Scream (1996)

De film blijft toch een beetje speciaal voor me. De eerste keer dat ik de film zag toen hij uitkwam in de bioscopen heb ik echt genoten. Ook de volgende jaren met de vervolgfilms en vooral toen de periodes rond halloween en carnaval zijn voor mij leuke herinneringen. Nu 25 jaar later een rewatch, al zal ik hem wel nog eens een paar gezien hebben, al is het nu wel heel lang geleden. Dus tijd voor een rewatch. Nu ik ben niet echt iemand waarbij de punten echt veel zou veranderen bij een rewatch. Blijft redelijk constant bij mij wat punten betreft. Ook deze weet ondanks je het concept en de clou kent toch nog altijd te entertainen. De vervolgfilms ga ik ook nog bekijken, samen met mijn zoon die ondertussen ook naar deze films mag kijken. Samen een paar films tijdens de horrorchallenge bekijken....zalig !!!

In de herziening. Bijna ongelofelijk dat deze film alweer een stuk ouder is dan vroege slashers als Halloween en Black Christmas waren toen deze film uitkwam. Wes Craven maakte er een comeback mee en blies het genre tijdelijk wat nieuw leven in, nu is hij al een tijdje overleden. Ook dat nieuw leven van de slasher was niet meteen blijvend. Horror zou in de jaren erna meer kanten opschieten. Heel erg een jaren '90 film, bijna over de top zelfbewust en een beetje cynisch, ook eigenlijk naar het hele genre toe. Nou lijkt juist dat zelfbewuste en cynische van de jaren '90 de laatste jaren weer wat terug te komen, dus hij past misschien weer wat beter in de tijdgeest. Maar vooral een niet onaangename jaren '90 curiositeit. Ik doe er een halfje bij en ga naar 3 sterren,

Het gebeurt me zelden bij het herbekijken van een film dat ik hem beter vind dan de eerste keer. Dat is wel het geval met deze. Heb er nu meer plezier aan beleefd dan de eerste maal.

Hopelijk is het met de volgende drie ook zo

Nooit geweten dat Linda Blair in deze film zat... Linda Blair (Exorcist Child) In Scream? (New Video) - YouTube

Een jaar na de verkrachting van en moord op de moeder van Sidney Prescott [Neve Campbell], wordt haar woonplaats Woodsboro opnieuw opgeschrikt door de moord op Casey Becker [Drew Barrymore]. TV-journaliste Gale Weathers [Courteney Cox], die een boek schreef over de moord op Sidneys moeder, is er als de kippen bij, ook al omdat dit haar theorie zou bevestigen dat Sidney de verkeerde persoon als schuldige heeft aangewezen. De eerste film van de oorspronkelijke Scream-trilogie (in 2011 verscheen pas een 4e deel en een 5e deel verschijnt in 2022) heeft een geweldige proloog waarin Craven bewijst een meester van het horrorgenre is. Wat volgt is een unieke combinatie van persiflage van en hommage aan het genre en het is verbazingwekkend hoe Craven dat weet om te bouwen tot een horrorfilm die afwisselend hilarisch en angstaanjagend is. Eén van de meest originele horrorfilms aller tijden betekende de doorbraak voor een hoop jonge acteurs. Mijn favoriet: Matthew Lillard als de uitzinnige Stuart.

Herzien.

De grote luchtige filmklassieker binnen het horrorgenre viel me tijdens herziening eigenlijk een beetje tegen. Het blijft echter een zeer luchtige film die een leuke en onderhoudende parodie vormt op het horrorgenre zonder daarbij ontrouw te zijn aan het genre zelf. Daarmee vormt het een goede combinatie om mee te beginnen.

Acteerwerk viel me wat tegen na het zo lang geleden voor het laatst te hebben gezien. Heel veel van de personages zijn erg iconisch geworden ondertussen, maar ik vind enkel Lillard, Ulrich, Green en Arquette er als winnaars uitkomen. Vooral omdat het grote deel van hun personages bouwt op de humor die ze meekrijgen. Campbell viel me tegen. Blijft schattig, maar het acteerwerk is niet geweldig.

De opening is nog steeds erg sterk en blijft terecht iconisch. Ik vind dat echter ook meteen de beste sequentie van de film waar het spijtig genoeg niet meer overheen gaat. Heerlijk bruut en luchtig tegelijk, een combinatie van tonen die het overige gedeelte van de film niet meer na kan doen. Het is een ietwat onevenwichtig gebeuren van verwijzingen naar bekende horrorfilms die helaas net wat te duidelijk worden gemaakt. Hadden ze er soms echt wel wat slimmer in mogen schrijven.

