The Beguiled (2017)

Sfeervol, mooi gemaakt en goed gespeeld, maar al met al is deze remake van de gelijknamige Clint Eastwood-film uit 1971 behoorlijk overbodig. Er wordt weinig nieuws aan de plot toegevoegd, behalve dan dat de gebeurtenissen nu meer worden getoond vanuit vrouwelijk perspectief. Nieuwe inzichten levert dit echter niet op. Het kabbelt allemaal aangenaam genoeg door, maar na afloop kun je als kijker weinig meer doen dan de schouders ophalen.

Voor wie het origineel heeft gezien is dit eigenlijk een overbodige film. Valt tegen dat Coppola weinig nieuwe elementen heeft kunnen toevoegen. Ook dit is een wat kille, afstandelijke psychologische thriller die vooral werkt door het intrigerende onvergetelijke einde. In deze remake word wel wat beter geacteerd(Farrell is een betere acteur dan Eastwood en ook Dunst vind ik hier sterk als introverte, desperate vrouw), maar daar staat tegenover dat de film uit 1971 net wat subtieler en stijlvoller was. Bij deze nieuwe kreeg ik gaandeweg toch het gevoel te kijken naar een strijd tussen een niet zo erg slimme man(door Eastwood destijds meer neergezet als een nare egoïst) en een aantal wanhopige, bloedgeile en naar het slot toe behoorlijk wrede vrouwen. Daar had ik bij de seventies movie toch minder last van. In de eerdere versie was het psychologisch steekspel tussen hem en hen toch een stukkie geraffineerder en beter uitgewerkt. Vooral een film dus die kan werken bij degene die de eerste nooit heeft gezien, anderen kunnen deze 2017 versie met een gerust hard overslaan. En dat mag Sofia zich toch wel aantrekken.

De oude versie uit 71 had volgens mij ook wat meer diepgang deze blijft wat vlak , sfeervolle beelden en muziek maar van spanning is er weinig sprake .

Redelijke film waarin een gewonde soldaat door een groep vrouwen wordt verzorgd op een meisjesschool. Dit psychologisch drama kent een goede opbouw, maar vergeleken met het origineel zijn de personages minder sterk uitgewerkt (ondanks de prima casting). De film ziet er zeker mooi uit, maar het camerawerk is een stuk conservatiever ten opzichte van de versie uit 1971.

Weliswaar een leuke setting en sfeer die door de school en tijd waarin het zich afspeelt wordt neergezet, maar het blijft allemaal te vlak en karakterloos, op een paar uitzonderingen na. Farrell en Fanning doen het allebei niet slecht in hun dualistische rol en zijn de enigen die iets van (seksuele) spanning weten toe te voegen. De relaties tussen de oudere vrouwen zijn eerder afstandelijk en de onderhuidse jaloezie is zeker aanwezig. Maar het psychologisch spelletje tussen hen is zo slap waardoor je al snel begint uit te kijken naar het slot. En dan kom ik er moeilijk bij hoe deze onstabiele groep zo snel en berekend de klik kunnen maken naar moord en daar bijna zonder emotionele kik in slagen ook. Dat moraliteit en religieuze overtuigingen vlug aan de kant worden geschoven door wraakzucht is wel een duidelijke boodschap.

Van Sofia Copola heb ik momenteel alleen nog haar eerste twee films gezien (The Virgin Suicides en Lost in Transilation).

The Beguiled is ook een mooie uitprobeersel van haar... Een remake. Het eerste wat opvalt is de sterke en mooie sfeer en de rol van Colin Farrell als gewonde Yankee soldaat tijdens de burgeroorlog. Ja, wat gebeurd er verder en wat houd de film... ondanks dat er niet zo gek veel in gebeurd en het eigenlijk een beetje oogt als een toneelstuk, in vorm? Nouja, het bovengenoemde.... De band tussen de vrouwen/meiden en de Yank. Ze tonen veel bewondering voor de man, verzorgen hem en het lijkt er bijna op alsof hun tegenstander een familielid aan het worden is. Zo kabbelt de film door... totdat... Want er is altijd nog een "totdat"

Waarbij het roer totaal omslaat en er een psychologisch spel ontstaat. Vrij sterk en rakend weergeven. Ook het einde is genadeloos.

Ja, en zo wist Sofia mijn aandacht erbij te houden. Voornamelijk de kleurenfilters maken een hoop goed.

4,0*

Prima remake, ook mooi verfilmd en sterk geacteerd. Het origineel met o.a. Clint Eastwood is echt een klasieker, een remake kan eigelijks nooit beter zijn dan het orgineel, maar deze film komt daar wel dicht bij in de buurt. Wie het orgineel kent, weet ook hoe deze film gaat aflopen en dat is wel een beetje jammer, het heeft niet echt veel toegevoegde waarde. Pluspunten, heel mooi verfilmd en sterk geacteerd door goeie cast.

