• 13.057 nieuwsartikelen
  • 169.586 films
  • 11.122 series
  • 31.858 seizoenen
  • 630.311 acteurs
  • 196.339 gebruikers
  • 9.178.870 stemmen
Avatar
 
banner banner

Bronenosets Potyomkin (1925)

Drama / Historisch | 75 minuten / 66 minuten (VS) / 72 minuten (Blu-ray)
3,56 471 stemmen

Genre: Drama / Historisch

Speelduur: 75 minuten / 66 minuten (VS) / 72 minuten (Blu-ray)

Alternatieve titels: Battleship Potemkin / Pantserkruiser Potemkin / Pantserkruiser Potjomkin / Potemkin / The Armored Cruiser Potemkin / The Battleship Potemkin / Pantserkruiser Potemkine / Броненосец Потёмкин

Oorsprong: Sovjet-Unie

Geregisseerd door: Sergei M. Eisenstein

Met onder meer: Aleksandr Antonov, Vladimir Barsky en Grigoriy Aleksandrov

IMDb beoordeling: 7,9 (62.890)

Gesproken taal:

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Bronenosets Potyomkin

"Revolution is the only lawful, equal, effectual war. It was in Russia that this war was declared and begun."

Deze op historische gebeurtenissen gebaseerde film vertelt het verhaal van het gevechtschip Potemkin. Wat begon als een proteststaking van de bemanning na bedorven vlees gekregen te hebben, eindigt in rellen. Ze hesen de rode vlag, en probeerden de revolutie te beginnen in hun thuishaven Odessa.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Grigory Vakulinchuk

Commander Golikov

Chief Officer Giliarovsky

Young Sailor Flogged While Sleeping

Militant Sailor

Woman with Pince-nez

Student Agitator

Mother Carrying Wounded Boy

Wounded Boy

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van BBarbie

BBarbie

  • 12893 berichten
  • 7675 stemmen

Zoals het een propagandafilm betaamt neemt ook deze dramatische verfilming van de opstand aan boord van een slagschip een loopje met de werkelijkheid. Dat laat onverlet dat het een imposante film is, vooral dankzij de beruchte slachtpartij op de trappen van Odessa en de knappe montage.

Bijna honderd jaar oud, maar nog steeds het aanzien meer dan waard.


avatar van Bobbejaantje

Bobbejaantje

  • 2088 berichten
  • 1958 stemmen

De dvd van deze film lag al enkele jaren - nog in de verpakking - stof te vergaren in mijn kast … gewoon een ouwe Russische film die nog wel eventjes kon wachten. Maar wat ben ik onder de indruk van dit werk. Eisenstein verfilmt het verhaal van de mislukte Russische revolutie van 1905 zonder echte lead, maar met in de hoofdrol de bemanning van de Potemkin. Nu ja, bij de start van de film worden twee matrozen bij naam genoemd, waarvan er één na een half uur al het loodje bij legt, als ‘noodzakelijke’ martelaar voor de goede zaak. Uiteraard past die keuze om het collectief te benadrukken, ten nadele van het individu, volledig in de communistische ideologie.
Mede door het ontbreken van een lead geeft dit de film - voor mij dan toch - een documentaire feel. Battleship Potemkin bevat een aantal scènes waarin Eisenstein de spanning ten top weet te drijven dankzij het gebruik van close-ups en de gekozen montage, nog eens onderstreept door de dwingende (originele) hedendaags klassieke soundtrack van de Oostenrijker Edmund Meisel. De muiterij aan boord komt levensecht en dreigend over, hoedje af hiervoor. De legendarische trappenscène lijkt me dan weer terecht legendarisch, is nog steeds pakkend.

Natuurlijk is het zuur om te beseffen dat het regime van de toenmalige Sovjetunie even onmenselijk was als het autoritaire tsarenregime dat hier aan de kaak wordt gesteld. Het is dan ook een propagandafilm. De ideologische kantjes van het regime zijn ook merkbaar via de kritiek die en passant wordt gegeven op de (christelijke) clerus, met het verwaaid figuur dat aan boord van de Potemkin ronddwaalt ter ondersteuning van het tsaristische gezag, alsook de scène waarin een matroos een bord met de christelijke gebedsregel ‘geef ons heden ons dagelijks brood’ aan diggelen slaat. Zie de uitspraak van Marx dat religie opium voor het volk is, en mee aanleiding voor de communisten om met alle geweld komaf te maken met religie.

