Scream VI (2023)

''Don't fuck with the original'' aldus Sidney Prescott

Ik zou het niet meer doen, maar ik kon het gewoon niet laten. Ik moest de film zien, omdat ik hou van de Scream-reeks 1 - 4, ik ermee opgegroeid ben en ik het nog een kans wil geven. Echter is dit weer één grote teleurstelling! Alhoewel net iets beter dan Scream 5.

Nog steeds heb je geen connectie met deze nietszeggende personages (die het weer wonder boven wonder allemaal overleven, hoe bedenk je het), het lijkt eerder op een tienerdrama met alle coole tienerwoordjes en verhaaltjes paraat en is alles weer zo random. De soundtrack vond ik ook niet bij een Scream film passen, maar eerder dus weer bij een tienerdrama. De soundtrack van de eerste film komt voorbij, maar is ook een mismatch met alles. Ik kan mij niet voorstellen dat de makers echt fan waren van Wes Craven en van de Scream reeks. Dit is gewoon ''we geven het de naam Scream, want het scoort, maar komt nergens in de buurt en we gaan het helemaal anders doen''.

Opening: Vrij slecht

Moet memorabel zijn, zoals we mogen verwachten van een Scream film. Ach, Scream 3 viel ook tegen, maar bij deze opening is echt niets positiefs over te zeggen. Samara Weaving komt opdragen met een totaal nietszeggende rol, slappe kill, geen goed dialoog en met een wel heel stomme reden om een steegje in te lopen. Waarom? Geen idee. Als je dan toch gaat, waarom niet een ander steegje die veel dichterbij was? Toevallig... Daarna horen we ook niets meer over haar, dat ze dood en gevonden is en dat haar leerlingen haar benoemen of wat dan ook.

De onthulling van de ''moordenaar'' voelde eerder als een anticlimax dan als iets verfrissends. Daarna wordt dan al duidelijk dat hij het niet is, maar iemand anders. Weer een nietszeggende kill. Ze hadden er veel meer uit kunnen halen.

Terugkeer Kirby: Voldoende

Ja, één van de twee dingen die ik erg leuk vond. Helaas hebben ze er weinig mee gedaan, ook haar karakter lijkt vrij ingetogen met hoe ze eerst was. Voor mij hadden ze haar het hoofdpersonage mogen maken. Met eventueel flashbacks en hoe ze tot zo ver gekomen is en wat haar de drijfkracht geeft om de moordenaar te pakken na alles wat ze heeft meegemaakt, zoiets... Toch was haar terugkeer wel een verademing bij de rest van de film.

Gale haar moment: Goed

Al ziet ze er inmiddels al een tijdje zelf uit als Ghostface, toch was haar scene spannend en fijn om naar te kijken. Had ook graag gewild dat zij meer aan bod kwam in de film naast Kirby, maar zoals ze in de film al zeggen ''oud personages doen er niet meer toe''. Toch had ze een moment om te knallen en dat was goed gedaan. Geen idee of ze het overleefd heeft.

Billy de vader: het slechtste verhaallijntje ooit verzonnen

Wie bedacht heeft dat Sam de dochter is van Billy moet echt eeuwige jeuk krijgen. Dit slaat echt nogmaals nergens op. Ze lijkt er ook niet eens op qua uiterlijk. Ook moeten ze laten doorschemeren dat ze daardoor ook een soort creep is die het heerlijk vindt om mensen neer te steken met een psychopaten smoeltje erbij. Het is echt zo belachelijk.

De eindscene + onthulling: bar en bar slecht

Ook een memorabel en belangrijk moment in de reeks. Je weet al meteen dat de onthulling echt totaal niet boeit, omdat je de personages nauwelijks hebt gezien naast de hoofdrollen en dat ze weer een erg slap motief gaan geven. En jahoor, drie personen nog wel. Die Tara en Sam allang hadden kunnen vermoorden. Die vader stond meerdere keren vrij om iets te doen, loopt zelfs rennend met een geladen persoon op iemand af, maar wil liever knuffelen. Het is echt zo dom. Het is weer een rommeltje net als Scream 5 had. Veel zinnen komen voorbij wat een regelrechte kopie is van de voorgaande delen wat echt cringe is. Ook moeten de daders soort van debiel overkomen alsof ze zo gek als een deur zijn (dat zijn ze natuurlijk ook), maar het ligt er te dik bovenop. Zelfde kunstje als de vorige film.

Sidney's afwezigheid: een waar gemis en totaal respectloze keuze van de makers.

Het draaide allemaal om haar, maar ineens niet meer, nu draait het om een stel nobody's die keer op keer overleven ondanks 20 keer gestoken te worden die het verhaal willen kapen, want ze is te oud en zoals ze al zeiden niet belangrijk meer.... Vooral die Mindy is zo irritant en kan Randy op geen enkele manier vervangen.

