Austin Powers: International Man of Mystery (1997)

Te gek om los te lopen.. maar dat wist ik al lang, het is en blijft een leuke film, altijd wel goed voor anderhalf uur pret.

shagadelic!!!!

Bondparodieën zijn er al veel gemaakt, maar die van Austin Powers bevallen me toch niet zo. Dan had ik nog liever de Johnny English films met Rowan Atkinson of zelfs de Casino Royale uit de 60's met Peter Sellers en Woody Allen. Dit is dan ook vooral visuele humor en door de Amerikaanse productie zeer weinig Engels. Wat overblijft is een slapstick komedie met enkele verwijzingen naar de Bondfilms. Dat is wel leuk, maar het ligt er soms te dik op. Ik mis enkele pittige grappen of subtiele verwijzingen. Helaas, maar niet wat het had kunnen zijn...

Heerlijk flauw en niveau 'onderbroekenlol'.
Hou er eigenlijk helemaal niet van normaal maar hiervan krijg ik nooit genoeg.
'Try me baby'

Geniaal flauwe parodie.

En een parodie op zoveel films dat ik daar al snel de tel van kwijt ben. Af en toe erg grappig, maar ook erg melig en af en toe ontzettend plat. Echt iets om voor in de stemming te zijn - en dat was ik kennelijk, want de hele dvd-box achterelkaar afgekeken. Een soort Austin-Powersmarathon.

Dan heeft deze wel Elizabeth Hurley - verreweg de mooiste en leukste, ik bedoel most shagadelic en groovy Austin Powers-babe van het stel. En hoewel Dr. Evil misschien nog ietwat moet groeien in zijn rol als world domination wannabe, is hij hier tenminste nog leuk ongenuanceerd evil.

Dus wellicht de beste van de drie films. Behalve...

net weeres gekeken, 10 jaar geleden wassie toch leuker. erg flauw allemaal. maar hij heeft toch zn grappige momenten. nipte voldoende..

redelijke film met veel grappige stukjes vond alleen het verhaal wat magertjes 2,5 ster waard

Dit is echt hilarisch!

Dr. Evil blijft erg grappig,
ik moet me echt kapot lachen als ik die man zie.

Ik noem een grappig ding op uit de film ik citeer nu:

Look what you don with mr. Bigglesworth,
zijn witte kater!

Op de een of andere manier is Austin Powers altijd aan me voorbijgegaan. Ik had toch een beetje het vooroordeel dat het flauw zou zijn, ik heb het over het algemeen nu eenmaal niet zo op parodieën, maar omdat enkele mensen in mijn omgeving er toch wel hoog over opgaven toch eens naar gekeken.

Helaas vind ik de film toch aan de flauwe kant. Veel verwijzingen naar James Bond films, dat is op zich nog wel aardig, maar humor die gebaseerd is op het tonen en benadrukken van clichés slaat toch niet zo aan. Verder de nodige poep-en-pies humor, wat ik vaak toch als voorspelbaar ervaar. Het enige wat ik nog wel aardig vond was de creatieve wijze waarop de intieme lichaamsdelen van de hoofdpersonages verscholen blijven bij enkele ontbijtscènes.

Verder kijkt het allemaal wel aardig wel, en vervelend is het ook niet, maar echt leuk wordt het nauwelijks. 2*.

Deze nog eens her bekeken en het blijft toch een erg grappige film. Oke, de humor is soms wel flauw, maar soms ook erg geslaagd. Als parodie op Bond zit hij zeker goed, er zitten voldoende verwijzingen in.
De cast deed het ook prima en ook de muziek was erg vermakelijk.
Leuk om deze nog eens terug gezien te hebben.

Die films van Austin Powers waren zo'n groot fenomeen dat ik er nooit een heb gezien en toch zeer duidelijk wist wat het was. Een grote hoeveelheid aan scènes zijn door de jaren opgedoken in promotie, in documentaires over de jaren '90, nostalgische programma's en wat al niet meer, waardoor het eigenlijk kijken van zo'n film vooral dient om te zien in welke volgorde al die scènes nou precies horen.

