Lü Cao Di (2005)

Het verhaal lijkt wat op de "The Gods must be Crazy" lijkt me zo.

Al drie keer 5* van de zes stemmen. Misschien toch maar eens zoeken, dit filmpje.

Vooral mooi landschap. De film wordt aangekondigd als een soort reisverhaal, maar dat is het beslist niet. En als het geheel in een Nederlandse setting was geplaatst, had ik me ook veel minder vermaakt. Opvallend hoe de jongetjes onderling met elkaar omgaan en hoe er geruzied wordt. Af en toe erg komische scenes. Heel terloops komen zaken als verschil tussen stad en platteland, man/vrouwverhoudingen en volwassen worden aan de orde. Heel aardige 'kleine' film met erg mooie beelden er soms in.
Zou nog graag willen weten wat de chinese titel is, het lijkt me dat die anders luidt dan Mongoolse pingpong maar kan er zelf niets van maken.

Binnenkort in de Belgische bios. Hoewel de film me niet zo trekt eigenlijk.

Draait momenteel in de Haarlemse Filmschuur.

Hoe in de wijdse onmetelijke Mongoolse steppe, juist een minuscuul simpel pingpongballetje de aanleiding vormt voor een schitterende verhaal met universele trekjes met wat mensen (kinderen) zoal drijft; ontplooiing, zelfverwezenlijking en avontuur. Film is zeer aanbevelingswaardig: 4 en een halve pingpong bal

De sfeer van het leven daar en het landschap worden schitterend neergezet, maar goed, op een gegeven moment wordt je dat ook zat en heb je iets anders nodig in een film om aan vast te houden en dat heb ik niet kunnen vinden.

Men heeft in filmland Mongolië ontdekt, wat op zich niet verkeerd is. Het land en de cultuur boeit mij zeer. De films die ik tot nu toe gezien heb die zich in dit land afspelen hadden ook vaak de cultuur als belangrijkste hoofdrolspeler op de achtergrond, waardoor de films wat documentaire-achtig overkwamen.

Deze film heeft dat niet. Sterker nog, deze film heeft zo'n enorm zwak verhaal en weinig inhoud dat er buiten de mooie landschappen en de spaarzame mooie muziek weinig te beleven valt en het toch wel een lange zit gaat worden. Verder is er weinig komedie te vinden in deze film. Men kijke liever Urga of The cave of the Yellow Dog, wil men iets moois uit deze contreien zien.

volledig mee eens.

Het betekend iets als 'Groene Velden' las ik op IMDB.

Maar goed gister gezien en hij wist me best wel te charmeren. Heerlijk lief filmpje met nogal wat grappige en ontroerende scenes. En natuurlijk prachtige landschap scenes. Hij liet me met een warm gevoel en een glimlach op het gezicht achter.

Het kostte me een beetje moeite om de hoofdrolspelertjes sympathiek te vinden, want eigenlijk zijn het - net als alle jongetjes in die leeftijd - gewoon een stelletje vervelende jochies. Maar aan de andere kant is het best vermakelijk om te zien hoe zij omgaan met elkaar en hun ouders en familie.

Uitstekende fotografie levert prachtige plaatjes op van de mooie luchten en het imposant-wijde landschap, alleen daarom al is de film het kijken waard. Het verhaaltje is misschien een beetje dun, maar het einde liet toch een brede glimlach op mijn gezicht achter.

Het is wat met die Mongolen. Het word zowaar een populair filmland. Mongolie, het land van de kleine paarden, de witte yurt tenten, eindeloze steppen, prachtige natuur, fascinerende geschiedenis, bijzondere cultuur, adembenemende Hoomii muziek.

Ja, niets mis mee zo'n film over Mongolie.
Ga deze film vanavond zien, ben benieuwd. Hoor verschillende dingen....

Ja, vooral erg leuke film. Geen moment waar ik me niet fijn voelde. Toch, er zou zoveel op aan te merken zijn. Nergens word de film echt indrukwekkend, echt serieus, of echt grappig. De film doet ook niet zoveel, blijft op veel dingen een beetje hangen.

En dat vond ik wel aangenaam eigenlijk. Gewoon voor lief nemen, een film als deze. Was aangenaam verbaasd toen ik de intro muziek hoorde, pure traditionele Mongolische Hoomii muziek - geweldig. Jammer dat dit de enige muziek in de iflm was en dat ze hetzelfde nummer tot 4 keer aan toe herhaalden in de film... Jammer.

