The Last King of Scotland (2006)

Briljante film.

Goed verhaal.

Een must-see, als je een film liefhebber bent en het genre weet te respecteren.

Erg indrukwekkend film naar bepaalde beslommeringen rond dictator Idi Amin.

Wat opvalt is de prima tweedeling. Het avontuurlijke enthousiasme van de jonge Garrigan beginnend met het avontuur van zijn leven natuurlijk. Ik moet er zelf niet aandenken naar zo'n hol als Oeganda, of Afrika for that matter, te gaan al is het alleen maar vanwege de warmte. Nobel is het wel om in een dergelijke tak te gaan helpen en daar heb ik dan ook zeker bewondering voor.

Het eerste deel kenmerkt zich met een bepaalde vrolijkheid, de nieuwe leider, het enthousiasme en een uitgelaten acterende Whitaker, iets waar je als kijker gemakkelijk in mee gaat. Charisma blijkt hij ook zeker te hebben getuige zijn feestje en de manier waarop hij de dokter binnenhaalt en inpalmt. Kolderieke momenten, zoals de buikkramp, worden gekenmerkt met een bepaalde achterdocht richting mensen en angst voor zijn vijanden, een gevoel dat zich als een lek steeds verder uitbreid en de sfeer aantast. Mensen die lachen op commando, dwang in de richting van bepaalde keuzes, mensen die plotseling verdwijnen, de angst en onderdrukking waarmee zijn vrouwen behandeld worden. De situatie escaleert vervolgens totaal na de mislukte aanslag op de auto waarna Whitaker zijn veiligheid en bepaalde zaken overdraagt aan zijn rechterhand, een empathie loze en sadistisch kijkende gorilla waarvan je weet dat het een turn for the worse is. Achterdocht, controle, martelingen en natuurlijk wat hij met zijn 'ontrouwe' vrouw laat doen, het is een finale beeld van Amin die volledig doorgeslagen is en definitief niet spoort. Na een vrij sadistische marlingen op het vliegveld weet Garrigan uiteindelijk te ontkomen.

Wat gezegd moet worden, Garrigan is een fictief persoon, losjes gebaseerd op een Engelse militaire/huurling die een tijd tot Amin's vertrouwelingen behoorde. De film weet behoorlijk het boek van Giles Foden te benaderen hoewel daar toch nog wat meer nadruk ligt op wat Amin allemaal met zijn vijanden deed, en de martelscene op het vliegveld is dan weer niet correct, die vind namelijk niet in die hoedanigheid plaats. Desalniettemin wordt het verhaal en de sfeer meer dan goed benaderd. Verder is het allemaal goed in beeld gebracht, prima rol van McAvoy en natuurlijk die zweterige kop met die achterdochtig licht manische oogopslag van Whitaker, FAN-TAS-TISCH!!!

De achtergronden van Idi Amin als dictator van Oeganda was mij onbekend. Het politieke verhaal is interessant om te volgen, al laat het hier en daar wat kansen onbenut. Zo is de focus van het verhaal vooral gericht op de relatie tussen de dokter en de dictator. Sterk acteerwerk van Forest Whitaker die de rol van de dictator overtuigend weet neer te zetten. 7/10

Amin wordt hier eerder nog bijna ingehouden weergegeven. Die man was niet alleen een brute dictator. Hij was ook nog eens niet erg slim en erg paranoide. Dat blijkt heel erg uit de documentaire waar hijzelf veel de hand in had. Général Idi Amin Dada: Autoportrait (1974) (staat in mijn kast en zou ik eens moeten herzien eigenlijk). En bij deze film wordt er ale compromis weer een westerse invalshoek gekozen door een fictieve Schot centraal te zetten die je aan het handje meeneemt. Hoewel heel losjes gebaseerd op ware personen heeft de figuur dr, Garrigan nooit echt bestaan en de persoon van wie er elementen inzitten was vooral iemand die nooit tegen Amin inging. En niet een witte man die zijn moraal redelijk bij elkaar houdt en martelingen ondergaat zoals in de film.

Het goede nieuws is dat Whitaker Amin bijna zo genuanceerd als het maar kan en is ook McAvoy prima in de film. Zij houden de film overeind binnen de wat bedenkelijke opzet. Veel beter dan Blood Diamond en iets sterker dan Hotel Rwanda, waarmee de film hier nogal vergeleken wordt.

Goed.

Film waar ik opvallend genoeg nog niet echt van had gehoord ondanks zijn redelijke status. Ik zag deze film recentelijk voorbijkomen op Tv en omdat het Idi Amin bevat, uit een periode die me best interesseert, besloot ik de film mee te pakken. Ik ben niet teleurgesteld, maar ook niet veel wijzer geworden dan dat ik al was.

Om te beginnen kent deze film een erg vlotte sfeer die het uit het Afrikaanse landschap weet te trekken. Regisseur Macdonald past op uitstekende wijze de filters toe en laat elke minuut binnen deze film tellen. Whitaker vormt een theatraal maar erg interessant personage. Als dit was hoe Amin in het echt was, dan vind ik dat echt ongelooflijk en op een gekke manier fascinerend.

