The Thin Man (1934)

Zoals verwacht is dit inderdaad een zeer aangename film, al is het wel bijna volledig te danken aan de scènes waarin Powell en Loy samen te zien zijn. Tijdens deze scènes is de film echt magisch en de twee zijn werkelijk fantastisch op elkaar ingespeeld en hebben een bijzondere chemie. Terecht een van de meest gewaardeerde filmkoppels ooit. Fijne humor ook in deze scènes.

Jammer is dan wel dat de film deze twee personages soms verlaat. In het eerste half uur komen ze zelfs nauwelijks voor. Ze worden hier wel al geïntroduceert, op erg leuke wijze, maar lijken dan nog haast bijrollen. Het iets te warrige plot is inderdaad een kapstok voor de grappen, maar daarom is het juist zo jammer dat er zoveel aandacht aan besteed wordt.

Maar veel te klagen heb ik verder niet. Het was ongeveer het soort film dat ik er van verwacht had en ik heb er met veel plezier naar gekeken. Als de vervolgen van ongeveer deze lijn voortzetten ben ik zeer tevreden.

4*

Hier raak ik nooit op uitgekeken, wát een duo, eh...trio, want de Foxterriër Asta hoort er onlosmakelijk bij.

(Heb er zelf ook zo een gehad, nét zo'n karakter én super bij de pinken)

Wat vlogen die dialogen toch razendsnel heen-en weer destijds.

Powell en Loy zijn onnavolgbaar in hun rollen.

Ik heb al de 'Thin man' films gezien (meerdere malen) en me er geweldig mee vermaakt.

Ik zal ze toch maar eens moeten kopen op dvd.

In deze speelt Maureen O'Sullivan ook nog mee, tussen twee Tarzan films door.

Mwah, ik ben niet echt onder de indruk van deze film met een vaag detective-plot. Het karakter van William Powell was nog wel leuk om te zien en met zijn tegenspelers heeft hij wel leuke dialogen. Daar zaten wel leuke vondsten tussen, maar voor de rest kon me dit niet trekken.

5 december 1933 was de drooglegging ten einde, in 1934 viert de Thin Man dit groots! respect

Now don't make a move or that dog will tear you to shreds.

Een zeer aangename komedie, die mij erg beviel en mag wat mij betreft gerekend worden tot de beste komedies uit de dertiger jaren.

Ik had hiervoor al eens een film gezien met William Powell en daarin beviel hij mij goed. Ook hier is hij weer lekker op dreef in een vlotte en charismatische rol, en vormt met Myrna Loy een aanstekelijk komisch duo, dat inderdaad erg goed op elkaar is ingespeeld. De dialogen zijn vlot en scherp en de humor is veelal geslaagd, waarbij ik toch een aantal keren behoorlijk heb moeten lachen, om wat er allemaal werd gezegd. Daarom heen is het niveau soms wat wisselend. Het plot is enigszins aan de rommelige kant, maar lijkt vooral gemaakt om de grappen te kunnen opvoeren, wat overigens goed werkt. Ik vond de afloop met het diner overigens ook uiterst vermakelijk en het een en ander bleek uiteindelijk net iets anders in elkaar te zitten dan ik had verwacht.

The Thin Man is in ieder geval een typisch voorbeeld van een bijna 80-jarige film, die qua humor totaal niet verouderd is en waar heden ten dage nog flink om gelachen kan worden. Ben best benieuwd of de vervolgen van eenzelfde niveau zullen zijn. Binnenkort maar eens kijken, of ik die ook kan vinden.

4,0*

I agree, hun chemie maakt de film voor mij, naast enkele hilarische scènes zoals de kerstboom scène. Now excuse me, I have to fix myself a drink.

Net de hele cyclus van “The Thin Man” films achter elkaar afgewerkt. Dat is een hele zit, maar je wordt rijkelijk beloond. Het zijn zonder uitzondering vrolijke, opgewekte films met een hoge amusementswaarde. Ik betwijfel of men dit soort films heden ten dage nog kan maken bij gebrek aan de juiste acteurs daarvoor en omdat het films zijn zonder modieuze actiescènes. In deze films gaat het vooral om de kostelijke, vlijmscherpe dialogen, die zelfs het plot af en toe naar de achtergrond drukken.

De chemie tussen William Powell en Myrna Loy is schier ongeëvenaard. De twee stuwen elkaar op haast achteloze wijze naar grote hoogte, mede door hun buitengewoon vermogen tot improvisatie. Regisseur Van Dyke liet ze vaak hun gang maar gaan, ook al leidde dat soms tot dialogen die met het verhaal weinig of niets te maken hadden en dus niet in het script voorkwamen:

Nick (William Powell): “What were you doing on the night of October 5, 1902?”

