The Squid and the Whale (2005)

Woody Allen territory. Twee schrijvers besluiten te scheiden en de kinderen kiezen partij. Film met een enorm tempo en een korte duur (1 uur 20) en elke scene stuwt het verhaal voort. Tevens een film die je doet geloven dat Jeff Daniels een enorm ondergewaarderd acteur is. Hij doet hetzelfde als in 2 days in the valley maar krijgt hier de kans om het uit te werken. Geen film die je omver blaast maar die onder je huid gaat zitten.

Wat jammer dat het al naar een dergelijke van 75 minuten gedaan is. Zit je net in de film verschijnt de aftiteling al. Het is zeker geen onaardige film, niet de hoogvlieger waar de filmbladen toentertijd overschreven. Je merkt meteen dat Wes Anderson hier als producent in meespeelt. Hoe hij met familie omgaat in zijn films is onontkoombaar. De film begint meteen lekker scherp van wal met een tenniswedstrijd tussen de familieleden. Je merkt al dat de camera een vreemde positie inneemt. Het ene moment is hij er puur alleen om te observeren en ander moment lokt hij je naar binnen in het gezin om medelijden te krijgen met de vader dan weer de moeder en zo weer één van de zoons. Het maakt ook niet uit maar wat ik leuk vond aan de film was het feit dat de intellectuelen hier een beetje in de zeik werden genomen. De regisseur wil hier en daar een satire zijn en dan weer een komedie om vervolgens af te sluiten als een ietwat treurig drama met kleine letters. Misschien is het probleem met de film dat Noah Baumbach niet geheel wist op welke personage hij zijn geld in moest zetten. Want zo lijkt het excuus dat niemand perfect is en dat we allemaal mensen zijn. Verder zijn niet al personages even goed uitgewerkt de frustratie van de kleinste bijvoorbeeld komt maar schaars aanbod tegenover zijn broer. Het acteerwerk was behoorlijk fijn vooral Jeff Daniels laat een sterk stukje acteerwerk zien. Degene waar ik het meest om moest lachen was William Baldwin met zijn Brother-groet. Dus een fijne film die hier en daar wat steken laat vallen maar door het acteerwerk naar een hoger plan wordt gebracht.

prachtige film met prachtige acteurs! ontroerend en grappig. Laura Linney was al een favourite van mij, en laat weer blijken dat ze het waard is! juweeltje,,,, 4,5

Zeer verrast door deze fantastische film,,, heb me erg vermaakt, geweldige dialogen tussen vader en zoons,,,

Ohw ja, deze is vorig jaar op TV geweest.
Ik kan me nog herinneren dat ik dit een erg goede film vond.
Voorlopig geef ik een 4, misschien bij een nieuwe kijkbeurt nog meer.

Aangename speelduur, maar overall weinig indrukwekkend.

Paar sterke momenten – “I wish you didn’t have so many freckles on your face” – hoewel die tegelijkertijd aangeven dat er in gezeten had. Personages die bijtend noch grappig genoeg zijn, en slechts af en toe sterk uit de hoek komen. Te weinig in ieder geval.

De bijpersonages lopen er wat verdwaald bij. Die tennisleraar, die psycholoog, maar vooral Anna Paquin als studente die iets met haar leraar aanknoopt. Eigenlijk heeft ze gewoon haar rol uit 25th Hour dunnetjes overgedaan. Ze heeft een fijne uitstraling, en het is dan ook geen ramp haar te moeten aanschouwen, maar gezien de korte speelduur had de focus misschien iets meer op andere dingen moeten liggen. Immers, het enige wat ze de kijker van haar rol leert is “zo vader, zo zoon”. En dát bleek al uit andere dingen, derhalve: overbodige beeldvulling. Maakt het ook wat minder subtiel allemaal.

Na afloop van de film had ik niet het idee een perfect ten einde gebracht verhaal te hebben gezien. Dat geldt trouwens ook voor de personages. Ik herinner me een walvis en een inktvis als een of andere apotheose, maar van de meeste personages kan ik nu al niet meer navertellen hoe hun laatste scène was.

Daar had ik overigens geen grote behoefte aan, en het doet me dan ook denken aan die mensen waarvan het leuk is om een kort gesprekje mee te hebben, zolang er geen sprake hoeft te zijn van echte kennismaking. Dan wordt het pas vervelend.

