Insidious: The Last Key (2018)
Alternatieve titel: Insidious: Chapter 4
mijn stem
354 stemmen
Canada / Verenigde Staten
Horror / Mystery
103 minuten
geregisseerd door Adam Robitel
met Lin Shaye, Leigh Whannell en Angus Sampson
Het verhaal speelt zich af na de gebeurtenissen uit 'Insidious: Chapter 3'. Nadat Elise de familie Brenner geholpen heeft begint ze samen met Specs en Tucker een eigen bedrijf, Spectral Sightings genaamd. Ze vertrekken naar haar geboortestad in New Mexico, waarbij de twee mannen bij Elise zullen gaan wonen. Het wordt hun queeste om een kwade geest die Elise achtervolgt op te sporen.
0
geplaatst: 19 december 2019, 21:44 uur
Die comedy stukjes waren EXHT irritant. Acteerprestaties vind ik ook matig.
Wel goeie schrikmomenten en goede flashbacks.
Wel goeie schrikmomenten en goede flashbacks.
0
geplaatst: 19 december 2019, 21:47 uur
clubsport schreef:
het begin waarin we een terugblik uit Elise haar jeugd meebeleven is een sterk begin van de film .
Helaas word het daarna een stuk minder met als dieptepunt de soms stompzinnige teksten van haar 2 mannelijke helpers die af en toe zo ongeloofwaardig kinderlijk worden neergezet dat het ergelijk begint te worden , vooral als de hormoontjes van de beide heren op hol slaan tegenover 2 meiden die wel erg veel jonger zijn dan zij , vliegt het volledig uit de bocht .
Voor de rest is de film degelijk maar minder als de eerste 2 delen .
het begin waarin we een terugblik uit Elise haar jeugd meebeleven is een sterk begin van de film .
Helaas word het daarna een stuk minder met als dieptepunt de soms stompzinnige teksten van haar 2 mannelijke helpers die af en toe zo ongeloofwaardig kinderlijk worden neergezet dat het ergelijk begint te worden , vooral als de hormoontjes van de beide heren op hol slaan tegenover 2 meiden die wel erg veel jonger zijn dan zij , vliegt het volledig uit de bocht .
Voor de rest is de film degelijk maar minder als de eerste 2 delen .
Sluit ik me helemaaal bij aan
1
geplaatst: 20 december 2019, 21:12 uur
Voor dit inmiddels vierde deel in de reeks geldt hetzelfde als voor "Jurassic World: Fallen Kingdom (2018)", namelijk dat ik deze Horror / Mystery film vorig jaar al heb gezien. Maar door omstandigheden heb ik er destijds geen review over geschreven en bij deze nu alsnog.
De Insidious filmreeks heeft maar twee consistente factoren, namelijk de filmtitel en Lin Shaye als Elise Rainier. Deze inmiddels op leeftijd zijnde actrice, trakteert de kijkers iedere film weer op een sympathiek personage en in deze film wordt haar karakter nog meer uitgediept en komen we meer over haar verleden en kindertijd te weten en dit is met recht de sterkste kant van de film. Hoewel een "psychic", is ze toch een leuk mens. Dat geldt echter niet voor de "side kicks" Specs (Leigh Whannell) en Tucker (Angus Sampson). Deze twee personages zijn onwijs irritant en hebben maar één doel zo lijkt het, namelijk tienerkijkers entertainen op een kinderachtige manier.
De link tussen geest en mens is prima uitgevoerd. Ook leuk is het spelen met de vraag wat echt is en wat een geestesverschijning. De spanning is matig, niet origineel en helaas bijna altijd erg voorspelbaar. Er zijn een aantal effectieve schrikmomenten, maar het zijn er zeer weinig. Naast de spanning was de humor behoorlijk flauw. De ene keer kon ik de flauwe en platte humor stiekem wel waarderen, maar meestal viel het compleet verkeerd.
"Insidious: The Last Key" is niet heel goed, maar ook niet heel slecht. De film is in ieder geval beter dan "Insidious: Chapter 3 (2015)".
