Philomena (2013)

Mooie publieksfilm die het donkere verleden van de Katholieke Kerk voor het voetlicht brengt, wel

erg mooi klein gehouden met ster actrice Judi Dench zonder toeters en bellen.

Mooi goed geacteerd biografisch drama. De hoofdrolspeelster had zo je buurvrouw kunnen zijn. De interactie tussen beide spelers wordt goed neergezet, met op den duur wederzijds respect naar elkaar. 3.5

Redelijke drama, maar niet vlekkeloos. Ik denk dat deze film vooral op het schokkende van het waargebeurde verhaal moet scoren. Bij mij kwam dat helaas niet over. Vooral omdat ik in Spanje woon waar nu honderden onderzoeken lopen tegen de kerk omdat die tot aan in de jaren '80 pasgeboren babies stal van de net geworden moeders door ze na geboorte een bevroren babylijkje te tonen en hen wijs te maken dat hun kind na de geboorte overleed. In vergelijking daarmee zijn deze Ierse nonnen echte schatjes, waardoor deze film wat minder indruk op me maakte. Maar dat is natuurlijk iets persoonlijks.

Doordat het me niet wist te vangen kon ik wel letten op de rest van de aspecten als film, en ik moet eerlijk zeggen dat deze film erg Hollywoodiaans aandoet, de film ziet er wat mij betreft te gelikt en te gemaakt uit. Ik had steeds de indruk dat het waargebeurd verhaal dat wordt verteld van secundair belang was, en dat men meer aandacht schonk aan de aankleding eromheen, wat nogal wat clichés oplevert (journalist als onderzoeker, het geforceerd bijna afbreken van het onderzoek (om terug te vliegen) en daarna toch niet, de baas van de journalist die hen het allemaal moeilijk maakt, e.d.). Zonder dat waargebeurd verhaal blijft er eerlijk gezegd niet veel over. Had wat mij betreft dus beter gekund. 3 magere sterretjes.

Ik ben wel nieuwsgierig geworden naar de hier vaak genoemde The Magdalene Sisters (2002).

Ja die willen wij ook graag zien!

Deze eens meegebracht en 'k vond het wel een mooie waargebeurde film. Het verhaal werd boeiend gebracht en ook de cast deed het prima. 'k heb nog wel een aantal films over dit onderwerp gezien en deze was zeker ook niet slecht. Er zijn er betere, maar deze is ook wel eens het bekijken waard.

Mooi verhaal, dat op een zeer knappe manier naar voren komt. Dench speelt werkelijk fantastisch.

Heel sterk deze Philomena, heel mooi en ontroerend verhaal en fantastisch goed geacteerd vooral door Dench! Een film die niet verveeld en blijft boeien en toch af en toe een traantje wegpinken. Een dikke 8/10 voor deze Philomena

Ontroerend film die netjes uit de greep van de oversentimentaliteit blijft.

Schitterende karaktertekening van beide hoofdpersonages met erg genietbare dialogen (soms grappig omwille van het niveauverschil tussen beiden). Judi Dench en Steve Coogan zijn subliem.

Onthutsende historie, goed en duidelijk verhaald.

Aardige film, beetje vlak, niet te lang. Vergevingsgezindheid wijs natuurlijk maar waarom? Toch een goede katolieke inborst? Hm...

Zit ik me te verheugen dat die film vanavond komt.... krijgen we Cruijff. Begrijp me goed, ik houd van die man, maar na 3 dagen rouw en radio en TV vol met mensen die nabeschouwen hoe anderen zitten na te kaarten over hun herinnering aan Cruijff en ikzelf nog een oude documentaire had opgescharreld... heb ik het wel gehad. Jammer.

Het was het wachten waard. Goeie film. Zeg maar een zoveelste voorbeeld van het spreekwoordelijke "Gods wegen zijn ondoorgrondelijk"... zeker als door mensenhanden dit nog een handje wordt geholpen. Subtiel drama met in wezen grote thema's. Kijk, Verhoeven zou bij een scene als het binnendringen door een journalist in de persoonlijke kwartieren in het klooster denken twee sexende nonnen te moeten laten zien om maar weer eens zijn 'gewelddadig universum' en hypocrisie te kunnen illustreren. Niks van dit alles. Sterk spel. Mooie dialogen (screenplay is trouwens van Coogan zelf, die er een Bafta voor ontving). Philomena: "I didn't know I had a clitoris". Martin (Coogan): "Riiiight". En: "Martin, do you believe in God?" Martin: "I always thought that this is a complicated question to a simple answer". Mooie interactie tussen de schijnbaar simpele, goedgelovende ziel Philomena en de cynische, journalistieke speurneus Martin.

