How to Talk to Girls at Parties (2017)

Dit ziet er ook echt goed uit.

Fijn!

Zou deze nog een normale release in de bioscoop krijgen? Ik zie dat hij in ieder geval nog op Imagine draait in April.

Ziet er lekker vreemd uit

Ziet er geweldig uit ja.

Elle Fanning en A24: de kronieken van een geslaagd huwelijk.

- Ginger & Rosa

- 20th Century Woman

- How To Talk To Girls At Parties

- The Vanishing of Sidney Hall

En The Neon Demon had ook zo maar van A24 kunnen zijn.

En met Galveston werkt ze nog eens samen met Mélanie Laurent (de regisseuse van Respire die in mijn top 10 staat). En ook nog eens in I Think We're Alone Now. En dan ook nog eens in de nieuwe Woody Allen met Timothee Chalamet.

Amper 20 jaar, en nu al mijn favoriete actrice. Of nee, ze is zelfs nog maar 19 jaar oud Ze wordt binnen een paar dagen 20 (op 9 april)

-

Zelden zo'n lol van het scherm zien spatten, en dan weer Elle Fanning...onaardse schoonheid m.i. ook punk is ze nog hawt as hell imo.

De ongebreidelde debiliteit (met stiekem Brexit ondertoon?) is een verademing tussen al het serieuze. Heerlijk. Hangt boven 4* en dan dat halfje extra omdat ik zo van Elle genoot haha

Juistem, alsof je The World's End en Sing Street door een blender gooit, met nog een vleugje Enter The Void erbij voor de goede orde. Ontspoort vaker dan het gemiddelde GTST-seizoen, maar wel erg vermakelijk.

Nu maak je reclame hoor... Enter The Void zeg.

Rvdz Enter the Void vind ik wel heel erg ver gaan hoor Laten we het maar gewoon bij Wright houden. Vond em best wel Scott Pilgrim eigenlijk, maar dan veel leuker.

Enn (Alex Sharp) is een groot punkliefhebber. Als hij niet met z’n vrienden door de verpauperde straten van Londen toert, zingt, draait of speelt hij het liefst platen van The Ramones en The Sex Pistols. Geloof het of niet, maar deze film schiet van gang zodra een meisje uit een ander sterrenstelsel haar interesse in Enns Punk kenbaar maakt. Zen (Elle Fanning) heeft zich met haar cultgenoten verschanst in een ruim opgezet landhuis, waar de costume designers van de film zich voor de opnames danig hebben mogen uitleven.

De plot is dus niet de inzet van How to Talk to Girls at Parties. Problematisch is dat gelukkig geen moment. De volmaakte vreemdheid van de intergalactische bezoekers zorgt voor de meest hilarische taferelen, de flitsende visuals (het optreden van Enn en Zen) en de pulserende score doen het verdere werk. De invloed van een cultklassieker als Trainspotting is nooit ver weg, maar tegelijk rechtvaardigt het kortverhaal van Neil Gaiman (waarop John Cameron Mitchell zijn film baseerde) een wereld op zichzelf. Mitchell durft risico’s te nemen, en schept daardoor een wereld die net zo eigen(aardig) aanvoelt als de gemiddelde nieuwe culttitel van Edgar Wright. Ondergetekende vroeg zich tijdens het kijken regelmatig af hoeveel lol de makers en de cast wel niet gehad moeten hebben op de filmset. Veel flamboyanter en extravaganter dan How to Talk to Girls at Parties ga je ze dit jaar in ieder geval niet zo snel meer tegenkomen.

Hahaha, ik doelde op die pulserende effecten in de trippy scenes, die vond ik behoorlijk ETV-ig. Doe mij verder Scott Pilgrim maar, maar dat moeten we een andere keer maar uitvechten.

Weet ik. Maar deze kan niet tippen aan ETV

Het grootste mankement van deze lekker weirde punkfilm is de titel

Ging de film zonder enige voorkennis bekijken, had dus geen flauw idee waar ik naar ging kijken en nu ik de film gezien heb weet ik het nog steeds niet

Denk dat de film iets te kunstzinnig voor me is maar vond het wel leuk herinnerd te worden aan mijn jeugd in de jaren '70 en moest af en toe denken aan Clockwork Orange hoewel dit een totaal andere film is.

Dit is naar mijn idee een film voor de liefhebber en daarom geef ik de film geen cijfer omdat mijn waardering de film m.i. geen recht zal doen.

Leuk.

Bewerking van een Neil Gaiman kortverhaal, dat verklaart een hoop. Want dit is een aardig weirde film, maar toch zit het bomvol bekende gezichten. Geen normale combinatie, maar in dit geval zal men al iets sneller bereid zijn om aan een wat riskant project mee te werken.

Verhaaltje is compleet los zand, Mitchell doet er vaak nog een schepje bovenop. Dat zijn eigenlijk de scenes die het meest indruk maken. Daarbuiten is er wel een lollige verhaaltje en wat maffe momentjes, maar die punk scene doet wat oubollig aan en écht uitpakken is er vaak toch ook niet bij.

Maar wel erg vermakelijk gewoon. Zakt nergens in, weet constant weird en verrassend te blijven, enkel qua stilering had het best wat extra mogen zijn. Doe je dan toch punk, doe dan ook gewoon echt punk cinema. Beetje wilder had de film goed gedaan, maar verder niks te klagen.

3.5*

Best charmant maf en soms ook echt grappig, maar ook echt een wat al te curieuze film. Een stuurloze mix van stijlen die ook wat structuur mist. Ik had bijvoorbeeld wel een wat grotere rol voor Enns vrienden willen zien in plaats van al die aandacht voor de aliens. Zelfs in visueel opzicht is de film lastig te duiden. Sommige scènes zien er prachtig uit, andere weer afschuwelijk. Sharp is wel echt leuk in de sympathiek sullige hoofdrol. Fanning speelt weer eens de rebel maar doet het over het algemeen wel goed. Een dikke 2.5* dan maar.

