Fruitvale Station (2013)

Goede film zonder meer, de perfecte middelmaat, verhaal stelt niet zoveel voor maar is wel goed verfilmd en geacteerd. Te goed om zomaar te vergeten maar niet opmerkelijk genoeg om hem nog een paar keer te bekijken, hoort dus thuis bij de grote tussenmoot. 3,5 sterren. De beoordeling die hij krijgt op moviemeter kan niet correcter zijn

Het is wel uit het leven gegrepen.. maar ik kon m'n kop er maar niet bijhouden.

Sommige momenten waren wel aardig, en wat meer snelheid had de film wel goed gedaan.

Ik miste hier toch echt een goede op bouw, en daar door zat er totaal geen spanningsboog in.

Jammer een gemiste kans...

2 1/2 ster

Zeer goede film.

Kan de schets van het gezinsleven en het karakter van het hoofdpersonage wat lang uitvallen met ogenschijnlijk onbelangrijke scenes, storen doet het echt niet en dit voornamelijk door de overtuigende vertolking van Michael B.Jordan.

Nadien is de cineast aardig in de weer om een passende sfeer, waarbij ge het nakend drama zo aanvoelt, te creëeren en dit is hem zekerlijk gelukt.

Heel goed cameramerk bij het incident.

Realistisch en passend emotioneel.

Ik lees dat men de opbouw niet interessant vond, maar dat was juist mijn favoriete onderdeel. Bedoel dattie neergeschoten wordt door de popo wist je al (en anders kreeg je dat in het begin van de film al mee). Erg van genoten, mooie film.

geweldige film met een onwijs ontroerend verhaal!

Zeer middelmatige film. Goede TV film doet er niet van onder.

Alleen het einde in het metrostation stijgt boven de film uit. Dat is een scene waar je bijna in trance naar zit te kijken.

Maar jongens dat is te weinig.

3 sterren

In Nederland zouden de ouders zeggen: "Het was zo'n aardige jongen!" En: "Hij deed nooit iets verkeerd!"

Ja, ja...

Lees ook: Forbes Welcome

Doet overigens niets af aan het onterecht neerschieten, maar goed.

Aardige film, maar met wat meer tempo in het verhaal en beelden had de film tien maal beter uit gepakt. 3,5 *

Dit vat het wat mij betreft prima samen. Wat vlakke, correcte film. Hier en daar wat al te opzichtig op het effect, maar eerlijk is eerlijk de sleutelscene is goed gedaan.

Na het zien van Creed was ik benieuwd geworden naar de eerste samenwerking tussen regisseur Ryan Coogler en akteur Michael B. Jordan. Dit rustig vertelde drama, gebaseerd op ware gebeurtenissen, profiteert van een uitstekende rol van Jordan en een levendige sfeertekening. Qua plot heeft de film niet veel om het lijf, maar de gebeurtenissen en personages zijn net boeiend genoeg om te blijven kijken.

zeer korte aangrijpende film, die eigenlijk die eigenlijk meer wil laten zien wie Oscar was, dan de nasleep van heel het drama.

Dat is jammer, de film stopt ook precies op dat moment, en met wat zinnetjes word de nasleep verteld, wat op zich ook met deze cast ontroerend en uitgebreider gefilmd had kunnen worden hoe de processen verder eigenlijk zijn verlopen.

“I'm good, I'm good, I'm gonna be good.’

Krachtige film over Oscar Grant, een jongeman die tijdens oud en nieuw 2008 op een perron werd doodgeschoten door een politieagent, die zijn pistool voor een taser aanzag. Regisseur Coogler maakt niet de fout om van Grant een soort van heilige te maken, en zorgt voor een realistisch portret over een boze jongeman, die ondanks al zijn tekortkomingen weer het rechte pad wil bewandelen. Voor zichzelf, zijn gezin en zijn moeder.

Zijn leven is niet al te bijzonder, maar driekwart van de film is Fruitvale Station wel een sfeervol inkijkje in het leven van Grant. Perfect geacteerd door Michael B. Jordan, die wordt ondersteunt door sterk acteerspel van Diaz, Spencer, Durand en Neal. Aan een leven is te vroeg een einde gekomen. De manier waarop toont aan dat er nog een hoop moet veranderen in het gepolariseerde Amerika.

Poeh, wat een verschrikkelijke gebeurtenis ten eerste. Fruitvale Station is recht door zee, dat greep me enorm aan aangezien je geen tijd hebt om te verdwalen in gedachten, perfect voorbeeld van het voordeel van een korte film. Dat verdient zo'n verhaal natuurlijk ook.