De kills: amateuristisch en niet interessant

Nauwelijks gaat er iemand dood en als dat gebeurt gelijk een messteek als ze ghostface treffen en het is klaar. Geen achtervolgingen, spanningsopbouw enzovoorts (behalve bij Gale). Ook de scene in het winkeltje waar ghostface met een gigantisch wapen loopt en de winkel echt heel klein is zorgt ervoor dat de twee kunnen ontsnappen. Heel erg vreemd terwijl je precies kan zien waar ze moeten zitten.

1,0* voor de moeite

Iets beter dan deel 5 maar nog steeds voor mij niet in de buurt van de eerste 4 onder Craven. Te hoog woke gehalte vooral en een heel slap einde waar het glazuur nog net niet van je tanden springt. De moorden waren dit keer wel bruter dan het vorige deel dus vandaar nog een redelijke score en het was fijn om de personages Kirby en Gale weer terug te zien.

Meer van hetzelfde, maar dat hetzelfde gebeurt hier wel redelijk vermakelijk. Sowieso beviel het me schijnbaar beter dan deel 5, waar ik me eigenlijk nauwelijks iets van kan herinneren maar waar ik wel maar twee sterren aan kwijt kon. Er zitten best wel wat aardige moordscenes in (zoals bv de trein), en de setting in New York was ook wel leuk. Verder op z'n Screams een hoop meta-commentaar over horrorfilms, wat nog wel eens gaat irriteren, en uiteraard een hoop twists met mensen die dood lijken maar het toch niet zijn, en meerdere moordenaars. Wel een beetje storend hoe vaak die Ghostface wel niet neer gaat, zonder dat een van de slachtoffers denkt 'Nou, laat ik die gast eens uitschakelen of ontwapenen.' Altijd wordt er weer verder gerend, waarna twintig seconden later Ghostface in volle glorie terug is om iemand neer te steken. Alsnog, met verstand op nul was dit nog wel wat.

Hoge verwachtingen gehad met Scream VI, omdat ik Scream 5 uitstekend vond. Maar helaas vind ik dit samen met het vierde deel de minste uit de reeks.

Mijn grootste ergernis is toch wel dat haast iedereen die flink gestabed wordt, het overleeft. Kom op man. Waarschijnlijk is dit gedaan om wat vaste gezichten weer te laten terugkeren in de volgende delen. Want die gaan er ongetwijfeld komen. Daarnaast stoorde ik mij ook dat het target groepje op sleeptouw wordt genomen door die FBI agente. Ze mogen overal bij zijn, worden ingezet als prooi, rijden in een politieauto en mogen zelfs meehelpen met het onderzoek. De stad mag ook niet verlaten worden door Sam, want zij is getuige? Mijn god. En maar blijven rondzwerfen, zonder enige beveiliging in die hectische stad. Onnodig vragen om problemen. Het feest werd compleet toen Sam met een grandioos voorstel kwam, om zich te laten vermoorden zodat iedereen daarna met rust zal worden gelaten. Yeah right...

Normaal gesproken stoor ik mij weinig aan het verhaal of aan verkeerde keuzes die gemaakt worden in slahsers (want dat hoort er bij), maar dit keer was er geen ontkomen aan.

Maar een onvoldoende wil ik de film nou ook weer niet geven. De openingscene is uitstekend en origineel voor een Scream-film. Ghostface met een shotgun had ook wel iets cools. Scene met de ladder was voorspelbaar, maar toch ook wel heel vermakelijk! Zo valt er heus wel te genieten met deze Scream en moet ik complimenten geven aan de vele nachtscenes die erg fraai en helder gefilmd zijn. Red Right Hand ontbrak gelukkig niet, want die klinkt als vanouds heerlijk in de oren.

Er mag gerust nog een deel komen, maar hopelijk van een iets hoger niveau qua realisme.

Het lijkt een uitgemolken franchise, maar niets is minder waar. Dit Scream vervolg is zelfs één van de betere sequels. De reden is vooral dat Ghostface veel bruter te werk gaat en voor een aantal zeer geslaagde kills gaat. Een ander reden is de totaal veranderde locatie van dorp naar stad met daarbij een Ghostface die veel minder berekenbaar is dan je zou verwachten. Het plots opduiken op een straat of gewoon in een winkel binnenstappen en mensen vermoorden. Het kan allemaal in dit Scream vervolg. Er zitten een paar sterke scènes in de film zoals de scène in de metro, de brute scène in de winkel, de scène waarvan je op een bepaald moment meent dat je de kant van Ghostface gaat zien wanneer hij gaat moorden, de scène met de ladder, de scène tussen Ghostface/ Gale Weathers en de zeer geslaagde openingsscène met Samara Weaving. Dat laatste doet op een bepaalde manier denken aan de geweldige openingsscène van Scream met ook een bekende actrice nl. Drew Barrymore, maar nu heel anders uitgewerkt. Heel wat pluspunten, maar de chaotische slotscène laat steken vallen. Niet zozeer de al of niet verrassende ontknopingen, maar wel de wijze van de uitwerking ervan. In principe zijn sommige bloederige aanvallen van Ghostface bij bepaalde personages dodelijk, maar blijkbaar niet. En dit gegeven maakt dat de film zijn kracht wat verliest. Jammer dat de regisseur niet heeft aangedurfd om buiten de brute kills ook voor de harde realiteit te kiezen en sommige personages gewoon te elimineren. 7/10