Matig. Het verhaal is an sich interessant, maar leent zich wat mij betreft meer voor een documentaire. Dit soort verhalen (al is dit wellicht echt het eerste verhaal over dit onderwerp) voelen bekend aan, en wat dat betreft is het plotverloop niet echt erg verrassend.

Audiovisueel is er weinig aan. Er wordt geregistreerd, maar verder gebeurt er niets. Ook de muziek is volstrekt nietszeggend. Duidelijk dus een film die louter een verhaal wilt vertellen, maar meer niet. Not my cup of tea. 1,5*.

Tja... weer zo geheid Brits... een lach en een traan, onderkoeld en intens, perfecte vertolkingen... en het werkt ook nog. Natuurlijk gaat de meeste aandacht naar Judi Dench, maar ik heb ook veel bewondering voor Steve Coogans underacting, soms is het alsof hij niets doet en enkel leunt op zijn gebruikelijke blasé persona, maar ondertussen stuurt hij zijn personage toch heel subtiel. Zelfs bij het herzien van de trailer kan ik het moeilijk droog houden.

Wat een super film, waarbij ik met name het acteerwerk van Steve Coogan en Judi Dench wil benoemen! Allebei doen ze het goed; Coogan heb ik zelden zo goed zien acteren en dan Dench... Wauw, wat is zij toch altijd een top actrice. Ze brengt het karakter prachtig tot leven en maakt de film erg bijzonder.

Wat de film ook bijzonder maakt is de balans tussen frisheid en drama. Ik was nieuwsgierig naar deze film, maar ik was ergens bang dat het zo'n RTL8 donderdagavond film zou zijn (veel te dramatisch, langgerekt, oninteressant, etc.). Maar wát een prachtig fris filmpje is Philomena. Een interessant en groots onderwerp dat echter op een leuke, frisse en fijne manier wordt gebracht. Tuurlijk, het neemt neemt je mee, het roert je emoties en het is een beladen onderwerp, maar er is gelukkig niet zo'n zware en vreselijk saaie dramafilm van gemaakt.

Toppie, deze ga ik ook aan anderen uitlenen. 4*

Er zat me heel veel dwars toen ik deze film ging kijken. Het nieuws over Berlijn was als een bom bij me ingeslagen, lange werkdag, verwoede discussies vol onbegrip over de Sunny B-docu die me dwarszaten, en simpelweg de decembermaand waar ik een hekel aan heb. Ergo: ik zat er met mijn hoofd niet bij toen ik dit keek en moest mijn vader een paar keer om verheldering vragen toen ik dingen had gemist omdat ik er met mijn hoofd niet bij zat.

En uiteindelijk: de film had me te pakken. Vond ik het in het begin een leuke film maar niets spectaculairs, maar er zit een moment in de film - en ik heb geen zin in spoilertags dus ik noem het moment niet - waardoor ik tranen in mijn ogen kreeg. Bam!!!

Geen vals sentiment, geen grote gebaren. Judi Dench die ik niet meer als Judi Dench zag maar echt als Philomena Lee. De voorzichtige 'clashes' tussen de twee. Het is allemaal niet spectaculairs, maar het klopt, de film heeft een kloppend hart en is daartussendoor nog best grappig ook. Verdomd dit is een van de fijnste films die ik in tijden heb gezien.

4,0*

'Philomena' (2013) drijft vooral op de chemie tussen Judi Dench (zij die blijft geloven in de kerk) en Steve Coogan (hij die de misstanden wil aankaarten). Het verloopt zoals je verwacht van een road trip: de reis als een manier waarop de twee personages iets wezenlijks over zichzelf ontdekken. Het heeft een paar pakkende dramatische momenten, maar het leukst is het eigenlijk als Dench/Coogan losjes met elkaar keuvelen over ditjes en datjes. Het is een tikkeltje voorspelbaar ingevuld, met de katholieke kerk als een eendimensionale boeman.

mooi!

De krengen (nonnen) van barmhartigheid. Komt hier duidelijk naar voren. Prachtige film.

Aanrader!

Fantastische film. Wat een acteerwerk van Judi Dench!

Philomena is een zeer aangrijpende film over de schandalen van Ierse nonnenkloosters waarbij zwangere tienermoeders hun kinderen ongewild dienden af te staan voor adoptie. De film is wraakroepend en naast de andere schandalen rond onder andere seksueel misbruik besef je nog maar eens hoe machtig de Katholieke Kerk ooit was (of nog is?) en wat ze er voor over had om hun macht te behouden in naam van het chrsitelijke geloof.

Hoewel Philomena Lee aan den lijve ondervonden heeft welk onrecht haar werd aangedaan, blijft ze met de grootste eerbied spreken over de nonnen, verdedigt ze hen nog haast. Toch knaagt het verlies van haar zoon na 50 jaar nog steeds en tracht ze hem op te sporen via een uit de gratie geraakte journalist.

