The Stepfather (1987)

Heb net de versie uit 2009 gezien maar deze versie is natuurlijk de beste. Terry O'Quinn speelt een formidabele rol en kwam daarna steeds vaker in series te zien. Blijft toch één van man favorite genrefilms.

Gemene stiefvader, naïef weduwtje en lieve dochter; lekker rechtlijnig. Maar ook voldoende omdat de rol van Jerry strak gespeeld wordt. Vooral toen hij aan het einde alweer bezig was met een nieuw leventje als verzekeringsmedewerker in een ander stadje.

Grappig ook dat het allemaal zo kenmerkend handelt om het ideale blije gezinsleventje, the american dream, een nette buurt waar nooit wat fouts zou gebeuren. Enige jammere is dat het audiovisueel voor het grootste deel tegenvalt en het einde mager is. Maar de spanning is soms aardig, ook omdat er geen tijdrekkende flauwe dramatische zijpaden worden bewandeld.

Deze film is audiovisueel echt goed.... (vooral timing is ijzersterk).

Op momenten, zoals de muziek die via haar koptelefoon naar 'ons' toekomt, of de gekleurde lampionnen buiten. Verder vond ik het te sober, had liever wat meer langere shots gezien bijvoorbeeld.

Die koptelefoon Film ademt wel een authentieke telefilm sfeer uit. Alleen dan 10x zo goed als de gemiddelde genregenoten.

ja die is tof, check ook The Woods anders eens, die heeft ook zoiets.

Na de versie van 2009 gezien te hebben was ik toch erg nieuwsgierig naar het orgineel geworden. Natuurlijk was deze film op sommige momenten traag, en was het visueel allemaal minder aantrekkelijk, toch wist deze film mij echt te boeien.

O'Quinn zet een meer dan overtuigende rol als psychopaat neer. Heerlijk! *4.0

Klamme handen krijg je er niet van, maar Terry O'Quinn is de moeite waard. Lekker geschift rolletje met zijn obsessie voor het gezinsleven, keurige façade en stoom uit zijn oren wanneer zaken niet gaan zoals stiefvader dat voor ogen heeft. Een gevaarlijke gek die het beste overkomt als je de lol er een beetje van inziet. Met het bloederige decor en het idyllische bladerengevecht als vertrekpunten zet ook Ruben vrij stevig aan, dus gniffelen mag. Het postermomentje is zelfs een regelrechte giller.

Hou van die goei ouderwetse psychopatenfilms Gewoon omdat dit in het echt genoeg voorkomt en dus zo nauw aansluit bij het dagelijks leven en het zieke in de mens Terry doet het uitmuntend, dus 4.5*/5 is zeker terecht

"The Stepfather (1987)", vind hem super, deze film zoek ik al jaren, net zoals "The Deliberate Stranger", en "To Catch a Killer", in geen enkele video-(dvd-)theek, of winkel zijn deze te vinden. Het wordt wachten tot deze ooit eens op tv verschijnen, maar dat is valse hoop, zulke films worden zelden op tv gegeven, liever om de zoveel maanden herhalingen van flutfilms, da's lekker goedkoop.

In dit soort gevallen vind ik het dan gerechtvaardigd om de film te pindakazen...

Vind ik ook. Maar ik heb wel de deeveedee!

Tiany zal jaloers zijn dan

Niet te geloven dat ik deze film nog nooit eerder gezien heb. Spannend, sfeervol, goed acteerwerk, goed verhaal. Alles zit erin. Toppertje !!

En of ik jaloers ben, nog steeds niet gevonden

je kunt 'm voor een paar euro bestellen via play.com bijvoorbeeld, (als je een creditcard hebt)

Bedankt voor de tip, spijt dat hij niet ondertiteld is, maar voor die prijs mag men niet klagen

Heb voor onze nieuwjaar nog maar eens naar "the Stepfather 2" gekeken, niet slecht...maar ik mis echt de sfeer uit de eerste stepfather....die was stukken beter.

Overigens.....EEN GELUKKIG 2014 voor iedereen.

Zeer spannende film. Ik had eerst de remake uit 2009 gezien, maar het origineel is veel beter.

