
Warriors (1999)
Alternatieve titel: Peacekeepers
Verenigd Koninkrijk
Drama / Oorlog
175 minuten / 135 minuten (oude Nederlandse dvd) (miniserie, 2 delen)
geregisseerd door Peter Kosminsky
met Matthew MacFadyen, Ioan Gruffudd en Damian Lewis
Liverpool, 1992. Vier jonge Engelse soldaten op verlof staan op het punt hun vreedzaam bestaan te verruilen voor de verschrikkingen van een burgeroorlog. Ze maken deel uit van een van de eerste contingenten, uitgezonden door de VN naar het oorlogsgebied in Bosnië. Hun doel is het beschermen van de bedreigde burgerbevolking. In hartje winter weten ze zich gevangen in een verschrikkelijke oorlog vol onvoorstelbare wreedheden en volkerenmoord.
.
In diezelfde periode (1992-1993) heb ik ook voor UNPROFOR in Bosnië gediend. De film ligt zo dicht bij mijn werkelijke persoonlijke ervaringen dat het voor mij een document is die ik ooit aan mijn kinderen wil laten zien.
Warriors is niet een Amerikaanse propaganda film met special effects e.d.. Warriors is een juiste weergave van wat de VN-militairen daar in die periode hebben meegemaakt.
Een absolute aanrader !
Zonder meer een 5+
maar bij iedere winkel waar ik geweest ben, hebben ze deze niet meer, of is hij niet meer leverbaar.
daarom de vraag of iemand weet waar ik deze film kan kopen.
Ik moet ook weer opzoek naar een nieuwe versie aangezien ik de mijne ooit heb uitgeleend en nooit meer terug heb gehad.

zelf ben ik al een tijd op zoek naar deze film, want wil hem zelf heel graag zien.
maar bij iedere winkel waar ik geweest ben, hebben ze deze niet meer, of is hij niet meer leverbaar.
daarom de vraag of iemand weet waar ik deze film kan kopen.
gek genoeg was die als laatst in nederland uitgebracht. was ook onder andere titel, peacekeepers uitgebracht
zoek op cat nummer ASIN: 9076818916
Vond het af en toe een beetje documentaire achtig , maar dat maakt de film alleen maar aangrijpelijker!
Gek dat zoveel mensen de bekende oorlogsfilms alleen maar kennen en dat ze onbekend zijn metr dit meesterwerk!
Ik vind het echt een aanrader.
Geeft goed weer wat de VN troepen deden in Bosnië (niet veel dus).

Of je hebt geen idee wat de functie van de VN was in deze oorlog of ik interpreteer je opmerking verkeerd. Ik hoop dan maar dat het het laatste is.

Of je hebt geen idee wat de functie van de VN was in deze oorlog of ik interpreteer je opmerking verkeerd. Ik hoop dan maar dat het het laatste is.
Zie haar leeftijd...zegt genoeg denk ik...
Echt een prachtige film. Geeft goed weer wat de VN troepen deden in Bosnië (niet veel dus) . De karakters worden ook prachtig gespeeld door de acteurs, het komt heel echt over.
Ik vind het echt een aanrader.
De opmerking / conclusie ''niet veel dus'' is overbodig.
Volgens je profiel heb je de leeftijd van 17 jaar .. dus het is je vergeven.
Sinds 2000 heb ik hem nog wel een paar keer gekeken. Een dikke 5 sterren!
De opmerking / conclusie ''niet veel dus'' is overbodig.
Volgens je profiel heb je de leeftijd van 17 jaar .. dus het is je vergeven.
Flauw om Embie zo af te vallen, en kijk maar es naar haar top; ze is echt geen simpel huppelkutje hoor!
''Niet veel dus'' moet je gewoon ff interpreteren als ''ze konden niet veel doen'' en dan klinkt het meteen al heel anders.