Wat we dan zien is een combi van een road trip en semi-detectiveverhaal. Het contrast en het samenspel tussen Dench en antipool Coogan werkt wonderwel. Ook het verhaal wordt erg mooi gebracht. Het zware melodramatische onderwerp wordt aardig verpakt en hier en daar een streepje humor of de vlucht naar de alledaagse dingen. En toch wordt er tegelijktijd nooit te veel van het zware pad afgeweken. Wat een prachtrol van Dench! Ze vertolkt een eigenwijze innemende vrouw die eveneens sympathie opwekt. En in Sixsmith kan ik me best (ver)plaatsen: een tikkeltje ambitieus, maar ook iemand met het hart op de juiste plek. Hoewel zijn motieven eerst anders waren, voelt hij een ontzettende sympathie voor Philomena en streeft ook hij naar de rechtvaardige waarheid. Zijn uitbarsting in het klooster leek misschien niet katholiek, maar was zeer op zijn plaats! Confronterend en ontwapenend stukje cinema was dat. De reactie van Philomena was dat ook ...

Prachtige film over een boeiend onderwerp. Misschien moet ik The Magdalene sisters ook maar eens een kijkbeurt gunnen. 4,0* dubbel en dik verdiend!

Mooie drama, je leeft van begin tot het einde mee met Philomena. De steun van journalist Sixsmith toont een mooie kijk op dit vak.

Hij zoekt, hij vind, maar het verhaal gaat niet zoals ze hoopten.

Hoe vergevensgezind Philomena ook is, ik hield een triest en kwaad gevoel over na het kijken van deze prachtige, naar waar gebeurde, film.

Nonnen,,,,,,,,er zijn er zeker een groot aantal die veel goeds gedaan hebben voor hun medemens, en nog steeds doen, maar er zitten ook een hoop boze en gefrustreerde vrouwen tussen.

Goede film van Frears die hier een mooi evenwicht schept tussen dramatisch en humoristisch. Het is zwaar over de schreef wat die Ierse nonnen destijds deden en dergelijke films bestaan dan ook om deze praktijken en de menselijke gevolgen ervan aan te klagen. Maar de film staat vooral stil bij de positieve dingen: de zoektocht naar de zoon, het geluk en de innerlijke vrede van Philomena om te weten wat er met hem is gebeurd. Journalist Sixsmith zag er aanvankelijk niet veel in, toch is hij erg betrokken geraakt bij zijn onderzoek en heeft het geleid tot meer ruchtbaarheid voor gedwongen adopties. Ook sterk acteerwerk van Dench en Coogan.

Wat een verschrikkelijke miskleun van een film. Moraal van het verhaal: 'Ook al word je door de Katholieke Kerk compleet voorgelogen en bedrogen, vergeef dan nog iedereen, want anders word je zoals het mannelijke hoofdpersonage; voortdurend boos en bitter.'

Kan me niet inbeelden dat het hoofdpersonage blij is met haar verfilming; ze wordt zowat weggezet als een half-debiele kinderlijke vrouw... Hoogtepunt: net na het voor de eerste keer zien van het graf van haar zoon, na er 50 jaar achter gezocht te hebben, kruipt ze in de auto en begint ze direct te vertellen over een stationsromannetje dat ze gelezen heeft 'de pantoffel en het weefgetouw' (of zoiets), Faut le faire!

Deze film was me totaal onbekend, nooit van gehoord.

Stond in de Tv-gids en heb hem maar opgenomen, hoewel ik er niet zoveel van verwachtte.

Maar deze prent blijkt een prachtige film te zijn, weliswaar met een tragisch, waar gebeurd, verhaal.

De film heeft me elke minuut kunnen boeien, zo'n onwaarschijnlijk verhaal is het.

Maar ook de prachtige vertolking van Judi Dench heeft me wederom verbijstert, deze kranige dame is een van Englands beste actrices, nog steeds !!

Warm aanbevolen deze film !!

Intrigerende film met een toch ietwat verrassende afloop. Het meest schokkende is natuurlijk dat dergelijke praktijken vroeger schering en inslag was. Maar de regisseur draagt in elk geval zijn steentje bij door alles in beeld te brengen en in vraag te stellen. Ook vertolking van Philomena zelf komt zeer waarheidsgetrouw over. Filmpje om even stil van te worden (al is het voor mij nu ook weer niet de klassieker die sommigen het toedichten).

Mooie film en bijzonder goed vertolkt. Aanleiding is gruwelijke, zwarte bladzijde uit Ierse geschiedenis, pas gestopt in de zeventiger jaren. Geloofsmisbruik van kerk en staat om meisjes/vrouwen in verstikkend harnas te dwingen, met soms levenslang trauma als gevolg na verziekte jeugd. Daarom is deze film overtuigend met realistisch thema.