Ja, zoals Onderhond al zegt, het verhaaltje is compleet los zand en dat doet deze film de das om. Aan Elle Fenning in de rol van Zan ligt het zeker niet. De scenes met haar waren het aanzien zeker waard maar die scènes met die andere buitenaardse gasten waren niet om aan te zien. Complete kitsch. Het sloeg totaal nergens op. Soms kende deze film op visueel vlak - het duet van Zan en Enn bij voorbeeld - best wel aardige scènes, aan die punkmuziek stoorde ik mij zeker niet maar deze film gaat nogmaals compleet ten onder aan het totaal onzinnige script. Stompzinniger kan het gewoon niet.

2.0*

Vreemde en met een originele insteek gemaakte punk sci-fi komedie waar een paar jongens belanden op een raar punkfeestje in het doodsaaie Croydon en waar buitenaardse wezens een overgangsritueel op Aarde uitvoeren. En waar Nicole Kidman is te zien als een Souxsie-wannabe op leeftijd. Dit alles blijkt gebaseerd op een kortverhaal van Neil Gaiman. Plaats van handelen is dus Londen, in de jaren zeventig. Na een concert belandt tiener Enn bij een privéfeest dat gegeven wordt door ofwel trendsetters ofwel aliens. Daar wordt hij verliefd op een meisje dat Zan (Elle Fanning) heet. Onder al die bevreemde beelden zit een kleurrijk coming-of-age-verhaal met punkinvloeden. En dat resultaat is een flink gedurfd en sensueel, maar is tevens ook een lieve, tienerfilm vol sterren en hommages aan Britse punkmuziek. De cast is geweldig, van Alex Sharp als de verlegen Enn, Elle Fanning als Alien Zan tot de stiekem zorgzame Nicole Kidman als Boadicea. En nog een hele reeks meer! Heerlijke extravagante film!

Ik hou van punk, en toen ik binnen twee minuten al het fantastische New Rose langs hoorde komen, had ik er wel vertrouwen in. Maar uiteindelijk viel deze film toch al snel dood. Het punkaspect is leuk, Elle Fanning is leuk, de muziek is leuk, maar het plot en dan met name dat hele alien-geneuzel kon ik helemaal niks mee. Flauw en kitschy gedoe zodra die aliens weer in beeld komen , als een Doctor Who-episode die zelfs daar niet door de beugel kon. Jammer, ik had hier meer van verwacht.

Weird, debiel, quirky, kitscherig, stuurloos, maar vooral oprecht ontroerend. Prachtige film.

Leuk raarrrrrr.

En eigenlijk het best als je zo min mogelijk van de film weet voordat je er in valt, dus ik zal me zoveel mogelijk op de vlakte houden. De mooie cast, met Elle Fanning daarbij natuurlijk voorop, weet het overduidelijke plezier dat ze in het geheel hebben prettig over te brengen. Heerlijk onzinnig allemaal, maar wel leuk. Qua beelden zit het ook wel snor, met alles verpakt in mooie frisse kleuren. Al is dat dan ook af en toe vooral raarrrrrr. Toch, ik zou het niet verkeerd vinden om per ongeluk in zo’n party verzeild te raken.

Miljaarde zeg ?

Wat was me dit?

Ik zie graag eens films met 1 of 2 hoeken af maar dit hier daar waren 100 hoeken af ?.

Elle Fanning heeft me de film nog doen uitkijken en de muziek was nog leuk.

Maar wat een geschifte boel, ik kan het nog niet goed geloven dat iemand zo'n film kan maken , daar moede toch veel fantasy voor hebben.

Ik kan dat moeilijk een aanrader noemen deze film omdat ik weet dat zo'n film maar voor een bepaalde groep van mensen is.

Als ik die aan bv 5 maten laat zien die gaan die niet uitkijken.

Wat heb ik genoten van deze adembenemende film...met Elle Fanning, reeds op deze jonge leeftijd, uitgegroeid tot één van mijn favoriete actrices. Ook hier is ze weer subliem en vervult ze de rol van Zan met verve. Film opzich is evenzeer magnifiek en betoverend, zowel qua beeld en muziek, als verhaal boeide me uitermate, werd er volledig in meegezogen. Hou van dit werk, liet me zelfs wat ontroerd achter. Dikke 8/10.

Goeie film waarin een paar punkers tijdens een afterparty in contact komen met een paar bijzondere meiden. Lekkere weird. Niet op een vage manier, maar eerder leuk (zo zijn er ook een paar grappige scenes). Origineel is het zeker en dat geldt ook voor de aankleding (punk en sci-fi door elkaar, gesitueerd in het Engeland van eind jaren '70).

Eind jaren ’70. Enn [Alex Sharp] is een tiener die uit alle macht probeert aansluiting te vinden in de opbloeiende punk-beweging. Tijdens een concert van punkband Queen Boadicea maak hij kennis met Zan [Elle Fanning], een aantrekkelijke meid die net zo’n buitenbeentje blijkt te zijn als Enn. Al gauw ontdekt Enn wat daar de reden voor is. Charmante romantische komedie met een originele en verrassende inslag maar een wat te bizar slot. Fanning komt niet verder dan de voor haar typische gemanierde acteerstijl, maar Sharp is perfect en Kidman is een aangename verrassing als punkrockgodin Boadicea. Joanna Scanlan is een giller als Enns moeder... of zoiets.