“What have you done to me, you vengeful bitches?”

Moeilijke film om te beoordelen. Aan de ene kant heb ik genoten van de cinematografie en het acteerspel (vooral van Kidman, Farrell en de jongere actrices), maar aan de andere kant vroeg ik me ook af wat Sofia Coppola nou uiteindelijk wilde zeggen met haar film. Het verhaal ontvouwd zich zeer langzaam en je zit eigenlijk de hele tijd te kijken naar personages die hun emoties en gevoelens maar net de baas zijn.

Het borrelt onder de oppervlakte, maar voor mij ging het uiteindelijk te weinig leven en dan wordt het al snel een lange zit. Dunst en Fanning hebben best wel sleutelrollen, maar dat waren nou juist de twee actrices die ik niet overtuigend vond overkomen. Na een emotionele uitbarsting van Farrell denk je dat de film eindelijk op gang komt, maar eigenlijk gaat de film daarna al snel weer op hetzelfde ritme verder. Gezien de opgekropte emoties had ik ook wel een knetterend einde verwacht (zeker van Dunst’s personage), maar eigenlijk gaat de film als een nachtkaars uit.

Meestal wil ik het liefst het origineel zien voor ik aan een remake begin, maar ach, naar een nieuwe film van Sofia Coppola ben ik altijd wel benieuwd, zeker met zo'n cast. Die doet het dan ook nog best leuk, maar de film wil nooit helemaal zo broeierig worden als waar het op mikt. Het is misschien het originele script of boek, maar pas als de korporaal met Alicia het bed in is gedoken komt er echt wat venijn in, en daar blijft het dan eigenlijk ook wel een beetje bij. Coppola had toch wel meer kunnen doen met zoveel goede acteurs tot haar beschikking. Geen personage laat echt een indruk achter. Alleen de rol van Dunst nog een beetje. 3.0*.

Mmm, niet mijn film. Te lauw/sloom/rustig..

Met name visueel vond ik The Beguiled een erg fijne film: ontzadigde pastelkleuren, de lichtval door die oude bomen op de Zuidelijke plantage, en de wat donkere dinerscènes bij kaarslicht. Coppola en haar DOP Phillipe Le Sourd hebben de film echt een unieke look mee kunnen geven, door op 35 mm te filmen met speciale lenzen en een iets afwijkend ontwikkelprocedé. Mocht dat je nieuwsgierig maken naar hoe dat er dan uitziet, klik dan even op deze 1 minuut durende featurette.

Maakt dat de film beter? Voor mij wel. Ik let erop, vind het belangrijk en beleef er plezier aan. Voor mij heeft zulks veel meerwaarde, waardoor de uiteindelijke waardering wat hoger uitvalt. Want hoewel ik een remake met een vrouwelijke invalshoek die nu eens de female gaze uitlicht toejuich, was ik niet zo gebiologeerd door wat zich op het scherm voltrok als ik had gehoopt. De groepsdynamiek is leuk om te zien, en de psychologische spelletjes evenzeer. Toch had ik gehoopt dat het iets meer de diepte in zou gaan, of de narigheid. De film bleef me uiteindelijk net iets teveel aan de oppervlakte, en was erg plots afgelopen.

De ensemble cast doet het uitstekend, en met name Kidman, Dunst en Fanning zijn een plezier om naar te kijken. Farrel ben ik de afgelopen jaren meer gaan waarderen, nadat hij vanaf In Bruges meer interessante rollen aan ging nemen, zoals ook vorig jaar weer in The Lobster, en nu The Killing of a Sacred Deer. Toch vond ik hem hier, met name in de emotionele uitbarstingen, net niet compleet overtuigen. Klein smetje, wat mij betreft, op een verder ingetogen film met steeds verder ontsporende karakters.

3,7*

Tja, het ziet er wel leuk uit maar verder werkelijk geen idee wat de meerwaarde van deze film zou moeten zijn.

De gebeurtenissen vliegen ook voorbij waardoor elke sfeerschepping eigenlijk vrij nutteloos is.
Typisch een verhaal voor een 3 uur durende jaren 70 film.

Aardig, maar meer ook niet.
Lijkt me ook geen film voor een tweede kijkbeurt.
Acteerwerk, sfeer en opbouw zonder meer degelijk tot goed.
Maar als geheel blijft het allemaal wat braafjes en oppervlakkig. Wat meer pit in het verhaal en spanning had de film toch een betere score kunnen op leveren. 6/10

Wanneer mag ik eens in een huis verblijven met alleen maar dames.

Enfin, ik vond het in ieder geval een topfilm. Mysterieus en sfeervol. Daar houd ik wel van.

