Scream (1996)

De film blijft toch een beetje speciaal voor me. De eerste keer dat ik de film zag toen hij uitkwam in de bioscopen heb ik echt genoten. Ook de volgende jaren met de vervolgfilms en vooral toen de periodes rond halloween en carnaval zijn voor mij leuke herinneringen. Nu 25 jaar later een rewatch, al zal ik hem wel nog eens een paar gezien hebben, al is het nu wel heel lang geleden. Dus tijd voor een rewatch. Nu ik ben niet echt iemand waarbij de punten echt veel zou veranderen bij een rewatch. Blijft redelijk constant bij mij wat punten betreft. Ook deze weet ondanks je het concept en de clou kent toch nog altijd te entertainen. De vervolgfilms ga ik ook nog bekijken, samen met mijn zoon die ondertussen ook naar deze films mag kijken. Samen een paar films tijdens de horrorchallenge bekijken....zalig !!!

In de herziening. Bijna ongelofelijk dat deze film alweer een stuk ouder is dan vroege slashers als Halloween en Black Christmas waren toen deze film uitkwam. Wes Craven maakte er een comeback mee en blies het genre tijdelijk wat nieuw leven in, nu is hij al een tijdje overleden. Ook dat nieuw leven van de slasher was niet meteen blijvend. Horror zou in de jaren erna meer kanten opschieten. Heel erg een jaren '90 film, bijna over de top zelfbewust en een beetje cynisch, ook eigenlijk naar het hele genre toe. Nou lijkt juist dat zelfbewuste en cynische van de jaren '90 de laatste jaren weer wat terug te komen, dus hij past misschien weer wat beter in de tijdgeest. Maar vooral een niet onaangename jaren '90 curiositeit. Ik doe er een halfje bij en ga naar 3 sterren,

Het gebeurt me zelden bij het herbekijken van een film dat ik hem beter vind dan de eerste keer. Dat is wel het geval met deze. Heb er nu meer plezier aan beleefd dan de eerste maal.

Hopelijk is het met de volgende drie ook zo

Nooit geweten dat Linda Blair in deze film zat... Linda Blair (Exorcist Child) In Scream? (New Video) - YouTube

Een jaar na de verkrachting van en moord op de moeder van Sidney Prescott [Neve Campbell], wordt haar woonplaats Woodsboro opnieuw opgeschrikt door de moord op Casey Becker [Drew Barrymore]. TV-journaliste Gale Weathers [Courteney Cox], die een boek schreef over de moord op Sidneys moeder, is er als de kippen bij, ook al omdat dit haar theorie zou bevestigen dat Sidney de verkeerde persoon als schuldige heeft aangewezen. De eerste film van de oorspronkelijke Scream-trilogie (in 2011 verscheen pas een 4e deel en een 5e deel verschijnt in 2022) heeft een geweldige proloog waarin Craven bewijst een meester van het horrorgenre is. Wat volgt is een unieke combinatie van persiflage van en hommage aan het genre en het is verbazingwekkend hoe Craven dat weet om te bouwen tot een horrorfilm die afwisselend hilarisch en angstaanjagend is. Eén van de meest originele horrorfilms aller tijden betekende de doorbraak voor een hoop jonge acteurs. Mijn favoriet: Matthew Lillard als de uitzinnige Stuart.

Herzien.

De grote luchtige filmklassieker binnen het horrorgenre viel me tijdens herziening eigenlijk een beetje tegen. Het blijft echter een zeer luchtige film die een leuke en onderhoudende parodie vormt op het horrorgenre zonder daarbij ontrouw te zijn aan het genre zelf. Daarmee vormt het een goede combinatie om mee te beginnen.

Acteerwerk viel me wat tegen na het zo lang geleden voor het laatst te hebben gezien. Heel veel van de personages zijn erg iconisch geworden ondertussen, maar ik vind enkel Lillard, Ulrich, Green en Arquette er als winnaars uitkomen. Vooral omdat het grote deel van hun personages bouwt op de humor die ze meekrijgen. Campbell viel me tegen. Blijft schattig, maar het acteerwerk is niet geweldig.

