Elephant (2003)

Waarschijnlijk doe ik dat dan (te) serieus

Als ik jouw link aanklik spreekt de eerste interpretatie die ik lees juist voor het tegendeel.

(Gus Van Sant borrowed the title from Alan Clarke's film of the same name, and thought that it referred to the Chinese proverb about five blind men who were each led to a different part of an elephant. Each man thinks that it is a different thing. What Clarke's title actually referred to was the idea of the "elephant in the room", where something is so obvious that to miss it would be the equivalent of not seeing a huge elephant in an ordinary room, yet is still not recognized out of either stupidity or willful ignorance. In this film, the "elephant in the room" is the homicidal rage of Alex and Eric, which leaves them free to precipitate the last-scene massacre at their school.)

Niet zeggende dat dit exact mijn eigen idee van de elephant in the room is (ik denk dat het slaat op het wapengebruik en de apathie daarrond, gezien de extreem late reacties op een fenomeen dat zich van ver aankondigt)

Dat dacht ik ook. Niet dat ik me er erg mee bezig hou.

Maar het wapenbezit is maar een van de dingen die Van Sant laat zien. Het pesten, geweldadige games, verwaarlozing door ouders, een hoop van de typische redenen worden altijd bovengehaald, maar het probleem is de gehele olifant.

The elephant in the room gaat net over 1 ding waar niet over gepraat wordt, terwijl het een combinatie is van allerhande facetten die niemand echt allemaal vat.

Het gaat ook niet zozeer over de titel, maar in welke richting Van Sant de film ermee duwt. En die verschilt nogal afhankelijk van welke uitspraak je neemt.

Ja dat kan ook. Zo'n groot beest, als in door de bomen het bos niet meer kunnen zien.

Ik zou er niet tegenin willen gaan dat wapengebruik één facet is, en dat er meer meespeelt. Absoluut. Maar die combinatie van dingen kan nog steeds één geheel vormen dat we als de olifant in de kamer zouden kunnen beschouwen.

Ik geloof niet zo van dat 'een richting induwen'. Las net nog (verwijzing naar) een interview van Cannes 2003 waarin van Sant aangeeft dat het publiek z'n eigen conclusies idealiter geheel zelf trekt (nu gebeurt dat toch wel, maar daar gaat het even niet om).

Maar er wordt net heel veel over de afzonderlijke oorzaken gepraat. En het besef dat het een probleem is met vele facetten die enkel te begrijpen vallen in hun relaties met elkaar is nu niet echt common knowledge waar niemand het over wil hebben, toch?

Wanneer een regisseur verwijst naar een parabel (per definitie doelend op een bepaalde pointe) met de titel van z'n film dan kan je toch moeilijk die pointe negeren.

Wat is dan het geheel dat de olifant zou moeten zijn? Zijn het niet de flarden die het leven daarom absurd maken?

Het geheel aan factoren/omstandigheden dat eraan bijdraagt dat twee outcasts op een doordeweekse dag zo een school binnen kunnen lopen en onschuldige volwassenen en scholieren kunnen neerschieten. Van alle afzonderlijke oorzaken die OH benoemt kun je stuk voor stuk betogen dat ze duidelijk zichtbaar zijn binnen de Amerikaanse maatschappij en dus niet pas kenbaar worden gemaakt op het moment dat deze jongens hun daad plannen en uitvoeren. Neem dat in ogenschouw en je hebt de olifant die in de kamer van A & E aan de muur hangt.

Ik zou niet willen betogen dat de parabel-benadering niet waar is, voel wel wat voor beide(n) eigenlijk.

Maar dat is toch niet de betekenis van "elephant in the room"? Wikipedia omschrijft het als "an obvious problem or risk that no one wants to discuss". De verzameling van alle aanwijzingen en aanleidingen als complex verbonden geheel lijkt mij ten eerste niet obvious, ten tweede niet iets waar mensen niet over willen praten ...

Ik heb in eerste instantie een significant andere omschrijving van The Elephant in the Room gelezen, waarin het niet om een 'obvious probleem' ging maar een collectief probleem (en dan een element van bewuste ontkenning). Daardoor ben ik gaan denken in de lijn van wat ik uiteenzette. Maar collectief is een wat fragiel begrip. Kan maatschappelijk geïnterpreteerd worden maar dat hoeft niet.

Echt wat was dit een lange zit voor wat betreft een korte film, oersaai, onsamenhangend.
Het onderwerp boeit me mateloos, de uitwerking door Gus van Sant irriteert me mateloos.
Het zal zijn dat het onderwerp met mij door velen word gefascineerd waardoor het hoge punt tot stand kwam, nooit door de film op zich, had vele malen beter gekund, zonde van mijn tijd sorry.