My Man Godfrey (1936)

Geweldige film. Staat bekend als de ultieme screwball comedy, maar op de een of andere manier associeer ik dat subgenre altijd met een stuntelende Cary Grant. My Man Godfrey is wat dat betreft een heel andere film. Hilarisch, maar toch subtiel. De sociale kritiek maakt de film ook semi-serieus. William Powell was toch een briljant acteur (zie The Thin Man); Peter Sellers avant la lettre. In deze film moet ie het vooral hebben van cynisme en stoicijnsche blikken, maar die man had alle soorten comedy in huis. De grappigste momenten komen voort uit de bijrolpersonages, en dan met name de 'moeder des huizes'. 4,5* voor een parel van een film.

De familie is zó geschift dat het een soort surrealistisch verhaaltje wordt. Met de humor is de film zijn tijd ver vooruit. Vooral Alice Brady is noemens waardig.

Criterions, restored release was op 31.07.2001.

Ook al staat deze film al weer een tijdje in de Imdb top 250, ik had niet echt hoge verwachtingen drvan. Screwballcomedy's waar dialoog na dialoog achter elkaar afgerateld worden vind ik zwaar vermoeiend, maar in My Man Godfrey viel dat allemaal reuze mee. Sterker nog het is best wel een leuke film! Sommige grappen waren leuk gevonden, vooral die van de moeder van het hele stel. Het plot raast voort, maar voor de scenes die vaak binnen een ruimte van die villa afspelen, wordt ruim de tijd genomen.

Zoals eerder gezegd zijn de bijrolpersonages vooral een feest en dat kan ik beamen. De dikke norse Eugene Palette is altijd een leuke (en dikke ) verschijning en de onderkoelde Gail Patrick beviel me ook zeer . Enfin, leuke film!

Heerlijke klucht met een absolute topbezetting, waarvan de acteurs destijds vrijwel allemaal genomineerd werden voor een Oscar (echter: niet één verzilverd).

Film, gesitueerd in de depressiejaren, heeft door zijn spitsvondige dialogen nog niets van z’n charme verloren. Vooral de chemie tussen William Powell en Carole Lombard –ooit een echtpaar in het echte leven– is heel bijzonder.

Een aanrader voor anderhalf uur lekker ouderwets lachen.

Heerlijke screwball comedy die werkelijk de term 'screwball' verdient, want de personages hier zijn over de gehele linie gestoorder dan die in andere films uit het genre. En aangezien die doorgaans al een paar flinke tikken gehad lijken te hebben zegt dit een hoop. Matthijs_013 verwoorde het perfect toen hij stelde dat de film bijna surrealistisch wordt op momenten door het bizarre gedrag van de familie waar Godfrey bij gaat 'butlen'. Ondanks alle waanzin is het allemaal zeer stijlvol, zeker in het acteerwerk en in de dialoog. Ook wordt het allemaal relatief kalm gebracht, al helemaal voor dit genre. Toegegeven, een film kan ook niet anders dan stijlvol zijn als William Powell meedoet, die hier weerom briljant is. Maar Carole Lombard, Mischa Auer en Alice Brady stelen de show.

De eerste helft lijkt dit zomaar de beste screwball comedy aller tijden te worden. Zelfs de openingscredits zijn prachtig. Helaas verliest de film stoom in de tweede helft. Het blijft nog steeds leuk, mede door het geweldige acteerwerk en een niet-aflatende stroom aan geestige one-liners, maar het verhaal moet zich in wel erg veel bochten wringen om iedereen een happy end te geven en hoewel de hele film natuurlijk niet realistisch vond, vond ik de latere scènes waarin Godfrey als held optreed en zelfs een nachtclub met zwervers als personeel opricht op een bepaalde manier niet overtuigend. Het helpt My Man Godfrey zeker niet om zeep, maar houdt hem toch op afstand van de titel 'Beste Screwball Comedy Ooit', een titel die binnen handbereik lag.
4*

P.S.: Ik wist niet dat RCV zulke oude films uitbracht op dvd, maar dat hoeven ze nooit meer te doen. Heel trots vermelden ze op de hoes dat de film ingekleurd is, iets wat ik niet doorhad toen ik de dvd bestelde. Gekeken met de kleur op mijn tv uitgeschakeld.

Op zijn tijd houd ik wel van een leuke screwball comedy, en gisteravond was deze My Man Godfrey aan de beurt. De term leuk is hier gelukkig ook zeker van toepassing. My Man Godfrey zet de rijkere sociale klasse hier een beetje te kijk, door een rijke familie voor te schotelen als een stelletje mensen, van wie de een nog raarder is dan de ander.

Vooral de acteurs zijn lekker op dreef. Powell, Lombard en Brady verdienen zeker complimenten. Ik vond echter vooral Eugene Pallette, als de vader met de scherpe cynische opmerkingen, op een erg leuke manier bezig zijn. De eerste helft is duidelijk het best. Die is scherp, vaak erg leuk en verveelt door het hoge tempo ook geen seconde. In de tweede helft zakt het niveau wel iets naar beneden. De grappen zijn soms net iets minder scherp en er lijkt iets te geforceerd gezocht te worden naareen happy end. Toch blijft het leuk om te zien, al kost het de film in de eindafrekening uiteindelijk wel een half puntje.

Overigens juich ik het idee niet gelijk toe, maar gezien het onderwerp kan hier vrij gemakkelijk een remake van gemaakt worden, die nog een hoop mensen zal aanspreken. Het onderwerp van My Man Godfrey is namelijk vrij tijdloos.

3,5*

Ik doe 'n gok: Nothing Sacred (1937) met Carole Lombard en Fredric March.

