
The Beguiled (2017)
Verenigde Staten
Drama
91 minuten
geregisseerd door Sofia Coppola
met Nicole Kidman, Kirsten Dunst en Colin Farrell
Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog wordt een gewonde Yank opgesloten in een meisjesschool in het zuiden van de VS. De vrouwen vallen al snel voor zijn charmes. Er ontstaat echter een klimaat van haat en bedrog tussen de vrouwen onderling, en uiteindelijk ook tegen hem.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=H6ZpFBTiOfo
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
The Beguiled is ook een mooie uitprobeersel van haar... Een remake. Het eerste wat opvalt is de sterke en mooie sfeer en de rol van Colin Farrell als gewonde Yankee soldaat tijdens de burgeroorlog. Ja, wat gebeurd er verder en wat houd de film... ondanks dat er niet zo gek veel in gebeurd en het eigenlijk een beetje oogt als een toneelstuk, in vorm? Nouja, het bovengenoemde.... De band tussen de vrouwen/meiden en de Yank. Ze tonen veel bewondering voor de man, verzorgen hem en het lijkt er bijna op alsof hun tegenstander een familielid aan het worden is. Zo kabbelt de film door... totdat... Want er is altijd nog een "totdat"
Waarbij het roer totaal omslaat en er een psychologisch spel ontstaat. Vrij sterk en rakend weergeven. Ook het einde is genadeloos.
Ja, en zo wist Sofia mijn aandacht erbij te houden. Voornamelijk de kleurenfilters maken een hoop goed.
4,0*

Moeilijke film om te beoordelen. Aan de ene kant heb ik genoten van de cinematografie en het acteerspel (vooral van Kidman, Farrell en de jongere actrices), maar aan de andere kant vroeg ik me ook af wat Sofia Coppola nou uiteindelijk wilde zeggen met haar film. Het verhaal ontvouwd zich zeer langzaam en je zit eigenlijk de hele tijd te kijken naar personages die hun emoties en gevoelens maar net de baas zijn.
Het borrelt onder de oppervlakte, maar voor mij ging het uiteindelijk te weinig leven en dan wordt het al snel een lange zit. Dunst en Fanning hebben best wel sleutelrollen, maar dat waren nou juist de twee actrices die ik niet overtuigend vond overkomen. Na een emotionele uitbarsting van Farrell denk je dat de film eindelijk op gang komt, maar eigenlijk gaat de film daarna al snel weer op hetzelfde ritme verder. Gezien de opgekropte emoties had ik ook wel een knetterend einde verwacht (zeker van Dunst’s personage), maar eigenlijk gaat de film als een nachtkaars uit.
Maakt dat de film beter? Voor mij wel. Ik let erop, vind het belangrijk en beleef er plezier aan. Voor mij heeft zulks veel meerwaarde, waardoor de uiteindelijke waardering wat hoger uitvalt. Want hoewel ik een remake met een vrouwelijke invalshoek die nu eens de female gaze uitlicht toejuich, was ik niet zo gebiologeerd door wat zich op het scherm voltrok als ik had gehoopt. De groepsdynamiek is leuk om te zien, en de psychologische spelletjes evenzeer. Toch had ik gehoopt dat het iets meer de diepte in zou gaan, of de narigheid. De film bleef me uiteindelijk net iets teveel aan de oppervlakte, en was erg plots afgelopen.
De ensemble cast doet het uitstekend, en met name Kidman, Dunst en Fanning zijn een plezier om naar te kijken. Farrel ben ik de afgelopen jaren meer gaan waarderen, nadat hij vanaf In Bruges meer interessante rollen aan ging nemen, zoals ook vorig jaar weer in The Lobster, en nu The Killing of a Sacred Deer. Toch vond ik hem hier, met name in de emotionele uitbarstingen, net niet compleet overtuigen. Klein smetje, wat mij betreft, op een verder ingetogen film met steeds verder ontsporende karakters.
3,7*
De gebeurtenissen vliegen ook voorbij waardoor elke sfeerschepping eigenlijk vrij nutteloos is.
Typisch een verhaal voor een 3 uur durende jaren 70 film.
Lijkt me ook geen film voor een tweede kijkbeurt.
Acteerwerk, sfeer en opbouw zonder meer degelijk tot goed.
Maar als geheel blijft het allemaal wat braafjes en oppervlakkig. Wat meer pit in het verhaal en spanning had de film toch een betere score kunnen op leveren. 6/10
Enfin, ik vond het in ieder geval een topfilm. Mysterieus en sfeervol. Daar houd ik wel van.
Sofia Coppola maakt er visueel en qua sfeerschepping een pareltje van, daar scoort The Beguiled hoe dan ook zijn hoogste punten mee. De creatie van de spanningsboog daarentegen verloopt stroever. Enkele personages en hun vertolkingen kunnen mij niet bekoren en dat weegt natuurlijk wel op de film.
De climax is wat raar gezien de overtuigingen van de dames, maar bon, ik had alleszins niet gedacht dat heer Soldaat op een dame ging kruipen dus verrassend is het zeker.
3
Prima verhaal...
