The Post (2017)

Saaie vertelling van intrigerende gebeurtenissen. Mij kon het eigenlijk geen minuut bekoren. 2,5

Actueel verhaal en daarmee boeiend, maar ik vond het geen sterke film. Hij kwam erg langzaam op gang.

Uitstekende en regelrechte acteer film.
Niet gek natuurlijk met enkel top acteurs zoals Tom Hanks en Meryl Streep.
Ook prima rol van "Better Call Saul"acteur Bob Odenkirk. Ookal is het een bijrolletje.
Onderwerp is boeiend genoeg.
De strijd tussen politiek en media.
Het blijft wel een beetje taaie kost.
Je moet niet verslappen. Best lastig na een lange werk week en dan deze film opzetten.
3.5*

Ik denk dat je er volkomen naast zit. Ik denk dat Spielberg deze film gemaakt heeft juist omdat de heer Trump ook zo zijn manier heeft om met de zogenaamde fake media om te gaan. De vrij pers staat onder druk en daarmee is de film enorm actueel.

Begin jaren '70 lekken er geheime rapporten over de Vietnam-oorlog uit in The New York Times. Politici blijken jaren lang systematisch gelogen te hebben over de situatie in Vietnam en de staat van de oorlog. Nixon legt The Times een publicatieverbod op. Dan krijgt The Washington Post de resterende pagina's van het rapport in handen. Alleen zijn ze onlangs naar de beurs gegaan en kunnen ze zich geen publicatieverbod veroorloven.

Het is overduidelijk dat Steven Spielberg The Post heeft gemaakt als indirect commentaar op de 'fake news' houding van de Trump-regering. Sterker nog hij wilde de film zo snel mogelijk gemaakt hebben en uitbrengen zodat Tump's botsingen met de persvrijheid nog actueel zouden zijn. De film is in slechts twee weken gemonteerd.

De film geeft in interessant beeld van hoe kranten omgaan met het naar buiten brengen van groot nieuws. Bovendien is het ook een stuk geschiedenis waar ik persoonlijk niet veel van wist. Zoals je van Spielberg wel kan verwachten is alles heel erg degelijk opgenomen en het acteerwerk van o.a. Tom Hanks was ook niet veel op aan te merken. John Williams verzorgde de muziek, al gebruikt hij maar weinig memorabele thema's.

Wel moet gezegd worden dat de film eigenlijk nergens spannend werd. Met name de eindeloze dialogen van Meryl Streep waren eigenlijk behoorlijk saai. Na een paar keer snappen we wel dat het lastig is om de eerste vrouw in deze positie te zijn en dat ze het familiebedrijf niet ten schande wil maken, daar wordt mijns inziens veel te veel aandacht aan besteed. Er gebeurde gewoon niet zo heel erg veel en er zijn zat films over journalisme die wel echt spannend kunnen zijn.

Aan het einde van de film wordt duidelijk dat de film een 'prequel' is op All The Presidents Men. Niet alleen omdat deze affaire letterlijk voorafging aan Watergate, maar ook omdat deze film met de openingsscène van die film eindigt.

Al met al een aardig product van Steven Spielberg, maar The Post is een film die nooit meer dan degelijk wordt.

Middelmatige mosterd.

Om achteraf - tijdens de titelrol pas - te ontdekken dat dit van de hand van Steven Spielberg is, zegt voldoende. Niet dat de ooit zo sterke regisseur tegenwoordig rommel maakt, maar de magie van vroeger lijkt verdwenen. The Post is zeker geen slechte film, maar ook geen heel goede. Het hangt een beetje in het midden en is soms zelfs matig. Was dit in de jaren zeventig gemaakt, dan was het wellicht een kleine klassieker geworden. Maar daar zit hem nu net het probleem, hij is van 2017.

Uiteraard weet Spielberg waar Abraham de mosterd vandaan haalt, en na een ietwat overduidelijke knipoog naar Robert Redford, verwacht je ook niets anders. Maar dit is géén All the President's Men, het ontbeert simpelweg die klasse. Een Hanks en Streep ten spijt. Een klein beetje spanning had het verschil kunnen maken, maar die ontbreekt eveneens.

Het verhaal waarin het relatief kleine krantenbedrijf een enorme scoop krijgt, liegt er verder niet om. Je kunt er een hoop mee, al zal iedereen wel weten hoe het allemaal afliep. Er wordt echter teveel van de voorkennis van de kijker uitgegaan. Alsof je je in de materie moet hebben verdiept. Er wordt bijvoorbeeld te vaak aangenomen dat de kijker wel weet wie wie is in deze geschiedenisles. Misschien in de VS een minder probleem, maar hier zou het juist fijn zijn als er iets meer duidelijkheid is qua sommige personages.

