Sisters (1973)

Leuke vroege de Palma film die idd erg Hitchcockachtig is. Maar dat is natuurlijk ook het geval bij Obsession, Dressed to kill,Body double. Heb deze in DVD box samen met Obsession. Daarna blijkbaar niet meer in Nederland uitgebracht.

Voyeuristische verwijzingen.

De Palma is een groot fan van Hitchcock, dat valt onder andere uit deze griezelfilm te halen. Hij heeft goed opgelet waar de suspensemeester zijn mosterd vandaan haalde. Eerbetoon of schaamteloos kopiëren, de vele verwijzingen en het bekende voyeuristische thema zijn dusdanig aanwezig dat je er als cinefiel wel van moet genieten. De Palma is, net als zijn held, zelf ook geweldig. Al moet gezegd dat dit nog niet het niveau haalt van zijn latere meesterwerken, zoals Dressed to Kill.

Goed.

Pieken en dalen met Hitchcock als motor. Herrmanns score is ook al wat grillig. De Palma pakt uit met een paar fascinerende split-screens en een behoorlijk sterke moord sequens, maar dan moet het toch pas op de plaats maken. Hoe Colier erbij betrokken wordt, mag er zijn, maar verder is het maar een vervelend opgewonden standje. Meest beroerde onderdeel is wanneer er eentje opzichtig en uitgebreid de plot moet uitleggen. Het slot heeft nog wel een paar aardigheidjes in petto.

Uitstekende film waarin een vrouw een nacht doorbrengt met een man waar haar tweelingzus het niet mee eens is. Deze vroege film van Brian DePalma is duidelijk geinspireerd door Hitchcock (niet in de laatste plaats door de perfecte muziekscore van Bernard Herrmann). Een redelijk luguber plot met een aantal spannende scenes.

Heerlijke film van Brian de Palma deze 'Sisters'.. hij blijft toch een favoriet van me deze regisseur. Wederom inspiratie opgedaan van een andere favoriete regisseur van me, Alfred Hitchcock - die scene dat die gast in die bank ligt opgeborgen is zo à la Hitchock, maar echt fantastisch. Ik hou van die suspense.

De 1e helft van de film is heerlijk in haar opbouw naar het steeds geschifter wordende einde. De Palma werkt dit idee heerlijk uit. Fijne sfeer, mooie spanningsopbouw, een paar klasse scenes - vooral die in het appartement waar de moord plaatsvond en goede bombastische muziek. Ik heb weer genoten.

Blijkbaar was regisseur De Palma geïnspireerd door Hitchcock bij het maken van de film. Heel interessant waren de scènes met split-screens. Dit is iets wat je toch niet vaak te zien krijgt en zeker niet bij oudere films. Meestal gaat het dan om een telefoongesprek maar hier ging het toch om heel andere acties. De karakters zijn zeker wel boeiend, het plot is dat enigszins minder. Ja, Psycho herkende ik hier wel duidelijk in en ik had al snel een vermoeden hoe het nu juist zat tussen die tweelingzussen. Die dokter vond ik echt wel een creep. Dat bloed zag er wel heel kunstmatig uit.

Leuk om op 35mm te hebben gezien, maar de film ontspoort toch wel behoorlijk in het laatste half uur. Ook technisch nog zeer ver verwijderd van De Palma's betere werk. Tenslotte voelt Hermann's score aan als een enorme herhalingsoefening van Psycho, doet de film geen goed. Ik verlaag naar 3*.

"I saw a murder, and I'm going to prove it!"

Na 5 onsuccesvolle komedie-films te hebben gemaakt start Brian De Palma dan eindelijk zijn carrière met de Hitchcockiaanse thriller Sisters.

Via een televisieprogramma ontmoet Danielle een donkere man die haar naar huis brengt. De opdringerige ex-man van Danielle volgt hen echter overal en ook Danielle's zus is jaloers. Als een overbuurvrouw ziet hoe de donkere man wordt vermoord in Danielle's appartement gaat ze naar de politie. De politie is echter zeer sceptisch en samen met een privé-detective gaat ze alsnog op onderzoek uit.

Margot Kidder (Superman, Black Christmas) speelt een sterke rol als de Frans-Canadese tweeling. Jennifer Salt - die toentertijd overigens een appartement deelde met Kidder - speelde ook goed als de overbuurvrouw. Verder vond ik ook William Finley het goed doen als de creepy ex-man van Danielle.

Het concept van Sisters vond ik erg sterk. De invloed van Psycho is heel duidelijk terug te zien. Zo duidelijk dat je de twist al van mijlen ver zien aankomen. Dat is op zich jammer, want het zorgt ervoor dat de film iets minder spannend overkomt. Het plot is echter zeker niet slecht, vooral de personages vond ik allemaal erg goed en ook de opbouw van de spanning was erg goed gebracht. De Palma kwam op het idee toen hij een krantenartikel las over een Siamese tweeling uit de Sovjet-Unie die succesvol van elkaar waren gescheiden.

