Pet Sematary (1989)

Deze film kende wel goede schrikeffecten maar moest het van mij nu niet bepaald van het verhaal hebben. In een horrorfilm hoeft dat niet direct geloofwaardig te zijn maar je moet ook niet overdrijven. Het acteer-werk vond ik ook vrij matig en het einde vóór de aftiteling had ook wel anders gemogen. Veel te voorspel-baar. Maar goed dat we tijdens die aftiteling de titelsong van The Ramones te horen kregen. Lang geleden trouwens dat ik dat uitstekende nummer weer gehoord heb.

Oh ja, voor ik vergeet het te vermelden. Het boek van Stephen King heb ik niét gelezen.

3,0

Heel trouw aan het boek! Stephen King heeft ook zelf aan deze film meegewerkt

Nu de remake net in de bioscoop draait vond ik het tijd om deze nog eens te herzien. In mijn herinneringen was Pet Sematary altijd één van de betere verfilmingen van het werk van Stephen King. Dat blijkt toch een beetje tegen te vallen. Het is zeker niet de slechtste verfilming van het werk van King, maar goed; er is dan ook heel veel troep gemaakt met zijn naam erop. Maar een sterke film is Pet Sematary ook niet.

De film bevat vooral qua script nogal wat problemen. King zelf schreef het script, iets dat hij bij eerdere verfilmingen ook graag wilde doen, maar pas bij Pet Sematary kreeg hij het ook echt voor elkaar dat zijn script werd gebruikt. De film heeft een vrij eenvoudige opzet; een gezin komt in een nieuw huis te wonen aan een drukke snelweg, met een mysterieus pad richting een dierenbegraafplaats. De boel gaat in een stroomversnelling als de kat Church sterft. Buurman Jud weet meer over een gebied áchter de begraafplaats en vooral over de afschuwelijke geheimen van die plek, maar alsnog besluit hij hoofdpersoon Louis zijn kat daar te laten begraven. Zijn motivatie: de jonge dochter van Louis zou té kapot zijn van de dood van haar kat. Lijkt mij een enorm slechte motivatie om iets te doen waarvan je weet dat het slecht is. En inderdaad, vanaf dat moment gaat het snel bergafwaarts in huize Creed.

Eén van de meest opvallende elementen uit het script is Victor Pascow. Hij moet doorgaan voor een student, maar oogt eerder veertig jaar oud. Maar goed, King heeft schijnbaar goed gekeken naar American Werewolf in London, want net als Jack in die film duikt Pascal af en toe op als ondode, met soms een nogal misplaatste luchtige toon. Zijn taak in het verhaal is simpel: Hij moet Louis behoeden voor het maken van een grote fout. Echter is hij zo enorm vaag in zijn waarschuwingen dat het feit dat Louis alsnog de fouten maakt me niet verbaasd. Daarnaast maakt Pascow het zelfs alleen maar erger door de vrouw van Louis aan het einde van de film naar haar dood te sturen. Oftewel; Pascow is een nutteloos personage. Wellicht niet zo nutteloos als huishoudster Missy - die echt niets in het verhaal te zoeken heeft - maar alsnog behoorlijk nutteloos.

De film heeft maar een paar personages die er wél toe doen. Eén daarvan is de sympathieke Jud, gespeeld door Herman Munster himself. Hij werd één van de meest memorabele elementen uit de film en zijn personage dook verscheidene malen op in South Park. Ook niet zo gek met dat enorm herkenbare accent. Het is een leuk personage. Een ander personage dat opvalt is Zelda, nog steeds één van de meest creepy en akelige verschijningen die ik ken. Het moet schijnbaar een jong meisje voorstellen, maar het is een dunne oudere kerel. Dat maakt haar niet minder akelig, overigens. Daarnaast is Miko Hughes de ster van de show. Hij was nog geen drie jaar oud tijdens het filmen, dus wat hij hier laat zien is enorm knap. Zijn acteerprestaties zijn veruit het beste van het gezin. Dat is anderzijds ook niet heel ingewikkeld, want er wordt niet bijster goed geacteerd in deze film. Vooral hoofdrolspeler Dale Midkiff is beroerd. Echt héél beroerd.

Al met al is Pet Sematary een film met veel problemen, maar kent tegelijkertijd ook wel wat hoogtepunten. Fred Gwynne als de buurman, de angstaanjagende Zelda of Miko Hughes als het kleine mannetje Gage zijn erg memorabel, evenals de af en toe vrij duistere en grimmige sfeer, inclusief een vrij naargeestig slot. Daar tegenover staat een vrij matig script vol bespottelijke keuzes, een toon die soms alle kanten op gaat en een slechte hoofdrolspeler. Pet Sematary is wat dat betreft vrij aardig in balans. Ben benieuwd hoe dat met de remake zit, maar één ding is zeker; veel erger dan Pet Sematary II zal het niet worden.

3 sterren.

King verzorgde de screenplay, iets waar hij zich niet mee bezig moet houden.
Net als vele van zijn boekverfilmingen komt het verhaal gewoon niet echt los, potentie maar op beeld mat.
En dat vaak doordat het allemaal qua acteerwerk en script erg amateuristisch overkomt.
Timing is vaak middelmatig tot slecht.

De verhalen hebben gewoon veel meer in zich wat King betreft, ik kom met deze prent niet verder dan 3**.

Slechter geacteerd dan de 2019 versie? Ja.
Slechtere effecten dan de 2019 versie? Ja.
Sfeervoller en creepier dan de 2019 versie? JA, JA en JA !!!

En dat laatste, daar gaat het natuurlijk om. Deze versie is gewoon veel beter dan die lamme meuk die ik vorige week gezien heb.

Absoluut.

Deze film nav. de remake (die ik nog moet kijken) vanavond na 28 jaar herzien en moet zeggen dat dit 1 van de betere Stephen King verfilmingen is en blijft. En zoals eerder vermeld zijn er heel wat films gemaakt van korte verhalen van King, maar met een lengte van uren die compleet bagger waren. Ik heb mij lekker vermaakt met deze film en zal zeker de remake gaan kijken.