Death on the Nile (1978)

Boeiend. Duurt 140 minuten maar verveelt nergens. Het enige wat misschien is aan te merken is dat de omstandigheden wat kunstmatig aanvoelen. Het is nogal toevallig dat iedere passagier op één of andere manier gelinkt kon worden aan de rijke erfgename Ridgeway . Voor de rest een genietbaar moordmysterie. Ustinov als de "Belgische" (kan niet genoeg benadrukt worden in de film!!!) Hercule Poirot is een geniale acteur, sluw, heel attent en met gevooisde stem. Hem zie ik echt graag spelen in films. Niven is zijn wat discretere sidekick; wel grappig dat Niven steeds verkeerde conclusies trekt of niet weet hoe de vork in de steel zit. Duidelijk bedoeld om Poirots intelligentie nog meer te benadrukken. Een beetje ondankbaar voor Niven eigenlijk. Andere leuke rollen zijn die van Angela Lansbury en Mia Farrow. Ook goed dat de film "on location" gefilmd werd in Egypte wat mooie plaatjes oplevert. De moord op zich vindt plaats na één uur in de film. Het kan hierdoor lijken dat het tempo sloom en traag is maar schijn bedriegt. De schaakstukken worden stukje bij beetje geplaatst voor het echte spel begint, en als kijker kun je met al wat je dan reeds weet, zelf meegissen met Poirot in de tweede helft. Uitstekende whodunnit!

Sinds mijn jeugdjaren geleden dat ik die gezien had. Onlangs de Agatha Christie Mystery collection aangeschaft en daar zat deze ook tussen. Goed opgebouwde klassieker.

"You damn froggy eavesdropper."
- "Belgian! Belgian eavesdropper!"

Na eergister Murder on the Orient Express te hebben gezien wilde ik gister al meteen weer door met Death on the Nile. Opmerkelijk is dat dit deel op Moviemeter beter wordt beoordeeld dan zijn voorganger, maar op IMDb lager dan zijn voorganger. Toch verwachte ik wel dat hij beter zou zijn. Sinds mijn jeugd heb ik me ook altijd door Egypte gefascineerd, dus de setting was in ieder geval goed.

Als de Belgische superspeurder Hercule Poirot een cruise over de Nijl maakt ontdekt hij dat vrijwel alle passagiers een reden hebben om de rijke Linnet Ridgeway te vermoorden. Als ze dan daadwerkelijk vermoord wordt is het aan hem om het mysterie te ontrafelen.

Peter Ustinov zet een sterke Poirot neer, wat minder stuntelig als zijn voorganger. Naast hem speelden ook David Niven, Angela Lansbury (Murder She Wrote), Jack Warden (ik dacht dat hij een echte Duitser was), Olivia Hussey, Jon Finch, George Kennedy (bekend van de Airport-films), Bette Davis en Lois Chiles ook prima rollen. Verder speelde Maggie Smith ook een leuke rol als de verbitterde dienstmeid. Wat minder grote namen als in Murder, maar zeker geen mindere rollen.

De film komt wat minder kitscherig en tv-film-achtig over als zijn voorganger. Dat zit hem denk ik voornamelijk in de mooie locatie opnames bij bekende Egyptische monumenten. Nog steeds is de film een beetje komisch (kon er wel om lachen af en toe) maar hier lijdt dat minder af van het verhaal.

Ik vond het verhaal sowieso ook beter. Het is veel spannender en weer zou iedereen het wel gedaan kunnen hebben. De twist is hier echter niet dat iedereen het gedaan heeft zoals eerder, maar dat de twee die het niet gedaan konden hebben het hebben gedaan. Veel sterker, en ook de verschillende mogelijkheden van de moord waren leuk in beeld gebracht. Alleen de introductie van de personages en de opening hadden wel wat beter gekund, het komt nu nogal slordig over namelijk.

De soundtrack is gecomponeerd door niemand minder dan Nino Rota, de componist van The Godfather. Een degelijke soundtrack met hier en daar wat Egyptische uitstapjes, maar niet heel erg bijzonder.

De film is prima opgenomen. Mooie locaties in Egypte, die extra heet lijken door het wazige dromerige jaren '70 beeld. Overigens hadden ze daar mischien meer mee kunnen doen, met Egyptische dingen. Iets van een vloek ofzo, maar dat dat gewoon een dekmantel is van de moordenaar.

Ik heb me weer prima vermaakt met deze Whodunnit. Door de twist alleen al een wat beter dan Murder on the Orient Express.

