Erin Brockovich (2000)

Dat decolleté heeft ze "geleend" van de echte Erin Brockovich.

Dat krijg je met waargebeurde verhalen en dat geldt ook voor de cliché's. Die komen nu eenmaal in het echte leven ook regelmatig voor.

Jaa, wederom een geslaagde film van Soderbergh.

Julia Roberts heeft terecht een oscar binnen gesleept voor deze film, want ze speelt behoorlijk goed. Het is omdat ik las dat Aaron Eckhart een rol in deze film heeft, anders zou ik hem nooit herkennen. Ook hij speelt goed, als de rest van de cast trouwens.

De film is daarnaast boeiend en weet de aandacht vast te houden. Dit komt mede door het verhaal, want eerlijk is eerlijk, het is een vrij bijzonder verhaal, wat niet alledaags voorkomt.

Prima dramafilm, 3.5

Hoe de industrie om de poen een loopje neemt met de volksgezondheid en hoe de gedupeerde mens zich achteraf eveneens met poen gelukkig voelt.

Julia Roberts acteert heel "vlot" in dit naar zeggen waar gebeurd verhaal (De geschiedenis zal zich nog dikwijls herhalen), maar de beste prestatie ligt m.i. ongetwijfeld bij Albert Finney.

Een boeiend en pretentieus rechtbankdrama voorzien van spanning, komedie en grappige dialogen, gebaseerd op een geruchtmakende zaak. Het David-Goliath verhaal (alleenstaande en grofgebekte alleenstaande moeder nam het op tegen een bijzonder kapitaalkrachtige Multi-onderneming) had even tijd nodig om op gang te komen. Vooral de karakters en de cast die ze speelde waren uitstekend, met een uitdagend geklede en tegelijk vertederende Julia Roberts als onbetwist middelpunt.

Heeft onze defensie ook niet een affaire met het spul uit deze film? Chroom 6?

Erin Brockovich was een filmtitel die ik al wel vaker heb horen vallen. Zelf ben ik er nooit naar op zoek gegaan, maar een poosje geleden heb ik 'm toevallig gezien. Het leek me altijd zo'n typische RTL-film eigenlijk.

En eigenlijk is dat ook wel zo. Dit drama kijkt prima weg, maar het is ook niet zo dat het allemaal lang blijft hangen. Ik ben niet bekend met het verhaal van de echte Brockovich en weet dus ook niet of het allemaal goed verfilmd is. Het was in ieder geval interessant genoeg om me van begin tot eind te blijven boeien. Julia Roberts eist alle aandacht op zich in de hoofdrol en speelt deze uitstekend. Ook Albert Finney en Aaron Eckhart doen het naar behoren in de bijrollen.

De film is gelukkig niet al te zwaar. Er zitten ook wat luchtigere/komischere momenten in verwerkt. Van mij had het wel een stukje korter gemogen, maar dat is moeilijk omdat de film zowel het privéleven van Erin als de zaak aan bod wil laten komen. Gelukkig wordt het nooit echt saai, maar ik merkte wel dat het middenstuk op bepaalde momenten een beetje traag verliep.

Eigenlijk doet de film goed wat men wil bereiken: een verhaal vertellen. De degelijkheid waarmee dit gebeurt is vooral te danken aan het overtuigende acteerwerk. Het is geen film die me lang zal bijblijven, maar het is zeker vermakelijk om eens gezien te hebben.

3*

Tijd geleden gezien. Acteurs zijn goed gecast.

Één van Roberts beste rollen.

Goed stukje drama met ook wat lach momenten.

Matige Soderbergh.

Al ben ik er nog niet helemaal uit of dat nu aan Soderbergh zelf ligt. Ik ben doorgaans redelijk allergisch voor dit soort films, in dat opzicht valt het eigenlijk nog wel mee. Anderzijds is het één van de minste Soderberghs die ik al gezien heb.

Roberts vind ik eigenlijk altijd slecht, daarop is deze film zeker geen uitzondering. Vervelende trekjes zorgen ervoor dat haar personage eigenlijk nooit zo innemend wordt dat duidelijk de bedoeling was. Ook Eckhart is vreselijk in deze film, de enige die wel uit te staan is, is Finney.

Ik ken het echte verhaal niet, maar het woord "gebaseerd" zal toch wel enige rol gespeeld hebben, want het verloop is wel érg filmisch. Voorspelbaar ook, maar dat hoort wel een beetje bij dit soort films natuurlijk.

