Blue Collar (1978)

Heel fijne film inderdaad, past goed in mijn straatje.

Drie fijne hoofdrolspelers, waarvan Pryor gelukkig toch ook wat komische momenten toevoegt.
Bijzonder goede opzet, lekker rauw uitgewerkt, al begint de film naar het einde toe licht te haperen.
Pryors omslag ging ook wel ERG snel en de vakbond, FBI etc begonnen op een gegeven moment wel erg rommelig door elkaar heen te lopen.

Niettemin absoluut fijne film voor '70s Americana fans.

Toffe film, erg oldskool. Heerlijk!

*4

”Fuck Uncle Sam, man! They give the fuckin' politicians a break! Agnew and 'em don't pay shit! Working man's gotta pay every goddamn thing!”

Een erg fijne film dit met een lekkere grimmige sfeer en een onderwerp dat van allen tijden is. De arbeiders in Amerika hadden het destijds behoorlijk zwaar en Blue Collar toont ons haarfijn waar zoiets allemaal toe kan leiden.

Het acteerwerk is erg goed. Pryor, Keitel en Kotto spelen alle drie sterk. Vooral Pryor verraste me, omdat ik hem nog niet eerder in zo’n serieuze rol als deze zag, maar hij doet het voortreffelijk. Verder is Blue Collar een erg scherpe film, die zeker gedurfd is te noemen. De fabrieken en de vakbonden komen er hier ontzettend bekaaid vanaf en de kritiek op ze, is niet misselijk.

Tevens worden de personages worden ook behoorlijk goed uitgewerkt en daardoor ga je vanzelf wel mee ze meeleven. Alle drie hebben ze hun eigen motieven om met de roof mee te doen. Hoewel het in de tweede helft soms iets minder lekker loopt qua verhaal, zijn de laatste vijftien minuten erg goed en is het einde gewoon uitstekend te noemen.

4,0*

Straight forward en makkelijk te consumeren werkvloer-klokkenluider drama. Opgetild door het trio Kotto, Keitel en Pryor. Maar ik denk dat hij het verliest van Silkwood. Maar wel een tof, rauw en bij vlagen humoristisch.

Goeie film waarin drie ontevreden werknemers van een autofabriek inbreken bij de vakbond. Een goed opgebouwd verhaal met goed neergezette personages (het acteerwerk van de drie hoofdrolspelers draagt hier zeker ook aan bij). Paul Schrader weet de tijdsgeest en de working class hier uitstekend te vangen.

Blue Collar is wat mij betreft een (vergeten) klassieker. Een heerlijke film met een fantastische jaren '70 sfeer; een heel aardig en boeiend verhaal; prima acteerwerk; en 3 personages die ieder iets interessants hebben. Tel daar nog een aantal heerlijke dialogen en quotes bij op en het is genieten geblazen. Daarnaast geeft het ook nog een interessante en realistische inzage in het blue collar leven van toen, terwijl het verhaal tegelijkertijd ook nu nog heel actueel is.

Ik heb ontzettend genoten van Blue Collar en vind het bijzonder jammer dat het niet de status heeft die het verdient.

Oh en wat een mooie opening met fantastische muziek

Ik kan mij redelijk vinden in mijn voorgangers. Persoonlijk vond ik de film aan het einde een beetje inkakken, daarom een half puntje lager. *3,5

Prima regiedebuut van Paul Schrader, ietwat gedateerd maar nog steeds aktueel en relevant. Op dvd ziet de film er in ieder geval nog steeds prima uit. Meest opvallende aspect is de sterke rol van Richard Pryor, die hier bewijst ook meer dramatisch werk uitstekend aan te kunnen. Jammer dat hij dat niet meer heeft kunnen laten zien. De film is verrassend humoristisch, ondanks de grimmige aspecten van de plot en het somber stemmende einde.

Goede film, een typisch product van de jaren 70, met een ongepolijste stijl, sociale thema's en grofgebekte personages. Ik wist wel dat Pryor in zijn jongere jaren een rauw geluid had, maar ik kende hem vooral uit zijn wat brave, half-vergeten jaren 80 komedies- hier speelt hij toch wel erg fijn de opportunistische Zeke. Kotto is typisch zo'n acteur die je zonder het te weten al tig keer in films hebt gezien, en is prima als Smokey, degene die het meeste karakter toont. Keitel is ook goed, maar die kende ik wel in dit soort rollen. Film moet het verder vooral hebben van leuke dialogen, waarbij het me niet zal verbazen als er flink geïmproviseerd werd.

