After the Thin Man (1936)

Leuk vervolg - Asta steelt de scenes.

James Stewart is alleen nog niet in top vorm.

Deel 2 van The Thin Man cyclus.

Het accent ligt nu meer op de komedie, en minder op de misdaad. Leuk voor het lachen, maar het misdaadverhaaltje wordt nogal afgeraffeld. Je voelt dat het bijzaak is, en dat het trio Powell-Loy-Asha reeds zo populair was, dat er nu ook meer scenes zijn met deze drie tesamen of de nachtelijke avontuurtjes (scrambled eggs) van het getrouwde stel.

Gewoon lekker ouderwets vermaak met fijne grappen. 3,5* blijven staan.

Ober: "Is he a friend of yours?"

Nick: "On the contrary, he is a relative."

Ook deel 2 biedt weer heerlijk vermaak. Ik vond het wel fijn dat er ditmaal meer aandacht besteed werd aan het duo Nick en Nora, want de momenten tussen hun twee blijven de beste uit de film. Dit is in ieder geval een waardig vervolg op deel 1. Je ziet er aan af dat er een wat hoger budget was en het loopt allemaal wat minder rommelig. Daar moet bij gezegd worden dat de tweede helft van de film beduidend minder humor bevat dan de eerste helft en dat is jammer. In ieder geval blijft het topvermaak en als alle Thin Mans ongeveer dit niveau aan weten te houden ben ik tevreden.

3,5*, neigend naar 4*. Zoveel minder dan deel 1 is deze film namelijk niet.

Dit tweede deel van de Thin Man-serie doet nauwelijks onder voor zijn voorganger. Tot mijn genoegen speelt de gortdroge humor (nou ja, gortdroog ?) van het duo Powell – Loy opnieuw de hoofdrol. Het plot zit weliswaar knap en tegen het einde ook wel verrassend in elkaar, maar dat doet er eigenlijk niet zoveel toe.

Asta is het middelpunt van een kostelijke, niet te missen scène in het begin van de film. Let ook op de butler, gespeeld door de 83-jarige (!) Tom Ricketts.

Het is andermaal smullen geblazen.

Leuk dat het duo Powell & Loy in dit 2de deel wel veel screentijd krijgen en de komische elementen zijn misschien nog wel meer aanwezig dan in het eerste deel.
Het whodunit verhaaltje kon mij, net zoals in het eerste deel niet zoveel boeien maar grappig is wel dat James Stewart precies het tegenovergestelde speelt als dat hij later in Rope ging doen. ?

Toch had het verhaaltje iets korter mogen zijn wat mij betreft, bijna 2 uur is misschien wat te veel van het goede omdat het plot best simpel is en vooral leuk is door de wisselwerking van Powell en de prachtig mooie Loy. Ook viel mij op dat het iets minder naturel leek, de grappen voelen wat meer scripted tegenover het eerste deel waar het duo duidelijk veel kon improviseren.

Vermakelijk blijft het allemaal zonder twijfel wel en voorlopig heb ik nog geen genoeg van dit leuke duo.
Benieuwd hoe de andere delen mij gaan bevallen.

3*