Zindert na. Ik hoog mijn waardering toch op...

Kan mij minder bekoren dan eerdere films van Ms Coppola. Af en toe wel fraaie plaatjes maar de film pakt me nergens echt.

Redelijk.

Sofia Coppola maakt er visueel en qua sfeerschepping een pareltje van, daar scoort The Beguiled hoe dan ook zijn hoogste punten mee. De creatie van de spanningsboog daarentegen verloopt stroever. Enkele personages en hun vertolkingen kunnen mij niet bekoren en dat weegt natuurlijk wel op de film.
De climax is wat raar gezien de overtuigingen van de dames, maar bon, ik had alleszins niet gedacht dat heer Soldaat op een dame ging kruipen dus verrassend is het zeker.

3

Het origineel is +- 30 keer beter.

Lost niet de verwachting in. Wel is Kiman top

Het beeld dat Sofia Coppola neerzet van vrouwen, het steekt me bij elke nieuwe film van haar meer en meer tegen. Daar kan geen knappe cinematografie tegenop. Ook in deze film, weinig diepgang, zeker met zo'n cast had je daar veel meer mee kunnen/moeten doen denk ik.

Een goede drama/thriller film...
Prima verhaal...
Prima acteerwerk...
Bekende actrice Nicole Kidman en ook een
bekende acteur Colin Farrell…
Mooi kostuums...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek met
Dolby Digital...

Sofia Coppola laat veel van het origineel weg en geeft er met een stel blondines een eigen draai aan. Het blijft hiermee allemaal wat spanningsloos en erg oppervlakkig. Kon ik het waarderen. Nee in die zin zeker niet. De beelden zijn wel prachtig, dat wel.

We can show 'em some really Southern hospitality

De nieuwe Sofia Coppola, het is toch altijd iets om naar uit te kijken. Jammer van die ene smet op haar carrière (al wil ik op zich nog wel eens moeite doen om Marie Antoinette te herzien, is toch ook alweer 10 jaar geleden dat ik die voor het laatst heb gezien) maar om de een of andere reden kwam het er maar niet van om The Beguiled op te zetten. Nochtans veel goede voortekenen (de vorige samenwerking tussen Nicole Kidman en Colin Farrell leverde zowaar mijn nummer 1 van 2017 af) maar het intrigeerde me niet zoals haar andere films dat wel deden.

Gisteravond had ik dan ook last om echt in de film te komen, maar dat had misschien ook wel wat met omstandigheden te maken. Het is niet omdat het een gratis filmfestival is, dat je het als ouder moet bekijken als een gemakkelijke babysit.. Wat kinderen van 10 tot 12 jaar hier hebben te zoeken, het is me een raadsel. Een voorstelling in open lucht ook en dan viel vooral op hoe donker de beeldkwaliteit was, had soms echt moeite met te ontcijferen naar wie van de vrouwen ik nu eigenlijk zat te kijken en met de vele scènes bij kaarslicht was dat niet altijd even evident. Een herziening zal dus wel op zijn plaats zijn en dan meteen ook met de juiste mindset want The Beguiled is op een andere film uitgedraaid dan ik in eerste instantie had verwacht. Het eerste uur leek eerder een light-versie van The Virgin Suicides te gaan worden, maar naar het einde toe weet Coppola er toch nog een intrigerende draai aan te geven. Geen idee hoe dit zich in vergelijking met het origineel uit de jaren '70 en het gelijknamige boek verhoudt maar vond het wel een interessante twist.

Wel een geweldige cast trouwens. Nicole Kidman en Kirsten Dunst mag je in de toekomst wel vaker tegenover elkaar zetten, er hangt iets knetterend tussen hen dat de gehele film lang blijft doorzinderen. Kidman speelt weliswaar weer haar koele zelve, maar het is een trucje dat ik nog niet ben beu geraakt. Dunst overtuigt nog altijd als de romantische tiener/twintiger en ook Colin Farrell begint zich redelijk hoog te nestelen in mijn lijstje van favoriete acteurs. Fijne rol ook nog van Elle Fanning die goed aan het evolueren is van kindsterretje naar een volwaardige actrice. Ze gooit nog net dat beetje extra olie op het vuur dat de driehoeksverhouding tussen Martha, Edwina en McBurney is. Het gebrek aan soundtrack werkt ook wel goed trouwens, gaf dat Lorena nummer dat Oona Laurence (Amy) zingt nog net dat beetje extra sfeer.

Vreemd eigenlijk hoe een film toch nog door je hoofd kan blijven spoken. Gisteravond twijfelde ik of ik hier 3.5* aan zou geven, nu twijfel ik of het niet ineens 4* mag zijn.. Ik denk dat ik die mogelijkheid voor de herziening ga houden, die gaat er ongetwijfeld nog wel eens komen. Zou Fairyland: A Memoir of My Father er nog komen of is dat project ook alweer op de lange termijn geschoven? Hopelijk iets sneller een nieuwe film dan weer 3 tot 4 jaar wachten. Heb er alweer zin in.