Visueel valt er niet zoveel te beleven, de soundtrack is wél opvallend, vooral door niet echt op te vallen. Je zou een wat bombastischere/meligere score kunnen verwachten, maar Soderbergh houdt het subtiel. Toch fijn.

Duurde ook allemaal erg lang, maar vanuit de opzet is dat ook wel begrijpelijk. Alleen werkt het niet geweldig allemaal.

2.0*

“You're a lawyer?”

“NO, no... I hate lawyers. I only work for them.”

Vakkundig gemaakte film van Soderbergh. Films van Soderbergh hebben altijd wel een aangename flow over zich, en ook Erin Brockovich verveeld geen moment. Het verhaal is interessant, maar het zijn de acteurs die het materiaal echt naar een hoger niveau doen stijgen.

Julia Roberts speelt misschien wel de rol van haar leven als Erin Brockovich, een vrouw die niet op haar mondje is gevallen en een ijzeren wil heeft. Het samenspel met de weergaloze Finney levert vele hoogtepunten op. Het is een genot om deze twee acteurs samen te zien spelen. Het verhaal levert een aardig rechtbankdrama op waar het einde eigenlijk van te voren al vaststaat. Minpunt is wel dat Brockovich een schijnbaar moeilijk leven heeft (gehad), maar dat ze in de film wel heel makkelijk alles in de schoot geworpen krijgt. Soderbergh maakt van Erin Brockovich dan ook eerder een feel good film, dan een dramafilm. Niets mis mee.

Julia Roberts speelt een knappe rol als de bevlogen voormalige schoonheidskoningin die een strijd van een tegen allen voert. Haar impulsiviteit werkt soms in haar voordeel, soms in haar nadeel. Het juridische aspect is met kennis van zaken uitgebouwd. De confrontaties met Albert Finney werken goed. Haar privéleven wordt er wel wat bijgesleurd, met Aaron Eckhart in de minder overtuigende rol van Nieuwe Man.

Het ecologische schandaal is op ware feiten gebaseerd, al kun je ten onrechte de indruk krijgen dat het leidingwater in die ene regio zoveel meer vevuild is dan elders. Leuk is dat de echte Erin Brockovich een bijrolletje heeft als serveerster. Zij heeft bewezen dat engagement sterker kan zijn dan steriele vakkennis en dat je niet altijd af mag gaan op een eerste indruk.

Erin [Julia Robers] Een alleenstaande moeder met drie kinderen is woedend wanneer de rechtszaak die ze heeft aangespannen tegen de man die haar heeft aangereden niets oplevert. Hoewel ze zelfs haar eigen glazen heeft ingegooid, is ze woedend op haar advocaat Ed Masrey [Albert Finney] die haar gouden bergen had beloofd. Ze besluit haar gram te halen door te eisen dat Ed haar in dienst neemt. Ed laat zich overhalen en laat Erin simpel administratief werk doen. Wanneer Erin een dossier onder ogen krijgt over Pacific Gas & Electric en watervergiftiging in Hinkley, geeft Ed haar toestemming om verder onderzoek te doen .Erin ontdekt al snel dat hier honderden gezinnen gedupeerd zijn en ze bijt zich volledig vast in de zaak en is vastberaden PG&E tot de verantwoording te roepen. Niet alleen is dit een strijd van David tegen Goliath, ze werkt zo hard aan deze zaak dat ze haar kinderen nauwelijks meer zit en haar kersverse relatie met buurman George [Aaron Eckhart], die de kids dagelijks opvangt, onder druk komt te staan.

Julia Roberts speelt hier de rol van haar leven en toont hier voor het eerst haar veelzijdigheid als actrice. Erin Brockovich is een vrouw die haar hart op haar tong heeft, maar ze is ook iemand die haar onzekerheden verbergt achter uiterlijke bravoure. De scène waarin ze Eds kantoor binnen loopt en stampvoetend een baan eist is daar een uitstekend voorbeeld van. Het is een scène die niet alleen de sympathie van de kijker opwerkt, maar het verklaart ook waarom Ed en Erin het eigenlijk vrij goed met elkaar kunnen vinden. De scènes waarin Erin de 'vijand' eens goed de waarheid zegt speelt Roberts met verve en behoren tot de meest memorabele momenten uit de film. Ontroerend is de scène waarin haar zoontje, die niet begrijpt waarom hij zijn moeder zo weinig ziet, het dossier leest van een meisje van zijn leeftijd dat doodziek is geworden door de watervergiftiging, evenals het moment waarop ze noodgedwongen met haar 3 kinderen voor de deur staat bij Pamela, die eerder aangaf haar niet meer te willen spreken. Marg Helgenberger maakt ook indruk als Donna Jensen, het eerste slachtoffer dat Erin spreekt. Het moment waarop zij de uitspraak van de rechtszaak te horen krijgt is het emotionele hoogtepunt van deze uiterst integere, goed gemaakte biografische film.