Dan rest het thema van persvrijheid en politieke spelletjes, iets waar men heden ten dage nog steeds mee worstelt in Amerika. Nu meer dan ooit. Toch komt de film amper binnen en wordt een en ander onderbelicht. Evenals de thematiek rond seksegelijkheid. Deze begint zelfs een beetje op de zenuwen te werken. Helemaal als de aanzwellende soundtrack kracht moet bijzetten. Neen, The Post is het helaas niet.

**½

Met dank aan Entertainment One voor het recensie-exemplaar.

Wel aardig niet super, de film is erg langzaam en traag je moet er wel even voor gaan zitten, er zit nergens echt tempo in de film. Kon soms mn aandacht er moeilijk bijhouden maar het verhaal in wel interessant!

Van mij had de film wel wat vlotter gemogen, Tom Hanks acteert zoals altijd geweldig, irriteerde mij een beetje aan Meryl Streep, vind hij is oude films echt een hele goeie actrice weet niet wat het is maar irriteerde mij in deze film heel erg aan haar, in Kramer Vs. Kramer vond ik haar geweldig.

Als Spielberg fan toch gekeken, maar wat een stoffige, saaie film. Zelfs met één van mijn favoriete actrices. Helaas. We hebben het iets meer dan één uur geprobeerd, maar de film bleef saai. Het onderwerp bleef oninteressant, de dialogen bleven langdradig en niet boeiend. Dus uiteindelijk toch afgezet. Ook de muziek die ik vaak toch goed vind van John Williams was niet echt geweldig pakkend. Alles bij elkaar een stoffige film, zonder spanning of interessante plotwendingen.

Uitstekende film waarin een krant die net de beurs op gaat in het bezit komt van gevoelige informatie over de Vietnam-oorlog. Redelijk ingewikkeld aangezien er meerdere lijntjes worden uitgezet, maar Steven Spielberg houdt de touwtjes strak in handen waardoor dit een onderhoudende film is geworden. Zo zijn de verschillende en vaak tegenstrijdige belangen van de twee hoofdpersonages goed uitgewerkt. Verder een prima aankleding en goed acteerwerk.

Een interessant onderwerp, zeker gezien het huidige tijdsbeeld, en natuurlijk om die reden gemaakt, maar ik vraag me af hoe doeltreffend deze film is en of film wel het juiste medium hiervoor is.

Een aantal goede rollen voor Streep en Hanks (die ik aanvankelijk niet herkende), maar echt levendig wordt deze film niet. Gebeurtenissen rondom een krant is nu eenmaal niet het meest spectaculaire onderwerp en de film drijft dan ook voornamelijk op een grote hoeveelheid dialogen, waarin vele namen voorbijkomen waarbij ik me soms afvraag wie ook alweer wie is. Dan kan je het proberen op te leuken met heldhaftige muziek à la Indiana Jones, maar smeuïger wordt het niet, en de muziek voelt alleen maar enorm misplaatst aan.

De boodschap die de film probeert over te brengen is natuurlijk een goede, maar ik vraag me af of Spielberg wel zijn beoogde publiek bereikt. Ik heb in de VS een aantal Trumpaanhangers leren kennen en het lijkt me stug dat ze interesse hebben om deze film te zien. Alles dat uit Hollywood komt is in die kringen al bij voorbaat verdacht. Kortom, dit lijkt meer een preek voor eigen parochie te zijn.

Een film met goede bedoelingen, maar het tegenovergestelde van goed is vaak goed bedoeld. Zo ook deze film, want als film valt het allemaal wat tegen. 1,5*.

Zwaarwegende dilemma's omtrent het onthullen van compromitterende documenten door de
Washington Post en die de regering Nixon enorm in verlegenheid zouden brengen. Moest denken
aan All The President's Men, rond het Watergate schandaal wat de boef Nixon alsnog fataal
zou worden. Met uitstekend acteerwerk van Streep en vooral Hanks. Op zich misschien saaie
kost, maar intrigerend en heeft Spielberg er een vlotte en onderhoudende film van weten te
maken.

Wie deze film interessant vond, moet eigenlijk de documentaire Winter Soldier uit 1972 eens gaan kijken. Staat ook op MM. Ik heb mij met The Post prima vermaakt.