In een uurtje krijg je een bijzonder beeld van Oscar Grant, die heel sterk gespeeld wordt door Michael B. Jordan. Het halfuur daarna kreeg me, toch niet geheel verwacht, behoorlijk te pakken. De aftiteling en beelden van de nagedachtenis een aantal jaren verder inclusief zijn dochter lieten me achter met een brok in de keel.

De beelden en soundtrack versterken je gevoel alleen maar, allesbehalve door iets te overdrijven. De geluidsloze scène met Grant's dochter op zijn schouder bijvoorbeeld is subtiel, maar schreeuwt tegelijkertijd veel emoties uit. Fantastisch werk.

Als je dit een onvoldoende geeft... wat verwacht je dan in hemelsnaam.

Gisteren Fruitvale Station meegepikt omdat het onderwerp me wel boeide over een 22-jarige jongeman die door buitensporig politiegeweld om het leven kwam op nieuwjaarsdag 2009. Intussen zijn we 2018 en de laatste jaren is het politiegeweld in de Verenigde Staten alleen maar toegenomen. Vorig jaar nog in Tulsa, maar het bekendste voorbeeld is dat van Michaël Brown uit Ferguson in 2014. Het is soms hallucinant te moeten vaststellen dat dergelijke handelingen van machtsmisbruik schijnbaar veelvuldig voorkomen al mag wellicht niet vergeten worden dat politiemensen waarschijnlijk mogelijks mede paranoïde optreden omwille van het vrije wapenbezit en daarom extra op hun hoede zijn. De vraag van de kip en het ei dus …

De film is vrij sereen en dat apprecieerde ik wel. Het is geen propaganda of oproep tot. Mogelijks is het levensverhaal van Oscar Grant verbloemd en rooskleurig voorgesteld, maar dat vergoelijkt nog steeds zijn dramatisch en vooral vermijdbaar overlijden niet. Oscar was geen lieverdje, was een ex-gedetineerde en handelde soms in softdrugs. In de film wordt hij ook vooral voorgesteld als een levenslustig opgewekt persoon. Mooie vertolking van Michael B. Jordan. De film is vrij kort (80-85 minuten) en is eigenlijk ideaal. Geslaagde film over een polariserend onderwerp. Emotioneel en aangrijpend zonder klef over te komen, 3,5*.

Topper.

Emotioneel, rauw, puur en erg mooi gefilmd. Ik vind de manier waarop ze dit verhaal vertellen goed en mooi, en ik vind het meteen ook goed dat ze voor een korte speelduur hebben gekozen. Ik vond het eerste stuk ook heel interessant, de opbouw was zeker van noodzaak voor het verdere verloop van het verhaal en bevat voldoende interessante inhoud om het boeiend te houden. De acteerprestaties waren erg goed en zeer naturel gebracht. Het geheel werd vrij realistisch weergegeven, en de cinematografie is ook heel erg mooi. Een gebeurtenis zoals dat doet toch wat met een mens. Ik vind het toch triestig dat dit nog altijd kan vandaag de dag. Ik heb er geen woorden voor.

Inderdaad erg mooie film, gestript van alles wat dergelijke dramafilms doorgaans vertraagd.

Geen opsmuk, geen overdreven sentimenteel gedoe. Gewoon een portret van een man op de verkeerde plek op de verkeerde tijd. IJzersterk acteerwerk en het einde heeft een behoorlijke impact.

Ruime 3,5*

Half geslaagd.

Coogler was destijds 27 jaar toen hij deze film in elkaar had gezet, maar een nieuwe Thomas Anderson is hij echt niet. Het grootste probleem dat ik met deze film heb, is de drama zelf. Het incident zelf is heftig, maar de drama doet Oscar Grant geen eer aan.

Vooral omdat het allemaal erg afstandelijk is en oersaai is. Coogler probeert het een rauwer randje te geven en allemaal wat realistischer te maken, maar slaagt hier echt niet in. Ik hou er niet van om het woord te gebruiken, maar dit was simpelweg saai. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik naar dit soort dramafilms kan kijken als ze bijvoorbeeld 150 minuten duren.

B. Jordan is gewoon overtuigend en doet het goed in zijn rol. De rest is zo goed als onzichtbaar en B. Jordan is dan ook de enige die echt op weet te vallen. Jammer dat de drama wel heel sterk aangezet is, en dingen zoals Katie die hij toevallig laatst in de winkel zag het incident opneemt geloof ik ook niet.