Ook interessant is de scène in Odessa waarin een man in de menigte ‘kill the jews’ (maar dan in de tussentitel) roept en onmiddellijk het zwijgen wordt opgelegd door de omstaanders. Het is in elk geval een feit dat veel topstukken van de (anti-tsaristische) revolutionairen Joden waren, waaronder ook de latere leiders Lenin en Trotski. Net zoals Karl Marx. En ook regisseur Eisenstein was een Jood. De anti-Joodse leuze in de film, met respons erop, zou in dit geval dus verband kunnen houden met de concrete betrokkenheid van Joodse topfiguren bij de revolutie.

Conclusie. De reputatie van deze film en zijn regisseur maakt het voor mij waar. Ik voelde me helemaal meegezogen in historische gebeurtenissen van lang geleden, dankzij de beeldenstormende montage van Eisenstein. Te herzien.


avatar van Fisico

Fisico (moderator films)

  • 9751 berichten
  • 5302 stemmen

Propagandafilm over een Russische bemanning van een kruiser die aan het muiten slaat nadat ze bedorven vlees voorgeschoteld krijgen. Te Odessa sluit de bevolking zich bij de bemanning aan en worden de overheidsgebouwen bestormd. De overheid liet dit niet gebeuren en reageerde heftig. De ‘trappenscène’ werd erg mooi in beeld gebracht en straalt één grote chaos en tristesse uit. Visueel erg knap gemonteerd overigens met close-ups en overzichtsbeelden. Hard ook bij momenten waarbij vrouwen noch kinderen gespaard bleven.


avatar van Shadowed

Shadowed

  • 10032 berichten
  • 5993 stemmen

Hm.

Een beetje een dubbel gevoel hier, want de film kent serieus sterke momenten. Maar ik werd in de eerste twee hoofdstukken van de film compleet overrompelt door de chaos. Niet perse door de situatie, maar vooral door de regie zelf.

Ik heb het serieus geprobeerd, maar alles wordt met zo veel gedoe gebracht dat ik de personages totaal niet uit elkaar kan houden. In het eerste en tweede hoofdstuk heb ik bijvoorbeeld geen idee wie wie is en wie waar bijhoort. En ik weet het bij bepaalde gevallen na afloop nog steeds niet.

Ik moet ook zeggen dat de film niet altijd even boeiend was. Het eerste hoofdstuk wist niet al te veel te brengen wat me opviel, het tweede hoofdstuk was al iets leuker. Het derde hoofdstuk kon me echter niet snel genoeg voorbij zijn. Vond dat allemaal net wat te sterk aangezet.

Het is pas bij het vierde hoofdstuk dat de film in volle glorie opleeft. Het snelle tempo, grootse cameragebruik en razende editing maken dit een zeer memorabel stuk. Ook gelijk 1 van de weinige keren dat ik meeleefde met personages uit zo'n oude film. In ieder geval machtig neergezet, zag er zeer goed uit.

Jammer dat de rest van de film het bij lange na niet haalt bij dat hoofdstuk. Een ietwat saai en chaotisch gebeuren zelfs. Er gebeurd soms erg veel, te veel als je het mij vraagt. Kreeg bijna stress van alle chaos die op de kijker wordt afgevuurd. Het snelle handelen naar geweld door de film heen kwam ook niet altijd even geloofwaardig over.