De reden dat ik zolang gewacht heb om te beginnen aan deze reeks is eerlijk gezegd ook omdat alle fragmenten door de jaren heen vooral meer flauw dan grappig waren in mijn ogen. Niettemin, nu viel het toch mee. Mike Myers is niet helemaal mijn type komiek, aangezien hij nogal snel vervalt in het grappig doen in plaats van grappig zijn. Alsof over-the-top acteren op zichzelf genoeg is. Het gekke is dat uitgerekend Dr. Evil hier het meest aanvoelt als een personage en wat mij betreft een veel meer geslaagd typetje is. Hij maakte de film voor mij. Powers zelf vond ik net iets te flauw over het algemeen.

Het is verder een wat los verhaallijn die goed als excuus dient voor maffe situaties, wat ook wel het beste werkt bij zoiets als dit. Sommige momenten zijn echt geïnspireerd, zoals Dr. Evil die een miljoen eist bij de NAVO of in therapie gaat met zijn zoon, om nog maar te zwijgen van nasleep van de dood van de handlangers, gezien door de ogen van de achterblijvers thuis. Dat soort absurdisme mag ik wel. De cultuurshock-dingen zijn echter wat te voorspelbaar en de seksuele avonturen van Powers waren wel erg puberaal, al kon je dat ook wel verwachten. Het is ook opvallend hoe goedkoop dit allemaal oogt, met name de sets. Geeft het een b-film look mee, die wel een bepaalde charme heeft bij een komedie als dit.

Ach, heb ik dit ook eens echt gezien. Een beetje een gevalletje van niet goed, niet slecht. Of ik de vervolgen ga zien staat nu nog wat open.
2,5*

Danger is my middle name... bof

Ik kan me niet voorstellen dat dit dé beste van de drie moet zijn met een solide 7 op imdb. Vrijwel alles in de vervolgdelen vond ik beter, maar het zal wel iets zijn wat ik niet begrijp want één jaar eerder kwam Spy Hard uit dat ook min of meer een vergelijkbare james bond satire is, maar in tegenstelling tot deze Austin flauwer power door bijna iedereen wordt afgezeken. Vind ik spy hard toch leuker.

sex? yes please

"Ooo, Behave! Yeah, baby, yeah"

Vermakelijke film waarin de jaren '60 flink op de hak worden genomen. Ik vind dat de filmmakers de typische 60s stijl qua filmtechniek goed hebben weten te immiteren, vooral de auto's met bluescreen. Ze hadden dan natuurlijk wel beter de CGI links kunnen laten liggen...

De film is ondoordacht en hilarisch knullig maar dat was denk ik precies de bedoeling. Mike Myers die ik eerst meer kende van Shrek is de geheim agent Austin Powers. Ik vond hem best grappig, vooral omdat hij van die ontzettend flauwe typische uitspraken heeft.

Ik heb het nooit echt zo op al de komedie-films die aan de lopende band worden geproduceerd (Uitzonderingen voor Mel Brooks en een paar horror-comedies) maar deze was best wel aardig. Ik moet wel zeggen dat ik niet bepaald van mijn stoel ben gevallen van het lachen, maar grappig was het wel.

net nog eens terugbekeken en verlaagd van een 8 naar een 5...
toen ik de film voor het eerst zag was ik 16 en misschien vandaar de hoge quotering, nu we de 20 al een tijdje voorbij zijn merk je toch wel dat de film niet zo sterk is als gedacht. Myers is wel een genot om naar te zien. dat typetje is hem wel op het lijf geschreven en speelt het met verve. Maar de komische noten zijn toch niet echt overweldigend te noemen en ondanks dat het een parodie is vond ik het overacting na een tijdje wel irritant. er zitten wel leuke links in naar de serieuzere spionagefilms maar veel verder dan dat komt het toch niet. Ben benieuwd of ik bij de 2 vervolgen ook hetzelfde gevoel zal krijgen als bij deze.