Dat is ook het thema van de film; dat die jongens juist zo gefrusteerd raakten omdat ze niks konden doen. Volgens mij heeft Embie t allemaal heel goed begrepen, en wordt ze puur taalkundig aangevallen door een paar personen die ouder dan 17 zijn. Jammer.
Ik vond het overigens een erg goede film, en dan vooral die machteloosheid en frustie van die jongens...... maar ja, ze deden ook niet veel.
Flauw om Embie zo af te vallen, en kijk maar es naar haar top; ze is echt geen simpel huppelkutje hoor!
''Niet veel dus'' moet je gewoon ff interpreteren als ''ze konden niet veel doen'' en dan klinkt het meteen al heel anders.
Dat is ook het thema van de film; dat die jongens juist zo gefrusteerd raakten omdat ze niks konden doen. Volgens mij heeft Embie t allemaal heel goed begrepen, en wordt ze puur taalkundig aangevallen door een paar personen die ouder dan 17 zijn. Jammer.
Ik vond het overigens een erg goede film, en dan vooral die machteloosheid en frustie van die jongens...... maar ja, ze deden ook niet veel.
In 1992-1993 heb ik ook voor UNPROFOR in Bosnië gediend. Als een tiener een conclusie trekt dat we niet veel gedaan hebben dan vind ik dat ik het recht heb om op een respectvolle manier daar iets van te vinden.
Embie val ik zeker niet af. Dat is jouw "interpretatie" Askikker.
Flauw om Embie zo af te vallen, en kijk maar es naar haar top; ze is echt geen simpel huppelkutje hoor!
De uitgebrande en verlaten huizen staan nog steeds in mij geheugen gegrift, de troosteloze hongerige blikken staren mij in mijn slaap soms nog steeds aan, ik heb foto´s van mensen waarvan ik in mijn achterhoofd weet dat ze het niet gered hebben.
Mensen die langs de kant van de weg stonden om ons toe te juigen als helden.
Een jochie van amper 10 jaar met voor zich in de sneeuw vlaggetjes gestoken van nagenoeg elke vn deelnemer, bedelend om iets te eten.
Ik heb menig rantsoen weggeven omdat ik zelf niet meer kon eten.
Ik had zelf een zoontje, een stuk jonger dan hem.
Wetende dat in een andere situatie dat hij daar had kunnen staan.
Ik heb nog een klein stapeltje foto´s, ooit genomen met de intentie om deze ooit eens in te plakken, nu na al die jaren liggen deze nog steeds onaangeroerd in een oude doos ergens op zolder.
de winkel scene aan het eind is uiters herkenbaar en helaas ook de slotscene.
En met name de grote oneindige machteloosheid, de wil was er wel maar we konden en mochten niets.
Eenmaal thuisgekomen begon de ellende pas echt.
Een speldje en een bedankje voor de bewezen diensten en succes met de rest.........................
Ik heb respect voor de gene die ons voor waren gegaan en degene die toendertijd en na ons hebben gedient.
Zij zijn degene die het leed voor de rest van hun leven bij zich moeten dragen, niet de grote menigte die deze fim hebben mogen aanschouwen met een zak chips op de bank.
Deze film is slechts een kleine afspiegeling van wat er echt is gebeurt.
Maar weet het aardig goed te benaderen.
En ik kan mij voorstellen, dat menig unprofor hier nog vaak slapeloze nachten aan hebben overgehouden.
Ik heb de totale 175 minuten durende versie gezien, en ben er zeer van onder de indruk.
Ik had het echt niet kunnen volhouden, wat deze jongens daar allemaal hebben meegemaakt.
En er zullen zeker nog wel veel ergerder beelden in het geheugen staan van deze (helden).
Wat in het laaste stuk van de film door een persoon werd uitgedrukt in (sheit) maar helden zijn het.
Ondanks het slechte gevoel van machteloosheid.
Alles aan deze film —het acteerwerk, de regie, het camerawerk— is van een zeer hoog niveau. Heftig.