Visueel stelt de film weinig voor en de soundtrack is ronduit slecht. Zelfs het enige mooie nummer werkt niet door het én brak te coveren, én te verdelen over meerdere scènes. Hoeveel impact kan je maken als je een nummer in stukjes hakt en dan die stukjes met pauzes tussendoor af gaat spelen? Niet veel.

1.5*

Goede Komedie/Drama, zeker. De film had voor mij beter naar een kant kunnen doorslaan. Evenwicht tussen Komedie/Drama is erg leuk, maar het maakt het voor mij net iets leuker als de balans doorslaat naar een genre.
De film had dus OF nog veel scherper, cynischer en harder gemogen, OF veel deprimerender, somberder, triester, met een grappig ondertoontje. Nu valt alles er een beetje tussenin.
3.5*

Lichtelijk wrange en daardoor vaak humoristische film over de incompetentie van ouders om een stabiele basis te vormen voor de kids en de stempel die dat op ieders leven drukt. Tempo en humor deden me direct aan Anderson denken, niet zo gek dus dat hij één van de producers is. Vond vooral aan het begin dat de film een best bijzondere flow had, waarbij scenes terloops werden afgebroken en zo een fijne stream ontstond. Film neemt zichzelf nergens enorm serieus, maar weet wel op de juiste momenten wat minder gezapig te worden en een snaar te raken. Personages zijn weer heerlijk 'op zoek'. Erg fijne rol van Jeff Daniels, die overtuigend een getormenteerde schrijver neerzet. Minder wrang als een Solondz, wat netter vooral, maar draagt hierdoor juist wel een fijne sfeer met zich mee.

zeer toffe film vond ik dit!
Vooral door de karakters.

Baumbach heeft wel ballen. Ja, érg fijne tragikomedie van deze regisseur en schrijver die duidelijk lef heeft, gezien een aantal dialogen en gebeurtenissen. Een beetje Mendes (American Beauty) en wat Solondz (Happiness). Toch ook wel weer heel anders.

Deze The Squid an the Whale draait vooral om het ''vader-zoon'' gebeuren tussen Bernard, geweldig gespeeld door Jeff Daniels en Walt, een uitstekend gecaste Eisenberg, die ik eigenlijk alleen maar ken van een aantal recente films. Ondanks dat moeder Joan en jongste zoon Frank er maar wat ''bijhangen'' en hun personages én verhalen te weinig tijd krijgen om zich te ontwikkelen binnen het tragische gebeuren wil ik toch niet negatief zijn over hoe Baumbach hun - vooral Frank - heeft geschreven en heeft geprestenteerd in deze film. Wederom klasse casting, maar Frank is ook het grootste plupunt als het op de komedie kant van deze film aankomt. Hij zuipt als een 50-jarige alcoholist, vloekt alles bijelkaar en houdt er nogal wat eigenaardige gewoontes op na, op zijn school. Baumbach gaat niet zover als een Solondz, maar ook hier toont hij zeker genoeg lef. De kleine Frank die zich overal in school loopt te rukken en vervolgens zijn sperma over boeken of boekenkastjes heensmeert. Ondanks dat het een ernstige situatie betreft waar Frank zich in bevindt met de scheiding van z'n ouders heb ik hartelijk kunnen lachen om dit soort dingen, vooral om het gevloek, maar dan ook weer om de ''brothers'' van Baldwin. Weinig toevoegende, maar leuk geschreven personage toch weer.

Het had eigenlijk wel wat langer mogen duren. Moeder en jongste zoon komen zo - met deze amper 80 minuten - niet érg goed uit de verf, maar oké, dat is dan niet anders. Opzich ook niet erg, deze manier van aanpakken. Eigenlijke hoofdpersoon is Walt, die als 16-jarige zo als zijn vader wil zijn en ook doet wat zijn vader zegt. Het kon niet missen dat Walt er op een gegeven moment achter zou komen dat zijn vader helemaal niet zo'n goed voorbeeld was. Bernard zegt bijvoorbeeld ''in zijn toestand'' dat z'n zoon het niet bij één meisje moet houden, iets wat vooral de nodige gevolgen heeft. Leuke rol voor Paquin, die gewild is door zowel vader en zoon. Zodra zoon doorheeft dat Pa (''put me in your mouth'' ) aanpapt met de 20-jarige die hij ook wil is het afgelopen. Best wel pijnlijk en sterk coming of age moment in de film, want zijn eerdere vriendin hoorde gewoon bij hem. Damn die Bernard, zadel even iemand anders met je problemen op. Vooral ook leuk (soms bij het vervelende af, maar nog steeds gepast en leuk) hoe Walt zijn pa wil zijn, met z'n intellectuele praatjes en stoere verhalen over schrijvers en boeken, zélfs tegen het meisje waar hij wat mee krijgt.

