• 13.135 nieuwsartikelen
  • 169.882 films
  • 11.159 series
  • 31.929 seizoenen
  • 630.988 acteurs
  • 196.428 gebruikers
  • 9.184.026 stemmen
Avatar
 
banner banner

De Battre Mon Coeur S'est Arrêté (2005)

Drama | 107 minuten
3,51 354 stemmen

Genre: Drama

Speelduur: 107 minuten

Alternatieve titel: The Beat That My Heart Skipped

Oorsprong: Frankrijk

Geregisseerd door: Jacques Audiard

Met onder meer: Romain Duris, Aure Atika en Emmanuelle Devos

IMDb beoordeling: 7,2 (20.944)

Gesproken taal: Frans, Engels, Mandarijn en Russisch

Releasedatum: 21 juli 2005

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot De Battre Mon Coeur S'est Arrêté

"Can music tame the raging soul?"

Hij lijkt op zijn ene ouder, maar wil in de voetsporen van de ander treden. Tom verdient zijn geld net als zijn vader met dubieuze huizenhandel. In een appartement dat hij goedkoop op wil kopen, laat hij ratten los, een gekraakt pand wordt hardhandig onbewoonbaar gemaakt. Pas als hij op een avond de impresario tegenkomt van zijn overleden moeder, die concertpianiste was, bedenkt Tom zich weer dat hij ook musicus wilde worden. Het verlangen die ambitie opnieuw vorm te geven, splijt zijn bestaan.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Spetie

Spetie

  • 38830 berichten
  • 7075 stemmen

Een degelijke film dit, met een prima acterende Romain Duris in de hoofdrol. Hij heeft een ietwat moeilijke relatie met zijn vader, wat gelijk ook de boeiendste scenes van de film zijn.

Verder is de film uiterst verzorgd gemaakt en kent het op zich weinig zwakke punten. Toch deed de film mij lang niet zoveel als ik hoopte. Dat komt vooral doordat, behalve de relatie tussen Romain en zijn vader, de film erg oppervlakkig blijft. En hoezeer in het ook wilde, op de een of andere manier ging ik ook nooit meeleven met Romains personage.

Op muzikaal vlak is de film ook in orde en ook visueel heeft de film soms best mooie plaatjes. Ik heb me ook zeker niet verveeld en kom daardoor ook makkelijk nog op een voldoende uit. Was de film er echter in geslaagd mij toch te raken, dan had er misschien nog wel een volle punt meer in gezeten.

3,0*


avatar van daxclusive

daxclusive

  • 2559 berichten
  • 2320 stemmen

Redelijke film, gekocht omdat hij maar voor €6.99 in de schappen van FRS lag in QFC Edition. Bekeken, verhaallijn is wel sterk, acteerwerk ook prima. Maar niet echt mij smaak om een hogere stem dan 2.5 te geven.


avatar van Brix

Brix

  • 19501 berichten
  • 4877 stemmen

Is de Bluessong 'The Sy is crying" van Elmore James te horen in deze film vraag ik mij af?

Ik zou het graag willen weten omdat de titel van de film m.i. is ontleend aan aan een regel uit de tekst daarvaan.


avatar van Mr Thee

Mr Thee

  • 1584 berichten
  • 1165 stemmen

Gave film. Personage "het verwende ventje" mooi neer gezet. Goede muziek. Jacques Audiard staat altijd garant voor goede films.


avatar van Eibmoz

Eibmoz

  • 283 berichten
  • 2637 stemmen

Echt goed deze film, had er niet zoveel van verwacht maar was kompleet verrast zeker een aanrader voor degenen die de Hollywoodfilm even vaarwel zeggen en opzoek zijn naar iets anders!!!!!!!!!!!


avatar van david bohm

david bohm

  • 3012 berichten
  • 3334 stemmen

Boeiende film over een jongeman, Tom, met uiteenlopende bezigheden en interesses. Hij verdient zijn brood met criminele praktijken gerelateerd aan de vastgoedwereld maar heeft daarnaast een passie voor klassiek pianospel. Met vrijwel alle andere personages in de film - zijn compagnons, vader, pianolerares en andere vrouwen - heeft hij een moeizame relatie. Het acteerwerk en de muziek zijn in orde in deze film, enigszins jammer is dat het wat betreft emoties allemaal wat oppervlakkig blijft.