Het sterkste punt van Sisters is toch wel Brian De Palma's briljante Hitchcockiaanse flow en uitstekende cinematografie. Hij gebruikt weer een aantal erg gave splitscreen en split-diopter shots. Dario Argento had 2 jaar eerder al een splitscreen gebruikt in Four Flies on Grey Velvet.

Nu Hitchcock niet meer met Bernard Herrmann samen wilde werken kon deze mooi voor De Palma muziek gaan maken. De Palma had een vroege versie van de film gemonteerd op eerdere muziek van Bernard Herrmann en het lukte hem uiteindelijk om een originele soundtrack te laten maken door de maestro.

Het sterke concept, de uitstekende cinematografie, de spannende muziek van Bernard Herrmann en het goede acteerwerk maken Sisters tot een erg sterke vroege film van Brian De Palma. De typisch Hitchcockiaanse manier waarop het verhaal verteld wordt vond ik ook echt geweldig. Bijzonder vermakelijke en filmtechnisch uitstekende thriller. Aanrader.

Leuke maar verre van perfecte, vroege film van De Palma over iemand met een persoonlijkheidsstoornis, een goed thema voor een psychologische thriller. Met dat gegeven wordt jammer genoeg net iets te weinig gedaan, terwijl de scenes met de ex-echtgenoot en in het instituut een beetje flauw waren- sowieso zag die ex-man eruit als een een wandelende persiflage die in 'Allo 'Allo of Austin Powers niet zou misstaan.

Vond vooral het eerste half uur goed, vanaf de intro met de embryo's tot en met de eerste moord. Wel sneu, koop je nota bene een taart en zing je een liedje, wordt je vanuit het niets bruut afgeslacht door je one night stand.

Als een variant op Rear Window blijft de moord niet onopgemerkt, al was het wel vreemd dat de getuige eerst alleen de hand en het bloed zag en later details over de moord kon vertellen. Zodra zij zich ermee bemoeit en de rol van de ex-echtgenoot groter wordt, neemt de spanning ook wel af, al is het laatste stuk dat de journaliste na hypnose de moord ontkent nog wel leuk gevonden. Laatste shot was grappig, maar weet niet of dat de bedoeling was.

DePalma is zijn element met deze thriller met een psychlogisch randje. Het verhaal ontrafelt zich op een spannende doch ook wel voorspelbare manier. Vooral DePalma's stijl, met goed gebruik van split screens en ook de prima muziek, is sterk. Hij haalt het maximale uit het verhaal, dat richting de (vermakelijke) climax ook wel wat uit de bocht vliegt.

Vrijdag 9 juni te zien in EYE in het kader van Cinema Egzotik

Knappe psychologische thriller met wat horror-elementen waarbij de regisseur zoals vaak een unieke sfeer weet te creëren. De manier waarop het verhaal verteld wordt is erg sterk. De toevoegingen van splitscreens en passende muziek zorgen voor nieuwsgierigheid naar het verdere verloop van het verhaal en voor de nodige spanning. De cinematografie is top. Hitchcock is nooit veraf, maar De Palma heeft wel zijn eigen stijl. Vergelijkingen met Psycho vind ik wat vergezocht omdat ik dit verhaal toch heel anders bekijkt en tja, Rear Window...een moord zien in een ander appartement, mwah die film had toch ook een heel ander concept. Klopt wel dat er invloeden van deze films in verwerkt worden, maar op geen enkel moment moest ik aan deze films denken. Bepaalde Hitchcock's ideeën zag ik wel terug komen. Het verhaal hier vond ik ook niet zo voorspelbaar, al wordt het natuurlijk wel duidelijker met de zwart-wit beelden van de embryo's. Trouwens ook heel tof gebracht. De cast verdiend een dikke pluim. Margot Kidder is geweldig en Jennifer Salt speelt haar rol ook heel overtuigend. Haar ex-man vond ik ook wel geslaagd...brrrr wat een engerd. De climax vond ik goed uitgewerkt en de ontkenning van de moord ( na hypnose) in het laatste gedeelte is een voltreffer. Echt genoten van deze film, maar eigenlijk is het ook niet echt verrassend voor mij want De Palma doet het meestal wel goed bij mij en Hitchcock's films zie ik heel graag. Een verdiende 8/10

De eerste grote thriller (na een viertal komedies te hebben gemaakt) van regisseur Brian De Palma en bijna elke scène bevat een soort verwijzing naar de films van Alfred Hitchcock, (Rope,Psycho en Rear Window) wat ook de bedoeling van De Palma was. Er is zelfs een goede, zenuwslopende score van Psycho-componist Bernard Herrmann. Erg effectief gebruik van split-screen en een speelse opening-scene van de televisieshow genaamd “Peeping Tom” De hele film is opgezet als een soort vreemd voyeurisme. Sterke vrouwelijke hoofdrollen van de sensuele Margot Kidder als één van de tweelingzussen en Jennifer Salt als verslaggever die vanuit haar flat de moord ziet gebeuren. Niet heel veel bloed maar de verontrustende hallucinatie-scenes meer aan het einde maken weer heel veel goed. Inderdaad een fijne film!

