• 13.054 nieuwsartikelen
  • 169.545 films
  • 11.118 series
  • 31.844 seizoenen
  • 630.237 acteurs
  • 196.322 gebruikers
  • 9.178.195 stemmen
Avatar
 
banner banner

Zabriskie Point (1970)

Drama / Romantiek | 110 minuten
3,46 212 stemmen

Genre: Drama / Romantiek

Speelduur: 110 minuten

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Michelangelo Antonioni

Met onder meer: Mark Frechette, Daria Halprin en Rod Taylor

IMDb beoordeling: 6,9 (17.570)

Gesproken taal: Engels

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Zabriskie Point

"How you get there depends on where you're at."

Antonioni's aanklacht tegen de Amerikaanse consumptiemaatschappij. Tijdens een studentendemonstratie wordt een politieman gedood. Student Frechette wordt verdacht en vlucht met een gestolen vliegtuigje de woestijn in. Daar ontmoet hij secretaresse Halprin, die op weg is naar een conferentie in Phoenix.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Cafe Owner

Lee's Associate

Lee Allen

Man Departing Airplane (onvermeld)

Arrested Student (onvermeld)

Diner Owner (onvermeld)

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Fortune

Fortune

  • 4173 berichten
  • 2635 stemmen

Mijn eerste Antonioni.

Ik weet alleen niet zo goed waar dit nou een aanklacht tegen was? Tegen reclame? Tegen leegheid? Tegen revolutionaire jeugd? Ik denk dat laatste. De film opent met studenten die het hebben over een revolutionaire partij en in mijn gedachten zegt de film dat het daar min of meer bij blijft. De held van het verhaal heeft geen zin om te praten maar wil actie.

De hoofdpersoon is Iemand die van school getrapt is door allemaal kattenkwaad en rebels zijn en een soort droom heeft om een agent neer te schieten maar dat lukte hem zelfs niet want iemand was hem voor. Hij steelt een vliegtuig en heeft een quasifilosofisch monotoon onderonsje met een wiet rokende hippie chick waar hij uiteindelijk ook mee vrijt. Dan verven ze het vliegtuig met hippie achtige kreten om hem weer terug te brengen.

Dus praten over een revolutie of actie ondernemen tegen revolutie, het is allemaal maar onzin. Het einde is wel echt prachtig en vervreemdend, de film had wel meer van dat soort scenes mogen hebben. Het is alleen allemaal in de fantasie van het hoofd van het meisje, daar blijft het bij, fantasie of is dat wat de film wil zeggen dat we in onze hoofd eigenlijk alles willen ontploffen. Mehh.

Het einde is geweldig en die reclame met die modepoppen vond ik ook behoorlijk grappig. Maar als dit een aanklacht is tegen de Amerikaanse consumptiemaatschappij dan mocht dat wel wat harder in beeld komen. Ik bedoel een paar close-ups van reclameborden maakt nog geen aanklacht...

Die scenes werken ook helemaal niet in mijn ogen. Lijkt wel alsof Antonioni uit een auto hangt en inzoomt op een paar reclameborden. Dat had veel indringender en intenser gekund, vond het nogal slordig en niet doeltreffend.

Ik weet eigenlijk ook niet zo goed waarom ik drie sterren geef voor een aantal goede scenes maar de aparte structuur en eigenzinnigheid van de film bevalt me wel.


avatar van Fortune

Fortune

  • 4173 berichten
  • 2635 stemmen

ThomasVV schreef:

De gelijkenissen met Tarkovsky treffen mij eens te meer, ook in deze Amerikaanse Antonioni. Kan iemand mij daar meer over vertellen?

