Lights Out (2016)

Beetje tegenvallende lange versie van het orginele korte film, acteurs en verhaaltechnisch is het allemaal wat matig.

Maar daar staat tegenover dat de dreigende sfeer en effecten uitstekend zijn uitgewerkt. Goed dat James Wan zich hiermee heeft willen bemoeien.

“You should let me stay at your place, just for a night.

Good luck with that one, buddy.”

In het vinyl-tijdperk (Inderdaad, die periode heb ik ook nog meegemaakt) kon je een extended versie van een single aanschaffen. De zogenaamde maxi-single. Soms werd je verrast door een uitgebreidere versie van die single, waar op een artistieke wijze hier en daar niet zo onaardige variaties aan werden toegevoegd. In de meeste gevallen was het gewoon een ellendig langgerekte versie met onnodige herhalingen en vervelend lange intro’s en outro’s. Het uiteindelijke gevoel wat je eraan overhield, was een lichte ontgoocheling en een plots besef dat de muziekindustrie op een gewiekste manier je geldbuidel lichter hadden gemaakt. Een maxi-single garandeerde dus niet dat een subliem klinkend muziekdeuntje nog indrukwekkender klonk. Datzelfde gevoel heb ik over “Lights out”. De kortfilm die ooit eens op You Tube viraal ging, haalde een enorm hoog niveau qua originaliteit en entertainment. De uiteindelijk film die hieruit voortvloeide, is dus niet meer dan een uitgerekte versie waarbij hetzelfde steeds maar weer wordt herhaald. Een entiteit dat zichtbaar wordt als het licht uitgaat. En geloof me, het aantal niet functionerende lichten en het aantal voorvallen waarbij het licht ineens niet meer functioneert, is irritant veel.

Dat een mens zich niet op zijn gemak voelt in het donker is een oerinstinct. Dat kinderen en zelfs volwassenen angst hebben in het donker is een vorm van zelfbescherming. Bescherming tegen het onbekende en tegen het nemen van risico’s. En dat onbehagelijke gevoel wordt in “Lights out” optimaal benut. En het feit dat het dreigende gevaar telkens weer kan geëlimineerd worden door gebruik te maken van een lichtbron, is een uniek gegeven dat voor een interessante invalshoek kan zorgen. Spijtig genoeg wordt hier het mysterie en de herkomst van het wezen al vroeg uit de doeken gedaan. Weg verrassing en spanning. Het enige dat overblijft in deze doorsnee horror zijn het acteren en de jump scares. En gelukkig vallen deze reuze mee. De meeste horrors komen op dit vlak wel eens tekort. Ze trachten je angst aan te jagen door enge of vreselijke toestanden te tonen. “Lights out” tracht je angst in te boezemen door gebruik te maken van hetgeen je niet kan zien.

Van een lange aanloop is hier al geen sprake. Het duurt niet echt lang of we zijn al getuige hoe een eng uitziend wezen dat in het duisternis ronddwaalt, voor het eerste slachtoffer zorgt. Voor hartpatiënten kan die eerste confrontatie al voldoende zijn om ernstige hartstoornissen te krijgen. En geloof me, zulke schrikmomenten gaan zich nog meermaals voordoen. Ook het in het duister levend wezen ziet er redelijk creepy uit en deed me meermaals denken aan het fenomeen dat te bewonderen was in “Mama”. De volgende slachtoffers van dienst zijn de jonge Martin (Gabriel Bateman), die nog altijd inwoont bij zijn psychisch labiele moeder Sophie (Maria Bello), en zijn oudere zus Rebecca (Teresa Palmer) die blijkbaar zelf te maken kreeg met het fenomeen in het verleden en daarom het huis uittrok. Op één of andere manier is er een connectie tussen de entiteit en Rebecca. Een soort gematerialiseerde waangedachte die zich voedt met de depressiviteit en waanideeën van de gestoorde moeder. Dat is dan ook de reden waarom het zich zo agressief opstelt tegenover bedreigingen die die relatie zouden kunnen verstoren. Zo denk ik toch dat het de hele historie in elkaar zit.

Zoals al eerder vermeld is het bij momenten toch wel echt retespannend en jaagt de film je de stuipen op het lijf. Het verhaal in zijn geheel is een beetje een tegenvaller en vergezocht. Zoals ik ergens las op het internet : “The script can basically be summed up as The Babadook but dumb”. Over de vertolkingen valt niet te klagen. De drie hoofdpersonen leveren een schitterende prestatie. Spijtig genoeg valt men ,ondanks het originele basisconcept, terug op clichématige hulpmiddelen (zoals een zich in de kelder bevindend archief waar alle antwoorden op prangende vragen teruggevonden worden) en mist deze langspeelfilm de finesse van de kortfilm. Echt vernieuwend is het niet. Maar het is wel entertainend te noemen.

2.5*

Vermakelijk filmpje. Beetje voorspelbaar. Leuk voor tussendoor.

Bijzonder matig.

Ik keek al lang uit naar deze film, mede door James Wan als producer, en ging hem dus kijken.

Het erg magere verhaal wordt gered door het uitstekende acteerwerk van de best aantrekkelijke Teresa Palmer in de rol van Rebecca.

