Sidney Hall (2017)

Begint een knappe dame worden die Elle.

Hier kijk ik enorm naar uit!

Net gezien, geen idee waarom deze film wordt afgekraakt !!

Prachtige film zeer realistisch gespeeld. Opbouw van de film is anders maar dat geeft ook een bredere dimensie aan de film. Waardoor de zwaarte van de verhaal lijn naar het einde schuift.

volgens mij een aanrader voor mensen die een standaard drama film te klef vinden.

4,5 Sterren

**** */2

Prachtige film.

Je hebt films die mooie recensies, hoge scores krijgen, met hoge verwachtingen kijk je, en dan.. ontgoocheling. Gelukkig heb je dan soms eens een film als deze, waar je niets van heb gehoord, die dan zo goed is.

Een zeer mooie en aangrijpende film. Had er nog nooit van gehoord, maar ben blij dat ik hem gezien heb. Een klein pareltje !

Goeie film over een jongeman die zijn eerste boek schrijft en dat een groot succes wordt. Een goed verhaal dat vooral vanwege de uitstekende opbouw weet te intrigeren. En alhoewel het einde zeker niet slecht is, steekt het toch een beetje schril af bij de rest van de film. Twee mooie rollen van Logan Lerman en vooral Elle Fanning.

Wauw vond hem prachtig

Pfff geweldige film , de laatste 30 min komen hard binnen ..echt een pareltje

Ik begrijp ook de slechte kritieken niet van bijna alle kranten , ik ben zelf kritisch en vond hem geweldig ?

Wat een ontdekking ség!

Een ongewone manier van filmvertelling, met hints en verwijzingen her en der. Heerlijk script dat met een swingende editing in beeld is gebracht, meesterlijk zelfs.

Een parel, boeiend van begin tot eind, meer kan je hierover niet zeggen...just watch!

idd, DIT zijn nu eens films die Oscarwaardig zijn!

Heel behoorlijk, mooi in elkaar gezet maar ook wat timide en te afstandelijk. Heeft, ondanks dat het qua opzet de allure van een filmhuis titel heeft, echt het potentieel om uit te groeien tot een klassieker die de massa zou kunnen aanspreken, maar op één of andere manier lukt dat net niet. Wellicht duurt het wat lang voordat de puzzelstukjes op zijn plaats vallen, en realiseer je je daardoor als kijker wat te laat dat dit eigenlijk een mooi triest verhaal is, iets in de lijn van The English Patient. Een bezienswaardige film is wat er overblijft, maar dus niet de mokerslag die er in had gezeten. Sterk spel van Lerman in één van zijn eerste volwassen rollen en vooral van de enorm talentvolle Fanning(haar sterfscène is er één die je nooit zal vergeten), een dame die ongetwijfeld binnenkort tot de grootsten in Hollywood gerekend zal worden. Jammer alleen dat Chandler, in de derde belangrijke hoofdrol, een beperkt acteur is die nauwelijks de gewenste emotie in zijn spel laat zien, en dat Michelle Monaghan als Sidneys gekke moeder verkeerd is gecast en niet kan overtuigen. Ga dus niet helemaal mee in de overenthousiaste reacties hier tot dusverre, maar de moeite waard om een keer te kijken is deze Sidney Hall zeker.

Knappe film waarin het precies de grillige, onchronologische opmaak van het verhaal is dat een meerwaarde vormt en de film boeiender en genietbaarder maakt naarmate hij vordert. Prima montage dus en tevens heel behoorlijk acteerwerk. Ook de soundtrack mag er zijn.

Ik heb de film enigszins willekeurig opgezet, voornamelijk vanwege een omschrijving die me aansprak en de goede beoordelingen hier. En ik ben bijzonder blij dat ik dat gedaan heb, want The Vanishing of Sidney Hall bleek een klein pareltje van een film te zijn. Het zal niet iedereen liggen, want enigszins arthouse is het zeker en als ik iets van kritiek moet hebben is het wel dat het wat aan de lange kant bleek, maar desondanks is dit absoluut één van de betere films die ik dit jaar gezien heb.