Hoewel het verhaal goed verteld wordt gaat het allemaal wat snel na de moord op Smokey- te makkelijk laten de kameraden zich tegen elkaar uitspelen, waardoor alles bij het oude kan blijven.

Overigens een beetje wrang, maar daardoor ook wel gepast, de borden waarop trots de autoproductie van Detroit getoond wordt, wetende dat die industrie is ingestort en Detroit inmiddels behoorlijk is afgegleden.

Mijn euro's vliegen vliegen eruit!

Lives On the Line: The Grubby Politics of Paul Schrader’s ‘Blue Collar’

Het gekende verhaal uit die jaren. Bazen en vakbonden die onder één hoedje spelen tot iedereen tevreden is ... Detroit, in een assemblagefabriek voor auto's ... Het trio in financiële problemen dat beslist om het vakbondskantoor te beroven is naief genoeg om te geloven dat ze de vakbond kunnen chanteren maar dat keert zich tegen hen. Ik kan wel makkelijk geloven dat zo'n situaties ooit hebben bestaan. Mijn oom die zelf in die tijd in een fabriek werkte, hoorde ik toch ook wel meer dan eens klagen over hoe weinig de vakbond deed voor de arbeiders. De 70s waren een mega-corrupt decennium.

Heerlijke sfeer verder met bowlingzalen, ruig uitziende bars, aftandse fabrieksruimtes, die té gekke wagens. Ik krijg hier haast nostalgie naar al heb ik die jaren alleen als kleuter gekend. Geen slecht debuut van Schrader maar de film had precies wat moeite om de juiste toon te vinden. Op enkele momenten neigde het meer naar komedie; gelukkig draaide het roer daarna opnieuw naar sociale satire.

pryor in een serieuze film,harvey keitel,en de jongste boef van james bond prima filmpje

leuke setting

Altijd fijn om een film in te gaan met niet meer voorkennis dan de naam van de regisseur en in dit geval twee bekende acteurs. Waarbij ik wil aantekenen dat Pryor op voorhand niet direct een pluspunt was voor mij. Ten onrechte, want hij zet een prima serieuze rol neer. Dat geldt overigens voor de hele cast.

Puike misdaadfilm annex sociaal drama waarbij een drietal werklui uit hun schulden proberen te komen. De film is rauw en realistisch en kent een aantal fantastische scenes. Vooral de opening, waarbij de muziek samenvloeit met de ritmes van de lopende band en fabrieksgeluiden. Maar ook de scene in de spuiterij is erg sterk.

Wederom een sterk drama van Schrader

Dikke 4*

De (Duitse) blu ray heeft een prima transfer.

Om exact dezelfde reden wou ik de film kijken. En ook ik had m'n twijfels bij Pryor, omdat het niet bepaald een favoriet van me is. Ik had verder ook helemaal nul voorkennis.

Schitterende film met uitstekende vertolkingen van de 3 hoofdrolspelers, maar vooral Pryor.

Paul Schrader kreeg de kans om zelf een film te regisseren na de enorme impact van Taxi Driver en de eerste film die hij regisseerde was deze. De shoot voor de film was heel zwaar vol met extreme ruzies deels gevoed door cocaïne tussen de drie hoofdacteurs en Schrader, die bijna gestopt was met regisseren na deze film.

Gek genoeg is het toch een zeer goede film geworden en zijn de drie hoofdacteurs zijn geweldig. Kotto is altijd geweldig en zou nog veel groter moeten zijn. Keitel is ook tof en Pryor speelt de dramatische rol erg goed. De film zit ongeveer ergens waar een misdaadfilm en een politiek-sociale film elkaar ontmoeten en het heeft ook neo-noir trekjes. In de zin dat de in opstand komen tegen de macht nooit werkt en de macht dan de kleine man op allerlei manieren opslokt. Lekker industrieel decor met een bluesy soundtrack.

Prachtige scenes zonder dialoog ook. Kotto in de autospuiterij en de achtervolgingsscène maken het af.

Blue Collar is een prima onderhoudende film, die een mooi beeld schetst van het werk in de autofabrieken in Amerika in de jaren 70. De vakbonden en de sores van de werknemers spelen een belangrijke rol in deze film, die laat zien hoe naïeve boefjes hun slag denken te slaan. Gelukkig is er voldoende humor om dit op zijn plek te zetten, het sociale drama is prima en verder is de chemie tussen de hoofdrolspelers regelmatig sterk. Toch voelt de film door de leeftijd wat simpel aan, al hebben de oude beelden zeker ook hun charme. Zo was Blue Collar leuk om te zien, maar niet meer dan dat.