Een typische horrorfilm waarbij alle clichés weer uit de hoek worden gehaald. Jumpscare'tje hier, flikkerend lichtje daar, hard geluidje hier, wegslepend lijkje daar.

Jammer, erg jammer. Gelukkig is hij met de korte speeltijd makkelijk aftekijken.

Bij vlagen is Lights Out een effectieve griezelaar. Vooral de opening waarin een vrouw een schaduw ziet in het donker, het licht vervolgens aandoet, waarna de schaduw verdwenen is en de vrouw uiteindelijk dit herhaalt, is behoorlijk effectief. Zorgt in ieder geval voor een sterke opening en de nodige mysterie. De donkere scènes zijn dan ook de beste scènes in deze film, maar het is eigenlijk jammer dat het verhaal achter Diana vrij snel wordt uitgelegd. Dit haalt de spanning deels weg maar gelukkig blijven de spannende scènes nog vrij effectief. Aan het einde is er nog een verrassing met de dood van Sophie, want tussendoor zat ik mij te bedenken hoe Diana uitgeschakeld kon worden. De dood van Sophie was dan ook niet in mij opgekomen . Lights Out kan zich niet onderscheiden in het genre als een sterke film, maar weet wel genoeg indruk te maken om te vermaken.

Geen hoogstaande film, maar toch wel wat kippenvelmomentjes. Vond het verhaal ook best aardig.

Dikke voldoende

Lights out stond al een tijdje op de 'Te Zien,' lijst, en dus maar een keer besteld. En om mijn nieuwsgierigheid maar meteen over te zetten in daden, meteen maar ook bekeken.
Niet teleurgesteld. Teresa Palmer is weer goed, Maria Bello maakt er wel een feestje van. Het uitgangspunt is best wel origineel, want ja, er wordt wel gespeeld met bepaalde dingen. Een redelijk snelle introductie van Diana, waarna het verhaal wordt uitgesponnen over enkele, toch wel echt heel enge scenes. Máár... Ze blijkt wel weer heel snel uitgeschakeld te kunnen worden.
Dat had ik wel iets anders willen zien. De zelfmoord van de moeder is weliswaar triestig, maar past niet echt. Het is een horrorfilm, geen dramafilm. Dan wil ik ook wel een knal en een pang zien, en niet dat zeemzoete gedoe wat er nu te zien is. Maar het geeft wel aan dat het (hopelijk) geen vervolg kan opleveren. Dat dan niet. Toch had ik Diana aan het einde nog een laatste stuiptrekking willen zien maken. Dat ik toch wel het gevoel over zou houden: 'Okee, ik ga vanavond ook maar met het licht aan slapen, uit voorzorgmaatregelen...'

Degelijke horror verder, die wel precies doet wat ik er zo'n beetje van verwacht had.

Typische film van James Wan. Schrikmomenten zijn goed opgebouwd maar elke horror kenner ziet ze aankomen.. maar goed de film zelf: sterk verhaal alles is duidelijk weergegeven en makkelijk te volgen (tegenwoordig denken veel producers hoe ingewikkelder de verhaal lijn hoe interessanter) daar gaat het meestal de mist in.

Maria spring er wel boven uit wat acteren betreft, ze komt echt over als een psych!

En gabriel (breth) heeft echt de looks! Hahha mag ook gezegd worden.

Ik vond het een film voor een horror avond met vrienden, waar je niet snel van word afgeleid maar toch af en toe naar de zak chips kan grijpen en onderling de film kan bekritiseren (als je net als mij bent tenminste ) was zeker wel een must-see.

Het is geen film van James Wan, maar van David Sandberg.

Oh, deed me wel erg er aan denken - zijn films, vooral conjuring! ik dacht dat ik ergens zijn naam las. Apart.. tja dan credits to Sandberg

Hij staat officieel als producer op de bill, maar dat betekent vaak niet meer dan dat hij het project steunt/een vriendendienstje levert/de koffie rondbrengt.

Qua stijl zie ik zelf overigens geen overeenkomsten. In mijn ogen is dit simpel scoren met een hoop herrie, waar The Conjuring onder je huid kruipt.

En daar mag jij het natuurlijk weer mee oneens zijn.

op zich zat de schrik er na de eerste 5 minuten al in met het licht "aan/uit/aan/uit effect.

Maar helaas zie je te weinig / niet goed / te kort hoe het " duister" er precies uit ziet.

Dat wil je toch als kijker wel goed kunnen zien.

Korte speelduur, maar omdat het toch wat voorspelbaar is, is het wel lang genoeg.

Bijzonder matige thriller met een flinterdun verhaallijntje. Het start nog redelijk, maar verzandt al snel in middelmatigheid. Niet spannend en zeker niet eng. Het leek meer op een aflevering van een serie.

"Did we wake you?"

Nadat ik vorige week het verrassend vermakelijke 'Annabelle: Creation' van David F. Sandberg had gezien, was ik toch benieuwd geworden naar zijn debuutfilm.

