Biloxi Blues (1988)

Vervolg op Brighton Beach Memoires Althans qua verhaal (oorspronkelijk zijn beiden toneelstukken). Deze film is bijna net zo leuk.

Ik vond in ieder geval Christopher Walken erg leuk.

Vandaag herzien. Twijfel of het geen 5 moet zijn.

2.5 * Ramon????

Een zeer amusante komedie met een grappige Broderick en een paar geweldige quotes,

In the past twenty-one days, you boys have made some fine progress. You're not fighting soldiers yet, but I'd match you up against some Nazi cocktail waitress anytime.

Bij vlagen erg sterk, werd met name naar het einde toe ook steeds beter. Bij herziening wellicht een hoger cijfer.

Ik irriteerde me nogal vaak aan Matthew Broderick. Erg amusant was het niet.

2,5*

Heel leuke film met een briljante vertolking van de bijna immer uitstekende Christopher Walken.

Zijn rol van de geschifte Sgt Toomey is in mijn ogen één van de beste uit z'n carriere.

Een absolute must voor mensen die - net als ik - Walken als één van de beste acteurs van zijn generatie zien.

Werkelijk sublieme rol voor Christopher Walken! Broderick irriteert voornamelijk, zoals gewoonlijk.

Naar het einde toe word het meer drama dan komedie eigenlijk...

3* van mij

Wat een schitterend openingsshot. Die camera uitzoomend op de stoomtrein op die brug, magnifiek!

Het verhaal van Biloxi Blues is an sich niet spectaculair en wat voorspelbaar, maar de uitwerking is wel erg goed. Erg spitsvondige dialogen. Ik moest een aantal keer erg hard lachen.

Matthew Broderick is erg leuk, die is erg geschikt voor dit soort rollen.

Ruime 3,5 sterren, misschien nog eens een halve ster meer.

de film begint geweldig..maar kakt bij het rowena/dansdeel een beetje in...wel heerlijke dialogen en een erg fijne walken...wat zie ik broderick toch graag in jaren 80 komedies (en 'wargames' is zo gedateerd dat het als een hele leuke komedie geldt)...tegenwoordig kan ik hem niet meer aanzien in komische rollen (neem the producers) en moet hij het wat mij betreft houden bij rollen als election en you can count on me...

zeer goede film, ik heb niet zozeer gelachen tijdens de film maar het toch een zekere spanning, de film was iets ouder dan ik had verwacht maar dat boeide niet zozeer, het enige wat ik vervelend vond ertussen vond ik het stuk dat ze 48 uur vrijkregen maar al bij al toch een zeker verdiende 3.5

had niet verwacht dat ik hem zo goedzou vinden. Vooral sfeer wordt goed uitgewerkt. Broderick's beste rol tot nu toe, vond ik. Heel mooie scene bij rowena.

De zoveelste film waaruit blijkt dat het middenkader van het (Amerikaanse?) leger bestaat uit verknipte, dictatoriale machtswellustelingen die er enkel plezier in hebben anderen te vernederen en onderdrukken (misschien wel om hun eigen onderdrukking te proberen te vergeten). En iedereen zich maar afvragen waarom er zoveel mis gaat in het leger........ Verder over de film: zonder meer goede acteurs en een prima verhaal met hier en daar humor en melancholie.

Biloxi Blues heeft niet echt een verhaallijn. Het is eerder een kroniek van dag op dag van wat de rekruten allemaal meemaken. Regisseur Mike Nichols beeldt de film uit met zoete nostalgie, in een tijd waar legerdienst jeugdige opstandigheid omvormde tot discipline. Het geheel is ook vrij komisch van toon, met enkele grappige momenten, zoals wanneer Eugene samen met zijn collegas een prostituée gaat opzoeken, of wanneer ze hun neus optrekken voor de maaltijden (El Malaguena ) . Het grappige en het ernstige vermengen zich dan weer wanneer de heethoofdige Wykowski het intieme dagboek van Eugene vindt en hardop diens gedachten leest .

Ik vond Biloxi aangenaam tijdverdrijf, omdat de personages de militaire dienstplicht ondergaan, waarin ze met elkaars verschillen leren omgaan en stilaan volwassen worden.

Zeker geen slechte film dit. Het kent het nodige feel-good gehalte gehalte die heel interessant overkomt. Het verhaal is over grote lijnen prima, net als het acteerwerk. Uiteindelijk een zeer goede film , maar ik haat die poster echt. (bepaald de score van de film natuurlijk niet mee)

Ik vind het beide goede acteurs, Matthew Broderick en Christopher Walken, en dat is in deze film ook weer goed terug te zien. Erg grappige eerste helft, wat een ellende met zo'n drillsergant, alleen met dat spel, vind ik wel een saai moment. De tweede helft kent wat meer saaie momenten en bovendien wordt de film stukken dramatischer. Toch erg leuk en mooi in beeld gebracht, die scene met Rowena. Vanwege de zeer sterke eerste helft 4.0.