De Insidious filmreeks heeft maar twee consistente factoren, namelijk de filmtitel en Lin Shaye als Elise Rainier. Deze inmiddels op leeftijd zijnde actrice, trakteert de kijkers iedere film weer op een sympathiek personage en in deze film wordt haar karakter nog meer uitgediept en komen we meer over haar verleden en kindertijd te weten en dit is met recht de sterkste kant van de film. Hoewel een "psychic", is ze toch een leuk mens. Dat geldt echter niet voor de "side kicks" Specs (Leigh Whannell) en Tucker (Angus Sampson). Deze twee personages zijn onwijs irritant en hebben maar één doel zo lijkt het, namelijk tienerkijkers entertainen op een kinderachtige manier.
De link tussen geest en mens is prima uitgevoerd. Ook leuk is het spelen met de vraag wat echt is en wat een geestesverschijning. De spanning is matig, niet origineel en helaas bijna altijd erg voorspelbaar. Er zijn een aantal effectieve schrikmomenten, maar het zijn er zeer weinig. Naast de spanning was de humor behoorlijk flauw. De ene keer kon ik de flauwe en platte humor stiekem wel waarderen, maar meestal viel het compleet verkeerd.
"Insidious: The Last Key" is niet heel goed, maar ook niet heel slecht. De film is in ieder geval beter dan "Insidious: Chapter 3 (2015)".
0
geplaatst: 1 april 2020, 22:40 uur
De minste Insidious.
Uiteindelijk mag de reeks ook wel tot een halt komen, want heel veel zit er nu toch niet meer in. Ik denk dat de laatste mogelijkheden nu wel in The Last Key zitten eigenlijk en nu met een officiële cyclus van de films wel een beetje compleet is gemaakt. Ik weet niet of een deel 5 ook nog komt.
Robitel kende ik van zijn andere twee films, waarvan Escape Room toch nog wel wat charme had. Deze film is iets klassieker, maar daardoor niet veel minder. Whannell begon ook bij Insidious, en kwam daarna verder met veel betere films. Robitel lijkt dat spoor ook een beetje op te gaan als regisseur.
Het kwartier waarmee Insidious 4 begint belooft in ieder geval weer een heerlijk spookachtig avontuurtje, maar de schrikeffecten en spanning zijn iets naar beneden gehaald in dit deel, waarmee het ook wel het minste deel is. Hier wordt meer ingegaan op wat drama en alhoewel het geheel niet saai is, is het toch niet helemaal goed geplaatst.
Shaye blijft in ieder geval de juiste naam voor deze werkjes. Ook nog een paar andere degelijk bekende koppen. Het duo Whannell & Sampson hebben soms net wat te veel humor, wat wat spanning wegneemt helaas. Maar uiteindelijk doet het niks aan het tempo ten onder, dat er nog wel best goed inzit.
Visueel is het in orde. Bij vlagen wat matige CGI maar alles heeft wel zijn charme. Spookachtige inrichting en soms kundige opbouw van spanning. Wat uiteindelijk in de ventilatieschacht met de koffers tot een hoogtepunt komt. In de finale komt het visuele weer tot een hoogtepunt, maar laten de bijbehorende elementen het weer afweten.
Zoals wel vaker gaat de spanning er in de slotfase volledig vanaf waardoor het vooral popcornhorror is. Daardoor helaas wat minder leuk, maar net goed genoeg ingepakt met een lekker spookachtige inrichting. Maar qua spanning zelf is deze Insidious 4 de minst enge van de 4, en waarbij ik bij voorgaande delen echt een kick had na afloop, had ik dat hier niet meer helaas.
Wel leuk om eens gezien te hebben. Nog wel leuk voor een avondje griezelen, maar in vergelijking met de andere delen niet heel bijzonder meer. Paar geslaagde schrikmomenten, dat wel.
Uiteindelijk mag de reeks ook wel tot een halt komen, want heel veel zit er nu toch niet meer in. Ik denk dat de laatste mogelijkheden nu wel in The Last Key zitten eigenlijk en nu met een officiële cyclus van de films wel een beetje compleet is gemaakt. Ik weet niet of een deel 5 ook nog komt.
Robitel kende ik van zijn andere twee films, waarvan Escape Room toch nog wel wat charme had. Deze film is iets klassieker, maar daardoor niet veel minder. Whannell begon ook bij Insidious, en kwam daarna verder met veel betere films. Robitel lijkt dat spoor ook een beetje op te gaan als regisseur.
