, en vele malen beter dan bijv deel 5&6.

Deze weer is opnieuw gezien.

Een prima en griezelig vervolg op de eerste beroemde horror film met de griezel Freddy Krueger die weer toeslaat in Elmstreet.

Een geslaagde en creepy tweede film in deze franchise.

Met een prima spelende cast in deze film.