Maar de film kent weergaloze stukjes die de film het kijken waard maken. Inderdaad op een aantal punten een geval dat zijn tijd vooruitgaat, maar soms had de rust wat meer gepakt mogen worden. Enkele hoofdstukjes zijn ook helaas net wat te traag, om vervolgens op het volgende hoofdstuk met alle remmen los te knallen. Het wisselt elkaar niet echt soepel af.


avatar van Dievegge

Dievegge

  • 3078 berichten
  • 7964 stemmen

De Potjomkin, genoemd naar een achttiende-eeuwse veldmaarschalk, was een oorlogsschip van meer dan honderd meter lang, met stoommachines en geschuttorens. Eisenstein gebruikte de Dvenadsat Apostolov ("Twaalf Apostelen"), een ouder oorlogsschip dat ironisch genoeg deel uitmaakte van de tsaristische vloot die de muiterij neer moest slaan. Omdat dat schip aangemeerd lag, komt de steven nooit in beeld.

In het begin is de protagonist de matroos Grigory Vakulinchuk. Als bolsjevist gelooft hij in een opstand van de arbeidersklasse. Zijn weigering borsjtsj met rot vlees te eten is de aanzet tot de muiterij. Na een halfuur wordt hij doodgeschoten. Daarna is er geen hoofdpersonage meer, maar gaat het om de strijd tussen het proletariaat en de vertegenwoordigers van Staat en Kerk. Er is een fel contrast tussen de sjofele matrozenpakken en de strakke officiersuniformen.

Even revolutionair als de marxistische ideeën was de montagetechniek van Eisenstein. In hoog tempo springt hij van massascènes naar individuele reactieshots en veelzeggende close-ups, bijvoorbeeld van die maden in het vlees. Na de dreigende woorden van een officier zien de matrozen schimmen van zichzelf, opgehangen aan de ra. Een mooi detail is een meeuw die toevallig voorbijvliegt. Talloze figuranten werden ingezet voor de verwelkoming in de haven van Odessa, met een massa die de pier op loopt. De vlag op het einde is wit, maar meestal werd die rood gekleurd, de kleur van het communisme.

De trappenscène is fictief, al schoot het leger een half jaar eerder wel op de massa voor het Winterpaleis in Sint-Petersburg. De laarzen van de kozakken geven de dreiging aan. Iconisch zijn de beelden van het rollende kinderwagentje, de schoen op het jongenshandje en de door een kogel getroffen pince-nez. De indrukwekkende montage vindt een goed evenwicht tussen de razernij van de bewegende massa en de emoties van individuen.


avatar van Flavio

Flavio

  • 4714 berichten
  • 5005 stemmen

Herzien. De trappenscène blijft toch een van de meest iconische scenes uit de filmgeschiedenis, en ook de enige scène die nog scherp op het netvlies stond. Toch doe ik Battleship Potemkin enigszins te kort om de film tot dat deel te reduceren, want ook de aanloop er naartoe was erg goed, vanaf de weigering rottend vlees te eten en de daaruit volgende muiterij tot de treurende mensen bij het lijk van de gevallen revolutionair.

Maar goed dan komt dus dé scène, waarbij de tsaristische soldaten anoniem en stoïcijns in gelid de trap afdalen, schietend op de menigte, terwijl de slachtoffers in close-up hun laatste adem uitblazen. Fantastische montage die, ook nu nog, sterk op de emoties inwerkt. In de laatste akte wordt de spanning nog flink opgebouwd door wederom een versnellende montage en dito muziek maar het is duidelijk dat het filmische epicentrum dan al achter ons ligt.

Dat Odessa nu opnieuw in de vuurlinie ligt geeft de film nog een extra, wrange lading. Toch wel het hoogtepunt uit Eisenstein's niet zo omvangrijke oeuvre. Halfje erbij.


avatar van TMP

TMP

  • 1835 berichten
  • 1667 stemmen

Vanuit filmhistorisch oogpunt wellicht nog wel enigszins de moeite waard, maar ik vond het een uiterst moeizame kijkervaring. Geen boeiende verhaallijn en aanvankelijk kostte het mij wel wat moeite om te onderscheiden wie nou bij wie hoorde en waar het verhaal precies heen gaat. Dat valt uiteindelijk nog wel op zijn plek. Duidelijk een propagandafilm, versterkt door veelal zwaar aangezette muziek. Het heeft mij wel wat moeite gekost om deze film, die toch maar ruim een uur duurt, uit te zitten.


avatar van blurp194

blurp194

  • 4829 berichten
  • 3787 stemmen

Op zo ongeveer elk series lijstje van 'beste films ooit' staat Bronenosets Potyomkin wel ergens. En vaak ergens bovenaan.

