Midsommar (2019)

Lijkt me allemaal vrij begrijpelijk. De mensen die zich erin hebben verdiept of van dit soort films houden gingen naar de bioscoop. De mensen die het wat minder leek hebben niet gekeken en dan is Netflix gewoon handig. Dan kost het niks en hoef je er geen moeite voor te doen.

Het heeft gewoon met smaak en/of kwaliteit te maken. Genoeg films die op Netflix verschijnen en wel scoren.

Ik heb deze afgewacht omdat Hereditary mij in de bios al wat tegenviel. Blij toe want dit was me een veel te lange zit geweest en zonde van m'n geld. Simpel.

Ik vond de film mooi gefilmd en mooi (helder/zomers) belicht. Het eerste half uur vond ik ook best sterk. Vooral de de heenreis met het beeld even op z'n kop en de paddotrip waren voor mij hoogtepunten.
Daarna verzandt de film wat mij betreft in een mengelmoes van soms sterke scenes en spanningen afgewisseld met bizarre lachwekkende scenes waarbij je je afvraagt wie zoiets in vredesnaam bedenkt. Florence Pugh acteerde geweldig, fijn om haar te zien en te horen (mooie donkere stem).
De film heeft voor mij veel plussen maar helaas teveel minnen om echt te spreken van een topfilm die me heeft geraakt.

wat een tegenvaller. keek hier zo naar uit.
Het eerste gedeelte is erg sterk. de cast is goed, de sfeer en vooral de mystiek.

Maar als er een paar rituelen geweest zijn word het bijna lachwekkend hoe ( bizar) de rituelen worden met het handje zwaaien, gekreun en gehuppel.
dit duurt ook allemaal veel te lang op een gegeven moment.

Voor een samenlaving die zo een met de natuur is vond ik al die plastic bloemen een doorn in het oog.
( maar bloemen zijn natuurlijk erg duur in Scandinavië) dan zouden ale scenes er ook wel in 1x goed op moeten staan voordat ze verwelken

En voor een ritueel dat maar eens in de 90 jaar uitgevoerd word ? / maar er wel elk jaar een mei koningin gekozen word? vond ik alles wel erg vlekkeloos gaan.

Heriditary vond ik wat dat betreft veel beter.

“No. No, no. Uh Ruben was - a product of inbreeding. All of our oracles are deliberate products of inbreeding.”

Echt een hele bijzondere film maar ik vond hem persoonlijk erg gaaf, en ik heb sowieso de twee en een half uur wel met open mond kunnen kijken naar de film. Ik ben persoonlijk een grote fan van Pagan rituelen en ben zelf ook veel bezig met dit geloof (o.a. omdat de oude ‘vikingen’ mij erg interesseren) en misschien dat daarom deze film ook wel erg weet aan te slaan. Het natuurrijke gebied zorgde voor mooie oogorgasmes waarna het verhaal toch de nodige onderhuidse spanning wist opwekte zelfs op moment waar dit eigenlijk niet had gehoeven, de film blijft interessant om te kijken en elke keer gebeurde er wel wat anders. De rituelen vond ik gaaf, maar ook alles wat er om heen gebeurde was tof.

De film kent de nodige rituelen. En hoewel ze in de lange tijdsduur niet overdreven veel aanwezig zijn, zijn de rituelen die we voorbij zien komen wel keihard. Zo begint het al snel bij het stukje waar twee mensen van 72 jaar van de rots springen, waarna bij de vrouw het hoofd uit elkaar spat en de man komt met zijn benen als eerste terecht, hij leeft nog waarna zijn hoofd word ingeslagen. De bloed spatte van je beeldscherm, en dit weet ‘Ari Aster’ erg mooi te verwerken. Ook één van de rituelen (hoewel we deze niet in de uitvoering zagen) was het legendarische offering van de ‘Blood Eagle’. Dit was namelijk bij een andere jonge gebeurd buiten de vrienden groep die hing aan draden in het kippenhok, zijn longen waren de vleugels en zijn rug was open gespietst. Ik denk dat ik de ‘Blood Eagle’ toch wel één van de indrukwekkendste rituelen vind van het verleden en vooral uit de tijd van de gevaarlijke Noormannen.

Echter is er over dat ritueel echt héél weinig te vinden, volgens mij werd het ook zelden gebruikt. De TV-serie ‘Vikings’ bevat dit ritueel ook waar we wel de echte daad zien, ook wel erg indrukwekkend maar ook pijnlijk om te volgen.