leuke film geen min punten

redekijk voorspelbare film

De laatste keer dat ik deze film zag was waarschijnlijk meer dan 10 jaar geleden. Uiteindelijk denk ik dat dit een film is die ik niet snel nog eens zal zien de komende 10 jaar. Het is erg plotgedreven, dus weinig verrassend bij herzieningen, zelfs als die ver in het verleden liggen. Niettemin is het plot behoorlijk vlot en is het acteerwerk prima, waardoor het allemaal prettig wegkijkt. Vooral leuk om Finney te zien, die ik eigenlijk alleen als kale miljardair uit Annie kende. Blijkbaar was hij helemaal niet kaal.

Visueel weinig bijzonder helaas (op dat vlak baseer ik toch voornamelijk de herkijkwaarde van een film) en soms voelde het ook nogal arbitrair aan wanneer scènes werden afgekapt. Uiteindelijk weer eens aardig om gezien te hebben, waarna de film de minstens de volgende 10 jaar weer opgeborgen kan worden. 2*.

Een film gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar hier is ogenschijnlijk wel een enorm Hollywood sausje overheen gegoten. Erin Brockovich is als persoon eigenlijk niet zo interessant. De rechtszaak is dat op zich wel, maar daar worden nagenoeg alle interessante aspecten van versimpeld of zelfs overgeslagen. Daardoor resteert een film met weinig inhoud en een erg lange zit.

I hate lawyers... i just work for them

Steengoede film waarin drama afgewisseld wordt met wat fijne humor, maar zonder dat de ernst van het dramatische thema daarom genegeerd wordt. De karaktervolle recht-voor-de-raap Erin Brockovich vond ik een geweldig personage; de single moeder die het hard heeft om de eindjes aan elkaar te knopen is vandaag nog meer een herkenbaar type dan 20 jaar terug. Daarom is ook haar persoonlijke situatie boeiend om te volgen. Dat ze daarna een lichtend voorbeeld wordt als werkneemster in een advocatenbureau is dan een gedroomde uitwerking voor de film Damn wat stond Roberts hier geweldig te acteren ; het kwam er allemaal zo spontaan uit. Finney ook trouwens als de baas die een flinke kluif heeft aan Erin maar ook menselijk genoeg is om haar betrokkenheid te waarderen. Niks kritiek, dit is een schitterende goedhartige film die talent en tomeloze inzet verbindt met enorme achievements. Een film om inspiratie en energie uit te putten en die veel beter verdient dan een povere 3,30

Erin Brockovich, geen onbekende film in het wereldje, en toch heb ik hem nooit in zijn geheel gezien denk ik, hoogstens wat flarden. Best een aangename en vermakelijke film. Redelijk feel good gehalte ook waarbij de strijd tegen de multinational zelden bits of hard wordt gespeeld. Er zijn andere voorbeelden van films zoals The Insider (1999) waar de lobby wel wat meer druk uitoefent dan hier. Dark waters zag ik nog niet, maar zal wellicht ook wel wat meer tegenkanting krijgen.

De focus hier ligt ook voornamelijk op het onderzoek en niet zozeer op het rechtbankgedeelte. Ideaal zou ik zelfs zeggen, want het is vooral Julia Roberts zelf die met alle pluimen gaat lopen. Zeer sterke rol van haar. Zeer overtuigend met de nodige flair en charisma. Brains and beauty gaan hier wel samen, pittige dame met karakter die nooit op haar mondje is gevallen. Mooie grappige chemie ook met Finney trouwens.