Nr 6 dan maar, maar deze viel wel goed mee. Cast deed het goed, er zat ook wel veel vaart in het het verhaal met redelijk veel moorden. Het begin was ook redelijk origineel voor deze reeks. vond deze toch beter dan de vijfde.

Deze inmiddels twee keer bekeken (op 4K en de bijgeleverde blu ray).

Ik vond deze een stuk leuker en spannender dan de vorige film, wellicht omdat de originele, ietwat vermoeiend ogende oude garde praktisch nu uit deze reeks is geschreven, alleen Gale is nog over, een rol van de steeds meer op Ghostface lijkende, plastic gezicht achtige Cox, maar haar rol is nog slechts een onbelangrijke bijrol, al is haar confrontatie (sterfscène?) met Ghostface razend spannend en wellicht de beste scene uit de hele film.

In interviews werd ons verteld dat de locatie van New York, de film een geheel andere sfeer en look zou geven, maar dat valt in de praktijk wel mee. Of mensen nu aangevallen worden in een huis ergens in een voorstad, of in een appartement, daar merk je verder niet zo heel veel van.
Wel is de zogenaamde ladder scène tussen twee door een steegje van elkaar afstaande appartementen wel een leuk, origineel idee, maar afgezien daarvan, is het verder toch allemaal veel van het zelfde.

De openingsscène viel wat tegen. Begon nog wel aardig, maar uiteindelijk deed het niet veel met me.
De finale was op zich goed bedacht en zag ik persoonlijk niet aankomen, maar dat praktisch iedereen alles weer overleefde (nadat sommigen echt tig maal met een mes waren raak gestoken in hun buik) komt ietwat geforceerd over.

De twee zusjes zijn nog steeds goed en komen geloofwaardig over; Panettiere is een leuke toevoeging, hoewel ik haar tien jaar geleden helemaal niet zo goed vond en echt geloofwaardig als FBI agente is ze natuurlijk ook niet; Mulroney was in zijn jongere jaren een serieus acteur en is nu blijkbaar afgezakt naar schmierende bijrol speler in een horrorfranchise en dan is er nog Savoy Brown, die zo mogelijk nog betweteriger, irritanter en onuitstaanbaarder is dan in de vorige film (Jamie Kennedy, where are you, when we need you the most?).

Kortom: beslist geen slecht vervolg, maar ook niet bepaald een klassieker in wording.

Een zeven, ofwel 3,5 ster.

Ik dacht na deel 5 : neeee deze ga ik niet kijken, toch gedaan ook volgens de reviews en ja deze is goed!!!

Kijken dus!

Deel zes alweer. Nergens bereiken de vervolgen de spanning en suspense van deel 1 die in mijn ogen nog steeds de beste blijft. Maar goed: dit gezegd hebbende moet ik toegeven dat dit deel best aardig, maar ietwat rommelig in elkaar zit. Een echte connectie met de cast krijgt je niet echt en dat is natuurlijk wel nodig in een film. Er zitten aardige vondsten in en de decors zijn dik in orde. Wat Cox heeft gedaan met haar gezicht is eigenlijk het meest schrikbarende van de film. Wat is die vrouw verminkt. Zonde. Drie en halve ster.

Begon veelbelovend maar stort daarna volledig in , na 45 min afgezet .stem is dus gebaseerd op die 45 min.

Een stapje omhoog voor mij na deel vijf. Inhoudelijk is de reeks misschien nooit zwakker geweest dan hier, maar deze zesde film heeft daarentegen wel een heel hoog entertainmentgehalte en een hele hoop enorm brute, bloederige kills en scènes. Er is nauwelijks tijd om stil te staan bij de domme dingen, en de film neemt zichzelf ook een stukje minder serieus dan het vorige deel had ik het gevoel. De setting van New York geeft wel een nieuwe impuls aan de reeks, ook al verandert de sfeer en toon er niet enorm hard door. De moorden vinden dan wel plaats in een drukke stad, maar je hebt niettemin het gevoel dat de personages er helemaal geïsoleerd alleen voor staan. De openingsscène was best cool, de scène in de metro zeker ook, evenals Gale's 'laatste' scène, maar bijvoorbeeld ook dat moment in de nachtwinkel waar Ghostface een shotgun hanteert representeert echt wel de vibe van dit zesde deel. Het gaat er allemaal een stuk meer over dan in de vorige delen, en Ghostface is compleet losgedraaid hier. Maar ergens was dat best wel fijn, en levert dat vele afzonderlijke vermakelijke scènes op. Geen moment verveeld in ieder geval, al was het eindstuk en de onthulling van de killers wel bijzonder zwak te noemen in dit deel.

