Rush: Beyond the Lighted Stage (2010)

Huppa! de kaarten voor 7 Juni in Pathé zijn al besteld

Dit moet een kroonjuweel worden van Sam Dunn en Scot McFadyen.

De trailer is trouwens op youtube te vinden!

Moet ik altijd aan Fanboys denken wanneer ik de naam Rush zie verschijnen. Van de muziek zelf ken ik wel niets, misschien wel eens achter gaan. Iemand aanraders?

Ik twijfel er wel niet aan dat Dunn en McFadyen dit netjes kunnen doen.

Ik trek de stem van Geddy Lee niet.

De stem van Geddy Lee is voor veel mensen een struikelpunt in het begin! Echter gaat dit na verloop van tijd goed wennen... en veel gaan er zelfs van houden!

Ik zou een CD uitkiezen tussen periode Moving Pictures t/m Hold You're Fire!

Alles daarna is wat ruiger en meer voor de jarenlange rush fans... en alles daarvoor is ook erg goed en origineel, maar soms wat te schel en achterhaald!

Bedankt, binnenkort eens wat van opzoeken.

Zo, net terug uit de Pathé voorstelling in Groningen.

De zaal was ongeveer half gevuld met harde kern Rush fans En voor de verandering was ik er met 3 mooie dames die allen ook fan zijn van Rush!

Ik zal geen uitgebreide recensie geven.... maar deze docu is echt voor iedereen behoorlijk de moeite waard!

Rush is zonder twijfel de beste, mooiste en bovennatuurlijkste band die er bestaat, en daar geeft deze docu een erg mooi beeld van weer

Echter is dit wel een docu die echt de geschiedenislijn van de band langs probeert te gaan, en ik zou persoonlijk wat meer over de thematiek en de inspiratie van de band hebben willen horen.

De hele geschiedenis was voor mij al behoorlijk bekend!

Maar voor ieder die nog niet die hard Rush fan is moet dit een prachtige reis worden!

Ik was in Pathe Buitenhof, waar de voorstelling na twee valse starts 20 miniuten te laat begon. De docu laat unieke beelden zien, vooral uit de beginjaren. Zo zijn er de eerste optredens op High School, de eerste airplay op de radio, het eerste platencontract, etc. Het is vlot in beeld gebracht middels interviews met de bandleden en andere muzikanten, familieleden, fans, managers en producers.

Leuk zijn de scenes met Gene Simmons over het verschil van invulling van het nachtleven tussen de heren ven Kiss en Rush en de vele hilarische omschrijvingen van het stemgeluid van Geddy.

Er zitten voldoende muziekfragmenten in, waarvan ook stukjes van reguliere DVD's. De droge Rush humor is gewoon leuk en de beelden van de "Ghost Rider" op zijn motor zijn erg mooi. De grootste cultband ter wereld is vooral zo groot geworden, omdat ze altijd hun eigen weg zijn gegaan en dat dwingt respect af. Tegenslagen hebben de band tijdelijk stil gekregen, maar gestopt zijn ze nog zeker niet. Integendeel, er is recent weer nieuwe muziek uit en ze gaan deze maand weer touren.

Gister ademloos deze DVD bekeken.

Fantastische insight documentaire over deze band en wan een unieke beelden erin !

Zelfs fragmenten ten tijde van het eerste album met eerste drummer John Rutsey en prive opnames van Alex Lifeson discuserend met zijn ouders dat hij niet meer naar school wil.

Via de studio albums gaat men chronologisch hun geschiedenis na maar hoe recenter de albums hoe minder er bij wordt stilgestaan.

Echter geen woord over "Counterparts" (toch 1 van de betere releases uit die periode) en die cover CD.

Als fan is deze DVD verplicht, eigenlijk ook voor alle niet fans maar die zullen dat niet met me eens zijn.

Ik verheug me al op die extra DVD die ik nog moet kijken !

Voer voor de Rush-fan.

Inderdaad jammer dat er steeds minder lang bij de verschillende albums wordt stilgestaan, de nadruk ligt met name op de eerste helft van de jaren '70, maar goed, het materiaal dat daarover wordt vertoond is ook het minst bekend natuurlijk. Al had ik graag wat meer achtergrond informatie over de latere albums gehad. Rupert Hine (die Presto en Roll the Bones produceerde) mag bijvoorbeeld wel iets zeggen, maar over de albums zelf wordt eigenlijk niets medegedeeld, en dat is jammer.

Maar goed, neemt niet weg dat dit een fraai document is geworden waarin alle bandleden uitvoerig aan het woord komen. 4*

Heb pas de extra DVD gekeken en ook al kijkt die minder makkelijk weg, sommige extra's zijn wel heel interessant.

Wat te denken van 2 live opnames met originele drummer John Rutsey ?

Of een fantastische opname van Rush op Pinkpop terwijl ze hun meest complexe song "la Villa Strangiatto" spelen.

Ook leuk , de hobbys van Geddy Lee worden getoond en beelden van een Rush fanclub dag.

Wat je kan skippen is een verslag van een diner van de 3 Rush bandleden.

Veel slap geouwehoer van ze, ongetwijfeld heel leuk als je erbij zat met een glas wijn maar op DVD niet om aan te zien (en te horen).

