
Erin Brockovich (2000)
Verenigde Staten
Drama / Biografie
131 minuten
geregisseerd door Steven Soderbergh
met Julia Roberts, Albert Finney en Aaron Eckhart
Erin Brockovich, een alleenstaande moeder, kan maar geen baantje vinden. Als ze, na een auto-ongeluk, ook nog een rechtszaak verliest, dwingt ze haar advocaat om haar een baantje te geven. Aanvankelijk neemt niemand haar serieus, tot ze op het spoor komt van een vervuilingszaak.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=AcwpbDvQaK8
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,3 / 175859)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)kijk op Film1iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Pathé Thuis: vanaf € 8,99 / huur € 2,99Julia Roberts is Erin Brockovich, een alleenstaande moeder die zich met haar decolleté (...)
Dat decolleté heeft ze "geleend" van de echte Erin Brockovich.
Dat krijg je met waargebeurde verhalen en dat geldt ook voor de cliché's. Die komen nu eenmaal in het echte leven ook regelmatig voor.
Julia Roberts heeft terecht een oscar binnen gesleept voor deze film, want ze speelt behoorlijk goed. Het is omdat ik las dat Aaron Eckhart een rol in deze film heeft, anders zou ik hem nooit herkennen. Ook hij speelt goed, als de rest van de cast trouwens.
De film is daarnaast boeiend en weet de aandacht vast te houden. Dit komt mede door het verhaal, want eerlijk is eerlijk, het is een vrij bijzonder verhaal, wat niet alledaags voorkomt.
Prima dramafilm, 3.5
Julia Roberts acteert heel "vlot" in dit naar zeggen waar gebeurd verhaal (De geschiedenis zal zich nog dikwijls herhalen), maar de beste prestatie ligt m.i. ongetwijfeld bij Albert Finney.
En eigenlijk is dat ook wel zo. Dit drama kijkt prima weg, maar het is ook niet zo dat het allemaal lang blijft hangen. Ik ben niet bekend met het verhaal van de echte Brockovich en weet dus ook niet of het allemaal goed verfilmd is. Het was in ieder geval interessant genoeg om me van begin tot eind te blijven boeien. Julia Roberts eist alle aandacht op zich in de hoofdrol en speelt deze uitstekend. Ook Albert Finney en Aaron Eckhart doen het naar behoren in de bijrollen.
De film is gelukkig niet al te zwaar. Er zitten ook wat luchtigere/komischere momenten in verwerkt. Van mij had het wel een stukje korter gemogen, maar dat is moeilijk omdat de film zowel het privéleven van Erin als de zaak aan bod wil laten komen. Gelukkig wordt het nooit echt saai, maar ik merkte wel dat het middenstuk op bepaalde momenten een beetje traag verliep.
Eigenlijk doet de film goed wat men wil bereiken: een verhaal vertellen. De degelijkheid waarmee dit gebeurt is vooral te danken aan het overtuigende acteerwerk. Het is geen film die me lang zal bijblijven, maar het is zeker vermakelijk om eens gezien te hebben.
3*
Één van Roberts beste rollen.
Goed stukje drama met ook wat lach momenten.
Al ben ik er nog niet helemaal uit of dat nu aan Soderbergh zelf ligt. Ik ben doorgaans redelijk allergisch voor dit soort films, in dat opzicht valt het eigenlijk nog wel mee. Anderzijds is het één van de minste Soderberghs die ik al gezien heb.
Roberts vind ik eigenlijk altijd slecht, daarop is deze film zeker geen uitzondering. Vervelende trekjes zorgen ervoor dat haar personage eigenlijk nooit zo innemend wordt dat duidelijk de bedoeling was. Ook Eckhart is vreselijk in deze film, de enige die wel uit te staan is, is Finney.
Ik ken het echte verhaal niet, maar het woord "gebaseerd" zal toch wel enige rol gespeeld hebben, want het verloop is wel érg filmisch. Voorspelbaar ook, maar dat hoort wel een beetje bij dit soort films natuurlijk.
Visueel valt er niet zoveel te beleven, de soundtrack is wél opvallend, vooral door niet echt op te vallen. Je zou een wat bombastischere/meligere score kunnen verwachten, maar Soderbergh houdt het subtiel. Toch fijn.
Duurde ook allemaal erg lang, maar vanuit de opzet is dat ook wel begrijpelijk. Alleen werkt het niet geweldig allemaal.
2.0*
“NO, no... I hate lawyers. I only work for them.”
Vakkundig gemaakte film van Soderbergh. Films van Soderbergh hebben altijd wel een aangename flow over zich, en ook Erin Brockovich verveeld geen moment. Het verhaal is interessant, maar het zijn de acteurs die het materiaal echt naar een hoger niveau doen stijgen.
Julia Roberts speelt misschien wel de rol van haar leven als Erin Brockovich, een vrouw die niet op haar mondje is gevallen en een ijzeren wil heeft. Het samenspel met de weergaloze Finney levert vele hoogtepunten op. Het is een genot om deze twee acteurs samen te zien spelen. Het verhaal levert een aardig rechtbankdrama op waar het einde eigenlijk van te voren al vaststaat. Minpunt is wel dat Brockovich een schijnbaar moeilijk leven heeft (gehad), maar dat ze in de film wel heel makkelijk alles in de schoot geworpen krijgt. Soderbergh maakt van Erin Brockovich dan ook eerder een feel good film, dan een dramafilm. Niets mis mee.
