Remember (2015)

Vrij blank de film ingestapt en ik ben aangenaam verrast geweest. Remember is een atypische wraakfilm geworden waarbij een jood op zoek gaat naar de kampbeul van Auschwitz die verantwoordelijke wordt geacht voor de uitroeiing van zijn gezin.

In de hoofdrol een meer dan uitstekende Christopher Plummer, een acteur die zelden ontgoochelt als je er zijn (indrukwekkende) oeuvre op nahoudt. De verhaalopbouw is boeiend in die zin dat Zev Guttman aan dementie lijdt en als enige houvast een brief heeft met instructies. Zev creëert een zekere sympathie en goedkeuring bij de kijker. Enerzijds omwille van zijn wraakmotief dat het afschuwelijke verleden wil wegwissen uit vergelding. Hij wil rechtvaardigheid en strafuitvoering waar de overheid gefaald heeft. Je kan zeker begrip opbrengen voor zijn actie, hoewel goedkeuring niet kan uiteraard. Eén ding nam hij zich wel voor: hij start pas met zijn wraakactie na de dood van zijn vrouw Ruth. Maar ook anderzijds is er sympathie voor Lev omdat hij als oude meelijwekkende knar in contact komt met verschillende mensen en in deze contacten moeilijkheden ondervindt omwille van zijn ziekte en ouderdom. Hij komt over als een lieve opa die interesse betoont in andere (jongetje op de trein, meisje in het ziekenhuis, ...).

Doorheen de film merk je dat Zev een last of trauma met zich meesleurt. Hij is angstig voor honden en ook de douche riep verkeerde associaties bij hem op. Deze kleine elementen worden mooi ingewerkt door Egoyan zonder te overheersen. De scènes bij Rudy Kurlander III (eigenlijk bij diens zoon) waren erg intens. Berustend op een misverstand wordt de spanning opgedreven. Ook de scène bij (de aan het bed gekluisterde) Rudy II was emotioneel waarbij hij pas op het laatste moment besefte wie wiens vergeving moest vragen.

Het einde was erg verrassend en zag ik niet aankomen. Toch vond ik het net allemaal iets té makkelijk. Alsof Zev het zich ineens wél allemaal kon herinneren en tot inzicht kwam. Mooi is echter wel dat het net zijn dementie is die een verklaring geeft aan de plottwist zodat alles met elkaar verweven wordt.

Over seniele films gesproken

Ik twijfelde na een half uur nog steeds of deze film wel goed zou gaan worden .

Maar opeens zat ik er helemaal in en my god wat een film !

Waanzinnig goed inelkaar gezet dit verhaal en geweldig geacteerd. Ja dan krijg je een hele goeie film.

Wat heeft die man in die rolstoel dat slim uitgedokterd ook zeg ongelooflijk .

Christopher Plummer zet hier een zeer sterke rol neer, een film met een goed verhaal van begin tot eind!

Best behoorlijk emotioneel en een plot om u tegen te zeggen! De film heeft me erg verrast, de film is uit 2015 en soms mis je weleens een pareltje tussen al die vele films die worden gemaakt!

Een sterke film. Een spannend en meeslepend verhaal, goed acteerwerk en wat mij betreft een onverwachte twist op het eind. Ik vind het mooi uitgewerkt. Ik ben blij dat ik deze gezien heb. 4*

Sterke wraakfilm, voor mij een onverwacht einde. Heel goed gespeeld. Zeker een aanrader.

Prima film.........vooral het einde super.....4,0

Een film die het vooral moet hebben van de fijne acteerprestaties van Christopher Plummer (en in iets mindere mate Martin Landau). De film lijkt af en toe een beetje in te zakken, maar weet de draad dan toch weer telkens op te pakken. Het einde was onverwacht en maakt toch dat je anders kijkt naar de hoofdpersoon. In hoeverre het realistisch is, gelet op het ziektebeeld, is de vraag, maar echt storend is het niet.

Eerste deel kan niet zo bijzonder boeien, soms zelfs slaapverwekkend. Maar na deze (te) trage opbouw gaat de film uiteindelijk naar een geweldig, onverwacht einde. Aanrader.

Uitstekende film van Egoyan.

Begint als een redelijk onschuldig verhaal maar ontpopt zich tot een harde thriller. Goede opbouw, mooie beelden, geweldig geacteerd en een onverwachte twist. Scène met Dean Norris is van hoge kwaliteit.