In The Vanishing of Sidney Hall volgen we een jaar of vijftien in het leven van de jonge schrijver Sidney Hall, die (zoals de titel al verklapt) na een doorslaand literair succes de anonimiteit opzoekt. Hoewel, ik zei 'volgen', maar dat is eigenlijk een slechte term; vanaf het begin is de film niet-chronologisch, en wordt er regelmatig heen en weer gesprongen in de tijd. In de loop van de film komen we steeds meer van de details over de geschiedenis van Sidney Hall, zijn succes, de achtergrond van zijn boek, maar ook de donkere kanten zoals de zelfmoord van Brett, zijn hallucinaties en psychische problemen die deels veroorzaakt lijken door huiselijke ruzies, en de schuldgevoelens die hij krijgt nadat ook zijn boek lezers tot zelfmoord heeft aangezet. Knap genoeg is er in het begin aan de ene kant veel onduidelijk en leidt dat (in mijn geval) tot steeds meer geïntrigeerd worden door het verhaal, maar desondanks zijn de verschillende fases in zijn leven met alle tijdssprongen en niet-chronologische vertelvolgorde prima te volgen. Zelfs als veel van de puzzelstukjes pas op het laatst écht op hun plaats vallen, al zijn bepaalde revelaties toch wat minder interessant , in het bijzonder de oorzaak van de psychische problemen van Sidney.

Het verhaal en plot waren dus al spek voor m'n bekkie, al is het getroebleerde leven van een schrijver misschien wel een typisch indie-onderwerp. De muziek is ook erg indie, maar dat is prima. Ik weet trouwens niet genoeg van de details van het leven van J.D. Salinger, maar er liggen duidelijke parallellen tussen Sidney Hall en hem: jonge schrijver die uit het niets een grote hit scoort, die door criticasters als obsceen en immoreel wordt verklaard en de schuld krijgt van uitwassen ten gevolge van het boek, en zich vervolgens afsluit van de wereld. Maar buiten het verhaal vond ik de rest van de film ook sterk; visueel was het gewoon goed, en de cast zet een uitstekende prestatie neer waarin het hele verhaal zeer geloofwaardig overgebracht wordt. Ik zag meerdere bekende gezichten die ik buiten Elle Fanning niet uit mijn hoofd kon benoemen, maar Logan Lerman als Sidney Hall vond ik erg fijn acteren, en eigenlijk vond ik er geen dissonanten tussen zitten. Het is wat traag, lang en een serieuze drama/mysterie-film (met wat vleugjes romantiek en coming-of-age), maar voor diegenen die daar niet door afgeschrikt worden kan ik dit van harte aanraden.

Al is niet iedereen het met mij eens zo te zien, met een absurd lage Rotten Tomatoes score van 12 %. Veel gehoorde klachten over pretentieus, manipulatief (enigszins ironisch als je opgelet hebt in de film) en ongeloofwaardige karakters, terwijl ik ze juist een stuk menselijker vond dan in het gros van de films. Weet ik gelijk ook weer dat ik recensies met een goeie korrel zout mag nemen.

Interessante vertelling die mooi is gebracht. Zeer de moeite waard.

Pretentieuze crap

Poeh, dit werd een zwaardere kluif dan ik gedacht had. En dan niet omdat het drama zo binnenkomt, maar omdat de film zichzelf gaandeweg verliest in pretentieuze ambities en clichés. Overigens is dit 100% ook een romance, hoewel dat hier niet vermeld wordt. Een romantisch drama, dat is het. En daarvoor ben ik deze film niet gaan kijken, dus dat hielp ook zeker niet mee. Ik vind het niet perse een mystery, wat dan wel weer de reden was dat ik hem uitkoos.

De opzet en achronologische vertelling zijn goed, zorgt ervoor dat je erbij blijft. Er zijn goed wat momenten ingestopt die op een later moment terugkomen (moedercomplex). Ik kan niet heel goed met Sidney mee, misschien omdat hij te vlak was in emotie. Het schrijversverhaal doet wel wat. Zodra de romance de overhand krijgt en de clichés het overnemen (de ruzies, "ik ben zwanger", het drama, het schrijverscomplex, enz), begin ik af te haken. Laatste half uur is, op wat momenten na (de ontmoeting met de andere schrijver), met zuchten en steunen doorkomen. De eindmontage is tenenkrommend. Zonde, want de kansen waren er.

