Remember (2015)

Vrij blank de film ingestapt en ik ben aangenaam verrast geweest. Remember is een atypische wraakfilm geworden waarbij een jood op zoek gaat naar de kampbeul van Auschwitz die verantwoordelijke wordt geacht voor de uitroeiing van zijn gezin.

In de hoofdrol een meer dan uitstekende Christopher Plummer, een acteur die zelden ontgoochelt als je er zijn (indrukwekkende) oeuvre op nahoudt. De verhaalopbouw is boeiend in die zin dat Zev Guttman aan dementie lijdt en als enige houvast een brief heeft met instructies. Zev creëert een zekere sympathie en goedkeuring bij de kijker. Enerzijds omwille van zijn wraakmotief dat het afschuwelijke verleden wil wegwissen uit vergelding. Hij wil rechtvaardigheid en strafuitvoering waar de overheid gefaald heeft. Je kan zeker begrip opbrengen voor zijn actie, hoewel goedkeuring niet kan uiteraard. Eén ding nam hij zich wel voor: hij start pas met zijn wraakactie na de dood van zijn vrouw Ruth. Maar ook anderzijds is er sympathie voor Lev omdat hij als oude meelijwekkende knar in contact komt met verschillende mensen en in deze contacten moeilijkheden ondervindt omwille van zijn ziekte en ouderdom. Hij komt over als een lieve opa die interesse betoont in andere (jongetje op de trein, meisje in het ziekenhuis, ...).

Doorheen de film merk je dat Zev een last of trauma met zich meesleurt. Hij is angstig voor honden en ook de douche riep verkeerde associaties bij hem op. Deze kleine elementen worden mooi ingewerkt door Egoyan zonder te overheersen. De scènes bij Rudy Kurlander III (eigenlijk bij diens zoon) waren erg intens. Berustend op een misverstand wordt de spanning opgedreven. Ook de scène bij (de aan het bed gekluisterde) Rudy II was emotioneel waarbij hij pas op het laatste moment besefte wie wiens vergeving moest vragen.

Het einde was erg verrassend en zag ik niet aankomen. Toch vond ik het net allemaal iets té makkelijk. Alsof Zev het zich ineens wél allemaal kon herinneren en tot inzicht kwam. Mooi is echter wel dat het net zijn dementie is die een verklaring geeft aan de plottwist zodat alles met elkaar verweven wordt.

geheel met je eens Fisico.

ook ik was erg verrast door het einde.

en geheel eens met je waardering en je recensie

Over seniele films gesproken

Ik twijfelde na een half uur nog steeds of deze film wel goed zou gaan worden .

Maar opeens zat ik er helemaal in en my god wat een film !

Waanzinnig goed inelkaar gezet dit verhaal en geweldig geacteerd. Ja dan krijg je een hele goeie film.

Wat heeft die man in die rolstoel dat slim uitgedokterd ook zeg ongelooflijk .

Christopher Plummer zet hier een zeer sterke rol neer, een film met een goed verhaal van begin tot eind!

Best behoorlijk emotioneel en een plot om u tegen te zeggen! De film heeft me erg verrast, de film is uit 2015 en soms mis je weleens een pareltje tussen al die vele films die worden gemaakt!

Een sterke film. Een spannend en meeslepend verhaal, goed acteerwerk en wat mij betreft een onverwachte twist op het eind. Ik vind het mooi uitgewerkt. Ik ben blij dat ik deze gezien heb. 4*

Sterke wraakfilm, voor mij een onverwacht einde. Heel goed gespeeld. Zeker een aanrader.

Prima film.........vooral het einde super.....4,0

Een film die het vooral moet hebben van de fijne acteerprestaties van Christopher Plummer (en in iets mindere mate Martin Landau). De film lijkt af en toe een beetje in te zakken, maar weet de draad dan toch weer telkens op te pakken. Het einde was onverwacht en maakt toch dat je anders kijkt naar de hoofdpersoon. In hoeverre het realistisch is, gelet op het ziektebeeld, is de vraag, maar echt storend is het niet.

Eerste deel kan niet zo bijzonder boeien, soms zelfs slaapverwekkend. Maar na deze (te) trage opbouw gaat de film uiteindelijk naar een geweldig, onverwacht einde. Aanrader.

Uitstekende film van Egoyan.

Begint als een redelijk onschuldig verhaal maar ontpopt zich tot een harde thriller. Goede opbouw, mooie beelden, geweldig geacteerd en een onverwachte twist. Scène met Dean Norris is van hoge kwaliteit.

4*

Krappe voldoende. Acteerwerk goed, thematiek behoorlijk zwaar, maar plot niet zo bijzonder sterk. En wel knappe subtiele verwijzingen erin (de reflectie van treinwagons in de ramen van een bus, de alarm hoorns e.d.), maar toch komt het nergens echt binnen.

En ondanks dit alles had ik af en toe associaties met RLT4-waargebeurdeverhalenopdevroegeochtendalsertochnoggeenhondkijkt; het is wat cheesy ofzo. Moeilijk om te zeggen bij deze thema’s, maar ik denk dat ik niet de enige ben.

In het begin lijkt dit de meeste seniele film die je ooit hebt gezien. Echter langzamerhand ontpopt het zich toch tot een vermakelijk schouwspel. Het acteerwerk van het hoofdpersonage is, evenals de kwaliteit van de film, heel erg wisselend. Zo wisselen sterke(re) scenes zich af zeer armoedig geacteerde scenes. Het verloop en de verhaallijn(en) zijn over het algemeen ook vrij onlogisch. De wisselende prestaties van Plummer zijn wellicht te verklaren door de scenes waarin hij (als demente man) heldere /niet heldere momenten heeft. De niet heldere momenten zijn tamelijk slecht geacteerd. Toch, op de een of andere manier, krijg je tijdens het kijken een zwak voor deze film. Dat is dan wel weer knap gedaan.

Samengevat: het kijken waard denk ik, of je de film goed zal vinden of vreselijk, het kan alle kanten op.

Regisseur Atom Egoyan is al heel wat jaren het spoor behoorlijk bijster maar komt hier toch wel verrassend sterk voor de dag. Deels is dat de danken aan het indrukwekkende akteerwerk, met Christopher Plummer zoals gebruikelijk erg goed in de hoofdrol, maar de film is vooral zo goed dankzij het inventieve, behoorlijk geniale script. Het begin is, hoewel degelijk genoeg, niet bijzonder en qua muzikale ondersteuning zet ik hier en daar wat vraagtekens, maar vanaf het moment dat Plummer terecht komt in het huis van Dean Norris wordt de film steeds meer intens en spannend.

Intrigerende film met een uitstekende Christopher Plummer als dementerende "camp survivor". Soms legt regisseur Egoyan het er wat te dik bovenop, zoals met de passerende goederentrein en andere details die doen denken aan de Holocaust, maar over het algemeen redelijk ingetogen, met naarmate de film vordert steeds meer nadruk op thriller-elementen.

Zeker het einde kan moeilijk subtiel genoemd worden, met een eindtwist die ik niet zag aankomen, en waarbij ik nog steeds niet goed weet wat ik ervan moet vinden. Het doet voorkomen alsof beul en slachtoffer niet zoveel van elkaar verschillen, elkaars identiteit kunnen aannemen, en dat is natuurlijk nogal wat in dit verband. Je zou echter ook kunnen aanvoeren dat dementie en soortgelijke ziektes zoveel van iemands persoonlijkheid afnemen dat de schaduw die overblijft zijn houvast alleen nog vindt in geschreven briefjes, met alle gevolgen van dien. Remember deed daarom ook wel denken aan Memento.