4*

Krappe voldoende. Acteerwerk goed, thematiek behoorlijk zwaar, maar plot niet zo bijzonder sterk. En wel knappe subtiele verwijzingen erin (de reflectie van treinwagons in de ramen van een bus, de alarm hoorns e.d.), maar toch komt het nergens echt binnen.

En ondanks dit alles had ik af en toe associaties met RLT4-waargebeurdeverhalenopdevroegeochtendalsertochnoggeenhondkijkt; het is wat cheesy ofzo. Moeilijk om te zeggen bij deze thema’s, maar ik denk dat ik niet de enige ben.

In het begin lijkt dit de meeste seniele film die je ooit hebt gezien. Echter langzamerhand ontpopt het zich toch tot een vermakelijk schouwspel. Het acteerwerk van het hoofdpersonage is, evenals de kwaliteit van de film, heel erg wisselend. Zo wisselen sterke(re) scenes zich af zeer armoedig geacteerde scenes. Het verloop en de verhaallijn(en) zijn over het algemeen ook vrij onlogisch. De wisselende prestaties van Plummer zijn wellicht te verklaren door de scenes waarin hij (als demente man) heldere /niet heldere momenten heeft. De niet heldere momenten zijn tamelijk slecht geacteerd. Toch, op de een of andere manier, krijg je tijdens het kijken een zwak voor deze film. Dat is dan wel weer knap gedaan.

Samengevat: het kijken waard denk ik, of je de film goed zal vinden of vreselijk, het kan alle kanten op.

Regisseur Atom Egoyan is al heel wat jaren het spoor behoorlijk bijster maar komt hier toch wel verrassend sterk voor de dag. Deels is dat de danken aan het indrukwekkende akteerwerk, met Christopher Plummer zoals gebruikelijk erg goed in de hoofdrol, maar de film is vooral zo goed dankzij het inventieve, behoorlijk geniale script. Het begin is, hoewel degelijk genoeg, niet bijzonder en qua muzikale ondersteuning zet ik hier en daar wat vraagtekens, maar vanaf het moment dat Plummer terecht komt in het huis van Dean Norris wordt de film steeds meer intens en spannend.

Intrigerende film met een uitstekende Christopher Plummer als dementerende "camp survivor". Soms legt regisseur Egoyan het er wat te dik bovenop, zoals met de passerende goederentrein en andere details die doen denken aan de Holocaust, maar over het algemeen redelijk ingetogen, met naarmate de film vordert steeds meer nadruk op thriller-elementen.

Zeker het einde kan moeilijk subtiel genoemd worden, met een eindtwist die ik niet zag aankomen, en waarbij ik nog steeds niet goed weet wat ik ervan moet vinden. Het doet voorkomen alsof beul en slachtoffer niet zoveel van elkaar verschillen, elkaars identiteit kunnen aannemen, en dat is natuurlijk nogal wat in dit verband. Je zou echter ook kunnen aanvoeren dat dementie en soortgelijke ziektes zoveel van iemands persoonlijkheid afnemen dat de schaduw die overblijft zijn houvast alleen nog vindt in geschreven briefjes, met alle gevolgen van dien. Remember deed daarom ook wel denken aan Memento.

In een opvallende gelijkenis met Memento (Film, 2000) - MovieMeter.nl dwaalt een vergeetachtige oudere man rond, met als doel de man uit zijn verleden te vinden. Dit is niet de gewone thriller, want het is aanzienlijk langzamer met een eigenaardig hoofdpersonage en verrassend effectief als elke andere thriller.

Zev (Christopher Plummer) is een oude man met dementie. Na de dood van zijn vrouw overhandigt zijn vriend hem een ​​brief met daarin een missie om de man uit Auschwitz te vinden. Christopher Plummer is echt uitzonderlijk, hij toont moed alsof zijn karakter een geheim agent is, ondanks dat hij diep van binnen wordt geplaagd door angst en onzekerheid. Zijn vaak zachtmoedige houding is sympathiek om te zien.