Het kwartier waarmee Insidious 4 begint belooft in ieder geval weer een heerlijk spookachtig avontuurtje, maar de schrikeffecten en spanning zijn iets naar beneden gehaald in dit deel, waarmee het ook wel het minste deel is. Hier wordt meer ingegaan op wat drama en alhoewel het geheel niet saai is, is het toch niet helemaal goed geplaatst.
Shaye blijft in ieder geval de juiste naam voor deze werkjes. Ook nog een paar andere degelijk bekende koppen. Het duo Whannell & Sampson hebben soms net wat te veel humor, wat wat spanning wegneemt helaas. Maar uiteindelijk doet het niks aan het tempo ten onder, dat er nog wel best goed inzit.
Visueel is het in orde. Bij vlagen wat matige CGI maar alles heeft wel zijn charme. Spookachtige inrichting en soms kundige opbouw van spanning. Wat uiteindelijk in de ventilatieschacht met de koffers tot een hoogtepunt komt. In de finale komt het visuele weer tot een hoogtepunt, maar laten de bijbehorende elementen het weer afweten.
Zoals wel vaker gaat de spanning er in de slotfase volledig vanaf waardoor het vooral popcornhorror is. Daardoor helaas wat minder leuk, maar net goed genoeg ingepakt met een lekker spookachtige inrichting. Maar qua spanning zelf is deze Insidious 4 de minst enge van de 4, en waarbij ik bij voorgaande delen echt een kick had na afloop, had ik dat hier niet meer helaas.
Wel leuk om eens gezien te hebben. Nog wel leuk voor een avondje griezelen, maar in vergelijking met de andere delen niet heel bijzonder meer. Paar geslaagde schrikmomenten, dat wel.
0
geplaatst: 12 oktober 2020, 09:13 uur
Deel drie was een proloog waarin we zagen hoe hoofdpersoon Elise Rainier (Lin Shaye) aan haar motivatie kwam om medium te worden. Dit vierde deel is hier een vervolg op, waarin we wat te weten komen over de jeugd van Elise en ze hiermee ook de confrontatie aan gaat. Ook haar partners in crime Tucker en Specs (waarmee Elise het bedrijf Spectral Sightings heeft) zijn weer van de partij maar die zijn helaas alleen maar bezig met continu domme grapjes te maken. Ja echt precies wat de film nodig had twee clowns die je af en toe geforceerd aan het lachen proberen te maken...
Deze tweede prequel voelt ook erg aan alsof men probeert om cirkeltje rond maken en de losse eindjes aan elkaar vastknopen. Het verhaal kan hierdoor meer een familie hereniging worden genoemd, meer drama en sentiment dus, het maakt deze film net iets minder eng, maar past het nog wel erg goed in de franchise. Gelukkig waren ook momenten dat ons wel wat spannende scènes werden voorgeschoteld. Met af en toe wat jumpscares en een paar creepy shots doet het precies wat je er van verwacht op dit gebied. Verder ontwikkelt het plot zich op het eind op een vrij interessante manier en werden er leuke bruggetjes gevormd met de andere films uit de reeks.
De film heeft dus een aardig einde dat aansluit bij de andere films, maar voor heel erg kwalitatieve horror moet je ergens anders wezen. (was dit de laatste, volgens goede horror-traditie vermoedelijk niet?)
Deze tweede prequel voelt ook erg aan alsof men probeert om cirkeltje rond maken en de losse eindjes aan elkaar vastknopen. Het verhaal kan hierdoor meer een familie hereniging worden genoemd, meer drama en sentiment dus, het maakt deze film net iets minder eng, maar past het nog wel erg goed in de franchise. Gelukkig waren ook momenten dat ons wel wat spannende scènes werden voorgeschoteld. Met af en toe wat jumpscares en een paar creepy shots doet het precies wat je er van verwacht op dit gebied. Verder ontwikkelt het plot zich op het eind op een vrij interessante manier en werden er leuke bruggetjes gevormd met de andere films uit de reeks.
De film heeft dus een aardig einde dat aansluit bij de andere films, maar voor heel erg kwalitatieve horror moet je ergens anders wezen. (was dit de laatste, volgens goede horror-traditie vermoedelijk niet?)
* denotes required fields.
* denotes required fields.