De film kent een cast met vooral acteurs en actrices die ik nog niet ken, eerlijk gezegd kende ik helemaal niemand uit deze film. Wat mij als eerst opviel was Florence Pugh die de rol van ‘Dani’ op zich nam. Leuke rol, goed vertolkt en gespeeld en een zeer knappe dame vond ik dat. Hopelijk komt die nog wel vaker voor in dit soort films. Voor de rest waren de acteurs leuk maar buiten Jack Reynor sprong er niemand echt ‘uit’. Zelf vond ik de rol van Will Poulter ook nog wel leuk. Ja, de cast deed het in ieder geval best goed.

Het verhaal vond ik persoonlijk erg interessant om te volgen. Van begin tot het einde zat ik er lekker in, al kende de film in de laatste half uur een klein dipje. Het verhaal volgde het leven van ‘Dani’, een meisje die duidelijk bang was voor dingen en de openingsscène liet haar ook zorgen maken om haar ouders. Hier ga ik verder nog op in. Eenmaal wanneer dat is gebeurd komt ze erachter dat haar vriendje ‘Christian’ samen met zijn vrienden van plan is er op uit te gaan en naar Zweden af te reizen voor een schoolproject. Ze gaan mee met ‘Pelle’, een Zweed die woont met zijn familie in het platteland en deze houden een ritueel feest (eens in de negentig jaar). Hij nodigt de vrienden en uiteindelijk ook ‘Dani’ uit mee te komen en ze reizen af naar dit landschap vol met mooie natuur.

Eenmaal aangekomen blijkt het ritueel's feest zich steeds een andere wending te geven. Beginnend bij het eten van paddo’s tot aan de laatste opofferingen het ging erg snel bergafwaarts met de groep vrienden. We maken een beetje ‘cultuur’ mee maar voor de rest had het verhaal niet echt iets bijzonders te bieden dan het volgen van de rituelen en de voortgang van het feest.

Het begin was wel een stukje wat voor mij echt er uitsprong. En ik vond het stuk van de zelfmoorden best wel hard om te zien. Je denkt in eerste instantie dat er eentje in de auto zat en deze dan vervolgens beiden aan heeft gezet en in de auto is gaan zitten. Maar de zus heeft denk ik haar ouders vermoord en toen zelfmoord gepleegd. Hoe de ouders dood waren gegaan was nog niet zo erg maar, hoe die zus haar eigen mond had dicht geplakt met een pijp er in was best heftig te zien. Ik vond ook de eerste drie kwartier van deze film sowieso het sterkste. Ontzettend veel sfeer, heftige beelden en vaag gedoe.

Hoe dichter we bij het eind komen hoe sneller bij het stukje wraak komen. ‘Dani’ en ‘Christian’ leven nou niet bepaald een liefdevol liefdesleven en er heerst veel stress tussen die twee. We merken dan ook op het eind een soort van wraak, en een keiharde scene om de film mee af te sluiten. Waar de groep vermoordde vrienden in een huis worden geplaatst die vervolgens ter offering in de fik word gezet. Met daarbij twee van hun eigen mensen. Een keiharde scene om toch een zeer vermakelijke en interessante film mee af te sluiten, super.

4.0*

Mijn god, wat heb ik dit met moeite uit gekeken. Had hij na het maken van Hereditary zijn lesje niet geleerd? Wie mogen er in hemelsnaam allemaal stemmen hier dat dit misbaksel boven de 3 sterren uitkomt?? Er gebeurt gewoon letterlijk 2.5 uur helemaal niks. Zóveel potentie in deze film na het toch wel redelijke begin en je krijgt het voor elkaar om er echt helemaal niks van te bakken. 1,5* puur voor Dani, die vond ik wel leuk om te zien. Maar eigenlijk is het nog te hoog.

carnaval onder invloed van drugs,
kostuum drama




AA

Sterke Pugh, visueel erg goed gefilmd.

Maar waar ik niets over terugvind:
als de groep aankomt bij de commune zijn er meer toeristen dan alleen dat Engelse stelletje maar dag later zijn die niet meer te zien.