Het begin is nog wel te pruimen met soms wel komische scènes.

Vooral met Christopher Walken, wat toch wel een enorm goed acteur is.

Voor ik de film zag kon ik Walken niet voorstellen als een drill instructor, maar ik moet zeggen dat hij een erg goede vertolking neerzet.

Op de helft van de film begon de film enigzins te vervelen. Zoals eerder gezegd zijn er tal van saaie momenten die vooral te lang duren.

Maar op zich toch een redelijke film.

Wow, mijn 4,5 is blijkbaar een uitzondering. Misschien heb ik wel Joodse roots want deze film amuseert me enorm. En Seinfeld vind ik ook al grappig. Hmm, toch maar eens even mijn stamboom onderzoeken.

@AC1 : van dezelfde auteur (Neil Simon) ook deze eens checken dan

Brighton Beach Memoirs

Man, dat is lang geleden. Die vond ik destijds ook heel goed. Zelfs Lost In Yonkers kon er bij mij goed in. Neil simon, waar is de tijd?!

Biloxi Blues is een aangename film dat de nostalgische gevoelens weet op te roepen. Vooral de cast is erg fijn met als uitschieter een zeer bijzondere Christopher Walker als drill instructeur. Qua plot stelt het verder niet zoveel voor, maar de onderlinge band en ruzies komen dankzij de acteurs op een aanstekelijke manier naar voren.

3,5*

Cinema Egzotik - Oh! What a Lovely War Night! 8 November 2013 20:00 | EYE, het nieuwe filmmuseum - eyefilm.nl

Weemoed met een glimlach. Een mijmering aan jonge legerjaren en als je daar in mee kunt gaan, moet dit een klein pareltje zijn. Zo sympathiek is het filmpje wel. Ik heb daar wat meer moeite mee, al is er iets dat me altijd zal bijblijven. En dat is de openingsscène.

Pat Suzuki's zwijmelende versie van de jazzstandard How High The Moon, terwijl de camera begint met een close up van Broderick in een trein, waarna steeds verder wordt uitgezoomd, de optiteling start en de voice over de tijd en de gedachten van Eugene uiteenzet.

De melancholie, nostalgie of hoe je het ook wilt noemen, druipt er van af. Wat dat aangaat is Because I was young dé quote van de film. Eentje die behalve Toomey mild is in bijna al z'n opzichten, maar ook net iets teveel aantrekkingskracht mist om echt te bekoren.

Goeie film waarin een aantal jonge mannen in een trainingskamp worden opgeleid tot soldaten. De film mist tijdens de eerste helft wel een beetje een richting. De scenes afzonderlijk zijn allemaal goed en de onderlinge verhoudingen tussen de personages zijn goed neergezet. Christopher Walken is uitstekend gecast.

Goede film met een uitstekende Christopher Walken, die het hier nog beter doet dan hoofdrolspeler Matthew Broderick.

Broderick speelt altijd van die sullige types en Walken heeft gewoon iedere rol aangenomen die hij kon krijgen, waardoor ook baggerfilms tot gevolg wel blijft hij in de James Bond-film A view to a kill een prima rol neerzetten als misselijk mannetje.

Broderick is Neil Simon, een zeer succesvolle toneelschrijver en via hem, de verteller van het verhaal zien we een verslag van zijn ervaringen. Hij maakt deel uit van een groep jongens die van school in dienst moet in 1945. En ondergaat een training in Biloxi, Mississippi. De jongens zijn ver van huis en voordat ze naar het front gaan, moeten ze het proberen te zien uit te houden met elkaar. Dit is niet zo gemakkelijk bovendien vallen ze onder de hoede van een sergeant die misbruik maakt van zijn positie.

Een film die erg tegenvalt, dit natuurlijk omdat ik dacht het is een komedie die later serieus wordt alleen dat is het niet. Het eerste half uur is inderdaad erg grappig waarna Broderick met gokspel begint, wat wil je de laatste dagen van je leven doen. Hiermee slaat de film meteen om naar drama. En kun je stellen dat dit ook gewoon het genre is. Wel mooi gefilmd, bijvoorbeeld intro/slot die bovendien ook verhelderend is, in bioscoop eerst Abbott en Costello maar daarna het nieuws waarin je de ernst van de oorlog ziet.

Dus eerste half uur blijft leuk, met bijvoorbeeld dat ho hoho maar dat is het dan ook.