Ik was niet bekend met het werk van de band en na het zien van de documentaire ben ik ook niet benieuwd geworden, maar de documentaire is interessant en onderhoudend genoeg. De geschiedenis van de band biedt voldoende fascinerend beeldmateriaal en de interviews zijn boeiend. De band heeft er dus geen nieuwe fan bij; regisseurs Dunn en McFadyen daarentegen wel. Dit is de vierde docu van hen op rij die ik de moeite waard vind.

Ja, wat moet je nou nog over s'werelds beste rockband zeggen......Top!!!

Ik hoop voor je dat je Rush al ontdekt hebt natuurlijk. Zo niet, dan zou ik eerder achter platen als 2112, Hemispheres, A Farewell To Kings en Permanent Waves aan gaan. Dat zijn meer de rockplaten van Rush, terwijl het latere werk meer synths bevat. Gezien je Led Zeppelin avatar, denk ik dat deze je beter zullen bevallen.

Eigenlijk heeft Rush geen slechte platen uitgebracht.

Erg mooie en nuchtere docu over een van de grootse kleinste band(kan geen beter benaming verzinnen). De film verliest zich niet in teveel bekende gezichten die zeggen hoe geweldig rush is maar focust vooral op de groei en het erg nuchter Canadese trio Mooi moment ook als de vrouw in de diner Geddy Lee vraagt voor handtekening voor haar kinderen en Alex Lifeson niet herkend wordt door haar. Leuk ook dat ze zelf nogal kritisch zijn over hun eigen keuzes soms

Wist niet veel van Rush, maar vond dit een prima documentaire die een leuk kijkje geeft binnen de groep van 3 simpele knapen die best hele aardige muziek maken.

Dood gewone jongens, met een eigen verhaal. Nergens overdreven, maar gewoon waar het op staat.

Gelijk maar wat nummertjes gedownload. Heerlijk,...

De documentaire met de beste muziek ooit! Nu wachten op een Van der Graaf Generator, Jethro Tull en Wishbone Ash docu

Deze docu heeft meteen een fijne open sfeer, ookal blijkt Peart niet de meest open persoon te zijn van de band. Ik vind groepsdynamica altijd wel interessant bij bands.

Maar deze film geeft ook voldoende andere informatie over de band. Zeker als je er totaal onbekend mee bent. De tijd vliegt voorbij (en wordt in het juiste tempo gebruikt). Altijd leuk: oude foto's en oud filmmateriaal in ***kwaliteit. Het heeft zijn charme om bands in die tijdspanne volwassen te zien worden. En Peart door zijn drama te zien gaan.

Goede docu: 4*

Over Metal: A Headbangers Journey hoor ik nog wel eens het verwijt dat het een documentaire is voor en door de fans. Het is kritiek waar ik het niet mee eens ben, omdat Sam Dunn en Scot McFadyen juist alle (bekende) clichés aanhalen, waardoor het voor iedereen een interessante visie wordt. Waar de heren duidelijk voor eigen parochie preken, is bij Rush: Beyond The Lighted Stage.

Verder geen kwaad woord over Rush. De heren vormen al een aantal jaren een van mijn favoriete bands en ik heb ze nooit op een slecht album kunnen betrappen (vind dus ook de synthesizerplaten goed, al draai ik die wel minder dan het werk uit de jaren zeventig). De documentaire is wel echt voor de fans bedoeld. Heb je niks met Rush of ken je ze niet, dan durf ik rustig te garanderen dat de film je niet tot weinig zal boeien. Rush bestaat niet uit rocksterren, maar nuchtere mannen die hooguit niet om een grapje verlegen zijn. Daarnaast hebben de makers voor de makkelijke weg gekozen. Eerst wordt er een blik VIP’s opengetrokken die Rush compleet mogen ophemelen, waarna er een keurige geschiedenis volgt die door Geddy Lee, Alex Lifeson en Neil Peart. De hoogtepunten zijn spaarzaam. Erg indrukwekkend blijft het verhaal van Neil Peart die door een diep dal ging, toen zijn dochter en vroeg binnen kort tijdsbestek kwamen te overlijden. Zijn gesloten karakter siert hem op een bepaalde manier.

Ik ben alleen benieuwd of de veteranen in de fanbase hier nog iets nieuws uit gaan halen. De beelden van de piepjonge Alex Lifeson en Geddy Lee zijn erg de moeite waard, maar het verhaal zal verder wel bekend zijn. De kwaliteit van het meeste (amateur)archiefmateriaal laat erg te wensen over. Het einde voltrekt zich helaas zonder een soort van climax. Normaliter zou ik een dergelijke docu 3 of 3,5 sterren geven, maar omdat het Rush is, houd ik het bij 4 sterren. Tenslotte heb ik me er goed mee vermaakt en de muziek is uiteraard fantastisch. Ik mis alleen toch wat diepte-interviews. Sommige dingen hadden de makers best mogen uitlichten. Een originele benadering had zonder meer voor een beter resultaat gezorgd.

Doodzonde! Rush heeft echt weergaloze muziek gemaakt.

Ik geloof je, RuudC! Misschien scheelt het dat ik al dagen in dit soort muziek ondergedompeld ben. Heel ander kopje koffie