Toch, als ik de eerste twee delen zie bekruipt me eerder de vraag of ik niet wat anders te doen heb, want heel best is het niet. We kunnen het Eisenstein wellicht niet kwalijk nemen dat hij het adagium 'show, don't tell' niet toepast, maar dan nog, de titelkaarten zijn wel wat erg uitleggerig. Ook een paar echt ernstige fouten in de continuity, en de sleutelscene van de dappere Vakulinchuk die het loodje moet leggen wordt wel erg dik aangezet met de pathetische manier waarop hij aan het blok blijft hangen - maar sorry, welk serieus slagschip op volle zee laat een blok zonder doel buitenboord hangen. Gepruts wat je eerder van de Asylum-versie zou verwachten.

Interessanter wordt het in deel drie. Het openingsbeeld al, met een werkende stoomkraan maakt alles eigenlijk al goed. Supermooie beelden van de haven in de mist van de vroege ochtend, overal oude (maar toen nieuwe) schepen. Nogal een stijlbreuk eigenlijk, je zou je afvragen of het wellicht ooit het plan geweest was om de film hiermee te laten beginnen. Of misschien gewoon een moment van bezinning, een rust voor de emoties die nog komen gaan - hoe dan ook, het levert een paar erg mooie scenes op. Ook de scenes op de kade daarna zijn erg prettig, de eensgezindheid onder de bevolking is treffend - ondanks dat daar oosterlijk-orthodoxen, boerka's, gewone hoofddoekjes en Rasputin-baarden door elkaar lopen. Met antisemieten hebben ze helemaal niets, dat wordt er goed ingewreven.

Dan deel vier. De trapscene vond ik eerlijk gezegd wat tegenvallen - één enkele linie tinnen soldaatjes maar, dat komt toch wat over als een budgetprobleem. En dat gedoetje met die kinderwagen, ja, knap gedaan hoor, maar erg iconisch vond ik het eerlijk gezegd niet. Misschien is het dat je al weet wat er aan komt. De scene aan het eind, als Potyomkin op het theater schiet is eigenlijk interessanter - het shot van de glazig kijkende stenen leeuwen vind ik dan echt weer geniaal mooi. Wat de film overigens voor het gemak maar niet meldt is dat ja, er inderdaad wel geschoten is, maar niet raak.

Deel vijf is een mixed bag - enerzijds is het erg interessant plaatjeskijken op het oude schip, aan de andere kant narratief nogal uit de propagandistische duim gezogen en met wat goofs die makkelijk vermeden hadden kunnen worden. Zoals dat er vlaggeseinen worden gebruikt om de vrome boodschap over te brengen, en even daarna het bericht komt dat de schepen binnen schootsafstand zijn - maar zelfs zo'n oud pieremegochel als Potyomkin had serieuze twaalfduims Krupp-kanonnen waarmee je ook toen al zonder enige moeite over de horizon heen kon schieten, en die vlaggen zie je dan echt allang niet meer. Evengoed is het schip van de tegenpartij veel te modern voor een slag in 1905 - dat is overduidelijk een generatie later.

Maar de uitsmijter is wel het einde, met de rode vlag in top en iedereen doet mee boodschap. Dat lag in het echt toch wel wat genuanceerder. Het blijft natuurlijk een officiele staats-propagandafilm. Maar ondanks dat, wel erg mooi plaatjeskijken - sowieso in de machinekamer, met de mooie Schäffer-Budenberg manometers en de stoommachine, maar zeker ook de oude slagschepen in volle zee - ongetwijfeld gejat van archiefbeelden, maar daarom niet minder fijn.

Als film voor zo'n lijstje als waar ik mee begon, mwah - daar moet toch op zijn minst een nuance bij, je kan dit niet echt meer vergelijken met een film van nu. Zeker wel een stuk filmgeschiedenis, en op een aantal punten zeker baanbrekend. Maar niet zonder mankementen.