Warriors (1999)

Na herziening 5,0*...zonder twijfel......

Voor mij staat de film bovenaan in mijn top 10 met 5,0*. Dit omdat de film heel precies laat zien hoe jonge jongens uit hun dagelijks leven worden gehaald om te dienen in Bosnië. De film laat ook zien hoe de mannen na uitzending in hun vel zitten.

.

In diezelfde periode (1992-1993) heb ik ook voor UNPROFOR in Bosnië gediend. De film ligt zo dicht bij mijn werkelijke persoonlijke ervaringen dat het voor mij een document is die ik ooit aan mijn kinderen wil laten zien.

Warriors is niet een Amerikaanse propaganda film met special effects e.d.. Warriors is een juiste weergave van wat de VN-militairen daar in die periode hebben meegemaakt.

Een absolute aanrader !

Ben zeer onder de indruk,vandaag gelukkig nog 1 goede film gezien,wat een waanzin ook onze jongens waren daar, als je als UN zo met je moet laten sollen, kan me voorstellen dat je met een trouma terrug keert.ik denk na het afschieten van herderhond had ik me niet meer kunnen inhouden, de adrealine gaat nu nog te keer.

Zonder meer een 5+

zelf ben ik al een tijd op zoek naar deze film, want wil hem zelf heel graag zien.

maar bij iedere winkel waar ik geweest ben, hebben ze deze niet meer, of is hij niet meer leverbaar.

daarom de vraag of iemand weet waar ik deze film kan kopen.

Ik had 'm ooit bij Bart Smit gehaald voor 2,50 dacht ik, belachelijk weinig in ieder geval.

Ik moet ook weer opzoek naar een nieuwe versie aangezien ik de mijne ooit heb uitgeleend en nooit meer terug heb gehad.

gek genoeg was die als laatst in nederland uitgebracht. was ook onder andere titel, peacekeepers uitgebracht

zoek op cat nummer ASIN: 9076818916

Wow, even sprakeloos van deze film!

Vond het af en toe een beetje documentaire achtig , maar dat maakt de film alleen maar aangrijpelijker!

Gek dat zoveel mensen de bekende oorlogsfilms alleen maar kennen en dat ze onbekend zijn metr dit meesterwerk!

Echt een prachtige film. Geeft goed weer wat de VN troepen deden in Bosnië (niet veel dus) . De karakters worden ook prachtig gespeeld door de acteurs, het komt heel echt over.

Ik vind het echt een aanrader.

Van deze opmerking word ik wel een beetje triest...

Of je hebt geen idee wat de functie van de VN was in deze oorlog of ik interpreteer je opmerking verkeerd. Ik hoop dan maar dat het het laatste is.

Zie haar leeftijd...zegt genoeg denk ik...

De opmerking / conclusie ''niet veel dus'' is overbodig.

Volgens je profiel heb je de leeftijd van 17 jaar .. dus het is je vergeven.

Na de eerste keer dat ik deze film gezien heb (rond het jaar 2000) heb ik echt nog uren wakker gelegen nadenkend over deze film en vooral over de militairen in die oorlog.

Sinds 2000 heb ik hem nog wel een paar keer gekeken. Een dikke 5 sterren!

\Het is nu 2011 en blijft indrukwekkend.

Flauw om Embie zo af te vallen, en kijk maar es naar haar top; ze is echt geen simpel huppelkutje hoor!

''Niet veel dus'' moet je gewoon ff interpreteren als ''ze konden niet veel doen'' en dan klinkt het meteen al heel anders.

Dat is ook het thema van de film; dat die jongens juist zo gefrusteerd raakten omdat ze niks konden doen. Volgens mij heeft Embie t allemaal heel goed begrepen, en wordt ze puur taalkundig aangevallen door een paar personen die ouder dan 17 zijn. Jammer.

Ik vond het overigens een erg goede film, en dan vooral die machteloosheid en frustie van die jongens...... maar ja, ze deden ook niet veel.

In 1992-1993 heb ik ook voor UNPROFOR in Bosnië gediend. Als een tiener een conclusie trekt dat we niet veel gedaan hebben dan vind ik dat ik het recht heb om op een respectvolle manier daar iets van te vinden.

Embie val ik zeker niet af. Dat is jouw "interpretatie" Askikker.

Daar moet je wat mee gaan doen joh! Als jij het IQ of niveau van iemands top 10 kunt aflezen zou ik daar zeker iets mee gaan doen!

Dat is een vrijwel net zo misselijke opmerking! Er werd veel meer gedaan (zoals je ook indeze film hebt kunnen zien) dan dat ze mochten doen en soms ook met gevaar voor eigen leven. Het feit dat ze er alleen maar als observers waren en daardoor zich niet mochten mengen in het conflict of een kant kiezen zegt niet dat ze niets deden!