De opening is nog steeds erg sterk en blijft terecht iconisch. Ik vind dat echter ook meteen de beste sequentie van de film waar het spijtig genoeg niet meer overheen gaat. Heerlijk bruut en luchtig tegelijk, een combinatie van tonen die het overige gedeelte van de film niet meer na kan doen. Het is een ietwat onevenwichtig gebeuren van verwijzingen naar bekende horrorfilms die helaas net wat te duidelijk worden gemaakt. Hadden ze er soms echt wel wat slimmer in mogen schrijven.

Vond het middenstuk dit keer ook iets minder interessant omdat een boel van de cast hun dialogen niet erg knap af kan leveren, en de moorden maken ook maar een matige indruk. Het tempo zit er goed in, maar ik beleefde toch niet het avontuurlijke gevoel dat ik destijds wel had. Het is echter dat de lekker gekke finale nog wat hout op het vuur gooit.

Verder kan ik niet meer inzien waarom deze film speciaal moet zijn. Het is een luchtige klassieker, dat is zeker, maar perfect is het uiteraard niet. Genoeg eigenzinnigheid en humor, maar niet altijd op een overtuigende manier uitgevoerd. Wil het nieuwste deel graag nog steeds zien, maar ga er nu toch met iets minder vertrouwen in dan voorheen.

Eigenlijk maar een heel matige film met een anti climax als einde. Ik heb deel 2 en 3 hier ook nog liggen, maar begin er denk ik niet aan.

Gezien toen ik nog een brugpieper was. Toen veel indrukwekkender dan nu. Ik begrijp wel wat Craven wil doen, originaliteit vinden door alle clichés op een rijtje te zetten en vervolgens daar op het einde van af te wijken. Maar de uitvoering is om te huilen. Geen moment is de film echt spannend en het acteerwerk is belabberd, met name de dader die niet het vriendje is van de hoofdpersone is. De conclusie wist ik nog wel, twee daders waarvan één de vriendje van de hoofdpersoon is. Ik wist alleen niet meer precies wie de andere was. Dat vriendje was verder ook wel echt een zak met zijn emotionele manipulaties.

Al met al niet veel waard. 0,5*.

Oh wat hebben jij en ik dan een andere definitie van slecht acteerwerk - ik vind Matthew Lillard griezelig briljant. En dat het personage van Skeet Ulrich emotioneel manipuleerde: daarom is het ook de schurk van de film. Liever dat dan een goed personage aan emotionele manipulatie deed en er mee weg kwam want ja hij is toch de goedsul.

In aanloop naar het vijfde deel dat binnenkort uitkomt, besloot ik de Scream-reeks er maar weer eens in te gooien. De hele reeks is een enorme (guilty pleasure) favoriet van me, en zeker dit origineel heeft er natuurlijk altijd torenhoog bovenuit gestoken. Jeugdsentiment speelt ongetwijfeld een rol in mijn grote waardering voor dit eerste deel (dit moet zo ongeveer de vijfde of zesde keer zijn dat ik 'em keek), maar ook daarbuitenom steekt dit na al die jaren immer sterk in elkaar. De combinatie tussen echte angstaanjagende horror en meta-fictionele steken richting het horrorgenre is na deze film nooit meer beter nagedaan, hoewel vele genregenoten het geprobeerd hebben. De lange openingsscène alleen al is een pareltje binnen het genre. Als jonge tiener vond ik het doodeng. Nu niet meer, maar de impact blijft wel overeind niettemin. De beste scène uit de film en tevens de hele reeks, zonder twijfel. De rest van de film tikt dat niveau dus niet meer aan, maar Wes Craven maakt er in ieder geval een ontzettend vermakelijke en sfeervolle horrorfilm van, met dat heerlijk ongedwongen late '90s sausje erover heengegoten. De setting van het jongerenfeest in het grote huis, waar de gebeurtenissen zich zo ongeveer de hele tweede helft van de film afspelen, is geweldig. Ook gewoon een fijne keuze om dit gedeelte zo lang uit te rekken, inclusief de onthullingen op het einde.