Haat maakt dat het verstand en realiteit ondergeschikt wordt en ook in deze film zie je goed hoe onnozel dat sommigen hierdoor kunnen worden. Pesten, martelen en gewoon een ander geen licht in de ogen gunnen wordt in dit verhaal door veel als normaal beschouwd. "Ach, we schieten het hele dorp met inwoners gewoon plat en wat overeind blijft, gaat in de fik!"
De mens op zijn voordeligst? Nee dus!
Voor de diepgang, realiteit en het accurate spel: 8+
Wat een ongelofelijk goeie film is dit. Ietwat traag beginnend maar als de film eindigd zit je wezenloos naar de aftiteling te kijken met een gigantisch brok in je keel. De film ramt bij je naar binnen en blijft daar nog een lange tijd hangen. De beelden, de hoofdpersonages, het verhaal, alles komt zeer realistisch over en je wordt meegesleurd in de waanzin die het verdere leven van deze jongens vergalt. Ik ga mijn top tien aanpassen na dit drama.
4,5 *
Zoals verder het doel is, en het beeld verder gaat, is de uitzending van de mannen een ware nachtmerrie. Tot dan vind ik het goed tot behoorlijk goed. Maar dan komen de mannen thuis. Hoe het vervolgens de hoofdpersonen afgaat in de privésfeer vind ik bijzonder treffend en maakt het geheel nog beter. Op Brothers met Maguire na heb ik zelden zo'n goed beeld gekregen van PTSS. Ik moet zeggen dat ik de betreffende scenes met vooral pvt James met de tranen in de ogen zit te kijken. Zoveel opgekropte emotie en frustraties.
Eind goed al goed, een volledig en perfect beeld van ieder die in de oorlog geraakt, zowel voor en na die tijd.
Het verhaal start in 1992 in Liverpool waarbij de focus wordt gelegd op 4 jonge mannen die onder leiding van de VN-Blauwhelmen op missie trekken naar de Balkan/Bosnië waar een smerige etnische burgeroorlog plaatsvindt. Het doel is om de bedreigde burgerbevolking te beschermen, maar hoe dit concreet aangepakt moet worden verschilt van mening tot mening. Ook in de film Hotel Rwanda (2004) komt het handelen van de Blauwhelmen sterk naar voren en ik herinner me nog dat ik ook toen me ergerde aan de erg passieve "neutrale" houding van de legermacht ten aanzien van het onrecht en de misdaden (tegen de menselijkheid) die toen gebeurden.
Ook nu kan je je vragen stellen hoe au sérieux je genomen moet worden als VN wanneer je amper gezag kan afdwingen als je vele zaken gewoon constateert zonder ernaar te handelen. Frappant was het wanneer een konvooiwagen, ingeladen met bedreigde Bosnische moslims op zoek naar veilige oorden, terug moest laten uitstappen en achterlaten wetende dat ze later geëxecuteerd gingen worden. De film geeft een realistisch beeld weer van de oorlog en de houding van de VN ten tijde van de Joegoslavië-oorlog. Het voelde haast aan als een documentaire. Het viel ook op dat er amper of zelfs geen vuurgevechten plaatsvonden. Wel erg veel leed dat weinig aan de verbeelding overliet. De psychische menselijke kant kwam sterk naar voren. Ook wanneer de soldaten hun leven opnieuw trachten op te pikken na de oorlog. Het deed me toen wat denken aan andere voorbeelden als The Thin Red Line (1998) of in minder mate American Sniper (2014).
Sterke film, sowieso, eentje die me zal bijblijven! Een oorlogsfilm hoeft niet steeds met vele actiescènes, bombardementen en vuurgeweld gepaard te gaan om indruk te maken. Dit pareltje komt een beetje traag op gang, maar eens op het vasteland worden de beelden op het netvlies gebrand en zie je de twijfel, wanhoop in de ogen van de soldaten. Je ziet ze steeds dezelfde wederkerende humane morele vragen stellen ... Mooi!