
Scream (1996)
Verenigde Staten
Horror / Thriller
111 minuten
geregisseerd door Wes Craven
met Neve Campbell, David Arquette en Courteney Cox
Sidney Prescott wordt het doelwit van een moordenaar die al één van haar klasgenotes heeft vermoord. Een journalist en presentatrice van een tv-programma is vastberaden om de waarheid te achterhalen, en denkt dat de man die de moeder van Sidney heeft vermoord dezelfde is als degene die haar nu achterna zit. De vriend van Sidney wordt echter de voornaamste verdachte.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=i3J6ACKQ7K0
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,3 / 287105)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)various artists cd (MusicMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Nog steeds erg goed en voelt nog erg up to date. Zeker als je je realiseert dat de film toch alweer bijna 20 jaar oud is. Het verhaal is erg goed en fantastisch doordacht. Alles valt gewoon op zijn plaats en niets wordt aan het toeval over gelaten. In de derde acte had wel iets meer gesneden moge worden aangezien het soms wat te lang doorsleept. Al maakt de weergaloze climax wel weer veel goed en laat je dat weer vergeven.
De killer is erg eng omdat het toch wel een killer met motieven is die echt overkomen. Vooral versterkt door de outfit en het masker die ook nog een groot deel uitmaakt van onze pop cuture. Elk jaar rond Halloween zie je ze nog erg veel voorbij komen. Craven heeft dus weer iets gemaakt wat net als Freddy Krueger de verschillende veranderingen die de pop cultuur doormaakt overleeft.
Acteerwerk is een enorm genot om naar te kijken. Regie is echt solide en verder is alles op technisch vlak enorm goed. Beltrami's score is geweldig en Nick Cave's Red Right Hand associeer je vrijwel meteen met Scream.
Zo heeft Scream wel een paar goede grappen en bouwt het eerste uur niet onverdienstelijk op. Het is alleen dat wat de grote finale had moeten worden, wat de grootste teleurstelling is. Wat gooit Wes Craven hier zijn eigen ruiten in zeg. Dit ren- en gilfestijn is een flinke domper en blijkt Scream maar een matige parodie te zijn. Ik vraag me af of Craven eigenlijk wel wist wat hij hier aan het doen was. Lang niet zo erg als Scary Movie, maar ook dit is duidelijk niet de moeite waard. Nog twee delen te gaan....
Scream heb ik altijd gewaardeerd om het feit dat het zichzelf niet al te serieus neemt. De film zelf is eigenlijk een parodie op de ouderwetse slasherfilms en regisseur Wes Craven injecteert de film met een bepaald soort zwarte humor die ik erg kan waarderen.
Het eerste gedeelte met Drew Barrymore herbergt eigenlijk alles wat deze film zo goed maakt. Het is spannend en speels tegelijk met een heerlijke sardonische humor. De film is niet echt spannend maar de kills worden met zoveel genoegen en plezier uitgevoerd, dat het eigenlijk niet uitmaakt dat je eerder lacht dan onder de dekens wegkruipt. Neve Campbell is voor mij de ultieme scream queen en hier laat ze zien waarom. Ze is naast een erg prettige verschijning ook hard en krachtig en laat niet met zich sollen. David Arquette heeft hier nog een bijrol maar is al erg leuk als Deputy Dewey en Courteney Cox haalt het bloed onder je nagels vandaan maar is wel erg sterk als Gale Weathers. Ook Skeet Ulrich, Matthew Lillard en Jamie Kennedy zijn sterk op dreef en voelen de Scream vibe goed aan. Samen met de locaties en de muziek zorgt het allemaal voor een uiterst sfeervol geheel. Het einde gaat volledig over the top.... Op alle goede manieren. Scream blijft heerlijke pulp.
De cast is matig tot goed en er zitten genoeg fijne schrikmomenten in. Helaas ontspoort het allemaal een beetje aan het einde, waardoor je veel meer bewust bent dat je "maar" naar een horrorfilm kijkt. In de beginscene had ik dat niet, daar zat ik echt op het puntje van mijn stoel.