William Finley is in deze film precies de juiste persoon. Een regelrechte engerd.

aardige hitchcock lookalike thriller met een mooi slot .
de muziek vond ik echter raar en af en toe zelfs irritant , het verhaal zit echter wel goed in elkaar .

Sisters is duidelijk gebaseerd op Psycho van Hitchcock. Voor mij gingen er dus al meteen lampjes knipperen dat er een plottwist zat aan te komen. Natuurlijk maakt De Palma geen één op één remake, dus qua concept is het nog wel interessant. Ook het zwart-wit is hier niet aanwezig. Ik moet zeggen dat ik toch minder gepakt werd door de sfeer. Het was niet mysterieus genoeg zoals bij Psycho met een griezelige spanning die je steeds op het puntje van je stoel houdt.

De typische splitscreens van De Palma worden op de juiste momenten ingezet en creëren op hun manier spanning. Ik vond het begin het sterkste maar in het laatste halfuur verslapte mijn aandacht. Het einde werd me wat chaotisch al was ik ook moe. Natuurlijk lang niet de beste film van De Palma maar ook lang niet zijn slechtste. Ondertussen aanbeland aan nummer 17.

Vroege De Palma.

Ik ken de stijl van de regisseur nog niet erg goed, want tot nu toe was er bij elke film een beetje een verschillend stijltje. Maar zo te zien probeert hij wel in ieder geval wat van alles, zo wijkt deze Sisters ook weer af van de andere films die ik van hem zag.

Deze film is ondergedompeld in een Hitchcock-achtig stijltje, alleen dan nog iets sterker aangezet. Waar Hitchcock in zijn filmpjes af en toe iets nieuws probeerde, probeert deze film eigenlijk voortdurend iets nieuws. Dat is al snel duidelijk.

Sisters is geen perfecte horrorfilm desondanks, die na een goede eerste 20 minuten wat begint te slepen. De eerste 20 minuten vermaken goed en bouwen briljant op naar een jumpscare en moord. Daarna begint de film wat te slepen en is het vooral wat saaier. Maar wanneer de film in het laatste half uur begint te experimenteren met stijltjes, leeft deze weer op.

Het was me vaak niet helemaal duidelijk wat de film precies wilde. Het ene moment kijk je naar een romance, dan een psychologische thriller en dan een licht komische detective-film. Geen van allen krijgen ze echt een goede uitwerking, maar enkele blijven wel vermaken.

Een groot factor in deze film voor mij was absoluut Kidder. Wat een geweldig karakter vond ik haar eigenlijk. Normaal vind ik het theatraal, maar het gebrek aan goed Engels en soms wat kinderlijke uitstraling maken haar een erg leuk karakter. Zij heeft beslist de eerste 20 minuten gered.

Zodra ze uit beeld verschijnt, is de film een stukje saaier omdat niemand behalve Kidder weet te overtuigen met acteren. Het verhaaltje is wat saaier en de komedie weet nooit helemaal van de grond te komen. Maar zodra er wat wordt geëxperimenteerd met diverse stijltjes weet de film even leuk te zijn.

Het was uiteindelijk een beetje een vermoeide film met een niet al te interessant verhaal en mystery die niet al te best van de grond komt. Kidder vond ik heel erg leuk, en de stijltjes hier en daar waren ook wel geinig. Voor de rest vond ik er eigenlijk weinig aan.

Saai.

Laat je best niet vangen aan de horror aanduiding, deze film valt amper een thriller te noemen. Mystery is dan iets passender, al is de film zo enorm voorspelbaar dat je daar ook niet al te veel van hoeft te verwachten. De twists zie je in ieder geval al van ver aankomen.

De Palma pakt uit met een paar leuke split screens, en ondanks dat de voorspelbaarheid hoogt ligt zijn de reveals nog wel oké uitgevoerd. Maar daar houdt het dan wel zo'n beetje op. Het acteerwerk is erg pover, visueel is het magertjes, spannend is het absoluut niet en de horror (een steekpartijtje, dat is het zo ongeveer) is tam en aardig fake.

Zo'n film die vroeger allicht wel spanned en/of verrassend was, maar ondertussen heb je het trucje al zo vaak gezien en is de uitvoering zo enorm doorsnee dat het amper nog weet te beklijven. De Palma blijft toch zo'n regisseur die genoeg potentieel lijkt te hebben, maar eigenlijk zelden een goeie film aflevert. Ook deze is weer een stevige sof.

1.5*