Het tijdsbeeld van Brooklyn in 1986 wordt prima geschetst. Het camerawerk, ondanks het feit dat handgehouden geschoten is valt aardig in de smaak. Ik ben daar totaal geen fan van, maar het ''schokkerige'' blijft gelukkig beperkt. Vooral ook erg leuk geschreven alles, Baumbach komt een paar keer verrassend uit de hoek met bijv. een ''ik wou dat je minder pukkels had''. Ja, het blijven toch een stelletje vreemde (bijna bizarre) gasten bijelkaar. Maar het levert wel een erg leuke film op.

Whoow, ik voelde me terug als een tiener tijdens't kijken naar deze film,
met al die gevoelens van verwarring en onzekerheid over jezelf.
Gelukkig verdwijnen die grotendeels als je volwassen wordt (30+) en min of meer weet wat je interesseert en écht wil in't leven.

7,5/10
In't begin nogal onsamenhangend maar eens je meevoelt met de personages wordt het echt goed.

De knappe muziek is ook't vermelden waard. Er was zelfs een song bij van "Pink Floyd"

Mooie kleine drama film, kon er eigenlijk ook maar weinig comedy in ontdekken, de film keek wel lekker weg maar dat komt denk ik vooral door de korte speelduur.
Deze film geeft juist perfect de menselijke gevoelens weer, ieder personage heeft wel zijn of haar problemen en dan heb je natuurlijk ook de scheiding nog, wat voor alle hoofdpersonages een grote omkeer in hun leven is.
Wist al dat acteurs als Jeff Daniels & William Baldwin erg sterk waren, maar ook de wat jongere acteurs die de 2 zonen spelen waren erg goed en indrukwekkend!
Wel jammer is dat sommige personages zoals dat van William Baldwin en de jongste zoon niet erg diep zijn uitgewerkt.
Wel een positief iets en vooral een gedurfd iets was de manier van filmen, meer dan 3 kwart van de film lijkt wel gewoon uit de hand gefilmd te zijn en er zijn maar weinig camera standaarden gebruikt.
Kortom een klein drama filmpje die hier en daar een paar kleine steekjes liet vallen maar nog steeds de moeite meer dan waard is geworden!
4 sterren.

Ik kan niet begrijpen wat iedereen hier zo prachtig aan vindt. Ik hou wel van een beetje alternativiteit in een film en vandaar dat ik deze ook persé wou zien, aangezien de reacties (en het gemiddelde) lovend waren.
Maar de film kon me op geen enkel moment 'aangrijpen', vond het heel erg in stukken gehakt.. (Het ene moment gezanik over de kat en de volgende scène (*plots*) zit de jongste zoon zichzelf in een bibliotheek te verwennen...)
De muziek in de film was briljant en ook het algehele jaren 80 New York-sfeertje komt goed over, maar ik had iets meer diepgang ofzo verwacht.

Spijtig dat er zo weinig mensen hier op MovieMeter hun leeftijd prijsgeven.
Dat zou anders best interessant kunnen zijn voor de andere filmfans, dan weten zij of ze met een persoon met een hoop levenservaring te maken hebben of met een tiener, twintiger. Dat maakt namelijk een groot verschil uit, weet je wel..?
Allez, voor mij maakt dat toch een groot verschil uit omdat ik maar al te goed weet welke films ik vroeger de absolute top vond en wat ik nu liever bekijk

Oohw, deze heb ik ook al een hele tijd liggen. Binnenkort toch maar eens kijken (zeg ik nu, maar komt vaak niks van terecht )...