Niet Nederlands ondertiteld maar wel Engels, dat is wel te doen toch ; )

Tja, Dat is al iets, maar zou hem toch het allerliefst Nederlands ondertiteld hebben...ik begrijp de Engelse taal goed, maar af en toe zijn er momenten dat het even te snel gaat, waarschijnlijk luiheid van mij of gewoonte aan ondertiteling

Als liefhebber van films zou ik zeggen; probeer ondertiteling af te leren want je mist zoveel beeld/ fotografie, acteerwerk en sfeer. Omdat je je concentreert op die tekstjes ipv de film zelf. Ook al is ondertiteling wel lekker.

Gisteren boys from brazil herzien ditmaal zonder ondertiteling... Hij werd nog beter dankzij briljant acteerwerk dat me eerder minder is opgevallen

Redelijke film, krijgt hier erg veel lof btw en dat verbaast me een beetje. De film vond ik namelijk erg vlak in opname, acteren en script. Niets bijzonders voor die tijd in mijn ogen, op die manier werden ze veel geschoten. Goed Terry doet leuk zijn best en de muziek was bijtijden grappig, deed soms zo heerlijk knullig aan.

Nee een film die voor mij niet boven het maaiveld uitsteekt. Een prima RTL-film voor een woensdagavond meer niet.

Vandaag had ik de film The Stepfather uit 2009 gezien en bij het kijken had ik steeds zoiets van "het komt me allemaal bekend voor". En jawel hoor, die film is niet meer of minder dan een remake van deze sterke thriller die ik vroeger wel eens gezien heb. Ik wist eerlijk gezegd niet dat hij al zou oud is.

Het verhaal en de uitvoering zitten goed in elkaar en het verhaal weet ook te boeien (begint al gelijk met de fraaie opening) en is op bepaalde momenten zelfs spannend. Het sterke punt van deze thriller is natuurlijk Terry O'Quinn die de rol van gestoorde stiefvader uitstekend speelt. Vooral dankzij hem is deze film heerlijk om te kijken. Dat de film ook maar 90 minuten duurt helpt ook een handje, want daardoor wordt het nergens saai of langdradig (de vaart is best hoog).

Erg leuke jaren '80 thriller met een leuk acterende Terry O'Quinn in zijn perfecte huisvader/krankzinnige moordenaar rol. Verder vind ik Jill Schoelen deze keer wel erg aandoenlijk als de tienerdochter. Shelley Hack hobbelt er een beetje bij als weduwe/vrouw en moeder, maar het grootste deel van de film draait toch om de eerste twee personages. Verder is er nog een subplot van iemand die wraak wil nemen op Jerry, maar dat had men ook wel achterwege mogen laten. Het lijkt tenminste al snel duidelijk wat de uitkst daarvan word.
Daarnaast heeft de film ook een erg toffe score van Patrick Moraz (maar 10 film soundtracks volgens imdb). De synths maken het lekker jaren '80 en de melodieën variëren van suspensevol tot poppy (80's stijl).
Een beetje voorspelbaar, maar verder erg vermakelijke jaren '80 thriller die ik kan aanraden aan liefhebbers van films uit die periode.

het komt niet vaak voor maar de remake is in mijn ogen veel beter dan deze er wordt matig geacteerd en er is weinig spanning waar dat in de remake wel het geval is met een veel geloofwaardigere bad guy alleen het jonge meisje is erg mooi om te zien en doet het nog het beste van alleen ook al is ze nu inmiddels iets van in de 40 maargoed als je hem nog niet gezien hebt de remake is geweldig maar deze matig hoor gek misschien maar waar oei ze is zelfs 52 jaar zou mijn moeder kunnen zijn dus heb het effe opgezocht

hem deze film ooit binnen gehaald als dvd met Nederlandse ondertiteling. Iedereen kan dit leren. Nieuwsgroepen is de beste manier.

Goeie film over een tienermeisje die niet goed kan opschieten met haar nieuwe stiefvader. Een simpel maar doeltreffend verhaaltje voor een film als deze. Goed opgebouwd en hier en daar wel spannend. De film overstijgt in ieder geval de gemiddelde slasher. Terry O'Quinn doet het prima in de titelrol en zet zijn personage lekker psychotisch neer.

