Lake Placid (1999)

Een groot meer met een spiegelglad wateroppervlak omringd door dennenbos vormt het idyllische decor voor de film Lake Placid. Aangezien het hier een horrorfilm betreft, is de idylle slechts schijn, want in het diepe water loert een gigantisch gevaar dat zijn tanden graag in mensenvlees zet, zoals de heftige openingsscène de kijker meteen laat zien.

Een aangename eerste kennismaking met het grote reptiel, dat hierna even een tijdje met rust wordt gelaten om de kijker te laten kennismaken met de sfeervolle setting en de plezierige personages. De film heeft met mensen als Brendan Gleeson, Oliver Platt, Bill Pullman en Bridget Fonda de beschikking over een behoorlijk gerenommeerd stel acteurs. En dat is bijzonder voor een film die verhaaltechnisch zonder enige twijfel in de categorie B-film thuishoort. Het acteerniveau doet de film goed. De personages hebben fijne verbale interacties die de film een prettig komisch laagje verlenen. De film schuwt overigens ook niet de personages in te zetten voor leuke situatiekomedie. Ik heb me op het komische vlak goed vermaakt.

Ook op het horrorvlak is het goed toeven. De film stijgt uit boven de doorsnee monsterfilm. Regisseur Steve Miners speelt subtiel met het loerende gevaar. Hij houdt de dreiging levendig met spannende scènes maar houdt de aard van het gevaar lang verborgen. Juist dat sluimerende element is goed voor het creëren van een permanente dreigende sfeer.

Lake Placid is een goed gelukte monsterfilm. Met een speelduur van 82 minuten verliest de film geen tijd aan wijdlopige zijplotjes en geeft de film weinig achtergrond bij de personages. Toch word je in die korte tijd meegezogen in de sfeervolle setting, voel je je betrokken bij de personages en staat de spanningsboog steeds strak.

Prima genrefilm.

Sympathiek pulpfilmpje.

Lake Placid bevat alle ingrediënten voor een avond hersenloos vermaak: een simpel maar onderhoudend verhaal, enkele foute oneliners en een vloekend oudje. Bonuspunten voor de natuurbeelden (de toeristische dienst van Maine zal tevreden zijn). 3,5*

Ontzettend geestig!

Toen ik m in 2000 in de bios zag, zat de onmogelijke vergelijking met Alligator toch wel in de weg. Hoewel Alligator ook de nodige humor bevat is deze is veel minder serieus van toon. De effecten zijn soms ook wat aan de zwakke kant van het digitale spectrum. Maar goed, bij herziening mocht dat de pret niet drukken.

De afgelopen dagen kijk ik net veel plezier horrorfilmpjes uit de jaren 80 en 90. De speelduur van deze (netto 78 minuten), is ook erg fijn.

Maar goed, kon de film dit keer dus veel beter waarderen. Met name de humor met de vele sarcastische one liners zijn erg geestig en de positieve benadering van het monster is ook fris en geeft de film een onderscheidend karakter. Dat de kills soms net te digitaal ogen, zou ik bijna een pre willen noemen.

Al met al erg leuke film die een dikke 4* verdient.

Och.

Gedurende de eerste helft ging het best de aardige kant op met Lake Placid. Regisseur Miner is ook niet onbekend met het genre waardoor je zou denken dat hij de tijd had om zich over de jaren heen nog wat verder te evolueren binnen zijn vak. Met Lake Placid lijkt dat kort even zo te zijn, maar al snel gaat die hoop vervlogen.

Het idee is verre van origineel, maar uiteraard was Lake Placid weer een echt grotere productie op dit vlak. De vervolgdelen waren weer prulletjes zoals je ze kan verwachten, maar deze film lijkt wel degelijk over wat centjes te beschikken. De locatie is aardig gekozen, de krokodil ziet er goed uit en het acteerwerk van enkele leden is best aardig. Het ging wel degelijk de goede kant op.

Toch valt het al snel op dat veel crewleden zich vastklampen aan hun karakter en daar zelden vanaf kunnen stappen. Uiteindelijk slaat de film een wat serieuzere toon aan, maar eigenlijk kunnen alleen Platt en Gleeson daarin meegaan. Fonda en Pullman blijven de gehele film lang te onsympathiek en lomp. Had eigenlijk liever dat ze meteen opgegeten waren, dan wint de film het tenminste aan onvoorspelbaarheid.

Enkele geslaagde thrillerscenes ten spijt, Lake Placid blijkt namelijk een zeer tamme film te zijn op het vlak van actie, horror en thriller. Weinig aanvallen van de krokodil en wanneer hij toe mag slaan is het eerder via een video op een computer of een koe die staat te grazen. De gore valt sterk tegen en het eindgevecht wordt zowat afgekapt. Compleet belachelijke keuze om bijna niemand te laten sterven. Scene met de helikopteraanval vond ik dan wel weer lachen, maar dat kan de film niet redden.

Film schiet aan je voorbij maar de zure smaak die het achterlaat is tekenend. Je kijkt een film als deze voor lomp vermaak, niet voor een krokodil die zelden een poot naar de groep uitsteekt. Wanneer de film eindigt zit je met een "huh?" gevoel. Verder ook een nogal lompe structuur en veel dialogen die kant noch wal raken. Het is jammer. Miner had genoeg budget en die gebruikt hij voor wat leuke actiescenes, maar laat zijn film eigenlijk verder zowat schieten. Het voelt aan als een incompleet horrorscript en dat is teleurstellend.

Een bekende en wat oudere film het is nog steeds een redelijke en amusante film met een uit de kluiten gewassen killer krokodil.

Niet de beste in het genre,wel de moeite waard.

Rogue en Crawl zijn vele malen beter.

Lake Placid

Leuke film over een gigantische killer crocodile met een goede dosis humor in de mix. Leuke characters, mooie omgeving en voor de mannen een bonus, want de prachtige Bridget Fonda speelt er ook in.

3 sterren.