Uiteindelijk, erg mooie film. Foto-achtige beelden, waar de camera eigenlijk weinig beweegd, enkel stilstaat. Net als het landschap dat doet, - enkel de personages en dieren die over het scherm bewegen. Prachtig land, Mongolie. Prachtige mensen, heerlijke cultuur.

3,5.

Vooral een erg lieve, sympathie film. Wie Die Höhle des Gelben Hundes niet zo vond, geniet hier misschein wat meer van. Komt vooral door de luchtigheid ervan. 3.5 sterren

De film die ze zaten te kijken had trouwens score van Michael Kamen's What Dreams May Come eronder geplakt. Regelmatig voorkomend iets bij Aziatische films; het hergebruik van muziek van Westerse filmcomponisten.

wat een slechte film zeg, ik heb de hele voorstelling zitten gapen, er gebeurde helemaal niks!
ook zat er geen duidelijke verhaal lijn in

een 0.5

Vooral mooi hoe de film echt vanuit het perspectief van de kinderen is gemaakt. Weer veel mooie beelden, zoals je van een Mongoolse film verwacht (moet echt een prachtig land zijn, ga ik zeker eens heen). Ik zat op 3.5* maar de geweldige laatste scene brengt 'm op 4*. Echt een perfect einde.

Ik ben hier ook helemaal mee eens. Heb de film net gezien. In het begin had ik absoluut geen zin om zo'n soort film te kijken, maar omdat ik toch niks te doen had, ging ik deze film maar kijken. Af en toe slaapverwekend.

Een prachtige film. Nog een chineze film die me alweer verrast heeft. De omgeving/landschappen zijn prachtig!!! En de acteerwerk was ook wel goed van de kleine mannetjes . Heel mooi hoe deze film op een kinderlijke perspectief is gemaakt. Gewoon nieuwsgierige ondeugende jongentjes die niet veel te beleven hebben en dan opeens iets zien wat heel normaal is, maar voor hun iets heel speciaals is.

Er gebeurt weinig in deze film maar toch bleef ik boeiend er naar kijken. Ik verveelde me geen enkel minuut. Ze hebben deze film zo gemaakt dat het je heletijd aanspreekt en nieuwsgierig maakt naar wat er dalijk komt. Heel mooi hoe de jochies dachten dat ze Bejing te paard konden bereiken. En bij het einde dat de ''waardevolle'' pingpongbal in tweën wordt gesplitst ter symbool van hun vriendschap. Ook jaloerzie. ruzies komen in deze film van pas.

Echt ''geweldig'' om te zien hoe ze daar zo krapjes leven(hoe het in beeld werd gebracht), en natuurlijk hun cultuur. Het was gewoon echt een genot om naar te kijken. Toen ik naar deze film keek leek wel alsof ik het bij woonde, en alsof ik daar gewoon midden in hun cultuur stond te kijken. Kortom prachtige camerawerk ook weer. Mooi om een ''stille'' landschap te zien. Het einde waarin de jongen naar de stad ging, was ook mooi om te zien. Leek wel alsof je naar een andere wereld ging. Maar, ik begreep het einde niet, wat was er nou gebeurt toen hij naar de W.C ging? Deze film verdient voor mij een dikke voldoende . Maar begrijp niet waarom deze film in de catogorie Komedie is gezet. Beter Avontuur/''Drama''

3.5*

Mooie, lieve film over de "zoektocht" naar de afkomst van een pingpong balletje.

3*

Dit was mijn vierde film die zich afspeelt in Mongolië, en na Khadak de minst indrukwekkende. Misschien raak ik gewend aan de prachtige Mongoolse landschappen, die er in deze film uitzagen als gefotoshopte bureaubladachtergronden.

De verhaallijn deed mij denken aan The Gods Must Be Crazy, een film die ik in mijn top 10 heb, dus was ook erg benieuwd naar deze.
Deze vond ik een stuk minder. Het grootste verschil is dat de Mongoolse nomaden niet geheel zijn afgesloten van de buitenwereld, zelfs in het bezit zijn van bromfietsen en een televisie, en ik de hele heisa om de pingpongbal daarom nogal overdreven vond. Waarom dachten de kinderen dat dit iets van de Goden was?