Het ecologische schandaal is op ware feiten gebaseerd, al kun je ten onrechte de indruk krijgen dat het leidingwater in die ene regio zoveel meer vevuild is dan elders. Leuk is dat de echte Erin Brockovich een bijrolletje heeft als serveerster. Zij heeft bewezen dat engagement sterker kan zijn dan steriele vakkennis en dat je niet altijd af mag gaan op een eerste indruk.
Julia Roberts speelt hier de rol van haar leven en toont hier voor het eerst haar veelzijdigheid als actrice. Erin Brockovich is een vrouw die haar hart op haar tong heeft, maar ze is ook iemand die haar onzekerheden verbergt achter uiterlijke bravoure. De scène waarin ze Eds kantoor binnen loopt en stampvoetend een baan eist is daar een uitstekend voorbeeld van. Het is een scène die niet alleen de sympathie van de kijker opwerkt, maar het verklaart ook waarom Ed en Erin het eigenlijk vrij goed met elkaar kunnen vinden. De scènes waarin Erin de 'vijand' eens goed de waarheid zegt speelt Roberts met verve en behoren tot de meest memorabele momenten uit de film. Ontroerend is de scène waarin haar zoontje, die niet begrijpt waarom hij zijn moeder zo weinig ziet, het dossier leest van een meisje van zijn leeftijd dat doodziek is geworden door de watervergiftiging, evenals het moment waarop ze noodgedwongen met haar 3 kinderen voor de deur staat bij Pamela, die eerder aangaf haar niet meer te willen spreken. Marg Helgenberger maakt ook indruk als Donna Jensen, het eerste slachtoffer dat Erin spreekt. Het moment waarop zij de uitspraak van de rechtszaak te horen krijgt is het emotionele hoogtepunt van deze uiterst integere, goed gemaakte biografische film.
Visueel weinig bijzonder helaas (op dat vlak baseer ik toch voornamelijk de herkijkwaarde van een film) en soms voelde het ook nogal arbitrair aan wanneer scènes werden afgekapt. Uiteindelijk weer eens aardig om gezien te hebben, waarna de film de minstens de volgende 10 jaar weer opgeborgen kan worden. 2*.
Steengoede film waarin drama afgewisseld wordt met wat fijne humor, maar zonder dat de ernst van het dramatische thema daarom genegeerd wordt. De karaktervolle recht-voor-de-raap Erin Brockovich vond ik een geweldig personage; de single moeder die het hard heeft om de eindjes aan elkaar te knopen is vandaag nog meer een herkenbaar type dan 20 jaar terug. Daarom is ook haar persoonlijke situatie boeiend om te volgen. Dat ze daarna een lichtend voorbeeld wordt als werkneemster in een advocatenbureau is dan een gedroomde uitwerking voor de film Damn wat stond Roberts hier geweldig te acteren

De focus hier ligt ook voornamelijk op het onderzoek en niet zozeer op het rechtbankgedeelte. Ideaal zou ik zelfs zeggen, want het is vooral Julia Roberts zelf die met alle pluimen gaat lopen. Zeer sterke rol van haar. Zeer overtuigend met de nodige flair en charisma. Brains and beauty gaan hier wel samen, pittige dame met karakter die nooit op haar mondje is gevallen. Mooie grappige chemie ook met Finney trouwens.
Beetje karikaturaal bij momenten waarbij haar empathisch vermogen iets te nadrukkelijk wordt uitgespeeld tegenover de doorwinterde gehaaide advocaten. Iets te makkelijk soms. Behoudens haar huishouden en de zorg voor haar kinderen haar in die 18-24 maanden ook geen dipje of tegenslagen zien ervaren gedurende het proces. Los daarvan wel een zeer aangename luchtige film over een serieus onderwerp.
Ik ben doorgaans niet zo voor Julia Roberts. Kennelijk won ze 20 jaar geleden wel een Oscar voor haar rol, maar ik ben evenmin een tamme volger van Oscarwinnende films. Nu goed, Steven Soderbergh kan ik doorgaans wel smaken, dus toch maar eens een kans gegeven en dat is nog redelijk meegevallen.
Vooreerst: Roberts doet het gewoon goed. In mijn ideale wereld had ze wellicht geen Oscar gewonnen, maar dat terzijde; ze heeft de spotlight volledig op zich en slaagt er ook gewoon in de film te dragen. In principe wordt ze daar niet echt in geholpen, want hoewel Soderbergh het visueel aantrekkelijk houdt - filtertje hier en daar - is het een te lang uitgesponnen drama. De zaak spreekt voor zich en dat maken de logische afwikkelingen in het tweede uur ook duidelijk.
Met een minuutje of 20 korter had ik het allemaal wellicht ietsje meer kunnen waarderen, maar ook nu is het uiteindelijk degelijk genoeg voor een avondje film.
3
Kortom een film die zeker niet verveelt met een uitstekende cast. 4 sterren