Net herzien. Wil hem eigenlijk nog terugzetten naar 4.0, maar laat toch die 4.5* staan vanwege het weergaloze acteerwerk van Daniels. Een van z'n beste rollen dit. Linney krijgt helaas iets te weinig te doen, maar ook Eisenberg speelt heel goed als de zoon die zo graag op z'n vader wil lijken.

Jeff Daniels en Eisenberg spelen beide erg sterk. De film had verder een aantal sterke dialogen, een aantal goede keuzes van het script, een goede soundtrack en goede bijrollen van zowel niet-bekende als bekende acteurs.
De film was goed, maar simpel weg te kort. Dat zijn serieuze aftrekpunten voor mij. Het verhaal was veel te omvangrijk voor een krappe 80 minuten. Misschien dat Noah Baumbach niet verder wilde gaan dan dit * , omdat het anders te persoonlijk zou worden, maar dat betwijfel ik echt.
Ik ben het trouwens totaal niet eens met de bovengenoemde namen. Eisenberg is een veel belangrijk persoon dan Laura Linney én William Baldwin in de film, en al helemaal als je kijkt naar de order of appearance. Eisenberg moet meer credits krijgen voor deze film, dan dat hij nu krijgt.

Ik wilde de film een 4.0 geven, maar door het abrupte einde kan ik gewoon niet hoger komen dan een 3.0. En dat doet mij pijn.

*Kanttekening van IMDB
"Based on the true childhood experiences of Noah Baumbach and his brother, The Squid and the Whale tells the touching story of two young boys dealing with their parents' divorce in Brooklyn in the 1980s."

Aardige film met goed acteerwerk. Ben niet geraakt door de film, heb het verhaal eerder ervaren als humoristisch. Alles komt behoorlijk realistisch over, vooral de dialogen. Ruim voldoende.

Scherpzinnige film over een vrij intellectueel gezin waarbij de ouders besluiten te gaan scheiden. Geloofwaardig uitgewerkte personages, en vaak verre van sympathiek maar toch treffend. Zeker grappig maar met een trieste ondertoon en goed geschreven dialogen. De tijd (1986) en plaats (Brooklyn) geven de film nog een extra sfeertje mee. Verder is de gehele cast erg goed en is dit de eerste film waarin Jesse Eisenberg me opviel.

Leuk detail: daar waar Anna Paquin en Jeff Daniels 9 jaar geleden nog als vader en dochter waren gecast, doen ze 'het' in deze film met elkaar.

Ik meen wel eens ergens gelezen te hebben dat ze het erg moeilijk vonden die scenes te spelen.

Aardige film over coming of age tijdens een scheiding.. leuke rol van Daniels vooral. Beetje jammer dat de nadruk weer erg op gefrustreerd seksueel gedrag komt te liggen, zoals bij verfilmingen van Irving ook al een beetje het geval is. Toch een mankementje van deze intellectuele Amerikaanse cinema..

Uitermate aangename verrassing die van tevoren een beetje angstig maakte voor Kramer Vs Kramer-achtige toestanden, maar zie ... maak van het scheidende echtpaar en hun kinderen een soort van neurotische intellectuelen en het niveau schiet omhoog...Woody Allen territory ... indeed zij het dan toch wel weer een net iets andere stijl.
Vooral Jeff Daniels is echt geweldig (en humoristisch) als de arrogante intellectueel.
En Pink Floyd's Hey You dat hier schaamteloos toegeeigend wordt door de oudste zoon en die daarbij ook nog een geweldige vergoeilijking voor z'n daad heeft.

Wie gisteren toevallig "Superbad" heeft gezien op TV, zal wel even een soort van déjà-vu gevoel hebben gehad, toen de oudste zoon met zijn voorhoofd tegen het hoofd van Lili (Anna Paquin) stootte, waardoor zij een bloedneus kreeg. Zo'n zelfde scène zit ook in "Superbad", als Seth met zijn hoofd tegen Jules knalt.

Anyway, mooi en intens drama, met werkelijk weergaloze rollen van zowel Jeff Daniels als Laura Linney!