Zo hoort het ook. Ik vind dat inkleuren zo'n onzin. Mits goed belicht is zwart/wit zeker zo mooi als kleur.

Bijzonder aardige screwball, al moet ik zeggen dat het niet helemaal mijn genre is. Ik kan voor bijvoorbeeld Lubitsch niet echt de liefde opbrengen die ik hem als filmmaker filmhistorisch zou willen geven, al weet ik niet helemaal zeker of ik dat écht screwball zou noemen. Ik denk dat ik It Happened One Night nog de beste vond tot nog toe. Een 3,5 ster is daarom voor mij best een succes te noemen.

In het begin dacht ik zelfs dat het een 4* zou worden, maar er zaten een aantal scènes in waarin die familie knotsgek aan het doen was en allemaal door elkaar heen druk waren. Hilarisch misschien in die tijd, maar ik moest naar de afstandsbediening grijpen om het zachter te zetten, want het hield maar aan.

Dat gezegd hebbende vond ik het idee erg leuk en prima uitgevoerd. Powell en Lombard zetten hun rollen prima neer en dat ook over d Est van de cast worden gezegd. Leuk detail dat Powell alleen de rol aannam als ze zijn ex-vrouw Lombard casttten in de andere hoofdrol. Goed uit elkaar gegaan dus die twee, wat eens temeer bleek in alle andere films die ze samen maakten. Op het einde komt het allemaal net even te mooi bij elkaar, maar ach, het stoort amper.

3.5*

Tweede La Cava voor mij na het aanstekelijke Stage Door is een erg ingetogen screwball komedie met een sterke focus op dialogen. Het verhaal is simpel maar doeltreffend en William Powell speelt met zijn kenmerkend rustige charme Godfrey met een sterke support cast. Daarnaast heeft de film een perfect getimed tempo wat ervoor zorgt dat La Cava's charmante kleine komedie aanstekelijk en onderhoudend blijft voor heel zijn speelduur.

Niet essentieel wel een erg fijne lichte komedie met wat screwball manieren.

3,5*

Leuke film over een man die een Butler wordt van een over the top familie. Verrassend grappig!

Aardige film waarin de dochter van een rijk gezin een dakloze aanstelt als de nieuwe butler. Op zich wel een leuk verhaal waarbij de humor voor het grootste deel ook wel leuk is, maar het zijn vooral de dialogen die vaak grappig zijn. De rol van Carole Lombard is behoorlijk overdreven en soms op het irritante af.

Helaas werkt deze voor mij niet. Die familie is wel maf, maar echt er om lachen kon ik niet. Misschien is William Powell dan ook net weer een beetje stijfjes voor mijn smaak. Jerry Lewis, W.C. Fields of Piet Bambergen zoiets had ik dan liever gehad. Paar aardige scènes nog wel, maar ook teveel geschreeuw. Dialogen vond ik ook niet fel genoeg. Oscarnominatie als best male support actor voor Mischa Auer als de protegé van de vrouw des huizes.

Leuke gestoorde screwball, al ben ik meer fan van het nog meer subtiele woordspel bij bvb Cary Grant of James Stewart later. Maar het is altijd leuk om Carole Lombard te zien die hiervoor een Oscarnominatie kreeg. Ze werd helaas maar 33 en stierf enkele jaren later veel te jong.

My man Godfrey is bij de Academy Awards vrij revolutionair zoals bvb de eerste film met 4 Oscarnominaties voor acteerwerk. De film zelf draait vooral rond de humor, maar is zelf toch wel wat verouderd. Humor is altijd moeilijk en het genre moest nog wat groeien. Hollywood was immers nog geen 10 jaar bezig met geluidsfilms.

William Powell is niet een grote naam in de Hollywoodse filmgeschiedenis. Toch is hij in een respectabel aantal films verschenen en heeft hij met zijn creatie van gedistingeerde gentleman met charme en een stoot decadentie behoorlijk wat succes gehad. In de film The Thin Man (1934) en de vervolgen daarop kon hij zijn typetje perfectioneren en in de rest van zijn carrière flink uitbuiten. Ook in My Man Godfrey waarin hij een arme sloeber speelt die een baan krijgt als butler bij een welgestelde maar excentrieke familie, speelt hij wederom dit herkenbare type hoewel hij dat met iets meer ingetogenheid doet dan gebruikelijk.

My Man Godfrey is een film met suggestieve en welsprekende dialogen zoals we die in een screwball-comedy gewend zijn. Aardig, maar niet briljant. De film heeft een morele boodschap over nederigheid en dankbaarheid en zet de verveelde nouveau riche voor gek en heeft natuurlijk een liefdesplotje. En steeds is daar Godfrey de butler die de dingen ten goede weet te keren. Godfrey die de disfunctionele leden van de familie een spiegel voorhoudt en levens verandert. Ik werd een beetje weeïg van de goedaardige en geweldige Godfrey.

Powell is de dragende kracht van het verhaal en is veel meer een elementair middel dat de structuur van de film en de verhaallijn bepaalt dan een heus karakter. Een amusante pias zonder enige diepgang. Goed passend in een film zonder diepgang. De film als geheel is namelijk behoorlijk nietszeggend en niet heel goed. Gelukkig zijn er wat scènes die de moed erin houden. Ik heb me dus maar aan die scènes vastgeklampt.

Helaas vond ik hier niet veel aan. De dialogen zijn veelal niet scherp genoeg om echt grappig te zijn en sommige personages zijn vooral schreeuwerig en druk, maar niet grappig of interessant. Wat de film nog wel enigszins omhoog haalt is het acteerwerk van William Powell als de sympathieke Godfrey. Aangezien het plot echter weinig bijzonder is en de humor mij niet erg aansprak, was dit toch een lichte tegenvaller.