Wat Scream, buiten het slimme meta-fictionele kantje en een prima regie, boven al de latere kopieën en na-apers doet uitsteken, is een fantastische cast, zowel in hoofd- als in bijrol. Ik ben het met mijn bovenbuurman eens; wat speelt iemand als Matthew Lillard fantastisch goed, zowel voor als na de onthulling dat hij de mede-dader is. De main three, Neve Campbell, David Arquette en Courteney Cox, zijn uiteraard vereeuwigd als legendarische horrorpersonages. Vooral voor die laatste is dat eigenlijk een knappe prestatie, gezien haar Friends-faam. Gooi in die mix dan ook nog eens een lekkere soundtrack (met onder andere het terugkerende motief van Nick Cave's red right hand), het goede script van Kevin Williamson en de iconische look + stem van Ghostface, en je bekomt een slasher waar geen enkele navolger nog aan kon tippen. Naar mijn mening Wes Cravens magnum opus (en dus niet die andere horrorklassieker, waar in de film naar verwezen wordt). 4.5*.

Scream was eind jaren '90 een gigantische hit. Hoe kon het ook anders. De alom geprezen horror-regisseur Craven zou weer met een slasher komen. De fans stonden te popelen om de film te zien. Het was jaren stil met dit horror-genre en met deze film werd weer een nieuw leven ingeblazen. Al snel kwamen 'I Know What You Did Last Summer' en 'Urban Legend' om de hoek kijken. Maar niks kon tippen aan Scream. Dat masker 'ghostface' alleen al.

Letter en figuurlijk; wat zit er in dit deel een 'moordend' tempo in. Craven laat je amper op adem komen of de volgende dreiging is weer aanwezig. De film begint met de klassieke openingscene - de druk neemt paar minuten weg door de scene op de high-school - vervolgens gaat Ghostface af op Sidney in haar huis. Zo gaat het constant. Natuurlijk is Scream niet eng (vind ik), maar de dreiging is constant aanwezig en dat is geweldig. Heel mooi is ook dat andere horrorfilms in Scream worden genoemd. I was home watching television and uh...The Exorcist was on. It got me thinking of you.

De (lange) eindscene in het huis staat ook als een huis! Een lange avond zou het worden in dat 'horrorhuis', want er gebeurd van alles. De kill van Tatum in de garage was het minst. Ze kon makkelijk uit die luik komen (ze zat niet zodanig klem als je goed keek), maar ach zo'n gruwelijke kill hoort er natuurlijk ook weer bij. Heerlijk ook dat de jeugd 'Halloween' aan het kijken is, hoe toepasselijk op een avond als dezeJa Craven heeft er een feestje van gemaakt en daar zijn de fans hem eeuwig dankbaar voor. Op naar deel 2 die ik al een lange tijd niet heb gezien.

Ik dacht even dat het aan mij lag, met al die torenhoge waarderingen hier. Ik begrijp niks van MM, elke horrorfilm wordt hier uberkritisch beoordeelt, maar dit wanproduct krijgt volop 4 en 4,5 ster.

Het slaat helemaal nergens op, er is een klasgenote vermoord en haar klagenoten reageren daar op alsof het het grappigste is wat ze in tijden is overkomen? Yeaah, let's party, our classmate got killed.

En dan zullen we het maar niet hebben over Stu, die imbeciel met zijn overacting, mijn god, de acteerprestaties uit Bassie & Adriaan zijn oscarwaardig in vergelijking met wat die Matthew Lillard wanpresteert. Tsjonge jonge, wat speelde die ongelooflijk slecht.