Prima acteerwerk...
Bekende actrice Nicole Kidman en ook een
bekende acteur Colin Farrell…
Mooi kostuums...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek met
Dolby Digital...
De nieuwe Sofia Coppola, het is toch altijd iets om naar uit te kijken. Jammer van die ene smet op haar carrière (al wil ik op zich nog wel eens moeite doen om Marie Antoinette te herzien, is toch ook alweer 10 jaar geleden dat ik die voor het laatst heb gezien) maar om de een of andere reden kwam het er maar niet van om The Beguiled op te zetten. Nochtans veel goede voortekenen (de vorige samenwerking tussen Nicole Kidman en Colin Farrell leverde zowaar mijn nummer 1 van 2017 af) maar het intrigeerde me niet zoals haar andere films dat wel deden.
Gisteravond had ik dan ook last om echt in de film te komen, maar dat had misschien ook wel wat met omstandigheden te maken. Het is niet omdat het een gratis filmfestival is, dat je het als ouder moet bekijken als een gemakkelijke babysit.. Wat kinderen van 10 tot 12 jaar hier hebben te zoeken, het is me een raadsel. Een voorstelling in open lucht ook en dan viel vooral op hoe donker de beeldkwaliteit was, had soms echt moeite met te ontcijferen naar wie van de vrouwen ik nu eigenlijk zat te kijken en met de vele scènes bij kaarslicht was dat niet altijd even evident. Een herziening zal dus wel op zijn plaats zijn en dan meteen ook met de juiste mindset want The Beguiled is op een andere film uitgedraaid dan ik in eerste instantie had verwacht. Het eerste uur leek eerder een light-versie van The Virgin Suicides te gaan worden, maar naar het einde toe weet Coppola er toch nog een intrigerende draai aan te geven. Geen idee hoe dit zich in vergelijking met het origineel uit de jaren '70 en het gelijknamige boek verhoudt maar vond het wel een interessante twist.
Wel een geweldige cast trouwens. Nicole Kidman en Kirsten Dunst mag je in de toekomst wel vaker tegenover elkaar zetten, er hangt iets knetterend tussen hen dat de gehele film lang blijft doorzinderen. Kidman speelt weliswaar weer haar koele zelve, maar het is een trucje dat ik nog niet ben beu geraakt. Dunst overtuigt nog altijd als de romantische tiener/twintiger en ook Colin Farrell begint zich redelijk hoog te nestelen in mijn lijstje van favoriete acteurs. Fijne rol ook nog van Elle Fanning die goed aan het evolueren is van kindsterretje naar een volwaardige actrice. Ze gooit nog net dat beetje extra olie op het vuur dat de driehoeksverhouding tussen Martha, Edwina en McBurney is. Het gebrek aan soundtrack werkt ook wel goed trouwens, gaf dat Lorena nummer dat Oona Laurence (Amy) zingt nog net dat beetje extra sfeer.
Vreemd eigenlijk hoe een film toch nog door je hoofd kan blijven spoken. Gisteravond twijfelde ik of ik hier 3.5* aan zou geven, nu twijfel ik of het niet ineens 4* mag zijn.. Ik denk dat ik die mogelijkheid voor de herziening ga houden, die gaat er ongetwijfeld nog wel eens komen. Zou Fairyland: A Memoir of My Father er nog komen of is dat project ook alweer op de lange termijn geschoven? Hopelijk iets sneller een nieuwe film dan weer 3 tot 4 jaar wachten. Heb er alweer zin in.
3.5*
Verder was de speelduur ook goed, niet te lang en niet te kort. Ik vond hem toch het bekijken waard.
Flauw eigenlijk maar Coppola's dochter en de stevige cast waren de aantrekkingspool.
Heb de 1971-versie, die zo te lezen beter onthaald werd niet gezien, maar als het scenario identiek is, dan ga ik er toch niet achter zoeken.
Pluspunten van de remake zijn toch wel het behoorlijk acteerwerk en enkele goede shots, zoals die op het einde van de film.
Een absolute meerwaarde.
Het verhaal is prima uitgewerkt in een rustig tempo. De vrouwen acteren ingetogen en sterk, Farrell acteert wat over-de-top. Misschien geen ijzersterk drama, maar mooier dat het origineel.
Sofia levert weer een knappe persoonlijke prestatie.
Het origineel heb ik nog niet gezien maar ik kan me voorstellen dat de sfeer daar wel wat anders zal zijn. Coppolla weet in deze film toch een vrij unieke sfeer op te wekken. Je snapt na een tijd dat dit op een bepaalde manier uit de hand gaat lopen. Er is steeds dreiging van buitenaf door de oorlog, maar de spanningen binnenshuis zijn er eveneens. Verder voelt het inderdaad wat aan als theater doordat het een kostuumdrama is dat zich grotendeels afspeelt in één huis.
De film begon best aardig maar in het midden zwakt het wel een beetje af. Naar het einde toe wordt het dan weer wat interessanter vermits er na veel opbouw vanalles begint te gebeuren. Geen slechte film dus van Coppolla al zou ik niet kunnen zeggen of het origineel beter is.