Mooie film , goed geacteerd , zeker weten een aanrader

You got a medal, aldus iemand ergens in het tweede deel. Een schrijnende opmerking die ook als zodanig overkomt. Misschien wel het beste bewijs dat deze mini serie impact heeft. Vooral door de waardige manier waarop het gedurende drie uur de frustratie, onmacht en trauma's uitspeelt. Geen overdadig gedoe om de kijker te raken, ook geen woord teveel, maar een serie die oprecht en beheerst met z'n verschrikkingen en onderwerp omgaat. Zoals het hoort.

Het is ook voor mij nu bijna 20 jaar geleden ( exunprofor), maar moet zeggen dat deze film het aardig weet te benaderen.

De uitgebrande en verlaten huizen staan nog steeds in mij geheugen gegrift, de troosteloze hongerige blikken staren mij in mijn slaap soms nog steeds aan, ik heb foto´s van mensen waarvan ik in mijn achterhoofd weet dat ze het niet gered hebben.

Mensen die langs de kant van de weg stonden om ons toe te juigen als helden.

Een jochie van amper 10 jaar met voor zich in de sneeuw vlaggetjes gestoken van nagenoeg elke vn deelnemer, bedelend om iets te eten.

Ik heb menig rantsoen weggeven omdat ik zelf niet meer kon eten.

Ik had zelf een zoontje, een stuk jonger dan hem.

Wetende dat in een andere situatie dat hij daar had kunnen staan.

Ik heb nog een klein stapeltje foto´s, ooit genomen met de intentie om deze ooit eens in te plakken, nu na al die jaren liggen deze nog steeds onaangeroerd in een oude doos ergens op zolder.

de winkel scene aan het eind is uiters herkenbaar en helaas ook de slotscene.

En met name de grote oneindige machteloosheid, de wil was er wel maar we konden en mochten niets.

Eenmaal thuisgekomen begon de ellende pas echt.

Een speldje en een bedankje voor de bewezen diensten en succes met de rest.........................

Ik heb respect voor de gene die ons voor waren gegaan en degene die toendertijd en na ons hebben gedient.

Zij zijn degene die het leed voor de rest van hun leven bij zich moeten dragen, niet de grote menigte die deze fim hebben mogen aanschouwen met een zak chips op de bank.

Deze film is slechts een kleine afspiegeling van wat er echt is gebeurt.

Maar weet het aardig goed te benaderen.

Een zeer indrukwekende film over de machteloosheid en de gevolgen van oorlog onder het toezicht van de vele vredestroepen, die alleen maar bevelen mochten uitvoeren.

En ik kan mij voorstellen, dat menig unprofor hier nog vaak slapeloze nachten aan hebben overgehouden.

Ik heb de totale 175 minuten durende versie gezien, en ben er zeer van onder de indruk.

Ik had het echt niet kunnen volhouden, wat deze jongens daar allemaal hebben meegemaakt.

En er zullen zeker nog wel veel ergerder beelden in het geheugen staan van deze (helden).

Wat in het laaste stuk van de film door een persoon werd uitgedrukt in (sheit) maar helden zijn het.

Ondanks het slechte gevoel van machteloosheid.

Aangrijpende, realistisch ogende film over Britse VN-soldaten, die vanwege hun beperkte mandaat met lede ogen moeten toezien hoe de strijdende partijen tijdens de oorlog in Bosnië over en weer de meest beestachtige oorlogsmisdaden begaan. Eens te meer wordt aangetoond dat de burgerbevolking steevast het voornaamste slachtoffer is van dit soort politieke conflicten en dat de wreedheid van mensen blijkbaar geen grenzen kent. Uitstekend dat de film ook aandacht besteedt aan de terugkeer van de soldaten in het dagelijks leven, want zoals veteraan amadeus01 in zijn commentaar schrijft: “Toen begon de ellende pas echt”.

Alles aan deze film —het acteerwerk, de regie, het camerawerk— is van een zeer hoog niveau. Heftig.

Een geweldig realistische film die op sommige momenten aangrijpend kan zijn! Vergis je niet als je denkt dat de ene kant beter is dan de andere, want de mensen in de film zie je niet op zijn/haar voordeligst.

Haat maakt dat het verstand en realiteit ondergeschikt wordt en ook in deze film zie je goed hoe onnozel dat sommigen hierdoor kunnen worden. Pesten, martelen en gewoon een ander geen licht in de ogen gunnen wordt in dit verhaal door veel als normaal beschouwd. "Ach, we schieten het hele dorp met inwoners gewoon plat en wat overeind blijft, gaat in de fik!"

De mens op zijn voordeligst? Nee dus!