Goede film met twee supersterren in de hoofdrollen, Tom Hanks en Meryl Streep.
Wie denkt een saaie film te gaan zien is aan het verkeerde adres, meesterregisseur Spielberg weet er een best spannende film van te maken, ondanks het misschien saaie onderwerp, de op het spel staan de persvrijheid.
Het is niet Spielbergs beste film, maar heb er toch van genoten, en hij was voorbij zonder dat je het beseft.

Af en toe heeft de film last van Spielberg kwaaltjes, met als dieptepunt de exit van Streep uit de rechtbank in de luwte van de pers, maar vol bewonderende vrouwen blikken. Gadverdamme. Maar verder een heel fijne ouderwetse onderzoeksjournalistiek film. Vooral heel degelijk en hoewel nooit écht goed is het uiterst relevant natuurlijk. En hoewel dat er wel erg dik boven op ligt (Spielberg is nooit subtiel geweest) doet het de film absoluut geen kwaad. 3,5 sterren.

Spielberg.

Ik zou kunnen openen met "filmmaker, blijf bij je leest", maar ik vind Spielberg ook niet meteen een goeie filmmaker, dus dat zou een beetje ongepast zijn. Maar zo'n filmpje als The Post is toch wel een beetje tragisch. Het is een gevolg van de angst van een oude man die hedendaagse gebeurtenissen interpreteert tegenover de wereld van 40 jaar terug.

De link met Trump, die bepaalde journalisten uit het Witte Huis bande, valt moeilijk te ontkennen, Spielberg zelf deed er ook niet cryptisch over verder. Maar de pers is uiteraard niet meer de pers van 40 (of zelfs 50) jaar geleden). Hun relevantie is compleet weggezakt. Als ze al over politiek schrijven is het meer op een showbizz manier, je kan zelfs geen filmreview in de krant meer vertrouwen want een slechte review kan hun een volgende screening kosten en als er dan nog eens wat echte onderzoeksjournalistiek gedaan wordt, dan wordt dat meteen online gefileerd en gepolariseerd, met andere woorden geneutraliseerd. Mnee, journalistiek overleeft momenteel op zaken als sport, grappige filmpjes en opiniestukken. De tijd dat ze "de burger" konden beschermen tegen de corruptheid van de politiek is lang vervlogen.

Maar weet Spielberg veel. Zou me niet verbazen dat hij nog steeds de krant leest (TV is namelijk het medium dat mensen uit de bioscoop zou houden, dus waarschijnlijk verbannen bij hem thuis). Dat idee kreeg ik vooral bij het kijken van deze film, die gewoon 40 jaar te laat kwam. Vraag me verder ook af wie hier dan het beoogde publiek van zou zijn. Niet jonge mensen, dan had het wel wat blitser en moderner gemogen. Oudere mensen zitten meestal al vastgeroest in hun ideeën en zijn niet echt revolutie-gewillig meer. Preaching to the choir misschien? Of wilde hij wat kranten wakkerschudden? Twee jaar later blijkt in ieder geval dat er weinig tot niks veranderd is, dus de nood om dit soort filmpjes te maken is gewoon zeer klein.

De film zelf dan? Belegen uiteraard. Met drakerige rollen van Streep en Hanks (wat een triestige acteurs zijn dat geworden), stroperige muziek en een matige focus, mede door al het gedoe met de beurs erbij. Spannend wil het ook nooit worden, terwijl dat wel duidelijk de bedoeling is. Mnee, dan liever een drogere registratie, zoals een Spotlight dat deed.

Het zal allemaal wel goed bedoeld zijn, maar het resultaat is één grote facepalm. Spielberg heeft weinig relevants te vertellen en zelfs al zou dat zijn, brengt hij het op een uiterst suffe manier. Volgende keer gewoon weer iets met een grote reus aub.

1.5*

Misschien moet je van journalistieke bronnen veranderen, Onderhond. Sommige media voeren zeker nog een waakhondfunctie uit (Apache, om maar iets te noemen..), maar als zij dan met onthullingen komen wordt er door de nieuwsconsument vaak maar lauw gereageerd. Mensen tasten de realiteit vaak louter nog met hun emoties, ipv met de feiten. Het probleem ligt daar, en een film als The Post kan opnieuw wat draagvlak creëren voor journalistiek en diepgravende journalistiek.

Ja, niche publicaties kunnen die rol nog vervullen, maar die hebben amper bereik. En zoals je zelf al zegt, erg beperkte impact, mede omdat ALLES extreem nieuws is bij populaire bronnen, om maar volk te trekken.

En dan hopen dat een film (als deze) daar wat aan zou kunnen veranderen? Film is ook al zo'n medium dat pretendeert impact te hebben, maar eigenlijk maar zeer weinig klaarkrijgt. Behalve misschien een onnodige angst voor haaien ofzo.