De humor en verwijzingen naar andere horrors zijn leuk gedaan. Terecht een populaire klassieker.

Scream blijft geweldig. De film neemt zichzelf niet al te serieus, en het is eigenlijk een parodie op de ouderwetse slasherfilms. Regisseur Wes Craven injecteert de film met een bepaald soort zwarte humor, en ondanks sommige gruwelijke moordscènes valt er ook veel te lachen. Het eerste gedeelte met Drew Barrymore herbergt eigenlijk alles wat Scream zo goed maakt. Het is spannend en speels tegelijk, met een heerlijke zwartgallige humor. De film is niet echt spannend, maar de kills worden met zoveel genoegen en plezier uitgevoerd, dat het eigenlijk niet uitmaakt dat je eerder lacht dan onder de dekens wegkruipt.
Neve Campbell is voor mij de ultieme scream queen, en hier laat ze zien waarom. Ze is krachtig en weerbaar, maar ze weet ook op de wat emotionelere momenten indruk te maken. David Arquette, Courteney Cox, Skeet Ulrich, Matthew Lillard en Jamie Kennedy, allemaal zijn ze sterk op dreef, en ze voelen de “Scream vibe” goed aan. Het is pulp en de referenties naar andere horrorklassiekers zijn legio, maar dat maakt het allemaal des te leuker. Scream mag onderhand zelf ook een klassieker worden genoemd.
Misschien de beste horrorparody die ik heb gezien. Maar de film is niet volledig een parody, want er zitten ook tamelijk wat horrorelementen in. Craven weet zeker wel een leuke film neer te zetten soms. Ik moet er misschien nog meer van hem bekijken binnenkort.
De openingsscène is een van de meest iconische horrorscenes ooit, en is ook zeker geen foute scene. Met de rest van de film valt ook genoeg te lachen en er is zeker genoeg materiaal om te blijven boeien. De horror is wat tam, maar is zeker best vermakelijk.
Campbell is geknipt voor haar rol, en is zelfs de mystery nog best in orde. Je weet niet meteen wie de dader nou is, en daarmee is de twist dus ook best geslaagd. De film lapt de meeste horrorregels aan zijn laars en drijft er zelfs de spot mee, en daarmee vind ik het zeer geslaagd.
Maar waar Williamson na Scream op handen werd gedragen vraag ik me af of zijn script nu wel echt zo sterk is. Enerzijds zijn de referenties naar andere horrorfilms leuk, maar anderzijds lult iedereen echt non-stop over film. Figuren als Randy, Stu en Billy worden weliswaar neergezet als rasechte filmnerds, maar elk personage - of het nu bij hen past of niet - praat voortdurend over film. Sowieso zijn de personages in Scream amper serieus te nemen, het zijn stuk voor stuk enorm dik aangezette typetjes. Dat kan natuurlijk prima werken in een komedie, maar dat is Scream niet; hoe vaak dat ook wordt beweerd. Voor een komedie neemt Scream zichzelf toch echt veel te serieus. Het is horror met een knipoog.
Betreft die typetjes; ieder personage in Scream lijkt een enorme klootzak of trut. Denk aan Courtney Cox die levens wil redden om meer boeken te verkopen. Denk aan tieners die - nadat er net een moord is gepleegd op hun school - gaan rondrennen in de kleding van die moordenaar. Denk aan die hilarisch overdreven pestkoppen die Sidney op het toilet toevallig hoort ratelen over wat voor een slet Sidneys overleden moeder was. Denk aan de pers die meteen naar Sidney komt gerend als ze is aangevallen door een moordenaar. “How does it feel to almost be slaughtered?” roept er eentje. Of de studenten die horen dat hun schooldirecteur is afgeslacht en meteen willen kijken. Je zou bijna vergeten dat tussen al die klootzakken nog iemand in het rond rent met een masker en een mes om mensen te vermoorden.