Beetje karikaturaal bij momenten waarbij haar empathisch vermogen iets te nadrukkelijk wordt uitgespeeld tegenover de doorwinterde gehaaide advocaten. Iets te makkelijk soms. Behoudens haar huishouden en de zorg voor haar kinderen haar in die 18-24 maanden ook geen dipje of tegenslagen zien ervaren gedurende het proces. Los daarvan wel een zeer aangename luchtige film over een serieus onderwerp.

Vermakelijke film met een interessante thema. Echter duurt het me allemaal wat te lang en zijn vooral de besognes over het privéleven van Erin me wat minder interessant. Het personage van Eckhart brengt weinig bij.

Degelijk.

Ik ben doorgaans niet zo voor Julia Roberts. Kennelijk won ze 20 jaar geleden wel een Oscar voor haar rol, maar ik ben evenmin een tamme volger van Oscarwinnende films. Nu goed, Steven Soderbergh kan ik doorgaans wel smaken, dus toch maar eens een kans gegeven en dat is nog redelijk meegevallen.

Vooreerst: Roberts doet het gewoon goed. In mijn ideale wereld had ze wellicht geen Oscar gewonnen, maar dat terzijde; ze heeft de spotlight volledig op zich en slaagt er ook gewoon in de film te dragen. In principe wordt ze daar niet echt in geholpen, want hoewel Soderbergh het visueel aantrekkelijk houdt - filtertje hier en daar - is het een te lang uitgesponnen drama. De zaak spreekt voor zich en dat maken de logische afwikkelingen in het tweede uur ook duidelijk.

Met een minuutje of 20 korter had ik het allemaal wellicht ietsje meer kunnen waarderen, maar ook nu is het uiteindelijk degelijk genoeg voor een avondje film.

3

Prima film. In het begin wordt het uitzichtloze leven van Erin prima weergegeven. Maar zoals wel vaker in het leven wordt een tegenslag een opportuniteit en ze heeft ook een paar stevige troeven om het haar een stuk makkelijker te maken. De chemie tussen de extravagante bitch Julia Roberts en de goedhartige droogstoppel Finney werkt uitstekend. Enig minpuntje is dat het me allemaal wat overdreven en opgeklopt lijkt en ook de advocaten worden iets te zwartwit weergegeven. Het moment waarop de advocaten van de tegenpartij drinkwater uit Hinkley wordt aangeboden is hilarisch.

Kortom een film die zeker niet verveelt met een uitstekende cast. 4 sterren

Dat lijkt wel Skyler uit Breaking Bad

You stick a giant Q-tip down their throat and wait.

Ik kreeg er om de een of andere reden heel erg een Silkwood-gevoel bij, toen ik wat beelden zag. (vanaf Netflix, na zo'n beetje de 5-10e-15e keer Mamma Mia 2) Erin gaat in die scene heel erg tekeer tegen Ed Masry in het kantoor. Waarom dat Silkwood herinneringen oproept? Schiet me lek, ik heb geen flauw idee. Maar wel reden om deze film daartoe, dan eindelijk te zien, na zoveel jaar.

Lekker genoeg, uiteraard. Heerlijke, Amerikaanse sfeer.
Aaron Eckhart is hier héél leuk.
Julia Roberts is wat ik me nog steeds van haar herinner. Een sprankelende ster met een uitstraling die op zich natuurlijk aanvoelt en iedereen in de kamer beetpakt, tot werkelijk niemand meer om haar heen kan. Ze springt in een scene en knalt weg.

Een rechtbankdrama, maar dan zonder grote rechtbankscène. Maar het komt op hetzelfde neer met een rechtzaak van een underdog tegen een grote rijke macht waar enkel geld telt. Op zich is het geen speciale film en je weet hoe zo'n film over het algemeen verloopt. Maar Julia Roberts en Albert Finney zijn best wel goed op elkaar ingespeeld. Nooit echt begrepen wat er zo bijzonder was aan Julia Roberts, maar slecht is het zeker niet. Dit is een typisch Amerikaans drama, maar oogt soms als zo'n doorsnee waargebeurd verhaal dat gelukkig wel door een sterke cast en regisseur een kleine update heeft gekregen om niet te verdwijnen als tv-film.

Helaas nog steeds een actueel thema: vervuiling, besmetting van het drinkwater door nutsbedrijf.

Uitstekende film, vele jaren oud, maar dat deert niet.

Deze film gedeeltelijk bekeken op: www.primevideo.com. Ik zie graag films met kinderen, maar deze film? Leek me wat saai. Sorry.