Deed me veel meer denken aan Godard, vooral daar in die woestijn. Tarkovsky? waar?


avatar van ThomasVV

ThomasVV

  • 1112 berichten
  • 494 stemmen

Het is alweer een jaar geleden, Fortune, het staat mij allemaal niet meer zo fris voor de geest. Ik zal er opnieuw over nadenken, maar ik verwijs alvast naar de bijdrage van Mochizuki Rokuro van 04/10/2010.


avatar van Ferdydurke

Ferdydurke

  • 1353 berichten
  • 854 stemmen

Een wereld waarin niet Pink Floyd, maar Patti Page van een andere planeet lijkt te komen. Of: de oude wereld, die vermorzeld wordt tussen de nietsontziende projectontwikkelaars en grondspeculanten, en het naïeve extremisme van de nieuwe generatie, die in haar vermeende onschuld de geschiedenis denkt uit te kunnen wissen. Zabriskie Point is hun gedroomde nieuwe begin, hun Stunde Null, maar:

‘It’s peaceful, isn’t it?

- No, it’s dead’.

Antonioni’s perspectief verandert gaandeweg van een documentair realisme, een reeks van impressies, in een haast paradijselijk romantische blik, om uiteindelijk te transformeren tot een overweldigend surrealisme. En overal zo ... concreet, dat het weer abstract wordt.

Van begin tot einde - van het jeugdige elan afstralend van de bloedserieuze, gefrustreerde studentenhoofden, de tot op het bot geïrriteerde agenten, het bord voor de kop van de zakenman, de zwerfjochies van een jaar of zes die een ‘piece of ass’ willen, en de droevige old timer achter zijn biertje, via de plagerige hofmakerij met het vliegtuigje en het paringsballet in de woestijn, tot de explosieve kersen op de taart in de finale – biedt Antonioni in biologerende, vaak lang aangehouden sequenties een caleidoscopisch beeld van een gefragmenteerde samenleving in verandering en verwarring, losgeslagen van haar ankers, waarin de generaties stuurloos over het dek glijden, en (onvermijdelijk) met elkaar in botsing komen.

Zeer sterke, breed uitwaaierende soundtrack ook: én Roscoe Holcomb, én Pink Floyd, én Roy Orbison. Je kunt het jammer vinden dat l’America de score uiteindelijk niet gehaald heeft, maar misschien is het geluid van The Doors ook te geharnast en te donker voor de heldere, neutrale blik die deze film biedt.

Zeldzame klasse toont Antonioni hier. Zabriskie Point kan zich moeiteloos meten met zijn fameuze trilogie, en behoort mijns inziens sowieso tot het beste van de vorige eeuw. Qua tijdsbeeldschets afstandelijker en poëtischer dan Nashville, en vele malen beter dan Easy Rider.


avatar van Leland Palmer

Leland Palmer

  • 23767 berichten
  • 4812 stemmen

Name? - 'Karl Marx'

2e Antonioni. Wat een film. Ben een groot liefhebber van L.A. én al het zand daar omheen. Qua locaties kan deze film dus niet stuk. Diep, heel diep midden in Death Valley - op het heetste stukje woestijn ter wereld ('Zabriskie Point') ontmoeten Mark en Daria elkaar. Totaal verschillende mensen met verschillende levens.

Wat volgt is een meesterlijke en bloedhete trip. Alvorens dit begint, schetst Antonioni wel een erg duidelijk en raak beeld van de consumptiemaatschappij in L.A.. Al die reclameborden, commercials op tv, alles in de samenleving lijkt om het verweven van diensten en goederen te draaien. Totdat Mark vlucht, een vliegtuigje jat en diep de woestijn in vliegt. Antonioni laat vervolgens grotendeels de beelden het werk doen + de ietwat minimale aanwezigheid van dialoog, maar op dit vlak wordt wel goed raak geschoten.

De vrij-scene is magistraal, al trippend komen er meer mensen bij daar in de hitte. Machtige scene. Maar het is pas naar het einde toe dat deze 'Zabriskie Point' echt onvoorstelbaar goed begint te worden, waardoor alles wat voorafging in Death Valley, precies in de puzzel past. Vanaf het moment dat Daria alleen - na de dood van Mark - ''wraak'' wil nemen begint deze trip buitenaards goede vormen aan te nemen. Dat huis! Prachtig, een droom. Daar middenin de woestijn. Schitterend. Maar hij zal en moet plat, denkt Daria. De surrealistische ontploffing is een van de beste scenes die ik in een hele lange tijd heb gezien.