Voor zover ik me kan herinneren één van de eerste thrillers die ik ooit gezien heb, en mede hierdoor 3.5 sterren.

Deze film drijft het wel erg ver in zijn suburbia haat: de stiefvader is een soort parasiet die zich in schijnbaar perfecte gezinnetjes in inwisselbare dorpjes (die hij uit een '10 best American towns' brochure haalt, let ook op die herhaalde crane shot in het herfstig panorama) nestelt. Een huis heeft toch een vader nodig? Wie zal er anders de bladeren in de voortuin harken? Alle Amerikaanse rituelen als schommelen, de Thanksgiving kalkoen snijden en melige speeches houden op buurtfeesten worden als angstopwekkend voorgesteld en de onderbuikgevoelens die de tienerdochter tegen moeders nieuwe geluk koestert, lijken ook uitsluitend te maken te hebben met een afkeer van oubolligheid (een loutere aanblik op een streng uitziende nieuwe psychiater is genoeg om dat arme mens geen enkele kans te geven). Ondertussen doet één of andere levisdragende slacker in z'n camaro een race tegen de klok om de dames uit hun voorstedelijke nachtmerrie te redden. Het omhakken van het vogelhuis (met een kettingzaag!!!) lijkt dan ook het ultieme pleidooi voor chaos en decadentie. Jedoch: slechts één scène eerder zien we een schuimbekkende NRA-mom in volle ornaat een pistool afvuren en zo haar dochter redden. I don't know, Second Amendment, people..

Briljante recensie! Jammer van het cijfer.

Ben over het algemeen best te porren voor jaren 80 thrillers, maar The Stepfather kon me helaas niet boeien.
Veel te braaf en voorspelbaar en, afgezien van het acteren van Terry O'Quinn, gangbare genre-fare die maar het beste snel kan worden vergeten. Verder hebben de makers wel erg veel facetten 'geleend' van het twee jaar daarvoor verschenen Blackout (1985) - IMDb En diegenen die willen weten waar Joseph Ruben verder nog de mosterd voor deze film vandaan haalde, ga dan eens grasduinen op het internet naar het verhaal van John List (VS 1925-2008).

Tot slot: dat iemand die al jarenlang dubbellevens leidt, en hiermee weg komt door zijn meticuleuze planning en uitvoering, desondanks eens in de fout kan gaan, daar wil ik qua logica nog wel in meegaan. Maar dat deze persoon dan een double-take doet en zichzelf hardop afvraagt 'Who am I here?', dat vraagt toch echt teveel suspension of disbelief. Als denouement is dit echt om te huilen. Van het lachen, wel te verstaan

De opening is meteen een aandachtstrekker en zet de stemming voor de rest van de film. Alle elementen voor een goeie thriller/slasher zijn aanwezig. Terry O’Quinn doet het schitterend als psychopaat. In zich draagt hij een spanningsveld tussen zijn ideaal van de familiewaarden en het alter ego van de bloeddorstige moordenaar wanneer aan die idealen niet voldaan wordt. De moordenaar komt na verloop van tijd steeds naar boven omdat aan de idealen niet voldaan wordt. Gaandeweg wordt ook duidelijk dat hij een issue heeft met seksualiteit. De rol van het kind binnen de familie moet gespeeld worden door een onschuldige maagdelijke persoon. Wanneer de seksualiteit van Jill Schoelen zich ontwikkelt, gaan dan ook zijn alarmbellen af en verschijnen grote barsten in de schijn die O’Quinn wil ophouden. Naast de frictie die er sowieso al was tussen O’Quinn en Schoelen en wat uiteraard bijdraagt aan de spanning.

Wat mij betreft prima acteerprestaties van alle betrokkenen binnen een prima script. Dit is ook een verhaal over girl power. De mannen leggen allen het loodje. De psychiater en de amateurdetective worden vermoord. De love interest van Schoelen speelt slechts een marginale rol. Het zijn uiteindelijk Shelly Hack en Jill Schoelen die zichzelf bevrijden van de stiefvader. Het eindshot van de film is wat dat betreft ook redelijk symbolisch: het fallische vogelhuisje/nestje opgericht door O’Quinn wordt met de kettingzaag afgezaagd door Schoelen.