Ook een groot en vooral vreemd minpunt is een bepaalde mildheid tegenover de personages? Het valt niet op één hand te tellen hoe vaak personages (gruwelijk) worden neergestoken, en dan toch gewoon overleven. Bijna niemand sterft echt. Er zijn een heleboel fake-outs, of het wordt in het ongewisse gelaten zoals bij Gale. Ik vond het heel opvallend in ieder geval, en dat doet wel een beetje afbreuk aan de stakes die je voelt als kijker. Het grotendeels ontbreken van de oude cast viel trouwens aardig goed mee. Liever geen Sydney dan een Sydney die als veredelde bijrol niets te doen heeft. Als ze in het volgende deel terugkeert, hoop ik dat ze haar meer te doen geven dan in de vijfde film, want anders kunnen ze het evengoed zo laten. En Courtney Cox is al lang vergane glorie helaas. De nieuwe cast doet het leuk genoeg, met Jenna Ortega op kop. Daar hebben ze wel een gouden slag mee geslagen, om haar te strikken voordat ze volledig doorbrak door haar rol in Wednesday.

In ieder geval, als ze om en nabij deze kwaliteit om de twee jaar een nieuw deel kunnen uitbrengen, zeg ik daar geen nee tegen. Ik heb altijd al een enorm zwak voor de reeks gehad, en het blijft in feite een hele consistente horror-reeks qua kwaliteit, zeker in vergelijking met de meeste andere. 3*.

Had de moordenaar al gevonden in de eerste akte toen iemand zei: 'het was een oud en verlept masker'. De oudste in de film dus, op hoe heet ze na. (edit:cox)

Tja, de eerste Scream was in die tijd weer eens iets heel nieuws en verrassends. En er hing een bepaalde sfeer. Dat is helaas in alle vervolgen niet meer echt gelukt, zeker niet meer met andere directors dan Wes Craven. Ook een beetje teveel slasher hetgeen gewoon niet past. Ik zou zeggen, kijk vooral het origineel nog eens, dat blijft gewoon de beste.

Jenny.. hm - Jenna. Is best weer leuk. Maar het is uitgekauwd en uitgezaagd, wel. Toch vermakelijk genoeg.

Deze weer herzien, weinig nieuws en borduurt door op de vorige films.

Bij vlagen spannend maar de film, is te lang.

Jenna Ortega speelt weer heel goed.

De cast is prima.

Best een redelijke film, maar nergens orgineel.

Ene dreun hetzelfde.

Van 4* naar 3*

0Beslist geen straf. Sowieso zijn de vervolgdelen in de bekende horror franchises best goed te pruimen popcornvermaak. Al ben ik het meeste van die vervolgdelen (Halloween, Child's Play, Saw, etc...) alweer vergeten en zijn alleen de originele films me in de loop der jaren bijgebleven. Een tikkeltje ridicuul toch wel is dat dat ene meisje haar zusje (Wednesday) steeds als een of andere infantiele kleuter behandelt, maar dat ze allebei even oud lijken. Het enige verschil is dat zij een kop groter is.

De ontmaskering - letterlijk en figuurlijk - viel wat tegen deze keer. Dat had wel wat spectaculairder gemogen. Het enige wat ik dacht was 'o ja, die...' Dat Scream-museumpje was ook vrij bespottelijk moet ik zeggen. Met dank aan Edvard Munch, Pink Floyd The Wall (de filmposter) en Koko the Clown (als spook in Betty Boops Snow White) een van de meest iconische horrormaskers ooit. Niet de engste overigens (want te cartoonesk), dat is nog altijd die van Michael Myers.

De zóveelste Scream en de zóveelste tegenvaller. Misschien moet ik het maar opgeven. Niet dat je er van te voren nou zoveel van verwacht, maar goed, je gooit toch weer 2 uur(!) van je leven weg. Waarom moet dit nou zo lang duren allemaal?

Een aantal kills zijn best aardig, Ghostface is best een tof karakter maar ik kan zo weinig met (en dat is eigenlijk misschien wel het hart van de franchise) het -kijk ons eens zelfbewust zijn sfeertje- de hele tijd.

2,0*