- Nora (Myrna Loy, geboren in 1905!): “I was just a gleam in my father's eye.”

Deze eerste van de zes Thin Man-films is de beste. Maar ze zijn allemaal meer dan de moeite waard, want ze ogen ondanks hun ouderdom nog uitermate fris. Op-en-top kijkplezier.

Leuk, ontspannen filmpje dat enige tijd nodig heeft om z'n reputatie waar te maken. Ik neem aan dat de meesten het zullen opzetten vanwege de chemie tussen William Powell en Myrna Loy en het duurt even eer beiden de film naar zich toe kunnen trekken. Er is een opmaat, een verdwijning en nog een lijk voor nodig voordat het tweetal tot hun bekende actie kan overgaan.

Tot interactie vooral. Een ontwapenend duo dat het liefst met een drankje in de hand door de film heen banjert, zich op de moordzaak stort en dat vooral onbezorgd en avontuurlijk benadert met een aardige dosis geestige dialogen en zo af en toe een lollige scène. Zoals die met de ballonnetjes in de kerstboom, Nora kan een tikkie hebben en het hondje doet ook leuk mee.

Van Dyke zelf ook als hij, nadat de jacht op een verdachte is ingezet, een vangnet over Amerika legt. Het wordt wat moeizamer als het spul eromheen ook op de lach gaat mikken. Zo is de zoon van Wynant heel wat minder grappig. Er is een mysterie en nee, dat zet niet echt veel zoden aan de dijk en eindigt in iets dat doet denken aan een belegen moordspel, maar dat geeft niet.

Wederom voor mij een bewijs dat komedie en ik niet samen gaan. ? Ondanks de hoge cijfers en lovende woorden vond ik het maar niets. Het plot van de film is meer een excuus voor de vele grappen. William Powell en Myrna Loy schiet op elkaar een heel batterij aan grappen en spitsvondigheden af waar ik helemaal kriegel van werd. Gelachen of geglimlacht heb ik geen één keer. En dan was er nog een hondje die voor een komische en vertederende noot moest zorgen. De veel aangehaalde scene met de kerstboom en ballonnen vond ik ook niet veel. Neem aan dat de acteurs speelde dat ze verveeld waren en zo kwam die scene bij mij ook over. Vervelend. Snapte niets van al dat gedoe over dat drinken? Het einde deed een beetje aan als een Agatha Christie maar was verder erg beroerd. Tja, na drie kwartier hoopte ik al dat het snel was afgelopen. Met alle goede wil van de wereld had ik willen zeggen dat ik het een goede film vond maar helaas. ?

Vond het maar een saaie bende.

Als mysterie stelt het bitterweinig voor. Veel meer dan het klassieke kader van een mysterie is er niet. Zaak in het begin, beetje geharrewar in het midden en op het einde wordt alles stap voor stap uitgelegd. Daarvoor hoef je deze film al zeker niet te kijken.

De humor ... die deed me ook maar erg weinig. Heb ondertussen wel wat oudere films gezien waarvan ik de vlotheid en humor nog wel kon waarderen, maar daar behoort deze Thin Man niet toe. Zo scherp of spitsvondig was het allemaal niet, vond de personages eerder vervelend dan grappig.

Wat rest er dan? 90 minuutjes weinig aansprekende film. Audiovisueel is het ook allemaal maar vooral functioneel. Acteerwerk vond ik weinig bijzonder, verhaaltje was compleet oninteressant en de humor was vooral flauw. Zal snel vergeten zijn, deze The Thin Man. Die vervolgen laat ik ook maar zo.

1.0*

Ik schrok even omdat ik dacht dat je The Third Man 1* had gegeven. Niet geheel verrassend was mijn opluchting slechts van korte duur

Hmmm, vooral niet bij The Third Man gaan kijken dan

De ultieme drinkfilm. Want er gaat heel wat alcohol doorheen.

Voor mij de eerste keer dat ik het duo Powell en Loy zie maar wel gelijk een prettige eerste kennismaking, daarbij helpt het natuurlijk ook nog wel dat ik Myrna Loy duidelijk 1 van de knapste actrices uit haar periode vind, wat een fijne verschijning.

Het whodunit verhaaltje is leuk verzonnen maar was eerlijk gezegd niet de reden waarom ik de film kon waarderen, sterker nog toen de dader aan het einde bekend werd moest ik goed nadenken wie dit ook al weer was. Waarschijnlijk komt dit vooral door het prettige komische duo wat duidelijk de show steelt en het voor mij persoonlijk ook een fijne kijkervaring maakte.

Dit smaakt wat mij betreft naar meer, pas na het kijken van de film kwam ik achter de ontdekking dat hier een hele reeks van bestaat.
Dit eerste deel krijgt in ieder geval al een dikke 3,5, benieuwd naar de rest!