De beelden en audio zijn ontworpen om zelfs op triviale momenten spanning te creëren. De belangrijkste focus is op een man met dementie en kleine dingen kunnen bij hem rammelen, dus elke hobbel in de reis blijkt een uitdaging te zijn. Het acteerwerk van de rest van de cast is lovenswaardig. Personages zouden Zev hoogstwaarschijnlijk helpen, maar er is een verontrustend gevoel dat hun reacties vijandig kunnen zijn, vooral omdat Zev niet bijzonder zachtaardig is met woorden.

Het speelt heel goed met de ongemakkelijke situaties met plechtige muziek en het uitzicht op een landschap dat donkerder aanvoelt, hoewel het nooit letterlijk zo wordt. Aan de andere kant kan dit ook het tempo belemmeren. Dit is verre van een actiethriller, er wordt meer geïnvesteerd in het drama in plaats van in het wapengekletter.

Het avontuur van Zev is bizar en traag, het is een ironisch verhaal over zowel de vriendelijkheid als de wreedheid van hemzelf en anderen. Verontrustend en toch charmant in zijn sombere reis door de Verenigde Staten en Canada.

Een 8!

Een film zoals ik niet eerder gezien heb!

Goed in elkaar gezet. Verrassend einde.

Mooie, indrukwekkende film met wederom goed geacteerd door Christopher Plummer

film met twee hoogbejaarden in de hoofdrol en verder nog wat bejaarden die worden opgezocht door Plummer. Best een aardige film met een origineel gegeven en het einde zag ik niet aankomen. Het einde zoekt wel de grenzen op qua geloofwaardigheid, ook qua voorbereiding van die bejaarde die het allemaal aanstuurt.

Gistermiddag nog even deze Remember er door gedrukt en daarmee een film die in beeld gekomen was vanwege zijn goede stemgemiddelde en goede cast. Kom maar op met deze, naar het schijnt, anders dan anders wraak film.

Duidelijk is het begin rond de verwarde Zev wiens geheugen minder wordt en uiteraard werkt het verlies van zijn vrouw Ruth niet mee. Apart is toch het concept dat ontstaat vlak na de beëindigde rituelen rond Ruth, iets dat zoveel betekent als het vertrek en quest waar de verwarde Zev aan begint. Een beeld dat in het vervolg toch vooral word overheerst door een gevoel van ongerustheid, want komt dit allemaal goed? Want Zev beleeft nogal eens wat met de verschillende Kurlanders die hij benadert en de verschillende dingen die opkomen in zowel de ondervraagden als Zev Guttman zelf zoals Rudy 2. Het meeste gevaar lijkt hij toch wel te lopen bij John waar de sfeer genadeloos omslaat naar vijandigheid.

Maar buiten de zoektocht vind ik Remember toch vooral een film die beladen is met tragiek, verlies en oud zeer, niet in de laatste plaats door de vergeetachtigheid van Zev zelf die nog regelmatig om zijn vrouw roept. Maar toch vooral ook de subtiele getoonde angst die voortvloeit uit de belevenissen in de oorlog. Neem de argwanende blik op de douchekop, de aarzeling bij de Canadese grens vanwege een bewaker met hond, de blik op mannen in uniform, en al helemaal de schrik voor de hond van John Kurlander. Wanneer zelfs dementie er niet in slaagt een traumatische ervaring te doen vergeten en los te laten zodat het verleden kan rusten. Zoals reeds gezegd is het een beeld dat zo nu en dan met een kleine knipoog gebracht wordt maar veelal triestheid en tragiek uitademt en bij tijd en wijlen ongemakkelijk. Het is daarna vooral ook wachten op de laatste catastrofale fout waarin Zev iets doms doet of een verkeert iemand omlegt. Tot daar is Remember acceptabel, degelijk en meer dan oke voor een keer.

Maar dan toch, de finale, het gesprek, de ontknoping, en daarmee iets dat verraste hoewel je het opzich had kunnen verwachten maar ik zocht het eenvoudig weg in een andere richting. Remember eindigt daarmee met een bijzondere en sterke climax die de film mijn inziens toch nog net even dat zetje geeft waardoor de film toch net even iets meer heeft. En wat wiegde de film mij en anderen als ik het zo lees toch vakkundig in slaap met het beeld rond deze kwetsbare en vergeetachtige man waarbij de dementie een sterke plottwist mogelijk maakt die Remember next level maakt.

Herkijk en verder overtuigd geraakt door het goed plot, acteerwerk en climax. Halve ster erbij.