Net als sommige andere liefhebbers, betrap ik mij er steeds op om deze film te vergelijken met "Murder on the Orient Express". Dat is vrijwel altijd in het voordeel van "Death on the Nile". Glansrol voor Peter Ustinov die veel relaxter en overtuigender acteert dan de betweterige, soms zelfs agressieve, Albert Finney. Prachtige locaties en goed opgebouwde spanning. Tevens de nodige onverwachte wendingen in het verhaal, waardoor de kijker op een prettige manier op het verkeerde been gezet wordt.

Wat mij betreft de beste Agatha Christie-film ooit. Fantastische cast, fantastische locaties en een vrij briljante plot.

Angela Lansbury steelt de show als de op seks beluste Salome Otterbourne. Wat een geweldig type! Ze speelt zelfs de geweldige Bette Davis en Maggie Smith weg. Die laatste twee waren soms best grappig, maar maakte uiteindelijk minder indruk.

Ustinov is een veel betere Poirot dan Albert Finney, die er weinig van bakte in Murder on the Oriënt Express met zijn geschreeuw en ongenuanceerde tikjes. Ustinov heeft een neiging tot humor in zijn vertolkingen, maar toch is er geen enkel moment dat je Poirot en zijn missie niet serieus neemt.

De film is wat lang, maar van mij had er nog wel een half uur aangeplakt mogen worden. Meer Bette Davis, Maggie Smith en Angela Lansbury was zeker geen nachtmerrie geweest.

De ontknoping is briljant. Echt een aanrader, deze film.

Schitterend in zijn genre en wat een formidabele cast. Verveelt geen seconde.
Een prachige, muziekloze, scène in de oudheidkundige site, bij de eerste misdaadpoging (?) en weergaloze uiteenzetting in het slot zijn de stukken die wel bijblijven maar eigenlijk ademt de hele film suspens uit, zelfs al vóór de Nijltrip. Daartoe zekerlijk puike opbouw en keurig camerawerk.
Een acteur vooruitschuiven is overbodig, want ze zijn allen even goed, en als het toch moet : Peter Ustinov.

Dit is de perfect opgebouwde whodunit, met een ingenieuze intrige die nog net binnen de grenzen van het geloofwaardige valt. In tegenstelling met het uitgangspunt van dit genre gaat dit verhaal nooit vervelen, zelfs niet als je al weet wie het gedaan heeft.

Het is een zegen dat Agatha Christie hertrouwd is met een archeoloog, want daarom heeft ze veel in het Midden-Oosten en Egypte verbleven, en dat leverde mooie locaties op. De historische sites en de machtige Nijl vormen een tijdloos decor. De eerste keer dat Poirot in beeld komt, volgt er een matchcut van zijn gezicht naar dat van de sfinx. Beiden observeren de werkelijkheid; beiden zijn even ondoorgrondelijk.

Doordat de moord pas na een uur plaatsvindt, heeft de elegante Lois Chiles toch nog een grote rol als het beoogde slachtoffer. Daarna zien we haar nog een paar keer in hypothetische flashbacks: beelden van wat er gebeurd zou kunnen zijn. Het eerste uur dient om het bonte allegaartje aan verdachten te introduceren. Allemaal hebben ze een of ander motief om de rijke Linnet uit de weg te ruimen. Allemaal hebben ze een weloverwogen plaats in het verhaal, bijvoorbeeld de dipsomane schrijfster (Angela Lansbury) als comic relief of de communist (Jon Finch) als red herring.

Peter Ustinov geeft Poirot de nodige zin voor detail en symmetrie, maar met voldoende joie de vivre om geen typetje te worden. Dat bandje om z'n snor 's nachts in vorm te houden, was een onderwerp in aflevering van QI. De cast is om duimen en vingers van af te likken. De meeste acteurs spelen iemand die enigszins vergelijkbaar is met een van hun andere rollen: Mia Farrow als neurote, David Niven als Britse gentleman, Bette Davis als intrigante met louche ogen, Olivia Hussey als huwbare dochter... Het is typecasting in de goede zin. De combinatie van spanning en humor, de locatie, de acteurs en de muziek van Nino Rota houden het boeiend van begin tot einde.

Mooie recensie. Zorg ervoor dat je ook de volgende gaat zien (mocht je dat nog niet gedaan hebben )
Evil under the Sun (1982)
Appointment with Death (1988)
Murder on the Orient Express (1974) met Albert Finney als Poirot, zeker zo goed, alleen een tikkeltje over de top.

Appointment with Death heb ik nog niet gezien. Ustinov heb ik liever dan Finney. Verder heb je ook nog de reeks met David Suchet, die erg secuur was in zijn voorbereiding van de rol.

Ik lig altijd plat van deze oneliner, als Belg is het natuurlijk extra grappig!

