Pet Sematary II (1992)

ik vond dit niet een slecht vervolg.wel een leuke film.

Vrolijke onzin die me alleszins meeviel. Heeft niet veel om het lijf, maar is lekker onsmakelijk en weet een ruime 1,5u te vermaken. Denk dat deze film me langer bij gaat blijven dan het eerste deel die ik eigenlijk al vergeten ben.

3,5*

Vond het redelijk gelijkwaardig aan Pet Sematary dit tweede deel. Heeft eveneens een degelijke sfeer en voldoende spanning. Begint al vrij vlot met een sterke opening, maar zakt qua niveau dan wel wat in. De komische insteek was tegenvallend en vooral de rol van de sheriff was te dik opgezet naar mijn mening. Het einde is echter tegenvallend en vooral niet zo sterk als zijn voorganger.

Nog maar eens herbekeken,deel 1 is vele malen beter (het boek is en blijft het beste).toch is deze best te nassen.....3stars

Prima vervolg op Pet Sematary. Dit deel mag dan wel niet de charmes hebben van de eerste film maar weet zich toch wel staande te houden.

Het geheel ziet er best verzorgd uit. De effecten mogen dan wel achterhaald zijn, toch ziet het er prima uit. Er zit een goede dosis gore in die de gemiddelde kijker kan bekoren.

Acteerwerk is over het algemeen prima. Een uitschieter is Clancy Brown die zijn personage lekker psychopatisch neerzet.

3*

En al even geweldig als de voorganger, iets minder griezelig, maar dankzij de geweldige sheriff Gus valt er zowaar nog flink te lachen als we hier de Grand Guignol-kant op gaan. Remake van Pet Sematary staat voor 2019 in de planning, waarom? Kunnen nog heel wat jaartjes mee als horrortoppers van eind jaren 80/begin jaren 90.

Redelijk vervolg. Voegt eigenlijk niet veel toe aan deel 1, maar hij kijkt wel lekker weg en er zitten paar leuke scenes in.

Niks mis mee hoor, lekker creepy sfeertje. Edward Furlong doet het goed als de aardige puber Jeff die zijn overleden moeder mist, zijn aartsvijand Clyde (Jared Rushton) is lekker gemeen, het is net Draco Malfoy. Mary Lambert weet in ieder geval het juiste duistere Stephen King gevoel over te brengen, maar voor mij blijft ze toch de regisseur van schitterende videoclips die ze in de jaren tachtig maakte voor Madonna: Borderline, Like A Virgin, Material Girl, La Isla Bonita en het niet onopgemerkt gebleven Like A Prayer. Ergens aan het einde van de film zit trouwens een verwijzing naar haar werk met de popster, wanneer Furlong op exact dezelfde manier uit een schommelstoel opstaat als Madonna in La Isla Bonita.

Matige vervolgfilms op Stephen King verfilmingen zijn niets nieuws. Je hebt Firestarter 2, Carrie 2, THe Mangler 2; het lijkt soms Disney wel. Drie jaar na Pet Sematary was er ook Pet Sematary 2, een film waar King niets mee te maken had. En dat terwijl hij bij Pet sematary juist enorm betrokken was. Het is vaak zo dat oorspronkelijke makers van een origineel ver weg blijven van een vervolg, maar in dit geval keert regisseur Mary Lambert wel terug. Maar voor wie denkt dat een terugkerende regisseur zorgt voor een film die perfect aansluit bij de eerste film, dat kun je vergeten. Pet Sematary II refereert een enkele keer naar de gebeurtenissen in de eerste film, maar staat er verder vrij los van.

Met het succes van Terminator 2 is de hoofdrol voor Edward Furlong. Ondanks dat hij begin jaren 90 een grote naam was is het geen acteerwonder en dat blijkt ook wel uit deze film. Hij speelt het typetje dat hij vaak speelt; zo'n tiener met een randje, vaak ogen half dicht en met een ongeïnteresseerde houding en een overslaande stem als hij moet schreeuwen. Opvallend is ook dat hij wellicht de hoofdrol heeft, maar het verhaal eigenlijk zelden over hem gaat. Het verhaal gaat over zijn vriend, diens hond en diens boze stiefvader. Deze laatste, gespeeld door Clancy Brown, is met zijn over de top spel het hoogtepunt van de film. Sowieso is het spel - op Furlong na - beter dan in de eerste film. Het personage van Anthony Edwards krijgt weliswaar amper wat te doen, maar zijn acteren is nog altijd beter dan van Dale Midkiff.

Maar goed, daarmee houden de positieve verhalen over Pet Sematary 2 ook wel op; verder is het vooral een domme film. Qua script zou het puur moeten gaan over een begraafplaats voor dieren die daarna terug kunnen komen, maar de film gaat tevens over een huishoudster van meneer Edwards, een onuitstaanbare pestkop gevuld met snoeiharde opmerkingen over de dode moeder van het hoofdpersonage en droomsequenties met een vrouw met kop van een hond. Dit alles met een soundtrack vol typische jaren 90 muziek. Vooral het einde is hilarisch als tijdens het laatste shot de gezichten van de overledenen op hele lelijke manier in beeld komen. Sowieso is de hele derde akte en climax van de film te dom voor woorden, terwijl er in de scènes daarvoor af en toe nog wel iets geestig zat. Vooral de scènes met een compleet bespottelijke Clancy Brown, de enige die voor leven in de brouwerij zorgt.