Toegegeven: Een pingpongbal is een vernuftig ding, en ik kan me de bewondering wel voorstellen als je zoiets voor het eerst ziet, maar de obsessie voor het balletje vond ik ietwat over the top.

Verder een prima film, er zaten erg grappige scénes in. Een heerlijk filmpje voor de zondagochtend.

Nomaden (in Mongolië in dit geval) zijn wel degelijk afgesloten van een groot deel van de buitenwereld. Dat wil echter niet zeggen dat zij achter blijven in de tijd; De meeste nomaden tegenwoordig hebben gewoon een auto, motor, schotel en televisie.

Kinderen in een Nomadenfamilie, echter, hebben geen Xbox om op te spelen. Geen glijbaan in de achtertuin. Geen zwembad om in te zwemmen. Geen basketbal om mee spelen. Het vinden van een pingpongbal is dan ook een mooi symbool voor kinderlijke fantasie - In tegendeel tot die dingen, is fantasie namelijk wel iets dat elk kind kent en heeft. Ik zie het dan ook echt niet als obsessie - maar meer als fantasierijke zoektocht ter vervanging van alles wat zij niet hebben. Dat is toch juist het hele prachtige aan dit filmpje?

En dat is het verschil met The Gods Must Be Crazy, waar de bevolking nooit iets harders dan hout heeft gezien, en ineens met een loeihard glazen colaflesje te maken krijgt.
De Nomaden zijn dan wel redelijk afgesloten van de moderne wereld, ze weten van het bestaan ervan af, en bezitten ook spullen uit die wereld.
De veschijning van een pingpongbal zou ze dan ook niet zo hoeven verbazen als hier gebeurt.

Alles aan deze film is saai. Het leven op het platteland, de personages, het camerawerk, de montage en het verhaal. En dan lees ik dat sommigen het een lieve film vonden. Dat vond ik niet. Ik vond het saai.

1,5*

Een aantal momenten waar mijn aandacht ietwat verslapte. Net als Hannibal, betwijfel ik ook of de echte Nomaden wel zo verstelt zouden staan van een pingpongbal (aangezien een scooter of een tv niets vreemds lijkt te zijn?). Dit maakte het soms een lange zit, maar de schitterende beelden en muziek vormden samen een mooie weergave van de bijzondere Mongolische cultuur. Een lief filmpje, waarbij de eindscene voor mij een hoop toevoegde aan de algehele belevenis.

3*

Niet mis. Voor een lange tijd verzwakt je aandacht niet extreem onder het slome tempo, maar op den duur begint moet je er toch aan geloven om je te vervelen wegens de monotone uitwerking. Positieve punten zijn de landschappen, de subtiele en soms al wat minder subtiele humor en het leuke concept, al waren sommige stukken er te veel aan.

Wij westerlingen houden erg veel van exotische films uit verre vreemde landen. En dus trok Hao Ning de steppe in en bivakkeerde een tijdje bij een familie ver weg in de rimboe. Het enige wat hij meegenomen had was zijn filmcamera en een tas met wat attributen waarvan het pingpong balletje het belangrijkste was. Een verhaal komt dan vanzelf wel, zal hij gedacht hebben. Of niet, wat maakt het ook uit. De westerlingen vinden het toch wel allemaal prachtig. Dat de film verder oersaai is, is dan een bijzaak.

Ik denk dat het aantal westerlingen wat zich hier niet voor interesseert in een grote meerderheid is....

Maar er blijven er altijd genoeg over die dit soort films wel de moeite waard vinden. En gelukkig maar.
Ik kijk toch nog altijd liever naar dit soort films, dan de commerciële Hollywood-shit.

Fijn zo'n slice of life, filmpjes die mij meestal wel trekken, hoewel ik liever zulke films zie in een milieu dat meer overeenkomt met onze maatschappij. Dit steppevolk staat net te ver weg van mij om me helemaal in te laten gaan in zulke films. Niettemin is dit een lief filmpje dat weinig fout doet, behalve dat het lang niet altijd boeit. De plaatjes van de kale velden daar met mooie zonsopkomsten en -ondergangen zijn fraai en hoewel de statische shots die serene rust en kaalheid extra weten te benadrukken is het vooral de natuur zelf die het mooi maakt, niet de filmer. De interieurshots zijn al veel minder interessant bijvoorbeeld. Al met al een leuk inkijkje dat goed wegkijkt, maar me verder ook koud liet. 3,0*.