The Hate U Give (2018)

Goeie film waarin een meisje getuige is hoe haar vriend door een politieagent wordt doodgeschoten tijdens een verkeersovertreding. Een film over racisme en vooral over verdeeldheid. Verhaaltechnisch ligt het er wat dik bovenop en komt het soms geforceerd over. Dit neemt echter niet weg dat er genoeg sterke scenes zijn. Redelijk meeslepend en prima acteerwerk. Met gemak 3.5 sterren.

Vandaag (december 2019) gezien .... op DVD van de Bib. Film won heel wat prijzen:

African-American Film Critics Association (AAFCA) 2018

Alliance of Women Film Journalists 2019

American Film Festival 2018

BET Awards 2019

Black Reel Awards 2019

Broadcast Film Critics Association Awards 2019

Chicago International Film Festival 2018

Georgia Film Critics Association (GAFCA) 2019

Guild of Music Supervisors Awards 2019

Hamptons International Film Festival 2018

Heartland Film 2018

Hollywood Film Awards 2018

Hollywood Music In Media Awards (HMMA) 2018

Image Awards (NAACP) 2019

Indiana Film Journalists Association, US 2018

International Cinephile Society Awards 2019

Los Angeles Online Film Critics Society Awards 2018

Mill Valley Film Festival 2018

MTV Movie + TV Awards 2019

Music City Film Critics' Association Awards 2019

Philadelphia Film Critics Circle Awards 2018

San Francisco Film Critics Circle 2018

Savannah Film Festival 2018

Seattle Film Critics Awards 2018

St. Louis Film Critics Association, US 2018

Teen Choice Awards 2019

Toronto International Film Festival 2018

Utah Film Critics Association Awards 2018

Washington DC Area Film Critics Association Awards 2018

Women's Image Network Awards 2019

Zwaar thema in deze film, rassenhaat en onderlinge verdeeldheid.

Ook de drugsproblematiek komt aan bod in een zwarte gemeenschap.

Prima vertolkingen van de ganse cast.

De film duurt misschien iets te lang maar voor de liefhebbers van rap muziek zal dit zeker geen probleem zijn.

Voor mij was dat wel een struikelpunt, maar toch blijft het wel een interessante film om eens te bekijken.

Hakt er wel in hoor phooo

Een film die veel weg heeft van het echt gebeurde Fruitvale Station (2013) en ook in Widows (2018) van Steve McQueen zag ik het onderwerp heel even passeren. Een schrijnend onderwerp waarbij beide kampen loodrecht tegenover elkaar staan. In vele discussies ook vaak de cirkelredenering van de kip of het ei. Feit is wel dat de statistieken boekdelen spreken, niet alleen in de VS, maar ook in ons eigen land (gelukkig bij dit laatste zelden met dodelijke afloop) waarbij allochtonen of zwarten makkelijker of vaker geviseerd worden door de ordediensten. Dit paranoïde gedrag is eerder te wijten aan het systeem dan aan het individu.

Interessant aan deze film is dat hij nog wat verder gaat en het plot breder gaat dan louter dit onderwerp. Starr Carter zit gevangen tussen twee werelden en kan geen keuze maken tussen beide. Het jammere is dat ze dat überhaupt moet overwegen. Niets is zwart-wit en haar achtergrond en leefmilieu bepalen wie ze is en hoe ze zich zou moeten gedragen.

De cast acteert sterk en het plot wordt goed gebalanceerd weergegeven. Het einde misschien iets te eenvoudig en mooi opgelost, want laat ons wel wezen. Het is niét opgelost, niet met de King, niet met Chris, haar vriendje, en ook niet de spanningen tussen haar beide werelden.

"Division is how they win. Unity is how they crumble."

De realiteit heeft de fictie ingehaald...

De opening waarin de jonge Starr tezamen met haar broertjes van hun vader het gesprek krijgt over hoe te handelen wanneer je als Afro-Amerikaan in aanraking komt met de politie is eigenlijk al een voorbode van wat gaat komen. Haar jeugdvriend wordt tijdens een zogenaamde routinecontrole namelijk door een blanke agent voor haar ogen doodgeschoten. Dit plaatst Starr in een tweespalt die de nodige gevolgen hebben.