Als het op een waargebeurd verhaal allerlei dingetjes erbij gaat verzinnen kan ik het ook niet serieus nemen. Daar horen de wat sterker aangezette momenten dan ook zeker bij. De hond is hier een ultiem voorbeeld van, moet ik weer sympathie krijgen voor Grant. Ik vind het heel erg hoe het met hem is afgelopen, maar dit afstandelijke gedoe geloof ik gewoon niet.

Laatste stuk is dan ook absoluut het beste van de film. Het is spannend, het rauwe randje heeft een meerwaarde en de film weet eindelijk los te komen. Jammer dat het schokkende incident zelf eigenlijk ook heel snel voorbij is. Maar het geeft genoeg impact.

Krappe voldoende dan ook, voor B. Jordan en de laatste 20 sterke 20 minuten. De rest was oersaai en te afstandelijk.

Nu op tv..Ik kijk nooit naar waargebeurde verhalen als ik de afloop ken. Goed acteerwerk iig, aangrijpende film.. De film is wel actueel, sinds de laatste jaren op alles wat donker is in de VS wordt geschoten door de politie..Leren ze op de politie-opleiding niet in de benen te schieten, schouder?.Kan je zo'n ongewapende man niet overmeesteren? Een verrot land waar je op elke hoek van de straat een heel leger kan bewapenen En ja, als je zo iets in je holster hebt wil je hem een keer gebruiken...."Ach, een zwarte, wie maalt daarom?? "

In die 11 jaar is er niets veranderd.....Integendeel.

Je hebt van de film Genoten??? Dit is toch geen film, een verhaal waar je van "geniet? Het maakt toch heel andere emoties los?

Goede film, tragisch verhaal.

Een bijzonder tragisch verhaal natuurlijk, waarbij (niet voor het eerst en niet voor het laatst) een zwarte man om het leven komt door politiegeweld. Maar om eerlijk te zijn kon het grootste deel van de film me niet zo heel erg boeien. We volgen eigenlijk de laatste dag van Oscar Grant, met een paar flashbacks naar z'n verleden - die na een klein crimineel verleden langzaamaan z'n leven weer op de rails probeert te krijgen, maar eigenlijk een hart van goud heeft. Maar ten eerste vond ik dat niet zo interessant om te kijken, het deed aan als menig waargebeurde TV-dramafilm, en voor het punt van de film is het ook niet zo relevant hoe goed hij wel of niet was. Ook al was ie wel een ontzettende eikel en zware crimineel geweest, ook dan had ie natuurlijk niet zomaar op een metroperron doodgeschoten mogen worden. Sterk acteerwerk, dat zeker, de sfeerschepping overtuigt ook wel, en het drama-deel in de tweede helft op het metrostation en in het ziekenhuis was overtuigender dan de eerste helft. Maar alsnog, over de gehele linie was dit niet mijn film.

Beter dan ik had verwacht. Het acteerwerk vind ik goed en het keek erg vlot weg, verveelde mij nergens en het verhaal deed mij wat. Heel naar dat dit waargebeurd is, en dat dit soort situaties nu nog gebeuren. Het liet mij met een zwaar gevoel achter. 3,5*

Onverwachts deze bekeken, er was eigenlijk een andere film gepland op tv, maar desalniettemin ook het bekijken waard.

Het kwam naturel over en verder verveelde het niet, mede door de relatief korte speelduur. De moeite om eens gezien te hebben.

De laatste dag uit het leven van een Afro-Amerikaanse man die op nieuwjaarsdag zal sterven door politiegeweld. Meer een portret van de persoon Oscar Grant (Michael B. Jordan) dan dat het dieper ingaat op de mechanismen achter het politie-optreden zelf. Maar vanuit die gekozen invalshoek wordt 'Fruitvale Station' (2013) een warme maar bitterzoete film over een jongeman die in de overgang van het oude naar het nieuwe jaar terugkijkt op gemaakte fouten. Met een lekker voortkabbelend narratief waarin de hoofdpersoon ronddoolt door de straten van Chicago en geniet van de kleine dingen des levens. We zien de moeizame pogingen van moeder Wanda Johnson (Octavia Spencer) om Oscar uit de criminaliteit te houden, of van vriendin Sophina Mesa (Melonie Diaz) om hem te dwingen een betere vader te zijn voor hun snoezige dochtertje. En ergens geloof je als kijker dat het Oscar deze keer wél gaat lukken, wat z'n vroegtijdige overlijden des te schrijnender maakt. De boodschap ligt er misschien iets te dik op in 'Fruitvale Station' (2013), maar het is niettemin een innemend sfeerportret dat inhaakt op de actualiteit.