Film Pegasus schreef:
Payback zoekt z'n weg tussen de wraakfilm en de filmnoir, maar dan wel als luchtige hap met de nodige oneliners. Verschil met films als Death Wish, Taken of The Punisher is dat Porter (Gibson) niet echt een overtuigend motief heeft voor z'n daden. Zelfs z'n tegenstanders geloven hem niet echt als hij zegt wat hij wil.
De vlotte montage brengt wel wat tempo in de film en de combinatie van typische actiehumor (denk aan films met Bruce Willis of the Lethal Weapon reeks) en de nodige actie zelf natuurlijk. Al is daar dan ook alles mee gezegd. Echt creatieve ondernemingen zijn er niet en ook al klinkt de muziek soms wel leuk, het blijft een reeks ouwe bekende nummers (bvb Jimi Hendrix) die nu ook weer niet echt steeds goed getimed zijn. Leuk om te zien, al is het niet echt speciaal.
Dat de film wat gaten vertoont zal veel mensen opgevallen zijn. De scores zijn dan ook wisselvallig hier. Het is een wraakfilm met film noir elementen. Maar op vlak van scenario, karakters, motieven, .... is het niet echt bijzonder. Regisseur Brian Helgeland is nochtans vooral bekend vanwege zijn screenplays voor films als L.A. Confidential en Mystic River. Hier laat hij die job over aan een ander en is hij enkel regisseur. Wat maakt deze film dan toch nog goed?
Niet dat het er zo hard in slaagt, maar het lijkt wel een ode aan de Franse neo-noir films. Gibson liet weten dat deze film eigenlijk in zwart-wit moest verfilmd worden, maar in een tijd van kleurenfilms is dat te gewaagd voor een doorsnee Hollywoodfilm. Daarom werd aan een wat gelijkaardige look gewerkt. De film straalt dan ook dezelfde sfeer uit als de neo-noir van vroeger, maar iets donkerder.
Zet er bovendien een grote reeks bekende namen op en je kan een film dat voor bandwerk bedoeld is, opwerken naar net dat ietsje meer. Een klassieker zal dit niet worden, maar het was toch wel genieten.