Jeff Daniels speelt een ietwat arrogante zogenaamde "intellectueel", die bijna obsessief bezig is met iedereen in te delen in categorieën als "intellectueel" en "ietwat simpel". Hij noemt zelfs een psychiater "geen intellectueel", als een soort blijk van afkeuring. Dat soort mensen zullen normaliter géén vrienden van mij zijn...

Laura Linney speelt wederom de sterren van de hemel, en laat weer eens zien waarom zij één van mijn favoriete actrices is.
De jongens spelen ook goed trouwens, net als William Baldwin met een kleine maar leuke rol!
Anna Paquin en dat andere meisje (vriendinnetje van de oudste zoon) zijn leuk om te zien, en spelen ook goed.
Én natuurlijk de "sperma-scènes" (in navolging van "Happiness")?

Zeer goed!

PS, dat viendinnetje van de oudste zoon, hoe heette zij ook alweer in de film? Want ik kan haar niet terug vinden bij de Credits op IMDb?

Halley Feiffer, ze speelde Sophie Greenberg. Familie van de latere Greenberg (Ben Stiller) ?

Halley Feiffer - IMDb

Goede film met helaas een paar foutjes. Qua acteren en sfeer zat het helemaal goed. Sterkste scène vond ik die met de psychiater. De scène dat de vader in elkaar zakt op de straat is echter wat over gedramatiseerd. En ook het einde voelt nog niet echt als het einde. Toch ben ik blij 'm gezien te hebben. Ben vooral onder de indruk van Jeff Daniels. O, en ze hadden misschien een iets onbekendere track kunnen kiezen om geloofwaardig gejat te worden.

Behoorlijk goede film, met vooral erg sterk spelende Daniels en Eisenberg. Hun relatie is dan ook het beste van de film. Die van de moeder en het kleine broertje vond ik een stuk minder uitgewerkt. Frank heeft eigenlijk een hele grappige rol, al lekker aan het pils en de whiskey, al vloekend als zijn vader op wie hij niet wil lijken, maar ik werd wel een beetje ongemakkelijk van zijn seksuele gedrag (zeker gezien ik het samen met mijn moeder keek). Wel knap dat zo'n klein mannetje dat al durft te spelen. Beetje een abrupt einde ook, Walt rent naar the Squid and the Wale, and thats it? Al met al opzich een verassend leuke film, maar net geen topper.

3,5*

Redelijk dramafilm...
Komedie is mijn smaak niet...
Redelijk verhaal...
Prima acteerwerk...
Bekende acteur Jeff Daniels en William Baldwin spelen wel goed...
Goed achtergrond muziek (Dolby Digital)....
(geen perfect HD kwaliteit)

Filmtechnieken gemiddeld en acteren prima, geen bijzonderheden te melden.
Goed nummer van Pink Floyd, maar werd té vaak gebruikt.
.
De inhoud stond mij wel heel snel tegen:
Een zogenaamd intellectueel gezin waarin ouders en kinderen elkaar toe vloeken (alle Engelse vloekwoorden weer eens gehoord). Ik geloofde niets van deze setting en ik kon mij in geen van allen of in hun levenshoudingen inleven. Behalve in die arme kinderen dan.
Een heel vreemd gezin van moeder die 50 kerels per dag nodig heeft voor, tijdens en na het huwelijk om haar (blijkbare) non-eigenwaarde nog een beetje op te krikken, vader die uit elkaar klapt van (enorm zeurderige) zogenaamd intellectuele hoogmoed en zoon van 12 die onderhand alcoholist is. Triest. Zoon van 16 had nog wel wat 'common sense'. Ouders bespreken alle volwassen en relationele zaken eerst met hun kinderen? Nogmaals, niet echt te geloven. Komedie? Geen humor te bespeuren.
Nee, niets voor mij.

Dat soort gezinnen bestaan wel degelijk hoor. Weliswaar zal het in deze film hier en daar wel wat aangedikt zijn, maar ik ken dat soort types wel....

Best vermakelijk, alleen een tikkeltje voorspelbaar en sommige relaties worden te vluchtig behandeld, gaat ten koste gaat van het 'drama'-gedeelte. De acteurs zelf zijn wel prima, Eisenberg als de zestienjarige zoon (dacht hem te herkennen van Zombieland) en Daniels voor de scherpe komische noot. Verder is het wel een prima film deze American Beauty in het klein maar laat te weinig indruk achter.