Soms ontkom je niet aan een herziening van een film die je niet leuk vindt, omdat je familie of relatie die film toch ook wil zien. Om dit soort reden herzien en het stemt me toch wat milder. Het mag allemaal bekend aanvoelen (hoewel ik toch wel alweer flink wat van het plot vergeten was), maar het is degelijk en met name Dench zet een erg sterke rol neer van een niet bijster intellectuele vrouw die op momenten waarom het gaat ontzettend sterk blijkt te zijn. Een sterk erbij: 2,5* dus.

Ierland heb ik ooit tijdens mijn eerste rondreis daar in mijn hart gesloten: zó mooi en zó vriendelijk de Ieren.

Maar wat een gruwelijk verleden met de kerk en vooral voor vrouwen en meisjes barbaars. Ik las over een Iers meisje dat knap was, werd opgesloten in een tehuis met streng regime, hard werken en geen enkele opleiding en na jaren werd losgelaten. Haar enige "misdaad" was, dat ze knap was toen en men niet wilde dat dat ev. voor opschudding zou zorgen en haar leven was voorgoed getraumatiseerd.

Enkele thema's zitten ook in deze film en die geven feilloos de gekte aan van kerk en kerkleiders toen.

Vlak Nederland niet uit trouwens, deze barbarij heeft zich in Nederland ook lange tijd afgespeeld: meisjes die hun kind moesten afstaan na de geboorte. Aangrijpende film.

Stephen Frears' Philomena gaat over het waargebeurde verhaal van de 70-jarige Philomena Lee (Judi Dench), die aan haar dochter bekent dat ze in haar adolescentiejaren een buitenechtelijk kind heeft gekregen. In een flashback zien we hoe Lee, verstoten door haar familie, naar een Magdalena-tehuis in het graafschap Tipperary wordt gestuurd, waar ze dwangarbeid in de wasserij moet verrichten en haar kind slechts een uur per dag ziet. Op een ochtend wordt het zoontje opgehaald door een echtpaar in een dure auto, en Philomena krijgt te horen dat ze hem uit haar gedachten moet bannen. Wat ze ook probeert, tot zijn 50ste verjaardag, wanneer Philomena haar geheim niet meer kan voor zichzelf houden. Leeft hij nog? Is hij een alcoholist? Verdwaald of dakloos? De ergste angsten van elke moeder flitsen door haar hoofd.

De scenaristen Steve Coogan en Jeff Pope filteren op briljante wijze Philomena's verhaal via een man die er in eerste instantie eigenlijk helemaal niet in geïnteresseerd is. En de film houdt deze afstand in stand; hoewel ze tot een wederzijds begrip komen, wordt het leven van Martin Sixsmith (Coogan) niet veranderd door Philomena, en het hare evenmin door hem. Het is deze afstand die de film zo bijzonder maakt.

Vier Oscarnominaties werden in de wacht gesleept door Stephen Frears en Judi Dench en de film ontving meer dan dertig Awards, maar het belangrijkste is dat de film een rechtvaardiging is voor de ondergewaardeerde Steve Coogan, niet alleen voor zijn verfijnde vertolking, maar ook voor zijn moeiteloze, subtiele script, misschien wel de meest subversieve Britse mix van sociale commentaar en komedie sinds de hoogtijdagen van de Ealing Studios.

Philomena is een geweldige, geraffineerde dramatische komedie die serieuze kwesties lichtvoetig en met een stalen geest aanpakt. Het is de Britse biografische film die je bovendien erg ontroert en die ik zal blijven herinneren. Een topper.

Een moeder heeft 50 jaar geleden haar zoon moeten afstaan aan de nonnen. Samen met een journalist gaat ze op zoek naar hem. De film is niet zonder commerciële elementen om een groter publiek aan te spreken, maar hij blijft wel erg Brits met subtiele humor en cynisme. De film is ook van begin tot einde boeiend en er wordt knap geacteerd met soms hele mooie scenes. En het blijft uiteindelijk een aangrijpend verhaal. Goede film.

Een waargebeurde film, met een kalm tempo.

En die het, behalve van het verhaal, vooral van de uitstekende acteer.prestaties moet hebben, van de hoofdrol spelers.

Anders was deze film, lang niet zo goed geweest.

Omdat de film, wat traag is.

Maar deze film, kabbelt aangenaam rustig voorbij, en naarmate het einde, echt aandoenlijk wordt.

Gezien deze film, waargebeurd is, maakt deze film, boeiend.

En het is intriest, wat deze mevrouw, heeft moeten doorstaan.

En mooi hoe krachtig,zij was als mens, ondanks alles, en in het leven staat.

En de mildheid, en zonder oordeel,die zij kon opbrengen, ondanks het leed, wat haar aangedaan was, door anderen.

Een mooie en aandoenlijke film.