Dit is mijn favoriete Poirot-film met een onvergetelijke Peter Ustinov. Hoewel ik ook een fan ben van David Suchet in de Poirot televisie-serie vind ik Ustinov toch het prettigste om bezig te zien. Hij brengt een beetje humor in zijn rol als Poirot, terwijl de tv-serie met Suchet heel droogjes is.

Uitstekende film waarin een groep mensen in een boot over de Nijl vaart en wordt opgeschrikt door een moord. Aan de ene kant meer van hetzelfde na Murder on the Orient Express, maar wel net wat beter. Het verhaal bevat meer verrassingen en de personages zijn wat beter uitgewerkt. Prachtige locaties, mooie kostuums en wederom een fijne cast met flink wat bekende namen.

Sterk, komt wel ietwat langzaam op gang maar de sfeerzetting is prima. Lekker dramatisch einde ook.
Lansbury is leuk als nymphomane die wel een borrel lust:

"The old Nile is a bit choppy"

4,0*

Deze Agatha Christie's verfilming is een goed gemaakte wie heeft het gedaan film, met een goed verhaal, sterke cast en mooie setting. Peter Ustinov speelt een zeer leuke Poirot en ook de rest van de cast zet een goed spel neer. Wel vond ik de film met 140min wat aan de lange kant, er had makkelijk 20min af gekund maar afijn het is niet anders maar voor wie van een goede Poirot film houd raad ik je deze van ganse aan.

Met de nieuwe versie van Murder on the Orient Express nog vers in het geheugen, ben ik deze gaan kijken. Verschillen zijn er zeker: hier ligt het tempo een stuk lager en komen de verschillende personages beter tot hun recht. Vooral dat laatste geeft voor mij de doorslag deze hoger te waarderen. Er wordt mooi toegewerkt naar een boeiende ontknoping en de verveling slaat nergens toe.

Binnenkort de nieuwe versie van Kenneth Brannagh, gezien wat die de laatste jaren gedaan heeft ben ik bang dat de versie uit de seventies niet overtroffen gaat worden. Alleen de cast al is reden om meteen te gaan watertanden: Peter Ustinov, Jane Birkin, Bette Davis, Mia Farrow, Jon Finch, George Kennedy, Angela Lansbury, David Niven .... hele film draait natuurlijk om een moord en dan vooral de grote vraag Whodunnit? Agatha Christie is vaak een beetje in de top van de society, beetje damesachtig, maar haar plots zitten toch altijd verdraaid lekker in elkaar. Beschaafd, beetje humor en excentrieke personages, maar je zit ondertussen wel op het puntje van je stoel.

Mondieu! How she makes enemy's of them all.

Aangenaam Hercule Poirot avondje gehouden met Death on the Nile en Murder on the Oriënt Express. Films die ik vroeger al eens gezien heb en me qua verhaal en plot, mede omdat het toch verdomd goed in elkaar zit, bij zijn gebleven. Zo ook deze dus, weinig verassing daar wat dader en motief betreft, desondanks wel erg genietbaar.

Degelijk en in alle rust wordt de voorgeschiedenis tussen Linnet, Simon en Jackie uit de doeken gedaan, en de weg die uiteindelijk naar de boot leid, en waar Poirot al meerderen keren het pad gekruist wordt. Eenmaal aan boord doet een parallel met Oriënt Express voor, namelijk dat iedereen wel een appeltje te schillen heeft met Linnet. Iets dat op het randje is, een terugkerende gimmick lijkt, vooral ook om het spectrum qua verdachten breed te houden en net door de beugel kan. Want hoe toevallig is dit? Echter de uitermate subtiele aanwezigheid van Poirot, uitstekende rol van Ustinov, doet goed net als de uitstekende cast met Chiles, Lansbury, Niven en Smith en een voor mij redelijk onbekende MacCorkindale die ook prima is. Van Farrow ben ik echter niet zo'n fan maar vooruit.

Het is meer dan boeiende raadsel waar Poirot induikt en met veel kleine flashbacks de mogelijkheden laat zien, zonder in herhaling of verveling te vallen. Zoals gezegd is de opbouw en alle andere kleine dingen die onderweg nog gebeuren uitstekend. Voeg daarbij enkele humoristische dingen aan toe als constant dronken Otterbourne, het typische karakter van de boot manager, de iconische flashback waar het geheel ontrafeld wordt, uitstekende afloop en de al net zo iconische scene met de Cobra die gelukkig voor Ustinov achter een glasplaat zit, en je hebt toch heel wat. Daarbij valt het goed doordacht verhaal, ondanks de voorkennis, toch meer dan op. Als kijker wordt je erg goed op het verkeerde been gezet.

Death on the Nile is wat mij betreft een prima en erg genietbare klassieker te noemen.