Vond het middenstuk dit keer ook iets minder interessant omdat een boel van de cast hun dialogen niet erg knap af kan leveren, en de moorden maken ook maar een matige indruk. Het tempo zit er goed in, maar ik beleefde toch niet het avontuurlijke gevoel dat ik destijds wel had. Het is echter dat de lekker gekke finale nog wat hout op het vuur gooit.

Verder kan ik niet meer inzien waarom deze film speciaal moet zijn. Het is een luchtige klassieker, dat is zeker, maar perfect is het uiteraard niet. Genoeg eigenzinnigheid en humor, maar niet altijd op een overtuigende manier uitgevoerd. Wil het nieuwste deel graag nog steeds zien, maar ga er nu toch met iets minder vertrouwen in dan voorheen.

Eigenlijk maar een heel matige film met een anti climax als einde. Ik heb deel 2 en 3 hier ook nog liggen, maar begin er denk ik niet aan.

Gezien toen ik nog een brugpieper was. Toen veel indrukwekkender dan nu. Ik begrijp wel wat Craven wil doen, originaliteit vinden door alle clichés op een rijtje te zetten en vervolgens daar op het einde van af te wijken. Maar de uitvoering is om te huilen. Geen moment is de film echt spannend en het acteerwerk is belabberd, met name de dader die niet het vriendje is van de hoofdpersone is. De conclusie wist ik nog wel, twee daders waarvan één de vriendje van de hoofdpersoon is. Ik wist alleen niet meer precies wie de andere was. Dat vriendje was verder ook wel echt een zak met zijn emotionele manipulaties.

Al met al niet veel waard. 0,5*.

Oh wat hebben jij en ik dan een andere definitie van slecht acteerwerk - ik vind Matthew Lillard griezelig briljant. En dat het personage van Skeet Ulrich emotioneel manipuleerde: daarom is het ook de schurk van de film. Liever dat dan een goed personage aan emotionele manipulatie deed en er mee weg kwam want ja hij is toch de goedsul.

In aanloop naar het vijfde deel dat binnenkort uitkomt, besloot ik de Scream-reeks er maar weer eens in te gooien. De hele reeks is een enorme (guilty pleasure) favoriet van me, en zeker dit origineel heeft er natuurlijk altijd torenhoog bovenuit gestoken. Jeugdsentiment speelt ongetwijfeld een rol in mijn grote waardering voor dit eerste deel (dit moet zo ongeveer de vijfde of zesde keer zijn dat ik 'em keek), maar ook daarbuitenom steekt dit na al die jaren immer sterk in elkaar. De combinatie tussen echte angstaanjagende horror en meta-fictionele steken richting het horrorgenre is na deze film nooit meer beter nagedaan, hoewel vele genregenoten het geprobeerd hebben. De lange openingsscène alleen al is een pareltje binnen het genre. Als jonge tiener vond ik het doodeng. Nu niet meer, maar de impact blijft wel overeind niettemin. De beste scène uit de film en tevens de hele reeks, zonder twijfel. De rest van de film tikt dat niveau dus niet meer aan, maar Wes Craven maakt er in ieder geval een ontzettend vermakelijke en sfeervolle horrorfilm van, met dat heerlijk ongedwongen late '90s sausje erover heengegoten. De setting van het jongerenfeest in het grote huis, waar de gebeurtenissen zich zo ongeveer de hele tweede helft van de film afspelen, is geweldig. Ook gewoon een fijne keuze om dit gedeelte zo lang uit te rekken, inclusief de onthullingen op het einde.

Wat Scream, buiten het slimme meta-fictionele kantje en een prima regie, boven al de latere kopieën en na-apers doet uitsteken, is een fantastische cast, zowel in hoofd- als in bijrol. Ik ben het met mijn bovenbuurman eens; wat speelt iemand als Matthew Lillard fantastisch goed, zowel voor als na de onthulling dat hij de mede-dader is. De main three, Neve Campbell, David Arquette en Courteney Cox, zijn uiteraard vereeuwigd als legendarische horrorpersonages. Vooral voor die laatste is dat eigenlijk een knappe prestatie, gezien haar Friends-faam. Gooi in die mix dan ook nog eens een lekkere soundtrack (met onder andere het terugkerende motief van Nick Cave's red right hand), het goede script van Kevin Williamson en de iconische look + stem van Ghostface, en je bekomt een slasher waar geen enkele navolger nog aan kon tippen. Naar mijn mening Wes Cravens magnum opus (en dus niet die andere horrorklassieker, waar in de film naar verwezen wordt). 4.5*.