@ Brix, dat nummer heb ik niet gehoord en volgens het interweb komt de Franse titel van de tekst van een lied van Jacques Dutronc, La Fille Du Père Noël.


avatar van Brix

Brix

  • 19501 berichten
  • 4877 stemmen

@david bohm:

Dank voor dit antwoord op mijn vraag.

Beter laat dan nooit


avatar van flore

flore

  • 49 berichten
  • 512 stemmen

In de vierde film van Jacques Audiard is Thomas Seyr de zoon van Robbert Seyr en zijn gestorven moeder de protagonist.
Robbert zit in de dubieuze vastgoedhand in navolging van zijn vader, maar droomt er tegelijkertijd van om de grote liefde van zijn moeder voor de piano over te nemen. Gedurende de film probeert Thomas zijn leven tegen de wil van zijn vader, op het pianospelen te richten. Dit doet hij door privé lessen te nemen bij Mioa Linh, een Chinese vrouw die nog bijna geen Frans spreekt.

Het is het Ritme van zijn leven wat, mij als kijker meeneemt in zijn gehaaste en chaotische bestaan, wat alleen tot rust kan komen achter de piano. Ik zie het leven van Thomas dan ook als een symfonie, die hij uit alle macht probeert te perfectioneren, maar waarop hij de grip al heel lang kwijt is, net als zijn pianospel, wat hij na zijn jeugd heeft verwaarloost.
Thomas moet wachten op het moment waarop zijn vader niet meer achter zijn rug meekijkt, dan pas kunnen zijn handen zich vrij over de toetsen bewegen, gestuurd door de aanwijzingen van Mioa.

Het zijn de beelden die als rauwe muziek noten heen en weer springen, Audiard snijd ze grandioos, zo dat ze naadloos aansluiten bij de trieste symfonie van het leven van Thomas Seyr.


avatar van Film Pegasus

Film Pegasus (moderator films)

  • 30768 berichten
  • 5337 stemmen

Fascinerende film die je zeker doet meeslepen. Het verhaal is niet zo groots. Een man die worstelt tussen z'n toch wat duistere leven en z'n liefde voor muziek. Telkens weer opnieuw de verleiding, het gevecht dat hij levert omdat niemand uit z'n leefwereld begrijpt waarom hij in godsnaam piano gaat spelen. 'Geld is toch veel belangrijker!'...

Mooie droge aanpak die daardoor een hardere sfeer geeft. Bijpassende muziek die zeker niet melig wordt. Het blijft een pianist die oefent en geen verdoken virtuoos die vanaf noot 1 de mooiste symphonieën uit z'n mouw schud.

Soms iets te oppervlakkig en een nogal negatieve sfeer (doet geen afbraak aan de kwaliteit, maar eerder aan mijn persoonlijke smaak), al is dit best wel een goeie film.


avatar van gauke

gauke

  • 9852 berichten
  • 13069 stemmen

In deze zogenaamde karaktergedreven film noir zit een man gevangen tussen zijn gevoelens: zijn leven kent twee belangrijke aspecten en hij dreigt in beide te mislukken. Een boeiend, scherp en emotioneel verhaal over zelfontdekking, volwassen worden en de vraag of een mens in staat is te veranderen, waarbij de regisseur vals sentiment en verhevenheid wist te vermijden. Romain Duris is uiterst zelfbewust en schittert in de rol van de dan weer aardige, kwetsbare en stoere, maar ook ruwe, koele en angstaanjagende hoofdpersoon. Je gelooft z'n persoonlijke strubbelingen (innerlijk conflict tussen gangster en pianist). Zijn verhouding met de Vietnamese pianolerares vond ik het meest intrigerend; hun communicatie bestaat uit muziek en gebaren. De relatie met z'n vader is het meest essentieel.


avatar van leatherhead

leatherhead

  • 3556 berichten
  • 1813 stemmen

Erg solide.