Ik ging deze kijken omdat ik volgende week naar de 2022 versie ga/zou gaan, maar als dat net zo'n slecht geacteerd onnozel verhaal is laat ik hem mooi schieten.

Ik zou hem laten schieten dan. Deze originele Scream kwam uit in een tijd waar het horrorgenre volledig uitgemolken was na klassiekers/reeksen als Halloween, Nightmare on Elmstreet en Friday the 13th inclusief héél veel films die hetzelfde concept volgden. Scream kwam precies op het goede moment om juist die films een ode te brengen, maar ook te spoofen. Geniaal gedaan wat mij betreft. Dus Scream moet vooral niet serieus genomen worden. Als je dat wel doet, dan zie je inderdaad dingen die daar niet passen.

Precies dit. Als je Scream serieus neemt heb je de film echt met de verkeerde blik bekeken.

Quote ik Black Math nogmaals want ik weet ook wat de insteek bij Scream is.

Je chargeert, maar dan nog klopt het niet. Ten eerste werden er twee vermoord. Maar goed, enkel Stu loopt steeds fout-opgewekt te doen na die moorden (maar hij werd dan ook gedumpt door het slachtoffer Casey voor het andere slachtoffer Steve, en is één van de killers), wel handig om even te bedenken (deels achteraf in elk geval, want je kan natuurlijk niet meteen weten dat hij één van de moordenaars is). Sowieso profileert Stu zich nogal als een ongevoelige lul doorheen de hele film, dus dat past precies - zo één of twee of misschien wel meer heb je er op school ook altijd tussen zitten. Hij wordt daar ook constant om terechtgewezen. Dat er twee dagen later (de eerste nacht is zo goed als iedereen behoorlijk in mineur) een klein zuipfeestje gehouden werd, is niet verwonderlijk, het is voor de jeugd een uitlaatklep en een tijdelijke ontsnapping aan de constante grafstemming en ellende in het dorp en het was ook niet zo dat er een groot feest georganiseerd werd, maar het is een klein groepje net wat stoutere tieners dat graag blowt en een biertje pakt... en horrorfilms kijkt (plus dat we ook niet hoeven te doen alsof iedereen altijd even begaan is met elkaar binnen klassen en scholen...).

Smaken verschillen toch maar weer, daar valt verder weinig over te discussiëren. Ik vond hem geniaal.

Voor mij is 'Scream' soms (!) ook wel op 't randje van slasher / komedie, maar het werkt wel perfect.

Wat betreft dat jij en Black Math wel menen te weten wat Craven wilde met deze film: het was ene Kevin Williamson die het script schreef (geïnspireerd door een zaak die hij al in april ’94 op tv zag) en het hij maakte er een slasher van zoals hij die graag wilde in de bios zou willen zien, als ode aan oude slashers zoals o.a. ‘Halloween’ (1978). Pas een jaar later werd Craven er bijgehaald, na een bidding war op het script. Maar goed, dat telt misschien meer als achtergrondinfo.

Maar 'alle clichés op een rijtje zetten'? De originele openingsscène (inmiddels iconisch dunkt me) pakt meteen al geweldig uit, waar hebben jullie die dan eerder gezien? En de twist op het einde is natuurlijk ook sterk bedacht, met nog wat maatschappijkritiek ook. En verder hebben we nog de sneren naar de sensatie zoekende reporter, de klunkelige cop en de schooldirecteur die er binnenskamers een grapje mee maakt (ook allemaal toffe rollen trouwens). Maar misschien hou je niet van het genre slasher? Daarin wordt nu eenmaal stelselmatig een aantal mensen afgeslacht en is er een moordenaar - 2 in dit geval dus - die een motief heeft dat teruggrijpt naar meer of minder ver verleden, daar kom je haast niet onderuit. En tot slot natuurlijk nog alle fun verwijzingen naar oude slashers en de bijbehorende wetten die onder de loep worden genomen.