Erg mooie film. Ik wilde deze in de bios al zien, maar helaas is dat er niet vsn gekomen, des te blijer ben ik dat de film zo snel op netflix staat. Midsommar is een prachtige sfeertekening van pagan rituelen. De onderhuidse horror is sterk neergezet: je ziet het van mijlenver aankomen, maar omdat alles zo zonnig en paradijselijk is, neem je meer aan dan logisch is. Iemand komt op een moment met een enorme hamer voorbij lopen. Je weet dat dit slecht nieuws is, maar omdat het zo casual en luchtig gebeurd, krijg je als kijker eengek soort dubbelzinnig gevoel erbij. Het camerawerk is echt prachtig. Trippy, met een echt zomerse feel. Als de rituelen in volle gang zijn wordt ook de camera bedwelmt. Wie dit vorm over inhoud noemt zou ik gelijk kunnen geven, maar daar zit wat mij betreft vooral de kracht van het medium film: een onderdompeling in sfeer en situatie, niet perse in plot.

Nee, niet aan mij besteed deze kunstzinnige shit !
1*

Hoge punten, lage punten, ... De waarheid ligt in het midden, Jongens.

......'Het is net een andere wereld'......

Holy ****, waar heb ik nu naar zitten kijken??? Een hele weirde, niet echt standaard of gangbare horror/dramafilm..... Cinematografie: besneeuwde boomtoppen en zomerse weiden met bossen in Zweden (red. Hongarije). Mise-en-scѐne: binnenscѐnes in diverse schuren, prachtige plafondschilderingen in de slaapschuur, sprookjesachtige dansscѐnes rond de meiboom en aan het einde een indrukwekkende maar zeer barbaarse scѐne. Lugubere plaatjes op het spandoek van de liefdesstrip! Muziek: afwisselend mysterieus, romantisch, spannend, onheilspellend..... Cast: de spelers spelen hun rollen goed, maar Florence Pugh steekt er bovenuit.

Plot: zes jonge mensen gaan naar een midzomernachtsfeest in Zweden. De sfeer doet in het begin bijna feeëriek aan, maar schijn bedriegd. De film doorloopt m.i. meerdere genres: eerst drama, dan mystery, horror, thriller, vleugje softporno en eindigend in horror. Het ene na het andere bizarre ritueel wordt ons voorgeschoteld. Je voelt vaak een beetje welke kant het op zal gaan en ik heb weerzin en afschuw gevoeld.

Resumé: het onderwerp van de film deed me aan meerdere dingen denken: sektarisme, occultisme, satanisme, massahysterie, massa(zelf)moord, nazisme..... Een lugubere scѐne halverwege de film deed me aan gedrag van lemmingen denken. En het gedrag van de mannen en vrouwen lijkt op een matriarchaat. Ik vroeg me af of het interval van 18 jaar nog een speciale betekenis heeft. Onvoorstelbaar dat de filmmaker je aan het einde ook nog wil laten geloven dat alles goed is!

Hmm, ik heb daarna redelijk geslapen, maar deze film is zeker niet geschikt voor jonge, tere en gevoelige zielen.......

Slecht acteerwerk in een semi-interessante setting met onnodig en onzinnige horrorachtige gebeurtenissen. Jammer, deze film probeert te hard om bijzonder te zijn en faalt daarin jammerlijk.

De relatieproblemen in het begin zijn al zo slecht in beeld gebracht en dan die trip naar Zweden..... boring. En dan gebeuren rare dingen, die wederom te hard proberen iets bijzonders neer te zetten.

Een totale verkwisting van mijn tijd.

Aanvulling op wat anderen hiervoor zeiden: Netflix is een film consumptie machine. Net zo als veel mensen de tv of de radio hebben staan als achtergrondgeluid, zo wordt ook Netflix gebruikt. Zolang het beweegt is het prima. Als het te moeilijk wordt gaan ze zappen. Ik denk dat niet iedere Netflix kijker een filmfan is die alle genres aan kan. Zoals niet iedere muziekliefhebber van jazz of opera houdt. En natuurlijk is het gemiddelde filmaanbod afgestemd op de gemiddelde kijker. Zoals hieronder al gezegd is, de echte filmliefhebber gaat naar de bios.

Trouwens mijn beoordeling van Midsommar is gebaseerd op de director's cut. Zoals bij meer films, van de Lord of the Rings tot Blade Runner, zijn dat de beste versies.

Sterke film. Alles behalve saai. Alles gebeurt met een reden. Absoluut geen horror. Zie het meer als een thriller.

Sterke momenten met veel suspense worden afgewisseld met vage psychedelische new age shit en te lange, Zweedse paaldanssessies.