De eerste Austin Powers is uniek, zelfs in het spionage-parodie-genre, en daarom alleen al de moeite om te zien. Maar het is zeker niet de beste al verveel je je zeker geen moment

Ik heb deze film al meerdere keren bekeken. Het grootste probleem is dat ik die Mike Myers maar een vervelende vent vind met zijn vieze bekkentrekkerij (hoewel dat bij veel komieken wel het geval is). Veel grappen zijn verder ook flauw.
De andere kant is dat het vlot is gemaakt en visueel vaak erg mooi, zowel de grappen als ook de film in het algemeen waarbij de sfeer van oude Bond en soortgelijke films een mooie flashback naar de tijd van vroeger is. Eveneens een rolbezetting van enkele bekende namen, Michael York, Robert Wagner, Elisabeth Hurley, Tom Arnold..... is plezierig. En hoewel het wisselvallig blijft zijn een aantal grappen ook wel weer hilarisch, ook de muziek en danspasjes en het accent van Meyers blijven grappig. 3.0/4.0

Hele vermakelijke film waar ik vaak om heb moeten lachen!

Austin Powers was nooit een reeks die ik erg boeiend vond. Te flauw, te simpel. De eerste film heb ik zelfs nooit gezien en daarom ga ik de trilogie maar eens opzetten. Vandaag ieder geval deel 1 gezien.

Eigenlijk is er niks veranderd aan mijn gedachten. Ook deze eerste film is gewoon niet zo leuk. Ik vond Dr. Evil wel een erg leuk personage en de hippe, kleurrijke aankleding (+ muziek) van de film is ook absoluut de moeite, maar daar tegenover staan weer Mike Myers (zo niet leuk), poep en plas humor en weinig echt geslaagde grappen. De referenties naar de James Bond films zijn er genoeg, maar op een enkele grap na nauwelijks geslaagd. Ik heb niet 1 keer hoeven te lachen, hoogstens een keertje grinniken. Zoals gezegd teert de film enorm op de momenten met de Blofeld look-a-like die het wel goed doet. Zijn opmerkingen, zijn houding. Leuk. De looks van Elizabeth Hurley waren overigens erg fijn. Erg mooie vrouw.

Maar het is te weinig om van deze film te genieten. Jammer dat deze reeks niet gemaakt is door de broers Zucker of Jim Abrahams, die wel zeer geslaagde parodiefilms hebben gemaakt.
Ik vrees dan ook al voor de 2 vervolgen. Die gaan vermoedelijk nog meer tegenvallen.

2,5*

Goeie film waarin een Britse geheim agent na 30 jaar weer tegenover zijn rivaal komt te staan. Je zou dit zeker een parodie op James Bond kunnen noemen, maar door je de film net wat te kort mee. Lekker flauwe humor en een fijne, kleurrijke retro aankleding. Mike Meyers doet het goed in een dubbelrol en zet twee vermakelijke typetjes neer.

Aan de flauwe kant.

Had eigenlijk nog nooit wat gezien van Austin Powers, al was ik uiteraard wel bekend met het personage. Eind jaren 90 kon je er ook niet naastkijken, maar de humor sprak me nooit echt aan. Dat bleek achteraf gezien ook redelijk correct te zijn, al was het minder erg dan verwacht.

Myers zelf zweeft de hele tijd tussen irritant en grappig. Vaak is de humor wat te simpel, oogt het iets te goedkoop of is het gewoon wat uitgekauwd. Maar er zijn ook scenes die wat absurder zijn, die iest verrassender uit de hoek komen. Het zijn die momenten die de film kijkbaar maken.

Allicht is het leuker voor mensen die wat met de jaren '60 hebben, of een eenvoudige Bond parodie kunnen smaken, maar beiden zijn zo m'n ding niet. Tempo is gelukkig hoog genoeg en doorheen de misses zitten ook nog wel voldoende geslaagde grappen. Oké genoeg om de vervolgen er ook nog even achteraan te gooien.

2.0*