Verontrustend, hoezeer de geschiedenis zich herhaalt. Want alweer zit er een man in het Witte Huis wiens macht wedijvert met de principiële vrijheid van pers. Bijzonder dus dat Spielberg net in 2017 met 'The Post' over de brug kwam: een film die vakkundig is opgebouwd en vol suspense wordt gebracht, zoals de regisseur dat nu eenmaal doet.
Toch zet Meryl Streep haar personage Kay Graham onverdraaglijk neer: als een onzeker, zwak, ja zelfs enigszins incompetent figuur. Als dit voor feminisme moet doorgaan, nou, dan is het wel duidelijk dat er weer eens een man achter de camera stond. Afgezien daarvan, en afgezien van de irritante Amerikaans-sentimentele saus: aardig.
2,75*

Vakkundig gemaakt, zoals ze dat noemen. Tom Hanks zit lekker in zijn rol en Meryl Streep doet wat van haar wordt verwacht. Maar ik had nooit het gevoel dat er iets op het spel stond in deze film. Om dat te verbloemen trekt Spielberg op het eind een blik bombastische muziek open en laat hij mannen die gewoon hun werk staan te doen rare dingen uitkramen. Jammer, want er staat wel iets op het spel: persvrijheid.

Degelijke film van Spielberg over een interessant onderwerp. Sterk acteerwerk van de cast en mooie rollen voor Hanks en Streep. Ik moet wel toegeven dat de ik vind dat de focus iets te veel ligt op het personage Kay Graham en iets te weinig op het journalistieke speurwerk.
De dochter van Bradlee die veel geld verdient met het verkopen van limonade zorgt voor een goede komische noot. De paar andere pogingen tot humor waren minder geslaagd.

3,5*

Een film over persvrijheid en feminisme.

Hij had echt niet veel later moeten uitkomen, want dan was het overduidelijk een reactie op Donald Trump geweest en zou duidelijk een herhaling van de (domme) zetten van Nixon geïnsinueerd worden. Echter: Trump won de verkiezing in november 2016, terwijl de productie een maand ervoor al gestart was.

Maar dat de film anti-Trump is, is uiteraard wel de draai die de linkse goegemeente er aan heeft gegeven. Want Trump is niet altijd even vrouwvriendelijk en heeft een permanente oorlog met de "fake news" pers.

Hoe dan ook - de film heeft een drammerige boodschap en dat is dat het volk altijd de waarheid moet weten. Er werd glashard gelogen over diverse aspecten van de Vietnamoorlog. Maar - advocaat van de duivel - wat was het alternatief? Meer macht voor het communisme? Hoe zou de wereld er hebben uitgezien als de Amerikanen geen containment politiek hadden bedreven? De Sovjets hadden het probleem met de pers en draagvlak vanuit de bevolking uiteraard niet. Je moet toch wat, om het speelveld weer gelijk te krijgen?

Maar over die vraag gaat de film niet, want liegen mag niet, is de boodschap die in je gezicht wordt geduwd. Prima, ook goed. In die zin voelt het als een compleet ander tijdperk - en dan heb ik het niet eens over het constante, exorbitante gerook in de film - dat je als pers niet mocht schrijven over vermeende leugens van de regering. En 1971 is niet eens zo lang geleden. Daarom is The Post een interessante documentaire en tijdsbeeld.

Daarnaast kent de film een #metoo-geïnspireerd subplot, namelijk dat van de vrouwelijke CEO die niet voor vol wordt aangezien. Niet door haar adviseurs, niet door de ondergeschikten, niet door bankiers, eigenlijk door niemand.
We zien haar strijden tegen vooroordelen over vrouwen. En dat moet vrouwen van nu natuurlijk inspireren. Volgens mij is dat niet meer zo heel erg nodig - ik denk dat je een women-empowering film beter kunt vertonen in Saudi-Arabië. Daar mogen vrouwen sinds kort bioscopen bezoeken...

Qua productie en acteerwerk is alles zeer verfijnd en is er niks op aan te merken. Het straalt één en al kwaliteit uit. Daarbij moet wel gezegd dat niemand zichzelf ècht uitdaagt, Streep niet, maar zeker ook Hanks niet.

3,5 sterren

Sterke film hoor. Maar mist iets extra's om echt hoge ogen te gooien. Streep speelt erg goed, Hanks is als altijd goed. Interessant verhaal, goed neergezet, maar niks extra's, niets wat per se beklijft. Dikke voldoende is genoeg dus.