Voor de diepgang, realiteit en het accurate spel: 8+

Voor een euro bij de Kringloop gescoord. Herkende de filmposter met de twee blauw helmen, die had ik 20 a 25 jaar geleden al eens gezien in een videotheek magazine. Blij verast met de lovende kritieken, vanavond maar eens kijken. Erg benieuwd.

Gisteren dus gezien en allerminst tegenvallen. Het begin volgt de mannen nog in een thuis situatie. Die scenes lijken wat te slepen maar het heeft wel degelijk nut te laten zien hoe deze mannen uit een betrekkelijke 'veilige' situatie in iets dergelijks terecht kwamen. Wat er eenmaal volgt wanneer ze daadwerkelijk uitgezonden worden, tart iedere verbeelding en zonder dat dingen té gruwelijk gebracht worden. De totale chaos, hoe ieder dwaas met een uniform daar denkt een mini Hiltlertje te zijn over zijn brug, wijk of wegversperring, de gruwelijke daden, het totaal gebrek aan empathie. Toevallig zag ik een paar uren eerder de laatste woorden van Robert Jackson, de aanklager bij de Neurenberg processen in de serie/film Nuremberg. Die zei: het kwaad is het ontbreken van empathie.

Zoals verder het doel is, en het beeld verder gaat, is de uitzending van de mannen een ware nachtmerrie. Tot dan vind ik het goed tot behoorlijk goed. Maar dan komen de mannen thuis. Hoe het vervolgens de hoofdpersonen afgaat in de privésfeer vind ik bijzonder treffend en maakt het geheel nog beter. Op Brothers met Maguire na heb ik zelden zo'n goed beeld gekregen van PTSS. Ik moet zeggen dat ik de betreffende scenes met vooral pvt James met de tranen in de ogen zit te kijken. Zoveel opgekropte emotie en frustraties.

Eind goed al goed, een volledig en perfect beeld van ieder die in de oorlog geraakt, zowel voor en na die tijd.

Zo heel af en toe kom je een film tegen waarvan het eigenlijk niet de bedoeling was dat je hem ging bekijken. Warriors is er zo eentje terwijl ik op zoek was naar het bijna gelijknamige sportdrama Warrior (2011) met Tom Hardy, Joel Edgerton en Nick Nolte. Een verborgen pareltje dit, eveneens niet opgenomen in de MM toplist hoewel de hoge quotering dit zou rechtvaardigen. Warriors is zo te zien een soort miniserie van de BBC en dat zou één en ander kunnen verklaren.

Het verhaal start in 1992 in Liverpool waarbij de focus wordt gelegd op 4 jonge mannen die onder leiding van de VN-Blauwhelmen op missie trekken naar de Balkan/Bosnië waar een smerige etnische burgeroorlog plaatsvindt. Het doel is om de bedreigde burgerbevolking te beschermen, maar hoe dit concreet aangepakt moet worden verschilt van mening tot mening. Ook in de film Hotel Rwanda (2004) komt het handelen van de Blauwhelmen sterk naar voren en ik herinner me nog dat ik ook toen me ergerde aan de erg passieve "neutrale" houding van de legermacht ten aanzien van het onrecht en de misdaden (tegen de menselijkheid) die toen gebeurden.

Ook nu kan je je vragen stellen hoe au sérieux je genomen moet worden als VN wanneer je amper gezag kan afdwingen als je vele zaken gewoon constateert zonder ernaar te handelen. Frappant was het wanneer een konvooiwagen, ingeladen met bedreigde Bosnische moslims op zoek naar veilige oorden, terug moest laten uitstappen en achterlaten wetende dat ze later geëxecuteerd gingen worden. De film geeft een realistisch beeld weer van de oorlog en de houding van de VN ten tijde van de Joegoslavië-oorlog. Het voelde haast aan als een documentaire. Het viel ook op dat er amper of zelfs geen vuurgevechten plaatsvonden. Wel erg veel leed dat weinig aan de verbeelding overliet. De psychische menselijke kant kwam sterk naar voren. Ook wanneer de soldaten hun leven opnieuw trachten op te pikken na de oorlog. Het deed me toen wat denken aan andere voorbeelden als The Thin Red Line (1998) of in minder mate American Sniper (2014).

Sterke film, sowieso, eentje die me zal bijblijven! Een oorlogsfilm hoeft niet steeds met vele actiescènes, bombardementen en vuurgeweld gepaard te gaan om indruk te maken. Dit pareltje komt een beetje traag op gang, maar eens op het vasteland worden de beelden op het netvlies gebrand en zie je de twijfel, wanhoop in de ogen van de soldaten. Je ziet ze steeds dezelfde wederkerende humane morele vragen stellen ... Mooi!