Niet een film die op het eerste gezicht écht lijkt te barsten van de genialiteit, wel eentje die op zo'n beetje alle mogelijke aspecten in goede aarde viel bij mij. Audiard laat de film op z'n dooie akkertje voortbewegen, weet hier en daar geregeld uit te pakken met een erg mooie scene, en laat een aangename indruk achter zodra de eindcredits het scherm sieren.

Grootste troef van de film is Duris; die zet een sterk karakter neer, een prachtig vormgegeven personage. Knap ook hoe hij de clichés weet te ontlopen, want met rollen als deze komen die normaliter al gauw de hoek om kijken. Hij acteert geloofwaardig en naturel, komt sympathiek over zonder zelf eigenlijk écht sympathiek te zijn.

Verder mooie, strakke shots, waarbij de camera veelal registrerend werkt. Het komt allemaal goed uit de verf, en Tom's emoties worden op perfecte wijze vastgelegd. De soundtrack werkte ook wonderwel, hoewel die zo nu en dan wellicht wat meer aanwezig mocht zijn, zeker gezien het thema van de film.

Weinig écht enorme uitschieters in dit filmpje, maar dat doet de ervaring eigenlijk niet echt teniet. Er valt verder nagenoeg niks op aan te merken namelijk. Zeker een erg goede film dus. Kleine 4,0*, kan nog weleens hoger oplopen.


avatar van Shaky

Shaky

  • 3721 berichten
  • 12695 stemmen

Zeer sterke film waarin Duris uitblinkt als verloren ziel. Een schitterende persoonlijke zoektocht volgt en vanaf de eerste minuut laat de film je dan ook niet meer los. Genoten.


avatar van de grunt

de grunt

  • 4319 berichten
  • 1572 stemmen

Die muziek in deze film!


avatar van de grunt

de grunt

  • 4319 berichten
  • 1572 stemmen

Come on baby do the locomotion


avatar van leatherhead

leatherhead

  • 3556 berichten
  • 1813 stemmen

De soundtrack wordt vooral heel kundig gebruikt vind ik, want de muziek an sich is meestal niet per se mijn ding. Deze (vanaf 2:15) scene blijf ik bijvoorbeeld schitterend vinden.


avatar van Flavio

Flavio

  • 4731 berichten
  • 5013 stemmen

Mooie film met intrigerende titel die grotendeels gedragen wordt door Duris, een soort kruising tussen Ewan McGregor, Joaquin Phoenix en Oasis, die een knappe rol neerzet als niet bijster sympathieke gast met de nodige onverwerkte trauma’s. Film wisselt af tussen muziek en geweld, twee werelden die elkaar niet zo vaak ontmoeten op het witte doek, maar hier toch vrij naadloos in elkaar overgaan.


avatar van Fisico

Fisico (moderator films)

  • 9784 berichten
  • 5316 stemmen

Jacques Audiard overtuigt me wederom niet en ik mag stilaan besluiten dat dit niet mijn favoriete regisseur is. Desalniettemin merk ik wel dat ik wel potentieel zie in de films die ik al van hem zag, maar ik op één of andere manier me er nooit mee betrokken voel. Ook De Battre Mon Cœur S'est Arrêté heeft een veelbelovend script waarbij een man worstelt met zijn persoonlijkheid en niet goed weet welke richting hij uit wil. Hij is een kwestie van daadkracht en vooral het maken van keuzes. Een intrigerend (filosofisch) uitgangspunt met andere woorden.

Tom dient hierbij te zoeken naar een evenwicht of zelfs keuze tussen zijn vader en moeder. Althans, het is een keuze die hij zichzelf oplegt omdat hij beide idealen moeilijk verenigbaar vindt. Alsof hij de ene zou verloochenen of zou ontgoochelen als hij de andere in de armen sluit. Zijn (overleden?) moeder was een pianiste die hem de muziek met de paplepel heeft meegegeven. Hij herontdekt en herneemt zijn vroegere passie. Daartegenover staat zijn gewelddadige en agressieve optreden tijdens zijn vastgoedactiviteiten. Ook vuile klusjes opknappen voor zijn vader valt hieronder. Tom is alles behalve een aimabel of sympathiek persoon. De rol wordt uitstekend ingevuld door Romain Duris. Tom balanceert tussen zijn rol als louche zakenman en als pianist. Audiard wenst bij zijn film mee te geven - denk ik - dat eenieder zelf de keuzes maakt of verantwoordelijkheid moet opnemen - voor het leven dat hij of zij voor zichzelf uitstippelt.