Het concept alleen al klinkt op voorhand intrigerend; een demonische entiteit die zich alleen kan manifesteren in het donker, totdat het licht weer aangezet wordt. Reden genoeg om de korte film - die ik nog niet heb gezien - uit te werken tot een speelfilmlengte. Op papier een solide basis.

Echter is het mysterie achter het wezen als sneeuw voor de zon verdwenen en wordt er te veel tijd besteed aan de achtergrond hiervan. Hierdoor gaat het geheel al gauw slepen, ondanks de korte speelduur. Dat de cast niet zo denderend acteert helpt niet mee, hoewel ik Teresa Palmer graag aan het werk zie.

Met de simpele, doch sterke opzet wordt gewoonweg niets meer gedaan. Enkel het begin laat een glimp zien van hetgeen wat zou kunnen volgen. 'Lights Out' vervalt namelijk in weinig opzienbarende momenten waar nauwelijks spanning kan worden gecreëerd. Je zou zeggen dat er met licht een hoop toffe visuele dingen gedaan kunnen worden, maar dat valt hier vies tegen.

Al met al een tamme horror die nooit ofte nimmer eng wordt, best zonde. Nu maar eens op zoek naar de short die hieraan vooraf is gegaan.

2,0 Sterren.

Deze thriller/horror eens geprobeerd en vond hem niet slecht. Nog een redelijk spannende film met enkele goeie schrikmomenten. Ondanks het redelijk eenvoudige verhaal weet de film te boeien van begin tot einde. De korte speelduur is ook wel goed.

Verder deed de cast het ook niet slecht.

Toch wel de moeite om gezien te hebben.

Geraak bij de nagedachtenis van deze film bijna spontaan in een hoestbui. Oké, het kan nog altijd erger, maar dit was iig echt niet wat het genre levend houdt.

aardig horrorwerkje wat het van de schrikmomenten moet hebben die niet te overdadig aanwezig zijn maar wel effectief zijn gemaakt .

Het effect van het wezen zelf is sterk ontworpen en het verhaal redelijk simpel maar weet meer dan voldoende te boeien .

Best eng zo nu en dan, maar ook gauw weer vergeten. Middelmatig vond ik het allemaal.

Slecht geacteerd. Typische horrorfilm. Niet vermakelijk.

Teleurgesteld.

Met een naam van James Wan was ik direct geïnteresseerd. The Conjuring 1 en 2 was lekker griezelen geblazen, Insidious was bijzonder eng en ook films zoals Saw en Dead Silence zijn niet mis (al vond ik die wat minder). Deze was dit echter niet.

De 3 minuten short vond ik wel griezelig, vooral omdat hij zo kort was. Hier is dat bij de openingscene (met dezelfde actrice!) ook van toepassing, waarbij het nog best spannend was. Helaas vond ik het jammer dat de Demoon "Diana" er helemaal niet eng uitzag.

Qua spanning viel het voor een film zoals dit reuze mee, het acteren kan ermee door (vond het wel grappig dat het kleine ventje het beste was, en de best knappe Palmer was ook niet slecht). Voor de rest is het bij hele kleine vlagen wel spannend, maar niet echt eng. Het decor en speelduur zijn in orde, maar de film scoort geen voldoende.

“We're living with a dead woman!”

Prima horrorfilm. De grote kracht van Lights Out is dat de nadruk vooral ligt op de personages en hun onderlinge relaties, en het feit dat de moordlustige geest verbonden is met de moeder. Het geeft de film iets persoonlijks, en het zorgt ervoor dat Lights Out niet alleen een eendimensionale 'haunted house/person' film is geworden.

Dat komt ook door sterke acteerwerk van Palmer, en ook Maria Bello heeft een prima rol. Haar laatste scene is ijzingwekkend. En dat maakt Lights Out ook zo goed. Sandberg weet familiedrama en horror/spanning op een interessante en effectieve manier te combineren, en gezien het magere verhaaltje is dat een groot compliment waard.

Leuk verhaaltje doet me denken aan toen ik klein was met het licht aan en uit effect. Ik zag de dood van de moeder dus wel aankomen en normaal zie ik niet vaak iets aankomen . Maar dit dus wel leuke wegkijker. Vond het begin enger dan de rest van de film. Meer een thriller.

Vrij mager verhaaltje. Met af en toe even een schrikmoment. Wat voornamelijk door de plotselinge harde muziek komt.

Het begin is wel spannend, als sommige personen het licht uit doen en dan een gedaante zien, maar met het licht aan niet.

Maar op een gegeven moment is dat trucje bekend en niet meer effectief.

Ik vond de film daardoor best langdradig en hij duurt maar 80 minuten. Het leek een lange zit, omdat er niet veel gebeurd dan alleen maar donkere en lichte momenten met een duister figuur die op komt dagen. Dat heb je in 15 minuten ook wel uitgebeeld. De jonge meid is wel een mooie verschijning, waardoor het kijken nog enigszins boeiend kan zijn. Die vriend is maar een sullige personage.

Vond het een aardige film,die lekker weg kijkt,alleen het einde is zo abrupt.

Het is een vermakelijke griezelfilm, met geen slecht plot en een fijne happy end. De 2,95 score is naar mijn mening iets te laag.