Dit dus:

Er is overigens niets mis met het op een rijtje van clichés zetten om er vervolgens van af te wijken. Een film als Pulp Fiction doet dat bijvoorbeeld ook en dat is voor mij een integraal onderdeel van hetgeen dat die film zo gaaf maakt. De uitvoering bij Scream is alleen barslecht, waardoor het hier voor mij niet werkt.

Black Math - maar die verwijzingen krijgen juist een nieuwe behandeling, ze worden niet zomaar dunnetjes over gedaan. Maar goed, sommige mensen kunnen er gewoon niet wat mee, het zij dan maar zo.
Overigens vind ik deze opmerking van jou nog wel bijzonder: "Dat vriendje was verder ook wel echt een zak met zijn emotionele manipulaties." - hij is nota bene één van de bad guys, dus waarom zou men die neer moeten zetten als likeable?

Ik weet trouwens niet of jij en Walter S. de twee vervolgen nog op het programma hebben staan, maar voorkom meer ergernis en begin er niet aan!

Ik krijg weer helemaal zin om de trilogie weer es op te zetten. Vanavond deel 1!

Nee, die staan bij mij niet op het programma.

Weet ook nog niet of ik deel 5 mee ga pikken met ultd pas. Staat in elk geval niet bovenaan de lijst en mijn reservering voor maandagavond heb ik eerst maar verwijderd.

Omdat het vriendje hier wel bijzonder weinig subtiel in was. Op zo'n weinige subtiele manier dat het de tijdgeest verraadt, want dit zou denk ik in de huidige films niet meer zo gedaan worden. De volgende twee delen heb ik in een ver verleden gezien, maar de herziening van deze film nodigt niet bepaald uit om die ook te herzien. Maar wie weet komt het er toch ooit van.

Heb de trilogie er net weer opzitten. Het zijn alle drie wel vrij typische '90s films, ja, maar elke periode heeft zo z'n kenmerken, je moet er dan maar van houden - of niet. Moet zeggen dat het me deze keer allemaal minder spannend en meer als komedie overkwam. Dus een beetje glans is er wel van af wat dat betreft, maar ik kan me er nog steeds zeer goed tot goed mee vermaken (alle referentie binnen en buiten de trilogie blijven fijn). Deze gaat een halfje af, van 2 ook en van 3 een hele punt.

Met het oog op de 5e film, laatst maar weer eens begonnen met een herziening van deze reeks. Dit eerste deel is diegene die ik het vaakst heb gezien (waarschijnlijk 5x) en blijft ook de leukste.

Scream mag gezien worden als zowel een ode als een parodie op het slasher-genre. Alle clichés komen erin voor en worden met een dikke knipoog gemaakt. Hierdoor kan Scream zich moeiteloos meten met de beste films uit het genre, wat met name te danken is aan het ingenieuze script van Kevin Williamson. Ook de montage van Patrick Lussier verdient lof en mede hierdoor ligt het tempo van de film hoog.

Zoals gebruikelijk binnen het genre is het acteerwerk niet bepaald hoogstaand. Neve Campbell is vooral kleurloos in de hoofdrol en de meeste acteurs zijn ook veel te oud om nog als tieners te kunnen overtuigen. De film bevat wel enkele leuke bijrollen van Henry ‘The Fonz’ Winkler en Drew Barrymore.

Anno 2022 is Scream misschien wat gedateerd, maar dankzij de goede mix van horror en humor, blijft ze toch leuk om naar te kijken.

Erg goeie en spannende film, hoewel ik het einde iets te over de top vind maar goed hij is goed dus dat mag de pret niet drukken. Want het verhaal is goed gedaan en de cast met oa Neve Campbell, Courteney Cox, Skeet Ulrich, David Arquette en Matthew Lillard spelen ook best en ja wie was nu niet gek op Neve De sfeer en de jumpscares zijn zeker goed gedaan en dat maakt de film compleet, zeker een jaarlijkse kijkbeurt waardig.