De nieuwsgierigheid naar deze titel werd bij mij vooral gewekt door het feit dat deze op Letterboxd, IMDb en Rotten Tomatoes werd uitgejoeld, terwijl men op MovieMeter de loftrompet steekt. Ook is dit één van de enige Amerikaanse titels ooit met een relatief goede cast die ik ondanks zijn release uit 2017 nooit heb kunnen pindakazen vanwege het gebrek aan peers. Ik heb hem om die reden lang op de plank laten staan, maar gisteren besloot ik dat het wel genoeg geweest was en kocht ik hem via Amazon Prime Video. Dat is echt een ontzettend goede beslissing geweest: wat een verborgen parel is dit zeg. Vanaf begin af aan wist deze film mij te grijpen met zijn mooie beelden, geloofwaardige acteerwerk en subliem gekozen muziek. Ook het verhaal trok mij ontzettend. Het is mij dan ook een raadsel waarom deze titel zulke slechte recensies krijgt.

4,5 ster.

Goede schrijversfilm. Er lijken er wel meer van te komen.

Ditmaal gaat het over Sidney Hall in verschillende levensfases die door elkaar heenlopen, in het midden warrig worden, maar op het eind uiteindelijk alle puzzelstukjes op een plek doen laten vallen.

Het gedeelte dat hij op de middelbare school zit is een mooi stukje coming of age en Elle Fanning steelt hier de show als het buurmeisje dat een oogje op hem heeft. Vervolgens krijgen we vele momenten voorgeschoteld en is het in beginsel nog moeilijk te zeggen welke kant het opgaat. Hier had wel wat zorgvuldiger in gehandeld mogen worden, want de eerste helft verloopt van de hak op de tak en raakt ook hier en daar de draad kwijt. Is het nou die scheiding of is het nou de dood van/met Melody? Zeker als we bij het punt komen dat Sidney een fangirl krijgt die met hem naar bed wilt; vrijwel in een scenario van een eenzame man, om dan vervolgens zo plots weer een etentje met Melody te hebben waarbij we ineens het overspel-thema voorgeschoteld krijgen. En ik denken dat Melody bij hem weg is gegaan omdat zijn boek iemands leven had gekost? Het lijkt wel een knoop te vormen in het midden van de film.

Ondanks deze warrige samenloop is de uitkomst wel sterk. Switchend van Sidneys jeugd, tot zijn leven als beginnend schrijver, tot huisman, tot zwerver. Wat er nou precies heeft gespeeld rond de vermissing/zelfmoord van zijn beste vriend is wel als een mokerslag. Zeker die confrontatie met zijn moeder is pijnlijk. Je ziet dit soort zaken steeds vaker in films terug, laatst ook nog in Lisa Frankenstein en zeker ook Beau is Affraid. Dat Melody hierin goed van pas kwam en dit de uitkomst is van een onverbiddelijke liefde staat vast; als terugwerkende kracht op hoe hun liefde is begonnen.

Sidney Hall weet vele thema's van dichtbij te gebruiken. Een jeugdliefde, hoe succes je de nek om kan draaien, de struggle van hoe een millennial het volwassen leven ziet tot toch wel vrij schokkende gebeurtenissen.

Knappe film.

4,0*

Zwaar en meeslepend melodrama met een non lineaire structuur die voortdurend springt van de ene naar de andere tijdsperiode in het leven van schrijfwonder Sidney Hall. Eigenlijk is dit verhaal behoorlijk ongeloofwaardig van begin tot eind, enkel bedoeld om de tragische toer op te gaan. Aan de overlijdens van naasten rondom hem voelt hij zich "schuldig". De film lijkt te insinueren dat hij een gelukkiger leven zou gehad hebben indien hij geen succesvol auteur was geworden en zelfs erger, dat hij geen succesvol auteur zou geworden zijn zonder de zelfmoord van Brett Newport. En naast het feit dat het manipulatief aanvoelde ontgaat het me of de film ergens een punt wil maken. Ja, een melodrama, bedoeld om de zakdoekjes boven te halen, maar niet één die mij bij de strot wist te grijpen.

Het drama in het leven van Sidney Hall wordt wel iets te dik aangezet, maar ik heb de gehele film geboeid zitten kijken. Dat komt mede omdat je de aandacht er goed bij moet met al die verschillende tijdspaden. Enkele passages worden daarom pas veel later in de film duidelijk, met name dat hij hersenschade oploopt bij de val op zijn hoofd tijdens de ruzie met zijn moeder en zo zijn er regelmatig kleinere verwijzingen die het totale plaatje pas naar het eind toe helemaal compleet maken. Schrijvers en drank gaan vaak samen en dat is hier niet anders. De rol van de concurrent schrijver is een heel goede vondst en werkt heel goed naar het einde toe. The Vanishing of Sidney Hall is zeker een bovengemiddeld goede film!