De Battre Mon Cœur S'est Arrêté is een ingetogen goed geacteerd psychologisch drama. Geen slechte film, maar ik miste iets voor dat tikkeltje meer. Voldoende dus, 3,0*.


avatar van Hansiro

Hansiro

  • 168 berichten
  • 1689 stemmen

Romain Duris wat een koning, lijkt wel alsof je naar een documentaire aan het kijken bent. Zo naturel is hij aan het acteren, zet hier echt een personage neer waar je u tegen zegt. De innerlijke strijd die hij aan het voeren is met aan de ene kant zijn vader en aan de andere kant zijn overleden moeder voel je echt door je scherm heen.

Fantastisch weergegeven film ook, met nogal aparte shots die iedere keer een ijzersterke sfeer neerzetten. De combinatie met de klassieke muziek was ook een genot voor de oren.

Voor mij wederom een pareltje van Audiard.


avatar van Zandkuiken

Zandkuiken

  • 1720 berichten
  • 1391 stemmen

Nog een keertje herbekeken, en het blijft in mijn ogen een erg sterke prent. Het sfeertje in Parijs, de toon die soms bijna komisch lijkt te worden (ook omdat bij Duris mij dit keer korte bijna Poelvoorde-achtige momentjes opvielen), de enorme rusteloosheid doorheen de film... Het blijft wel werken. Heerlijk ook, Monkey 23 van The Kills en Breathe van Télépopmusik op de soundtrack.

De 4,5* blijven dus overeind, maar verhogen richting 5* of een plekje in de top-10 zit er nu ook wel niet in. Daarvoor is de film misschien toch net te rechtlijnig en vond ik Duris meer dan bij de eerste kijkbeurten iets te 'acterend' overkomen. Niettemin voor mij nog steeds 1 van de beste films van het eerste decennium van de 21ste eeuw.


avatar van james_cameron

james_cameron

  • 6498 berichten
  • 9436 stemmen

Sterk frans drama over een getalenteerde pianist (Romain Duris) die zijn geld verdient met dubieuze huizenhandel in Parijs. Duris is onvergetelijk in de intense hoofdrol en de sfeervolle regie van Jacques Audiard is eersteklas. De film is overigens een remake van het bij mij niet bekende Fingers uit 1978, met Harvey Keitel.


avatar van stefan dias

stefan dias

  • 2406 berichten
  • 1396 stemmen

james_cameron schreef:

Sterk frans drama over een getalenteerde pianist (Romain Duris) die zijn geld verdient met dubieuze huizenhandel in Parijs. Duris is onvergetelijk in de intense hoofdrol en de sfeervolle regie van Jacques Audiard is eersteklas. De film is overigens een remake van het bij mij niet bekende Fingers uit 1978, met Harvey Keitel.

Haha, een Franse remake van een Amerikaans origineel. Da's een keertje wat anders.


avatar van Dk2008

Dk2008

  • 10904 berichten
  • 748 stemmen

Brix schreef:

Is de Bluessong 'The Sy is crying" van Elmore James te horen in deze film vraag ik mij af?

Ik zou het graag willen weten omdat de titel van de film m.i. is ontleend aan aan een regel uit de tekst daarvaan.