3.5*

Ik ben niet de grootste fan van Sofia Coppola haar films, maar me toch eens aan deze gewaagd en hij is me niet tegengevallen. De cast deed het goed en het verhaal kon me ook wel boeien.
Verder was de speelduur ook goed, niet te lang en niet te kort. Ik vond hem toch het bekijken waard.

Zwakke film over een handvol krolse maagden, die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog onderdak bieden aan een gewonde yankeedeserteur. ’t Is oorlog maar de dames zien er tijdens de hele film uit alsof ze ieder moment naar de zondagse eredienst moeten. Tegen het einde wordt het zowaar nog een beetje spannend, maar het is te laat en te weinig. Zeer matig.

Een goed begin van de film. Beste grappig hoe de vrouwen zich in de gunst van de gekwetste yank (de vijand, toch) willen manoeuvreren en de romantiek lag zo voor het grijpen, tot dan een nare gebeurtenis de film een stevige bocht doet maken en meteen m.i. de minder geloofwaardige toer opgaat 'k Begrijp niet hoe een op één been huppelende een weglopend meisje - van 13 of 14 jaar toch - kan inhalen en begrijp nog minder hoe 7 vrouwen zich echt bedreigd en de mindere voelen van dergelijk gehandicapte. Heb trouwens ook mijn bedenkingen ivm de amputatie alsof een "anatomieboek" dat zo maar flikt.
Flauw eigenlijk maar Coppola's dochter en de stevige cast waren de aantrekkingspool.
Heb de 1971-versie, die zo te lezen beter onthaald werd niet gezien, maar als het scenario identiek is, dan ga ik er toch niet achter zoeken.
Pluspunten van de remake zijn toch wel het behoorlijk acteerwerk en enkele goede shots, zoals die op het einde van de film.

Ondanks het geslaagd acteerwerk van de mooie dames, knabbelde het verhaal langzaam en zeer oppervlakkig uit...

Een donkere troosteloze film met een flinterdun verhaal. Wat moet de schrijfster gedacht hebben. Acteerprestaties worden niet erg breed uitgemeten. Het krabbelde maar een beetje door zonder dat het ook maar ergens spannend werd. Dat zulke grote namen zich laten verleiden om hierin mee te spelen is onbegrijpelijk. Deze film kun je beter overslaan.

@Decec: Zet je dit bij elke film die je gezien hebt? Is wel erg handig... Enne... Muziek? Heb ik niet gehoord in deze film. Sorry.

De remake van The Beguiled is visueel prachtig. Uiterst sfeervolle fotografie van de locatie, maar ook binnen de imposante woning (die je veel ziet in het Zuid-Oosten van de U.S.A.)
Een absolute meerwaarde.
Het verhaal is prima uitgewerkt in een rustig tempo. De vrouwen acteren ingetogen en sterk, Farrell acteert wat over-de-top. Misschien geen ijzersterk drama, maar mooier dat het origineel.
Sofia levert weer een knappe persoonlijke prestatie.

Fraai gemaakte film, goed geacteerd ook en met name door Nicole Kidman en Colin Farrell. Colin Farrell als de vos die zich aanvankelijk prima thuis voelt in het kippenhok, maar uiteindelijk gaan de kippetjes zich tegen de vos keren, met alle vervelende gevolgen van dien. Prima film die het hoofdzakelijk moet hebben van het goede acteerwerk en de fraaie beelden.

The Beguiled is een film met een bekende cast. Nicole Kidman en Collin Farrell zijn al lang gevestigde namen. Kristen Dunst is ook geen onbekende en Elle Fanning haar grootste fan ben ik niet maar ik dacht misschien kan dat na deze film veranderen. Ook hier speelt ze weer een beetje een hatelijk rolletje.

Het origineel heb ik nog niet gezien maar ik kan me voorstellen dat de sfeer daar wel wat anders zal zijn. Coppolla weet in deze film toch een vrij unieke sfeer op te wekken. Je snapt na een tijd dat dit op een bepaalde manier uit de hand gaat lopen. Er is steeds dreiging van buitenaf door de oorlog, maar de spanningen binnenshuis zijn er eveneens. Verder voelt het inderdaad wat aan als theater doordat het een kostuumdrama is dat zich grotendeels afspeelt in één huis.

De film begon best aardig maar in het midden zwakt het wel een beetje af. Naar het einde toe wordt het dan weer wat interessanter vermits er na veel opbouw vanalles begint te gebeuren. Geen slechte film dus van Coppolla al zou ik niet kunnen zeggen of het origineel beter is.