Of toch niet? Daria rijdt rustig weg. Roy Orbison zorgt met zijn 'So Young' voor een prachtige afsluiter. De brandende zon wordt de kijker nog even in het gezicht geduwd net voor de aftiteling en ik heb genoten. Prachtige film. Niet gedacht dat deze film me zoveel zou doen. Wat mij betreft een meesterwerk.


avatar van Leland Palmer

Leland Palmer

  • 23767 berichten
  • 4812 stemmen

Deze prent blijft vreselijk hangen, sinds de dag dat ik 'm zag. Erg speciale film. Verhoging naar de volle 5*.


avatar van Mochizuki Rokuro

Mochizuki Rokuro

  • 18927 berichten
  • 15574 stemmen

Tijdens de Michelangelo Antonioni tentoonstelling in EYE ook een aantal maal in EYE te zien (en ook in de Filmhallen). Op de site van EYE (hier) staat alleen 12 september, maar hij is in elk geval 5 en 24 december ook te zien.

Zag de film zelf al minstens viermaal, maar nog nooit op een groot scherm.


avatar van McSavah

McSavah

  • 9960 berichten
  • 5268 stemmen

Zoveel zin in. Bij gebrek aan een blu-ray voor mij een must-see in de bioscoop.


avatar van Leland Palmer

Leland Palmer

  • 23767 berichten
  • 4812 stemmen

Mochizuki Rokuro schreef:

Tijdens de Michelangelo Antonioni tentoonstelling in EYE ook een aantal maal in EYE te zien (en ook in de Filmhallen). Op de site van EYE (hier) staat alleen 12 september, maar hij is in elk geval 5 en 24 december ook te zien.

Zag de film zelf al minstens viermaal, maar nog nooit op een groot scherm.

Hé, interessant. Misschien een leuk uitje. Lijkt me fantastisch om dit op het grote scherm te zien!


avatar van 93.9

93.9

  • 3124 berichten
  • 4203 stemmen

Meesterwerk!

Ga proberen 5 dec of kerstavond ff niet sociaal te zijn en naar EYE te gaan...


avatar van mjk87

mjk87 (moderator films)

  • 13800 berichten
  • 4168 stemmen

Hele fijne film van Antonioni. Wat hij nu precies wil zeggen is niet direct duidelijk maar ergens maakt dat ook niet uit. Deed me ergens denken aan Knight of Cups die ik de dag ervoor zag. Beide spelen zich af in en rond L.A. en lijken bepaalde thema's als de leegte van het bestaan te geven. Maar waar Knight of Cups constant gezever middels de voice over geeft (en daardoor irriteert en vooral pretentieus overkomt) gaat Antonioni puur uit van de kracht van zijn beelden. Inhoudelijk ook niet altijd even sterk - de genoemde kritiek op de consumptiemaatschappij zie ik echt niet, dan zou ik eerder Ghost World aanbevelen- maar die inhoud ligt ook nergens in de weg om te genieten van de dromerige beelden.

Fijn tijdsbeeld van L.A. ook en heerlijke shots in de woestijn, vooral met de psychedelische muziek op de achtergrond. Daarnaast deed me deze weer wat meer denken aan La Notte waar je merkt dat er is nagedacht over de shots en er constant wel een bijzonder beeld in zit, waar de hoek of compositie net iets anders is. Halverwege (rond de seksscène) gaat de flow er een beetje uit, maar over het algemeen kijkt de film heerlijk weg en tegen het einde komt dat ook weer terug. Wel is het jammer dat beide hoofdrolspelers er niet veel van weten te maken, dat had de film net nog wat beter kunnen maken.

Voor mij is dit vooral een film over jeugd die wel heel veel wil, en roept, maar uiteindelijk niets doet (en ook gewoon precies wordt waartegen zij ageren, zij het dat dat laatste punt niet echt naar voren komt). Maar ik geloof wel dat dat buitenhuis in de laatste scène (prachtige scène trouwens) nooit is opgeblazen, enkel in de gedachten van het meisje. 4,0*.


avatar van Darbie

Darbie

  • 1519 berichten
  • 6022 stemmen

Ik ben altijd zeer gecharmeerd van films die een totaal onverwacht eind hebben.



avatar van Basto

Basto

  • 10981 berichten
  • 7120 stemmen

Een film waarvan ik nu niet wil beweren dat ik m volledig begrijp. Ik zie een generatiekloof, woede, onbegrip, ontheemding, miscommunicatie, maar ook prachtige landschapen. De wereld in ontwrichting, iets dat uiteindelijk tot destructie leidt.