Staat bij IMDb film's title comes from a line in French singer Jacques Dutronc's song, "La fille du père Noël" ("Santa Claus's daughter").


avatar van mjk87

mjk87 (moderator films)

  • 13816 berichten
  • 4180 stemmen

Echt een geweldige film. Gejaagd vooral, in stijl en sfeer en toon maar wel uitstekend uitgevoerd en dat past precies bij de psyche van de hoofdpersoon. De camera constant op hem en constant in hij rusteloos en de film daarmee ook en Audiard weet je als kijker zo echt mee te slepen. Ondertussen ook nog sfeervol, visueel boeiend genoeg en het tempo is uitstekend. Vooral Duris schittert in de hoofdrol. Enorm naturel (hij acteert gewoon niet) en toch dat gejaagde meegeven, dat is een balanseeract die hij perfect tentoonstelt hier. Overtuigend en volstrekt geloofwaardig. En al gaande levert Audiard met een aanwezige maar tevens registrerende camera echt een prachtig portret af van iemand. 4,5*.


avatar van Fortune

Fortune

  • 4181 berichten
  • 2642 stemmen

Gisteren voor de tweede keer gezien en verhoogd van 3.5* naar 4* en ik denk dat deze film beter wordt bij herziening. Bij de 1e keer vond ik de film een beetje slepen maar nu vind ik de film wel diepgaander dan de 1e keer. De film gaat over een jongeman die een wereld is ingerold die hij niet zelf heeft uitgekozen maar hij is min of meer gedwongen door zijn vader die nogal manipulerend is naar zijn zoon.

Zijn werk is wel vaag afgebeeld. Hij werkt in de vastgoed maar meer in het grijze, criminele gebied van vastgoed. Dit zijn vastgoedmensen die bereid zijn om geweld te gebruiken om hun doelen te bereiken en met doelen bedoelen we geld of een vastgoedcontract. Als men daarbij ratten moet loslaten op krakers of ze moeten iemand bedreigen dan zijn ze daartoe in staat. Maar het zijn geen echte gangsters of echte zakenmannen. Hun zitten daar ergens tussenin. Het is eigenlijk niet perse duidelijk hoe dit allemaal werkt. Het werk verdient goed maar is vreselijk om te doen. Er zit totaal geen ziel of meerwaarde in en het is mensonterend en beschamend. Deze mensen leven ook als zwijnen eigenlijk met overmatig alcoholgebruik, vreemdgaan en constant peuken roken, al zou je dat ook kunnen scharen onder de Franse cultuur.

De passie van de hoofdpersoon Tom is piano spelen en dat is een hobby die hij al even niet meer heeft aangeraakt. Hij komt zijn ouwe pianoleraar tegen die vraagt of hij auditie wil doen en daar is hij heel enthousiast over en hij gaat met een pianolerares aan de slag. Deze film gaat eigenlijk over dat je je hart moet volgen en niet het geld en dat zorgt voor wrijving. Er is maar een keuze natuurlijk en dat is niet de keuze van geld maar passie. Ook al willen jou familie en vrienden dat niet, je kan geen andere keuze maken dan dat.

Dit is best herkenbaar zonder dat je in een louche vastgoedwereldje moet zitten. Het vastgoedwereldje en het pianowereldje in een mooi contrast. Romain Duris is wel de ster van deze film en dit moet ook zijn beste rol ooit zijn. Die kan je moeilijk overtreffen. Dat is ook moeilijk als je op jonge leeftijd meteen je beste rol ooit speelt.

Het camerawerk is ook goed die de beleving van Tom uitbeeld d.m.v. vervaagde achtergrondshots van de stad als ze in een auto rijden bijvoorbeeld. Die shots kon ik nog onthouden maar ook het jasje van Tom, dat is een cool jasje.

Tom is niet echt bevriend met zijn vrienden die wel deze wereld hebben uitgekozen. Hij heeft eigenlijk een hekel aan ze. Wat matig is uitgewerkt is dat Tom vreemdgaat met de vrouw van zijn beste vriend en ze houden van elkaar maar dat wordt helemaal niet uitgewerkt verder. Ze zijn die vrouw gewoon vergeten volgens mij. Ook de scene dat hij schijnbaar seks heeft de vrouw van die Russische gangster is een beetje een rare scene. Dit is allemaal niet relevant tot het verhaal.

Best wel een unieke film en er zijn weinig films die dit soort onderwerpen behandelen. Schijnbaar is dit een Franse remake van een Amerikaanse film (Fingers) en deze remake is schijnbaar veel beter.