Ik zeg trouwens wel ‘rent’, maar ‘valt’ is wellicht een passendere omschrijving. Akkoord, men wil een wat realistischere moordenaar dan Michael Myers of Jason Voorhees, maar deze Ghostface moordenaar ligt bij de minste scheet al ondersteboven. Wes Craven heeft er wel een handje van om uit het niets met wat onnozele slapstick te komen. Zo maakte hij Fred Krueger ook een tikkeltje sullig in de climax van Nightmare on Elm Street. Om nog maar te zwijgen van de slapstick rondom de knullige politieagenten in Last House on the Left. Die fetish lijkt Craven hier te herhalen, want ook Dewey is zo’n stuntelige politieagent. Soms is de jolige muziek uit Last House on the Left het enige dat ontbreekt als we hem zien stunten. Ik dacht altijd dat Goofy uit de parodie Scary Movie een enorme overdrijving was, maar Scream terugzien valt dat nog best mee; Dewey is te vaak iets teveel een sukkel.
Dus nee, Scream is bij nader inzien geen meesterwerk, iets dat altijd in mijn hoofd zat. Bepaalde scènes, zoals de openingscène met Drew Barrymore, zijn nog steeds sterk, maar over het algemeen is het niets bijzonders. Scream is niets meer dan een prima gemaakte slasher, maar dan eentje die op het juiste moment kwam en het horrorgenre even weer wakker heeft geschud. Inmiddels is ook wel gebleken dat Kevin Williamson nu niet zo’n groot genie was. Teaching Mrs. Tingle, iemand?
3,5 sterren.
De film open zonder omhaal met best wel een indringende scene met Drew Barrymore, vooral wanneer de ouders net arriveren en haar laatste ademtocht via de telefoon horen is toch wel heel goed naar toe gewerkt en sfeervol gebracht. De film vervolgt met een best wel aardige plotje over de niet helemaal opgehelderde zaak rond Sidney's moeder en de ontwikkeling dat iedereen verdacht is en niet te vertrouwen lijkt mede door de vele suggestieve dingen die gebeuren en gezegd worden. Een behoorlijke sadist gaat er zo op het eerste gezicht schuil achter het masker en duikt overal en nergens op. Uiteindelijk wordt er naar een prima einde toegewerkt.
Aardige muziek komt voorbij met een cover van Don't fear the reaper, Alice Cooper en Nick Cave zijn ook nog te horen. Verder speelt Campbell aardig als het sympathieke slachtoffer, Cox aantrekkelijk als altijd, Arquette niet serieus te nemen als de sullige deputy en Lillard als onuitstaanbaar figuur zoals vaker.
Een diepgaande over serieuze film is Scream niet bepaald te noemen maar voor het vermaak levert Craven met deze semi tiener-slasher een prima product af.
De film heeft een leuke insteek (hoewel ik verder helemaal geen horrorkijker ben en dus vast veel van de verwijzingen langs me heen gingen), en hoewel het in het begin nog best spannend is wordt het eigenlijk hoe langer hoe lolliger en is er van de horror op het einde eigenlijk geen sprake meer. Op zich prima, vermakelijk, maar door de ontknoping verliest de film voor mij toch zeker wel een halve punt, want die is - zelfs binnen de toon van deze film - flauw en vervelend. Echt heel underwhelming, irritante personages met geen of een flinterdun motief (oke, is een beetje het punt van de film, maar werkte voor mij niet) en dan gaat het ook allemaal nog eens minstens een kwartier te lang door. Jammer.
3*
Geen flauw idee hoe vaak ik dit film gezien maar hij blijft geweldig.
Mix tussen horror en comedy is meesterlijk en ook de cast is natuurlijk goed.
Zonder twijfel de beste slasher film van de jaren 90. Ik kan niet wachten op Scream 5.