2 sterren.

Heb in het begin van de avond The Orphan Killer uit 2011 herzien en wou Murder Set Pieces uit 2004 als 2e avondfilm kijken. Maar dat is Pet Sematary 2 geworden. Had aflopen zondag deel 1 gezien ivm de release van de remake. Ik vond dit deel best aardig, al blijft de eerste film beter.

Pff dit was wel een hele lastige zit hoor. Vanaf minuut één voelde de film vrij sfeerloos aan en dit gevoel hebben ze niet echt goed uitgewerkt. Waar ik toch nog best een fan was van het originele eerste deel, die ik toch wel aardig kon waarderen valt deze eigenlijk al snel in het niets. De acteerkunsten van de cast is om snel te vergeten, en bijna om te janken en ook het verhaal is erg zwakjes waardoor de zit te lang aan gaat voelen. Nergens vond ik het echt spannend worden. Hopelijk is de nieuwe van dit jaar wel beter te verteren.

Vreemd dat deze zo slecht hier scoort, terwijl de voorganger uit 1989 dat een stuk beter doet. Maar die zag ik recent en dat vond ik maar een middelmatige b-film. Niet dat deel 2 beter is, maar ook niet slechter. Sterker, ik heb me er stiekem meer mee vermaakt, zeker als die kerel later op een moord-toer gaat. Die scène met dat jochie die met het wiel van zijn brommer wordt vermoord was hilarisch! Die man leek een beetje op de Terminator met zijn houding, wat wel weer grappig is aangezien Edward Furlong hier mee speelt. Dit is ieder geval net als de eerste film niet een titel die ik in de toekomst nog eens snel op zal zetten.

2,5*

Net als de eerste film een middelmatige bedoening. Zombies vinden altijd mooi hun weg naar huis. Het achterliggende idee, het trauma van een overlijden ombuigen tot de obsessie om die persoon terug tot leven te brengen, werkt hier niet echt zoals het moet. Ook ik vond dit van hetzelfde niveau als de eerste film (2,5*). Clancy Brown is lekker op dreef hier en de horror is best vermakelijk, maar daar moest ik het wel mee doen.

Hoewel het origineel. een succesvolle horrorfilm uit 1989, een prima Stephen King verfilming was, heb ik zoveel meer plezier gehad met dit vervolg. Waar de vorige meer richting spannende thriller ging met onderliggend thema van tragedie en verlies. Gooit deze veel meer zijn remmen los met woede over incompetente ouders. De twee films zijn bijna zo verschillend van toon dat het eigenlijk moeilijk te geloven is dat ze allebei door dezelfde persoon zijn geregisseerd. Wel weet het net als zijn voorganger, niet zo goed een samenhangend verhaal te vertellen. Wel hebben de personages iets meer vorm gekregen dan in deel één en de gereanimeerde doden hebben nu meer een eigen wil. De gore effecten zijn daarentegen wederom erg goed. En er zijn hier zelfs meer shockscènes dan de vorige en ze zijn bovengemiddeld goed qua impact en spanning. Een paarzijn er zelfs flink schokkende voor dierenliefhebbers. Een paar kitten overleven het niet en de ondode Clancy Brown die zijn konijnen vilt kan helemaal als schokkend worden ervaren. Ook naakt en seks worden niet geschuwd zo is er een droomsequentie met halfnaakte vrouw met hoofd van een hondsdolle hond en verkrachting. Hiermee doet de film precies wat je van een vervolg mag verwachten; Het is gruwelijker en bloederiger. Voor mij was er niets mis met deze film.

Mwa.

Lambert heeft ondertussen zowat al haar regietalenten verloren, maar in de jaren '90 maakte ze nog best degelijke films. Geweldig heb ik ze nooit gevonden, maar geef me vooral een Pet Sematary II over een film zoals The Attic. Er zit toch wel een wereld van verschil tussen die film en deze, en dan heb ik het niet alleen over het jaartal.

Verder ontgaat het me een beetje waarom deze film zo ten onder is gegaan ten opzichte van het eerste deel. Ik moet alleen wel zeggen dat dit een totaal andere film is geworden. De eerste film is wat serieuzer en vooral onheilspellender, dit deel gooit het eerder op de luchtige humor en weirde acteerprestaties. Zeker een Clancy Brown maakt eigenlijk duidelijk dat dit vervolg een andere kant op wilde.

Qua film ligt het redelijk binnen de verwachtingen. Zeer typerende elementen die vaak in de jaren '80 werden herhaald keren hier vrolijk in terug. De fietsjes, pestkoppen en kinderen in de hoofdrol enzovoort. Het is niet vernieuwend meer, maar er wordt aardig geacteerd en de film verveelt zelden. Wel ontbreekt er een grote stoot aan zowel gore als spanning, waardoor de film nergens echt in kan uitblinken buiten het standpunt dat het wel lekker wegkijkt.

Voor een regenachtige zondermiddag is deze film ideaal materiaal om makkelijk door je tijd heen te komen, maar er dient wel gezegd te worden dat je het waarschijnlijk een beetje als aparte film moet gaan zien in plaats van een vervolg op de klassieker. Het universum mag dan wel hetzelfde zijn, maar de horror zelf is toch compleet anders te noemen. Vermakelijk, maar weinig memorabel.