Eigenlijk is er weinig veranderd in 50 jaar en lijkt de generatie dit de nacht heeft nog steeds blind voor alles om ‘m heen. Het opmerkelijke is dat de generatie die nu aan de macht is, in Zabriskie Point nu net zo graag gehoord wil worden en om verandering schreeuwde.

Verder bevalt de stijl van Antonioni me wel. Tenminste, als ik ervoor in de stemming ben. Zonder al te veel duiding meandert de film van de universiteit in LA via een vliegtuigje en een vrijpartij in de woestijn om aldaar de toekomstplannen van een nieuwe samenleving tot ontploffing te brengen. Dat alles sfeervol in beeld gebracht op een magnefieke soundtrack.

4* blijft staan.

Overigens vond ik het moment waar het meisje haar hoofd in de waterval hield (in het huis) en zo externe tranen op haar gezicht kreeg, waarna ze pas zelf geëmotioneerd raakte, erg sterk.


avatar van ghostman

ghostman

  • 5732 berichten
  • 5 stemmen

Kwam ik op letterboxd tegen :

Antonioni in 1964: Well, I've pretty much conquered Italian cinema, what to do next...

Antonioni in 1966: *makes the greatest British film*

Antonioni in 1970: *makes the greatest American film*

‎‘Zabriskie Point’ review by Collin Brinkmann


avatar van Zandkuiken

Zandkuiken

  • 1718 berichten
  • 1388 stemmen

Intrigerende prent opnieuw van Antonioni, die me bij een eerste visie evenwel minder deed dan The Passenger (Professione: Reporter) die ik eerder deze week zag.

Ik heb ook wat minder met de VS dan met Spanje, dat kan meespelen. Maar ook het koppel in de hoofdrol wist me in tegenstelling tot Nicholson en Schneider eigenlijk nooit mee te slepen.

Verder wel een paar knappe momenten, zoals de orgiescène en eigenlijk het volledige slot. Net als in The Passenger fabuleus.

Knap in beeld gebracht ook opnieuw, en het zou mij dan ook niet verbazen dat deze Zabriskie Point (prachtige poster trouwens) mij de volgende keer nog beter bevalt.

Quoteren is moeilijk, maar ik zet in op 3*. Lijkt wel een groeier.


avatar van Fisico

Fisico (moderator films)

  • 9739 berichten
  • 5300 stemmen

Antonioni goed America, zijn enige Amerikaanse film vermoed ik. De film laat zich geheel onderdompelen in de hippiecultuur en de vele protestmarsen die plaatsvonden in de jaren 60 en 70. Als acteur vond hij de onbekende en niet-ervaren Mark Frechette die later na een mislukte bankoverval nog in de gevangenis terecht kwam en aldaar stierf. De film waarin hij de hoofdrol speelde zou zomaar uit zijn leven gegrepen kunnen zijn.

Maar Antonioni is erg eigenzinnig en zijn film zijn niet zomaar te behappen. Geen rechttoe rechtaan plot, maar een soms wat warrig filosofisch getinte aanklacht tegen hier de consumptiemaatschappij. Het is alvast ook niet altijd mijn ding en het is geen oeuvre dat je er zomaar eens tussendoor bij neemt.

Visueel ligt de lat erg hoog met prachtige shots en beelden. Mooie seksscène daar en als het einde toch één van de hoogtepunten van de film.


avatar van MisterPink

MisterPink

  • 1096 berichten
  • 6074 stemmen

Fortune schreef:

(quote)

Deed me veel meer denken aan Godard, vooral daar in die woestijn.

Ja echt zo'n Godard-film en dat vervelende love gedoe in de woestijn waar ging dat over?