Je maakt van dichtbij mee hoe Starr in een innerlijke strijd verwikkeld raakt. Enerzijds is er de wereld op de privéschool die voornamelijk bevolkt wordt door blanke studenten en anderzijds het onrecht in de zwarte gemeenschap. Het laat je nadenken over de schrijnende ongelijkheid en hoe racisme nog steeds een belangrijk onderwerp is.

Amandla Stenberg weet de film uitstekend te dragen, waardoor je als kijker elke emotie meekrijgt. Hierdoor kijk je ook makkelijker door enkele oneffenheden heen, omdat bepaalde dingen nogal gepolijst overkomen; ik mis een beetje de rauwheid in het geheel. Desondanks staat de boodschap als een paal boven water. En dat is iets wat relevant blijft.

Al met al is 'The Hate U Give' een gedegen drama dat in de huidige maatschappij actueel blijft.

3,5 Sterren.

Tsa past helemaal in deze tijd met Floyd George. Had erop gebaseerd kunnen zijn. Film heeft veel drama, en een tweestrijd tussen 2 werelden. Goed geacteerd en geloofwaardig.
Amandla Stenberg en Russell Horn spelen hier erg goed en overtugend.
En ondanks de lange speelduur zot er nergens een verveeld moment in. En het rijke blanke vriendje zorgt voor een feel good moment. Normaliter in films is dit gedoemd te mislukken.

Een brandend actueel probleem in de States, verhoogd door de emotionele gemoedsschakeringen bij een tienermeisje die het allemaal van nabij zag gebeuren.

"Haal de haat uit onze maatschappij" is een waardevolle slotbedenking. Kon dat maar...

Dit is een harde confronterende film over het lot van gekleurde mensen in Amerika. De boodschap wordt in beeld gebracht aan de hand van een incident waarbij een onschuldige donkere jongen door een blanke politieagent wordt doodgeschoten. De hoofdpersoon, een jong donker meisje, is daarvan getuige en haar leven is voorgoed veranderd. Niet alles oogt even realistisch, maar er lijkt in Amerika een fors probleem te zijn. The Hate U Give toont de impact van de vooroordelen waar je als gekleurde Amerikaan mee te maken kan krijgen en dat is regelmatig schrijnend.

Te doen.

Oorspronkelijk zat ik in tegenstelling tot heel Amerika niet zo te wachten op dit soort films. Tegenwoordig lijkt het alsof alles van Twitter wordt omgezet naar films, en ik zit eigenlijk niet zo te wachten op al die onzin. Deze film werd echter positief genoeg ontvangen om het toch maar een kans te geven, en het viel nog mee ook.

Probleem is alleen wel Stenberg, die totaal niet normaal kan overkomen. Elke scene voelt onnatuurlijk en onoprecht aan. Elke lach, elke beweging. Ik kan de pleister niet helemaal op de wond plakken, maar ik wilde het maar niet geloven. Gelukkig wordt de film wel versterkt door wat sterke bijrollen. Hornsby maakt een behoorlijke indruk en de charme van Mackie is perfect. Bij de tweede alleen het personage wat minder.

Probleem met deze film is dat het een belangrijke kern kent, maar er allerlei onzinnige stukken omheen bouwt. Zo kon al dat gedoe met de drugsdealer me gestolen worden. Zal vast op een of andere manier wel een connectie met de kern hebben, maar in The Hate U Give voelt het eerder aan als opvulling en Hollywood-gebrabbel. Past ook niet echt bij het karakter van de film, want dan krijg je weer zo'n idiote finale die de rest van de film wat onderuit haalt.

Jammer, want binnen zijn soort is dit duidelijk een stuk eerlijker en genuanceerder. Voor het eerst dat ik het echt eens met de kwestie van de film kon zijn. Mooi hoe de film niet eenzijdig te werk gaat maar vaak argumenten toelicht voor beide kampen. Begrijpelijke argumenten nog wel. Ik was even bang voor de eenzijdigheid in de eerste helft, maar na enige tijd maakt de film dit meer dan goed. Maakt zo'n film als deze al een heel stuk minder zeikerig. Ik mag het graag.

Beetje jammer van de onnodige bijzaken, maar verder absoluut een belangrijke film die zichzelf soms wat verliest in domme scenes. Binnen zijn soort absoluut een beter werkje waar andere (dommere) films een voorbeeld aan mogen nemen. Ik zie liever dat dit soort films worden gewaardeerd dan idioterie als Antebellum en Karen. Als er dan toch politiek geladen films moeten worden uitgebracht, laat ze dan meer het pad van deze film opgaan aub.