Als je hoopt dat je veel kennis kan opdoen via deze film, dan moet ik je teleurstellen. Deze film lijkt vooral de basisinformatie nog een keer te vertellen en belicht een paar van de allerbekendste momenten binnen de regeerperiode van Amin. Bovendien is het personage van McAvoy volledig fictief, dus wordt je als kijker gedwongen bepaalde momenten binnen deze film met een korreltje zout te nemen.

Dat terzijde. Dit is een erg vlotte en vermakelijke film geworden met een hoop indrukwekkende scenes en sfeerzettingen. Het acteerwerk van McAvoy en Whitaker is erg goed. Ik merk weinig focus richting personages die er niet toe doen, waardoor deze film verzachtend werkt en niet bij elk onnodig detail blijft hangen. Het is fijn om een film te zijn die niet de bingokaart uit zijn broekzak haalt.

Een beetje jammer dat de intrigerende vertelling en kijk in het personage van Amin uiteindelijk overboord wordt gegooid richting de finale. Daar wordt het echt een thrillerfilm, maar ik vond dat niet overheen komen met het scherpe toontje die de rest van de film wel had. Dit was een goede film en de 2 uur gingen vlot voorbij, leuk om gezien te hebben.

Tikkie wisselvallig maar over het algemeen wel onderhoudend al zitten er een paar wakken in.

We kijken met afgrijzen naar Amin...een kleine jongen vergeleken bij Stalin. Naar schatting heeft Stalin 60-70 miljoen mensen om laten brengen, wat hem met afstand op de eerste plaats zet. Elke dictator gaat er een keer aan, Amin en vele anderen. Stalin heeft het ontzettend lang volgehouden. In zekere zin "'knap".

Wat je vooral van deze film bijblijft is Forest Whitaker., die Amin overtuigend neer zet. Zijn charme , gecombineerd met achterdocht, gekte, wreedheid, paranoia , tekent de werkelijke dictator, hier Amin dus. Een man die zijn armen om je heen slaat , zich tegen je aandrukt en vervolgens een mes in je buik duwt met een glimlach. Die dreiging zet Whitaker geweldig neer. ik ben over de helft- laat nu en ga morgen verder. Ik ben niet tevreden over de rol, vertolking van Garrigan Ik vind hem te play-boy achtig.

Nu al zit ik op 3,5* ...misschien na de rest gezien te hebben , verhoog ik het.

(Mogelijk een te "'aardig beeld van Amin in het begin,, die het goed meent met Oeganda, maar een brute moordenaar wordt , omdat de "omstandigheden daartoe noden"

Goed verhaal. Je ziet hoe mensen met macht vaak twee gezichten hebben. James McAvoy speelt zijn rol ook wel zeer goed, de eerste keer dat Forest Whitaker speecht gaat hij helemaal mee in het enthousiasme maar naarmate de film vordert wordt dit steeds minder en kan hij voor zijn leven gaan vrezen. Goed verhaal, kende de geschiedenis erachter totaal niet, maar wel eens interessant om gezien te hebben. Ik ken ook niet direct een gelijkaardige film met dit wat ik ook wel kan appreciëren.

Idi Amin was een dictator die niet goed omging met zijn eigen volk. Zo iemand verdient geen Oscar winnende film. Hij had misschien een paar goede kanten, maar hij heeft ook mensen laten opsluiten en vermoorden.

Herzien, en dat levert gemengde gevoelens op.

Zonder meer dat de rol van Whitaker briljant is - hij weet precies de juiste toon te treffen voor een door stemmingswisselingen volstrekt onvoorspelbare, onberekenbare dictator die bij het minste geringste mensen uit de weg ruimt. Aan de andere kant irriteert McAvoy met zijn te naieve Dr. Garrigan, en zijn de verdere bijrollen ook nogal matig uitgewerkt.

Erger dan dat, wat we te zien krijgen is wellicht een zinvolle parabel op het leven van Idi Amin, maar ook niet meer dan dat. Een paar minuutjes lezen op Wikipedia leert dat de werkelijke geschiedenis van Uganda zo, zoveel complexer in elkaar zit dan wat we van deze film leren - om maar even te beginnen met Obote, die we hier indertijd wel als 'gematigd' hoorden betitelen - maar achteraf was zijn terugkeer na Amin bepaald geen verbetering voor het land. Noch krijgen we iets te horen over de rise to power van Amin, de buitenlandse inmenging daarin - ga zo maar door.

Daarmee verwordt de film wel ietwat tot een karikatuur van de geschiedenis - even veelzeggend als een film van Chaplin over de jaren-30 is. Leuk kijkvoer, kijk die rare meneer toch eens. En doet de fraaie rol van Whitaker daarmee uiteindelijk niet echt recht aan de absurditeit van de échte Amin of de geschiedenis van Uganda.